CHAPTER 51 – “Shadows of Possession.”Alas-otso na ng gabi at tahimik na ang executive floor. Halos wala nang tao; patay na ang karamihan sa ilaw, tanging mga fluorescent sa hallway at ilang desk lamps na lang ang nagbibigay ng ilaw.Si Elle, nakaupo sa cubicle niya, tahimik na nag-aayos ng mga gamit pauwi. Nakalagay na sa shoulder bag ang ibang folders, pero nire-review pa niya ang notes para siguruhing wala siyang naiwan. Tahimik ang paligid, kaya’t rinig na rinig niya ang mahinang ugong ng aircon at tunog ng relo sa dingding.Bago pa siya makatayo, biglang umilaw ang maliit na pulang button sa intercom ng desk niya. Kasabay niyon, narinig niya ang malamig na tinig ni Knox.“Elle. Inside. Now.”Napatingin siya agad sa glass office nito. Mula roon, nakita niyang nakatayo si Knox, nakaharap sa kanya, ang dalawang kamay nasa bulsa ng pantalon. Malamig ang ekspresyon, walang kangiti-ngiti, at mabigat ang aura.Bahagya siyang kinabahan. Huminga nang malalim, mabilis na inayos ang mesa, a
CHAPTER 50 – The Jealous GlanceMainit ang hapon, at halos wala nang tao sa executive floor dahil karamihan ay nasa pantry para sa break. Nasa printing room si Elle, bitbit ang makapal na folders na kailangang i-photo copy para sa meeting mamaya.Inayos niya ang papel at sinimulang i-feed sa photocopy machine. Ilang minuto lang ang nakalipas nang biglang nag-red light ang panel. “Paper jam detected.” Napakagat siya ng labi, napatingin sa screen, saka dahan-dahang binuksan ang tray.“Great,” mahina niyang bulong, pilit inaayos ang nakastuck na papel. Pawis na pawis ang kamay niya habang maingat na hinihila ang piraso ng papel na naiipit sa loob.Habang abala siya, dumaan si Knox sa hallway, hawak ang phone at may kausap tungkol sa reports. Napahinto siya nang mapansin si Elle sa loob ng printing room. Nakakunot ang noo nito, tila nahihirapan sa machine. Saglit siyang nanood, pinigilan ang sarili na lapitan ito at sa halip ay akma na sana siyang tatawag ng technician.Pero bago pa siya
CHAPTER 49 – Kinagabihan, gaya ng nakasanayan, nauna nang bumaba si Elle sa basement parking. Tahimik siyang nakaupo sa loob ng itim na SUV, nakatanaw sa malamlam na ilaw ng fluorescent lamps na kumikislap-kislap sa kisame. Walang magandang view, puro linya ng sasakyan at konkretong haligi pero para kay Elle, iyon ang tanging pahingahan niya mula sa maghapong puno ng tensyon.Habang hinihintay si Knox, dahan-dahan niyang ipinikit ang mga mata. Sinubukan niyang pakalmahin ang sarili, pero ramdam pa rin ang kirot sa dibdib niya sa tuwing naaalala ang “convenient” at “safest choice.” Kahit pa nagbigay ito ng pagkain kanina, kahit pa may sticky note pa iyon, hindi pa rin naalis ang malamig na imaheng paulit-ulit na bumabalot sa kanya sa opisina.Maya-maya, bumukas ang elevator exit. Bumungad ang pamilyar na presensiya ni Knox na composed pa rin, steady ang bawat hakbang. Nakasampay sa braso niya ang coat at tie, at bahagyang nakabukas ang dalawang butones ng kanyang long-sleeved shirt. S
CHAPTER 48 – The Quiet GesturesMainit ang araw pero preskong hangin ang dumadaloy sa loob ng private restaurant sa Makati. Tahimik ang ambience, maaliwalas ang paligid, at may mga planters sa gilid na nagbigay ng eleganteng simplicity. Nakaupo si Knox sa isang corner table, nakasandal, naka-suit na navy pero walang necktie—malinis at commanding pa rin ang aura.Sa harap niya, nakaupo si Veronica, ang asawa ng matalik niyang kaibigang si Eros. Elegante itong tingnan sa black halter dress na suot. Natural ang dating nito, ni walang shout na alahas maliban sa relo at wedding ring. Parang effortless ang ganda.“Sorry if I disturbed you sa office, Knox,” bungad ni Veronica habang inaayos ang nakaladlad na buhok. “Pero I really don’t know who else to ask. Eros has been on a 36-hour shift, sobrang drained siya. Ayokong istorbohin pa siya kaya naisip ko, maybe you can help me.”Malapad namang ngumiti si Knox. “Sure. What do you need?”“Car shopping.” Napatawa ito nang mahina. “I know, it sou
CHAPTER 47 – "Fragments of Warmth."Maaga ring nagising si Elle kinabukasan. Tulad ng nakasanayan, malamig ang kwarto, at katahimikan lang ang bumabalot sa paligid. Bumaling siya sa gilid ng kama, at naroon si Knox, nakapikit, steady ang paghinga. Napakaamo nito habang natutulog. Para bang isang bata na nahihimbing sa kandungan ng isang ina. Malayong-malayo sa Knox na kilala niya na seryoso at palaging may malamig na tingin.Saglit niya itong tinitigan at aaminin niyang kakaiba pa ring kaba ang nararamdaman niya sa tuwing pinagmamasdan niya ang gwapong mukha nito. Kaya bago pa siya nahuli nito sa ginagawa ay maingat na siyang tumayo at dinampot ang mga damit niyang nagkalat sa sahig.Habang nagbibihis, naramdaman niyang gumalaw ang kama. Paglingon niya, gising na rin si Knox. Bahagya pang namumungay ang mga mata nito nang tumingin sa kan'ya.“Good morning,” kaswal niyang bati saka marahang ngumiti.Pero tumango lang ang lalaki. “Morning,” tugon nito, malamig at walang kalambing-lambin
CHAPTER 46 – "Morning Lines."Maagang gumising si Elle kinabukasan. Hindi agad siya nakabangon, ilang minuto lang siyang nakatulala sa kisame ng malawak na silid. Malambot ang kutson, malamig ang aircon, at tahimik ang paligid—malayo sa nakasanayang maliit at payak na apartment niya. Sa unang pagkakataon, hindi siya nag-iisa sa kwarto. Sa gilid ng kama, naroon si Knox, nakahiga pa rin, mahimbing ang tulog.Tahimik siyang bumangon, hinawakan ang kumot at dahan-dahang inayos iyon sa ibabaw ng asawa. Asawa. Napahinga siya nang malalim. Hindi pa rin siya makapaniwalang iyon na ngayon ang tawag niya kay Knox, kahit ang lahat ng ito ay isang kasunduang pilit niyang pinaniwalaang tama.Mula sa dresser, kinuha niya ang suklay at inayos ang buhok. Isinuot niya ang simpleng beige dress na iniabot ng isang maid kagabi. Paglingon niya, gising na si Knox, nakatingin sa kanya.“Good morning,” mahina niyang bati.“Morning,” kaswal na tugon nito habang bumangon. Wala nang dagdag na salita, diretso na