"NINONG MARIUS!" iyon ang pamilyar subalit maliit na tinig na narinig ni Marius habang naglalakad siya sa isang mall. Pagkagaling kasi niya sa trabaho ay dito siya nagtungo para bumili ng mga kailangan sa isang bookstore.
"Ninong! Ninong Marius!" noon na nga sinimulang hanapin ng binata ang tinig na talagang nagdala ng kakaibang haplos sa damdamin niya.
"Andrea?" nang mamataan ang isang batang ngayon ay tumatakbo palapit sa kanya at nagmula sa loob ng isang toy shop ay maluwang na napangiti ang binata. "Andrea, baby!" aniyang tumalungko at mahigpit na ikinulong sa mga bisig niya ang batang babae na sa loob ng buwan ay pinananabikan niyang makita pero pinipigilan niya.
"Sinong kasama mo?" ang agad niyang naitanong nang bumitiw mula sa pagkakayakap sa kaniya ang bata.
"My Tita Sam!" ang masiglang sagot ng bata saka nilingon ang likuran napinanggalingan nito kanina.
Noon mabilis na parang huminto ang mundo ni Marius nang mamataan ang aminin man niya o hindi ay siyang pinakamagandang mukha na nasilayan niya. Hindi niya alam kung bakit pero iyon ang totoo at ayaw niyang magsinungaling sa sarili niya, o mas tamang sabihing hindi niya kayang magsinungaling sa sarili niya.
Napakaganda nito sa suot na simpleng tan na t-shirt at kulay lumot na walking shorts na ang haba ay parang binigyan lang siya ng pagkakataon mamalas ang pinakamagaganda at makikinis na hita at mahahabang binti na nakita niya sa buong buhay niya.
Maganda, napakaganda. At lalong naging kaakit-akit ito sa paningin niya dahil sa brown at kulot nitong buhok. Matangos ang ilong, makipot na labi na pinahiran ng manipis na lipstick at makinis at maputing kutis. Napansin niyang malaki ang pagkakahawig nito kay Andrea kaya agad na nagkaroon ng paghihinala ang binata.
"Hello" ang dalaga nang makalapit ito sa kanya.
Sa simpleng outfit nito ay talagang parang nawawala na siya sa sarili niya. Napakaganda ng katawan nitong balingkinitan at bumagay sa taas nito na marahil ay nasa pagitan ng five-six to five-eight. Naka-doll shoes lang ito pero matangkad itong tingnan dahil sa mahahaba nitong binti na perpekto ang hugis.
Mabilis na gumana ang isipan ni Marius. Ngumiti siya sa babae saka inilahad ang kamay rito. "Hi, Marius, Ninong ako sa binyag ni Andrea" pagbibigay alam niya saka hindi napigilang bigyan ng isang marahang pisil ang maliit at malambot na kamay ng babae.
Tumawa ito ng mahina saka sa matalinong paraan ay binawi ang sariling palad mula sa kaniya. "Sam, Samantha Scott. Kapatid ako ni Andrew, nabanggit na nga ni Lana sa akin ang tungkol sa'yo at masaya akong makilala ka" naramdaman niya ang sinseridad sa tono ng magandang babae at lihim na ikinatuwa iyon ng binata.
"Di ba Ninong Marius my Tita Sam is beautiful?" si Andrea na kinabakasan ng pagmamalaki sa tono.
Narinig niya ang pino ang mahinang tawa na pinakawalan ni Sam at nagustuhan niya iyon. Pagkatapos ay nakangiti niyang hinarap muling si Andrea saka sinagot ang tanong nito. "Yes, very beautiful baby, magkamukha kayo kaya pareho kayong maganda" pagsasabi niya ng totoo.
Sa sinabing iyon ay agad niyang binigyan ng isang malagkit na titig si Sam na nakita niyang naging dahilan ng mabilis na pag-ilap ng mga mata nito kasabay ng mabilis na pamumula ng mga pisngi. Noon agad na sinamantala ni Marius ang pagkakataon.
"Pauwi na ba kayo?" aniyang nanatiling kay Sam nakatingin.
Nakita niyang kumibot ang makikipot at mapupulang labi ni Sam. "A-Actually kakain kami ni Andrea, nagugutom na raw siya eh."
Parang musika sa pandinig ni Marius ang narinig niyang panginginig sa boses ng magandang babae kaya muli sinamantala na naman niya iyon. "Good, nagugutom rin ako. Okay lang ba kung sasama ako sa inyo?"
Si Andrea ang mabilis na sumagot sa tanong niyang iyon nang may excitement sa tinig. "Yes Ninong!" anito.
Tumawa ng mahina si Marius saka tinitigan muli ng malagkit si Sam. "Well?" aniya sa tono na alam niyang mababalisa ng husto ang babaeng kaharap at hindi nga siya nagkamali.
"O-Okay" anitong tipid siyang nginitian pagkatapos.
Sa isip ni Marius habang sinisundan niya sa paglakad ang magtiyahin ay unti-unti naring nabubuo sa isipan niya ang isang plano na alam niyang magtatagumpay siya.
"Gaganti ako Andrew. At titiyakin ko na masasaktan ka sa gagawin ko" ang likurang bahagi ng isipan niya.
"MABUTI naman at pumayag ka nang makipagkita sa akin ngayon" si Lana na maganda ang pagkakangiting iniabot ang wedding invitation kay Marius.
Ngumiti ang matalik na kaibigan niya saka iyon tinanggap. "Mahalaga sa akin ang pinagsamahan natin Lana. Mahal ko din si Andrea, enough na ang lahat ng iyon para isantabi ko ang kung anumang nararamdaman ko para sa iyo" sagot ni Marius.
Nagkibit ng balikat niya si Lana saka tumawa ng mahina. "May makikita kang mas higit sa akin, alam ko iyon. Mabait ka at gwapo, matalino, ang lahat nalang nasa iyon, siguro hindi lang talaga natuturuan ang puso kaya hanggang doon lang ang kaya kong ibigay para sa'yo" sagot ng dalaga.
"Partner ko pala ang kapatid ni Andrew?" amusement ang naramdaman ni Lana sa sinabing iyon ng matalik niyang kaibigan.
"Oo," aniyang dinampot ang tasa niya ng kape saka humigop. "nasabi nga niya sa akin na aksidenteng nagkita pala kayo noong isang buwan?"
Tumango-tango si Marius. "Oo, napakaganda niya. Kamukhang-kamukha ni Andrea" hindi nakaligtas sa pandinig ni Lana ang matinding paghanga sa tono ng pananalita ni Marius.
"Crush mo?" tukso ni Lana nang hindi makatiis.
Noon siya tinitigan ng tuwid sa mga mata ni Marius. "Okay lang ba kung pormahan ko siya kung sakali? What do you think? Bilang hipag niya, gusto mo ba ako para sa kanya?"
Pumalatak si Lana. "Huwag kang sa akin magpaalam, kay Sam mo sabihin iyan," aniyang hindi napigilan ang mapahagikhik.
Mahinang tawa ang naglandas sa lalamunan ni Marius saka inubos ang lamang kape ng tasa nito. "I have to go, may tinatapos pa kasi akong trabaho" anitong tumayo na pagkatapos.
"Mag-iingat ka sa pagmamaneho," paalala pa niya na tumayo saka hinalikan sa pisngi ang binata.
"Hindi ka pa ba uuwi?" tanong ni Marius.
Umiling siya. "Mamayang kaunti, susunduin ako ni Andrew" sagot niya.
Tumango lang si Marius saka na siya iniwan.
MALAKAS ang kabog ng dibdib ni Lena pero mas pinagsikapan niyang huwag iyong pansinin. Sa madaling salita, minabuti niyang ignorahin ang lahat at piliting maging kalmado. “Hey,” ang lalaking katabi niya na ngayon ay nakaupo sa harapan ng manibela. Hinawakan nito ang kamay niya saka iyon itinaas at dinampian ng halik. “Everything will be okay,” anito sa kanya saka ngumiti. Simpleng ngiti ang pumunit sa mga labi ni Lena. Pagkatapos ay pinisil niya ang kamay ni Calum na hindi binitiwan ang kanya. “Kung sakali pala parang gusto kong maging kapitbahay ka nalang,” ani Calum na tumawa ng mahina bago nito pinatakbo ang bagong bili nitong SUV. Takang napalingon si Lena nang marinig ang sinabing iyon ng binata. “Seryoso ka?” tanong niya. Nangungusap ang mga matang sandali siyang sinulyapan ni Calum bago nito nakangiti pa ring sinagot ang kanyang tanong. “Mukha ba akong nagbibiro?” ang isinagot nito sa kanya saka siya kinindatan. Humaplos sa puso ni Lena ang ginawing iyon ng binat
NAKAGAT ko ang aking lowerlip nang simulan akong paulanan ni Marius ng hindi makataong kaligayahan gamit ang dila at bibig niyang sinusuyo ang aking bukana. At dahil nga nakatali ang dalawang mga kamay ko gaya ng hiningi ko sa kanya kanina na gusto kong gawin niya ay literal na wala na nga akong iba pang pwedeng gawin kundi ang tanggapin ang walang patumanggang ligaya na nagaganap ngayon sa buo kong pagkatao.“This is so good, mmmnnn—Sam,” ang mga sinasabi ni Marius habang nasa kalagitnaa siya ng pagkain sa pagkababae ko ay nakadagdag rin sa orgasmong nararamdaman ko.Suminghap ako. Nakikita ko kung paano niya panggigilan ang ginagawa niya sa hiyas na nasa pagitan ng aking mga hita. Pero alam kong hindi ito magpapaawat. Lalo na ngayon obvious ang panginginig ng buong katawan ko.Hindi ko naman talaga mapigilan ang magkaganoon. Kahit kung tutuusin ay pinipilit ko.Sinusubukan ko ng maging mahinahon at kontrolin ang lahat. Pero dahil nga yata goal ni Marius ang marinig ang pag-iingay ko
HINDI ko alam kung dahil ba sa ininom kong alak pero talagang hindi lang ang pakiramdam ko ang nag-aalab nang mga sandaling iyon. Pati na rin ang lakas ng loob ko. Dahil nang hindi ako makatiis, kinuha ko ang kamay ni Marius saka ko iyon inilagay sa hiyas na nasa pagitan ng aking mga hita. Bilang pagtugon sa ginawa ko ay magkakasunod ang paghingang pinakawalan ni Marius. Kasunod niyon ay ang biglaang pagbabago ng paraan ng paghalik niya. Napansin ko kasing bigla itong naging marahas. Kung tutuusin expected ko naman na ang tungkol sa bagay na iyon. Tungkol sa pwede niyang gawin. Pero sa kabila ng katotohanang ang lahat ng ginagawa ni Marius kadalasan ay inaasahan ko na, dumarating pa rin talaga sa point na nasosorpresa ako dahil nagbabago ang istilo niya. Kung hindi naman ay binibigla niya ako. “Ang init mo ngayon, Sam,” aniya sa akin nang simulan niyang paliguan ng maliliit na haliit ang mukha ko. Pababa sa aking leeg. “Oh, Marius, palagi naman akong mainit kapag nasa ganitong e
IYON ang unang pagkakataon matapos naming magkahiwalay ni Marius na nakasama ko siya sa isang passionate na inuman. Kaya naman pala gusto niyang dito kami sa kwarto niya ay may nakahanda na itong dalawang baso at isang espesyal na wine na nasa isang maliit at candlelit na mesa. Mula nang umalis ako sa bahay na iyon isang taon na rin mahigit ang nakalilipas ay ngayon lang ulit ako pumasok sa loob ng silid ni Marius. At iyon ang dahilan kaya medyo naiilang ako. “Gusto kasing maisayaw kita ng sweet kaya kita niyaya dito,” ani Marius na binuksan ang maliit nitong component sa loob kwarto. Ilang sandali pa at pumapailanlang na ang isang maganda at malamyos na love song. “Halika na,” aniya sa akin sabay lahad ng kamay. Tinanggap ko iyon. “First and last yata nating ganito eh sa condo ko ano?” ani Marius na kinuha ang kopita na nasa maliit na mesa saka uminom ng wine. Ngumiti lang ako sa tahimik na pinagmasdan ang mukha niya. “Teka, alam kong gwapo ako eh. Pero huwag mo naman akong titi
MASAYA ako sa lahat ng nangyayari sa buhay namin ni Marius. Sa totoo lang wala na akong mahihiling pa dahil ang lahat ay umaayon sa mga gusto ko. Sa lahat ng pinapanalangin at pinapangarap ko.“Mabuti naman at happy ka. Kunsabagay, wala naman akong ibang pinangarap kundi ang makita kang masaya. Alam mo ba iyon ha? Sana lagi kang maging masaya kasi love kita,” ani Calum na kausap ko sa kabilang linya.Awtomatiko na ang matamis na ngiting pumunit sa mga labi ko. Nasa veranda ako noon ng kwarto ko. Palubog na ang araw at abala na si Manang Sela sa pag-aasikaso sa kusina habang si MJ naman ay nasa crib nito. Gising na gising at nakikipaglaro sa mga laruang nakabitin doon.“So, tell me, kumusta ka naman diyan sa Davao,” ang naisipan kong itanong nang manatiling tahimik si Calum na nasa kabilang linya.“Okay naman. Ang totoo malapit na akong bumalik ng Manila. Maybe this week,” sagot niya.Lalong umaliwalas ang mukha ko sa narinig. “Really? Saan mo gustong tumuloy? Doon ba sa bahay ko?”“Hi
“WOW,” ang tanging sinambit ni Calum. Tumango si Lena saka matamis na ngumiti. Deep inside nami-miss niya si Marius. Alam niya iyon at sigurado siya. At kung noon ang nakasaksak sa utak niya ay ang isang beses na namagitan sa kanilang dalawa, ngayon, nakatitiyak siyang ang malalim at magandang pagkakaibigan nila noon ang hinahanap niya. Iyon ang dahilan ng madalas na kalungkutan niya. Huli na nga lang siguro para sa kanya na mapagtanto iyon. At kung tutuusin, hindi niya iyon mare-realize kung hindi lang dahil sa ginawang ito ni Calum. Kung hindi lang dahil sa pag-uusap na ito.“Pero wala na siya,” iyon ang malungkot na pagtatapat ni Lena sabay lingon sa binata.Noon niya nakitang nagsalubong ang mga kilay ni Calum dahil sa sinabi niya. “You mean, dead? Patay na ang bestfriend mo?” tanong-sagot ng binata sa tono na tila humihingi ng paglilinaw sa sinabi niya.Magkakasunod na umiling si Lena saka humugot at nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga. Kahit ilang beses pa yat
ISANG amused na tawa ang pinakawalan ni Calum bago nito kinurot ng bahagya ang pisngi ni Lena.“Syempre tungkol sa iyo,” anitong naupo sa tabi niya saka siya inakbayan.Sa ginawang iyon ni Calum ay biglang nakaramdam ng tila kapaguran ang dalaga. Hindi niya alam kung para saan ang kapagurang iyon. Pero kung mayroon man siyang isang bagay na natitiyak, iyon ang ang kaligayahang bigla niyang naramdaman ngayon.“Alam mo bang ang kailangan lang nating dalawa ngayon ay isang mabuti at magandang usapan para magkaunawaan?” ang pagpapatuloy pa ni Calum.Hindi maunawaan ni Lena kung para saan ang sinasabi iyon ni Calum. Pero bigla ay parang nakita niya sa katauhan ng binata ang matalik niyang kaibigan. Walang iba kundi si Marius. Sa naisip ay muli siyang napaiyak.“Hey! Bakit na naman?” tanong ng binata saka mahinang tumawa.Hindi maunawaan ni Lena kung sa papaanong paraan hindi siya napipikon kahit pa tumatawa si Calum sa ganoong mga sitwasyon. Siguro kung ibang lalaki ito baka napikon
“KAUSAPIN mo ako, Lena,” giit nito sa tono na nakikiusap.Napabuntong hininga si Lena saka hinarap ang lalaki. Katulad ng inasahan niya, sinundan siya nito hanggang sa kanyang apartment. At dahil nga hindi niya gustong may makakita sa kanila ay minabuti niyang papasukin na ito.“Ano bang gusto mong pag-usapin natin, Celso?” tanong ng dalaga.“Ang tungkol sa atin. Sa ating dalawa, Lena. Hindi naman yata tamang ganito nalang ang lahat? Miss na miss na kit at gustong-gusto ko nang maranasan muli ang mga dati nating ginagawa,” anito sa kanya.Nakita ni Lena na humakbang si Celso palapit sa kanya. Natayo noon ang dalaga sa may mesa sa kusina. Habang ito naman ay nasa dalawang hakbang ang layo mula sa kanya.“Miss na miss ko na ang lahat ng ginagawa natin sa kubo, Lena,” anito sa kanya.Parang sinampal si Lena sa narinig. Pagkatapos niyon ay isang dry na tawa ang pinakawalan niya.“Sex? Iyon ang dahilan mo kaya nandito ka? Gusto mo akong ikama at nami-miss mo ang lahat ng bagay na hi
MABILIS na nagsalubong ang mga kilay ni Lena nang makilala ang lalaking nakatayo at nakatingin sa kanya sa di-kalayuan. Pauwi pa lamang siya galing sa kanyang shift. Kapuputok lang ng araw. At dahil sa ibang bansa ang kompanya na pinagtatrabauhan niya ay iba ang timezone sa Pilipinas.“Kumusta kana, Lena?” Nang makalapit sa kanya si Celso ay iyon agad ang naging pagbati nito sa kanya habang matamis na nakangiti.Titig na titig si Lena sa mukha nito. “Mabuti naman ako. Ikaw? Kumusta ka? Bakit ka nandito? Paano mo nalaman na dito ako nagtatraaho?” ang magkakasunod ko pang tanong.“Sa tiyahin mo,” ang maikli nitong sagot sa kanya.Agad na nagsalubong ang mga kilay ni Lena. Kasama na rin doon ang labis na pag-aalalang biglang nabuhay sa puso niya. “May nangyari ba sa Tiya Lourdes ko?” hindi naitago ng dalaga ang magkahalong nerbiyos at takot sa kanyang puso.Noong ngumisi si Celso. “Wala, walang nangyari sa kanya. Pero sa sinabi mong iyon, mukhang meron na akong ideya ngayong kung paa