SEX SLAVE OF MY BILLIONAIRE'S EX BOYFRIEND

Marahas na itinulak si Carrie ni Noah sa kama. Before she could even react, he was already ontop of her, claiming her lips brutally. He squeezed her left breast with his one hand and pinned her two hands above her head with the other.

"N-Noah!" Pilit na nagpumiglas si Carrie, pero di-hamak na mas malakas ito sa kanya. Pakiramdam niya ay mabubugtuan na siya ng hininga sa ginagawa nitong pag-angkin sa kanyang mga labi.

“Noah, wag!” Umiiyak na sabi ni Carrie nangpakawalan nito ang mga labi niya upang s******n naman ang kanyang leeg na tila hayok na hayok. “Please, stop! Please!"

“Stop?” He sneered and grinned devilishly. “You have no right to tell me to stop, Carrie. Aangkinin kita hanggang sa gusto ko. You are nothing but my slave.” Bigla na lamang nitong sinaklot ang suot niyang blusa na nagpasigaw sa dalaga. Napunit iyon atnagsitalsikan ang lahat ng butones.

“No!” Hiyaw ng dalaga nang sunod naman nitong sunggaban ang suot niyang bra. Agad na namula ang bahagi ng balat niya kung nasaan nainat ang tela, bago iyon tuluyang bumigay.

He started sucking and biting her nipples. There was no gentleness in any of his movements. He was devouring her maniacally, intending to hurther instead of making love to her.

Naramdaman na lang ng dalaga na n*******d na ang suot niyang palda at underwear at sinunod namang hubarin ni Noah ang sariling saplot.

Nanginginig sa takot si Carrie. Sa tindi ng galit na pinapakita ng lalaki sa kanya ngayon, sigurado siyang wawasakin nito ang pagkababae niya. Hindi niya lubos-maisip na ganito ang magiging una niyang karanasan—nasa ganitong paraan siya nito unang maaangkinnang lubusan.

Mas lalo siyang nanginig sa takot nang masulyapan ang fully aroused nitong pagkalalaki. Hindi niya alam kung paano iyon magkakasya sa kanya. Iniisip niya pa lang ay para na siyang lalagnatin sa matinding panghilakbot. Napausog siya sa higaan hanggang samaramdaman ng ulo niya ang headboard.

“N-Noah, t-teka lang…” sinubukan niya ulit makiusap nang gumapang ito papunta sakanya.

Hinila ni Noah ang dalawa niyang binti at ibinuka ang mga iyon bago pumuwesto sa ibabaw niya.

"Aahh!” Napaigtad si Carrie nang muling na namang nilakumos ni Noah ang kanyang dibdib at s******n ang tuktok niyon. He was sucking and biting alternately. Masakit at mapagparusa.

Mayamaya ay bumaba ang isa pang kamay ng lalaki at dinaklot ang ari ni Carrie. Marahas nitong pinaglaruan iyon na parang nagmamasang harina. Sinimulan nitong pisil-pisilin at hilahilahin ang kanyang clit habang hindi pa rin tumitigil sa pagsipsip sa kanyang nipple. Mabilis at mariin ang bawat galaw nito. Sunod-sunod ang pagtulo ng luha ni Carrie habang kagat-kagat ang ibabang labi. Sinusubukan niya itong itulak palayo sa kanya, pero para itong bakal na mabigat na nakadagan sa kanya.

“Nasasaktan ako, Noah!”

He stopped for a moment only to look at her eyes with so much hatred. “Good. I want you to feel every pain, Carrie.”

Napasinghap siya nang bigla nitong hinablot ang kanyang buhok kasabay ng pagpasok ng matigas na ari sa kanyang lagusan.

**

THREE DAYS AGO

Carrie was sitting at a coffee shop right inside the Sanbuego Inc. building. Mag-iisang oras na siyang naghihintay. Sinadya niya talagang pumunta ng maaga dahil gusto niyang maabutan ang hinihintay bago pa man ito makapasok sa gusali.

She tried to call his secretary and schedule a meeting, pero hindi siya in-entertain dahil puno raw ang schedule nito at hindi raw ito basta-basta nagpapa-book ng meeting.

Aabangan na lamang niya ito.

Napatingin si Carrie sa magazine na nakalagay sa rack sa di-kalayuan. Ang cover ng magazine ay mukha ng isang lalaki na nakasuot ng tuxedo. He was looking straight at the camera with his eyes that could pierce any soul. Kung hindi mo kilala ang lalaki, iisipin mong isa itong international model.

Ngunit sa ibabang bahagi ng cover ay nakasulat ang mga katagang ‘Noah Sanbuego: One of Asia’s Youngest Billionaires Magnate’.

“Billionaire…” Wala sa isip na bulong ni Carrie.

Napapikit uli siya nang rumagasa ang sari-saring alaala na hanggang ngayon ay paulit-ulit na bumabagabag sa kanyang isipan.

Pinukaw si Carrie ng ingay ng mga tao sa labas. For some reason, parang biglang nagkasundo ang lahat na ayusin ang mga buhok at mga damit nila, mapa-babae man o lalaki.

She could feel her body shaking all over. Magkahalong nerbiyos at excitement ang nararamdaman niya. She had always been complimented for her graceful walk pero sa panahon na iyon, parang hindi na yata niya alam kung paano maglakad nang diretso.

"You can do this, Carrie. You can do this. Para sa negosyo niyo ito," she tried to give herself some pep talk pero mukhang hindi iyon umuubra.

Lumabas sa isang mamahaling sasakyan na puti ang isang lalaking nakasuot ng itim na suit. He was wearing a powder blue long-sleeve shirt under it and a midnight blue necktie.

He took off his dark sunglasses and handed it to his executive assistant. He started striding to the building’s entrance with his long, confident steps.

When he adjusted the top of his necktie, napasunod ng tingin si Carrie.

She gathered all her courage and approached him. “Noah… I-I mean, Mr. Sanbuego...”

Nang ilang metro na lamang ang layo niya sa lalaki, inabot niya rito ang folder na hawak pero laking gulat niya nang bigla na lamang siyang harangin ng isang malaking lalaki at winaksi ang kamay niya. Nabitawan niya ang folder at nagliparan ang mga laman niyon sa sahig. Ni hindi man lang tumingin si Noah sa kanya. Nagpatuloy lang ito sa paglalakad as if he never even noticed her.

“Miss, bawal lumapit!” mahigpit na sabi ng isa sa dalawang bodyguard ni Noah Sanbuego.

“M-May kailangan lang akong sabihin!" Nagmamadaling pinulot niya ang mga papel at binalik ang mga iyon sa folder.

Pinagtinginan siya ng mga taong nakasaksi at nagbulungan na naman ang mga ito habang ang iba ay natatawa sa kanya.

Nang makatayo si Carrie ay malayo na si Noah at ang mga kasamahan nito kaya patakbong hinabol niya ang mga ito bago pa man makasakay sa elevator.

“May sasabihin lang ako kay Mr. Sanbuego!” hinihingal na ulit niya sa bodyguard na nasa likuran ni Noah. “Sandali lang–”

“Kailangan mo ng appointment.”

“I tried to–”

“Miss, kung kailangan mo ng trabaho, doon ka sa HR mag-apply, hindi sa CEO namin.”

“No, hindi ako naghahanap ng trabaho–”

Napindot na ng executive secretary ni Noah ang elevator sa dulo at agad iyong nagbukas dahil walang ibang puwedeng sumakay doon kundi ang mga top executive lamang ng kompanya.

Alam ni Carrie na once makapasok na ang lalaki sa loob ng elevator, wala na siyang chance makausap ito sa umagang iyon.

Humugot siya ng malalim na hininga at sa kabuuang lakas ay sumigaw. “Noah, wait! It’s me, Carrie!” Napahinto ang lalaki sa paghakbang papasok ng elevator. Dahan-dahan itong lumingon at matiim siyang tinitigan. Lumukso ang puso ni Carrie nang magtama ang paningin nila.

“Who is this woman?” malamig na tanong ni Noah sa assistant nito na hindi pa rin inaalis ang tingin kay Carrie. “Tell her that this is an office building. Everyone is expected to act professionally.”

Parang binuhusan ng malamig na tubig si Carrue. Hindi siya makapaniwala na hindi siya kilala nito.

Was he still mad at her? Or was she just an insignificant part of his life kaya’t naka-move on na ito nang tuluyan?

Pinukaw si Carrie ng tawa ng bodyguard na nakausap niya kanina.

“Walang employee ID, boss. Baka isa na naman sa admirers mo.”

Nakisabay din ang isa pang bodyguard. “Baka mag-claim na naman na nabuntis mo, boss, para makahingi ng child support,” sabay tawa.

“Get her out of this building,” he said coolly bago tuluyang pumasok sa elevator.

“N-No! Please! Noah, kailangan kitang makausap!" Sinubukan niya pang habulin ito ngunit hinarang na siya ng bodyguard.

“Miss, pang-ilan ka na sa mga babae na pumunta dito para lang makausap si Sir Noah. Tigilan niyo na ‘yang ginagawa niyo."

She held her chin up. “Hindi ako ganun na babae,” mariing sabi niya.

Tumawa lang ito habang pailing-iling na hinawakan ang braso niya palabas ng building.

“Kilala ko siya! Magkababata kami noon! Kailangan ko lang talaga siyang makausap!" aniya nang tuluyan na silang nakalabas ng building.

“Naku, miss, ang dami na ding nagsabi niyan. Nakita ka naman kanina ni Sir at hindi ka niya kilala."

Mariing pumikit si Carrie. Panic was starting to creep up inside her. Hindi siya puwedeng basta-basta na lang sumuko.

“Kahit ibigay mo na lang ‘tong folder sa kanya. Malaking tulong na sa akin ‘yon."

Napakamot ito sa ulo. “Naku, ako mapapagalitan n’on.”

Kinalkal niya ang loob ng maliit na handbag at kinuha lahat ng cash na dala na nagkakahalaga ng three thousand pesos. Nilakumos niya iyon at palihim na nilagay sa kamay ng lalaki. “Nakikiusap ako, sir. Konting favor lang talaga. Kung hindi niya babasahin, it’s fine. Hindi na ako mangungulit. But please, just give this to him with this note.”

**

Mariing nakatitig si Noah sa note na naka-attach sa folder ni Carrie. He was sitting on the brown leather swivel chair in his office, which was at the top of the 60-floor building in Ayala, Makati. Simula nang maupo siya bilang CEO ng kumpanya two years ago, pina-renovate niya ang opisina to keep it modern but elegant. The details were painted in matte black with dark wood furniture and brown leather. This industrial look was fitting for his strong but aloof personality.

Humugot siya ng malalim na hininga at saka nilakumos ang maliit na papel. He clenched his fists so hard until his knuckles turned white. Nine years na simula nang huli niyang makita ang dalaga and all these years, she still looked so fucking beautiful and still had that proud aura, as if the whole world owed her something.

Mukhang wala itong kaalam-alam sa mga nangyari noon, or else, she wouldn’t even dare to show her face to him again. But it did not mean that he would spare her of his anger.

Anak ito ng mamamatay tao. Ang mga magulang nito ang dahilan kung bakit siya nag-iisa ngayon at wala ni isang pamilya na kasama.