DOS ENRIQUEZ POINT OF VIEW It is Sunday morning and I feel like lazy. Kanina pa ako gising pero tinatamad akong bumangon sa higaan dahil sobra ang naging pagod ko kahapon at sobrang dami kong nainom. Ipipikit ko pa sana ang mga mata ko para mag-extend pa ng tulog kaso biglang pumasok ang asawa ko. Morning cuddle. Tinabihan niya ako sa higaan at yumakap sabay hinaplos haplos ang pagkalalaki ko dahilan para tumigas ito. "Honey, later na lang. Nanlalata pa ako. Don't play that.... ahhh...." Mahinahon na saway ko pero masyadong pilya itong si buntis at ipinasok pa talaga sa loob ng boxer shorts ko ang kamay nya at dinukot ang kahabaan ko. nilaro-laro. Mabilis naman talaga akong malibugan kaso nanlalata pa talaga ako. "later na, Honey. Nagugutom ako. I need some energy. Aba'y pakainin mo muna ako para may lakas ako. Iyan ka na naman, naglilihi ka na naman sa akin." hinawi ko ang kamay niya na umaakit sa pagkalalaki ko. "Ano bang gusto mong kainin? nagpaluto na kasi ako ng bre
ZAHARA POINT OF VIEW Yung Word na acceptance? Hindi madali. Akala ko ganun-ganun lang ang sakit na mayroon ako. Akala ko wala lang. Akala ko hindi lofe threatenning 'yon pero bakit sa isang iglap malalaman ko na hindi na pala ako sigurado sa bukas. "bakit?" Tanong kong paulit-ulit. "Bakit ako pa? bakit ngayon pa?" buong buhay ko wala akong ibang pinangarap kung hindi ang maikasal sa lalaking matagal ko nang pinapangarap. Ngayon kung kailan natupad ko na 'yon ay saka naman ako magkakasakit? I fucking don't understand why? why me? Almost 2 months pa lang kaming nagsasama! Ang dami ko pang gustong gawin at marating! I did all my best para magustuhan at mahalin ni Dos pero bakit kung kailan naabot ko na yon saka naman ang daming hadlang. Una ay ang pagkakaroon niya ng kabit, Pangalawa, ang pagkawala ng baby namin at pangatlo ay saka ko naman nalaman ang tungkol sa sakit ko. Hindi ako masamang tao. Kung ninanakawan ko man si Dos yun ay hindi naman ganoon kabigatan dahil marami siyang
ZAHARA ENRIQUEZ POINT OF VIEW Nanginginig ang buo kong katawan sa takot habang nakasakay ako sa taxi. Hindi ako okay at feeling ko anytime ay mag-rerelapsed ako. Ayoko nang abalahin ang asawa ko. Wala akong balak na sabihin sa kaniya itong nangyari sa akin. Panay ang dasal ko na sana ay okay si baby. Hindi kasi pwedeng mawala siya. Siguradong malulungkot ang asawa ko at guguho ang mga pangarap ko. Siguradong ma-didisappoint ng husto si Dos. Sabik na sabik pa naman siyang magkaanak kaya hindi pwedeng mawala ang batang nasa sinapupunan ko. Pagdating ko sa ospital ay bumili agad ako ng facemask sa pharmacy para maitago ang mukha ko mula sa mga posibleng makakakilala sa akin. Pagkatapos noon ay tinawagan ko muna ang mommy ko para ipaalam na nandito ako sa ospital at kailangan niya akong puntahan dito. Sunod kong tinawagan ay ang Doktor ko. Pinaupo muna ako ng nurse habang kinukuhaan ako ng info. Hindi ko binigay ang totoong pangalan ko para kung ano't ano man ang mangyari ay wa
MARIYA MARIA POINT OF VIEW "Anak, magtago ka. MAY PULIS! MAY PULIS DOON SA MAY TINDAHAN. HINDI KAYA IKAW YUNG HINAHANAP NILA? SA TINGIN KO KAILANGAN NA NATING MAKAUWI NG PROBINSYA SA LALONG MADALING PANAHON. BAKA IPAPAKULONG KA NA NG ASAWA NG BOSS MO!" Kasalukuyan akong nag-eempake sa loob ng kwarto at biglang pumasok ang inay. Humahangos siya at sinasabing may pulis daw sa may tindahan at pakiramdam niya ay ako ang hinahanap nito. Sa totoo lang, natakot talaga ako. Punong-puno ng takot ang puso ko. Alam kong hindi papayag ang asawa ng CEO hanggang hindi ako naipapakulong. Sinira ko ang relasyon nila bilang mag-asawa at may ebidensya siya laban sa akin. Takot ha takot ako. Ngayon ko naiintindihan ang kapalit ng kasalanang nagawa ko at Lubos ko na itong pinagsisisihan. Dati problema lang namin ay makakain ngayon ay mas lumaki pa ang problema. Ayokong takasan ang mga Pulis pero hindi ko kayang makulong. Nagmahal lang naman ako pero itinatama ko na ang nagawa kong pagkakamali.
Mahirap pero hindi sumusuko si Dos at matiyaga niyang sinusuyo ang asawang si Zahara. Pilit niyang itinatama ang mga pagkakamali at inaayos ang pamilya. Nagpapakatino siya alang-alang sa magiging anak nila na ngayon ay nasa sinapupunan ni Zahara. Kahit anong hilingin ni Zahara ay ibinibigay ni Dos. Kahit anong gustong kainin ay ibinibili niya. Sobrang maalaga niya sa maselang naglilihing asawa. "Ammm... sa party. Sa Anniversary sa party kaya mo bang umattend? gusto ko kasing kasama ka. Pero kung hindi mo kaya okay lang." tanong niya Jay Zahara. Sabay sila ngayong nag-aalmusal. "Syempre, kaya ko. Sasamahan kita." sagot naman ni Zahara na palihim na kinikilig. Gusto niya ang Dos ngayon na extra sweet at caring sa kaniya. feel na feel niya ang mga efforts na ginagawa nito para sa kaniya. "Talaga?! good! very good! Gusto ko talagang ma-witness mo yung Program. So, paano, bukas na 'yon, ha? Magpahinga ka lang maghapon para kondisyon ang katawan mo bukas. Alis na 'ko. I love you!" m
I hate my self for surrendering too early. Gusto ko pa sanang patagalin ang pagsuyo sa akin ng asawa ko. Gusto ko pang makita na nagsisisi na talaga siya sa nagawa niya pero si Dos kasi yung tipo ng tao ba hindi titigil hanggang hindi nakukuha yung gusto. Mapabagay man yan o anu pa man hindi niya talaga titigilan. Marupok na kung Marupok pero sino ba naman ang ayaw na maayos pa ang pagsasama niyong mag-asawa. Humingi naman na ng sorry at nagsisi naman na. Sino ba naman ang magmamatigas pa lalo na sa katulad ng asawa ko na pinapangarap ng maraming babae. Ayoko rin naman na mapunta siya sa iba kaya kahit hindi pa ako totally healed ay pinili ko pa ring magpatawad lalo pa at magkakaanak kami. Ngayong gabi, kasabay ng pagsuko kong muli sa pagkababae ko ay kasabay rin nang pagpapatawad ko sa kaniya. Wala, eh. Marupok talaga. Kaunting lambing, kaunting i love you, bumigay na agad. Aminin niyo, hindi lang ako yung ganito. Hindi lang naman siguro ako yung lumunok ng pride dahil lang inay