Chapter 6 : เด็กแสบ (2) NC

Chapter 6 :

โดยปกติเวลาอยู่ในมหาลัยวิทยาลัยกับกลุ่มเพื่อน โจวจะสร้างเสียงหัวเราะให้กลุ่มอยู่เสมออีกทั้งยังมีสาว ๆ เข้ามาตามจีบเขามากมาย หนึ่งในนั้นคือต้าเหนิงซึ่งลือกันว่าเป็นลูกสาวมหาเศรษฐี อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนี้กลับไม่ให้บรรยากาศของคนรวยเลยแม้แต่น้อย เธอเหมือนคนเดินดินทั่วไปที่ใช้จ่ายแต่กับของถูก ๆ อีกทั้งยังประหยัดอดอ้อมสุด ๆ

แม้ต้าเหนิงจะเป็นฝ่ายเข้าหาโจวก่อน แต่โจวก็เป็นฝ่ายเริ่มต้นบทสนทนาในช่องแชทก่อนหลังจากที่แลกคอนแทคกัน และสนิทสนมกันมากขึ้นในระยะเวลาหลายเดือน ทั้งไปเที่ยวต่างจังหวัด ดูหนัง เข้าพิพิธภัณฑ์ ขึ้นเขา ลงทะเล และอื่น ๆ ทั้งคู่ที่ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างมากมายก็ตัดสินใจที่จะเป็นแฟนกันในที่สุด

เมื่อวันที่มีอะไรกันครั้งแรกมาถึง ทั้งคู่ก็ต่างได้เป็นครั้งแรกของกันและกัน บรรยากาศต่างเป็นไปอย่างอบอุ่นและมีชีวิตชีวา ต้าเหนิงไม่เคยพบเจออะไรแบบนี้มาก่อนตลอดระยะเวลาที่อยู่แต่ภายใน ‘คฤหาสถ์ของเธอ’ ซึ่งเธอทำได้แค่อ่านหนังสือ ทบทวนบทเรียน และเตรียมพร้อมสำหรับการสืบทอดมรดกที่เธอไม่ต้องการ ต้าเหนิงเพียงอยากจะใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายเหมือนอย่างที่คนปกติควรจะได้รับก็เท่านั้น

และแล้วการได้สานสัมพันธ์กับโจวเพื่อที่จะใช้เวลาอยู่ด้วยกันกับเขาก็ดำเนินไปในรูปแบบที่ไม่ได้แตกต่างกันนักสำหรับแต่ละวัน ตื่นนอนด้วยกัน กินอาหารด้วยกัน เข้ามหาลัย เรียนหนังสือ ไปสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อน กลับห้องมาเตรียมตัวไปทำงาน ทำงานอย่างหนักและเหน็ดเหนื่อย กลับมาห้องหลังเลิกงาน มีเซ็กส์อย่างเร่าร้อน ก่อนที่จะจบวันด้วยการนอนหลับพักผ่อนด้วยกันอย่างผาสุข วนเวียนไปเช่นนี้ร่วมหลายเดือนจนกระทั่งทั้งคู่คบกันได้1ปี

ความฝันของต้าเหนิงกลายเป็นจริง ในชีวิตนี้เธอต้องการเพียงเท่านี้ ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้อีกแล้ว ทุกอย่างเต็มไปด้วยความพึงพอใจและความสุขที่สงบแล้ว กระทั่งมีบางสิ่งบางอย่างค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์

หอพักที่ทั้งคู่แชร์ค่าห้องกันนั้นเป็นห้องเช่าขนาดกะทัดรัด ไม่ถึงกับโทรมจนเกินไป แต่ก็ไม่ใช่ห้องหรูอะไร เป็นหอพักที่ค่อนข้างถูก พื้นกระเบื้องสีขาวขุ่นดูเก่าล้าสมัยเล็กน้อย แต่ยังสะอาดพอใช้ได้ ผนังห้องเป็นสีครีมมีคราบบางจุดจากการใช้งานที่ยาวนาน บานหน้าต่างกระจกติดบานเกล็ดอะลูมิเนียมที่เปิดรับลมได้ แต่ก็ต้องระวังฝนสาดเข้ามาในฤดูฝน

ภายในห้องมีเฟอร์นิเจอร์เท่าที่จำเป็น เตียงขนาดกลางที่พวกเขานอนด้วยกันทุกค่ำคืน โต๊ะไม้เล็ก ๆ หนึ่งตัวที่ใช้เป็นโต๊ะเขียนหนังสือและโต๊ะกินข้าวในเวลาเดียวกัน ข้าง ๆ เตียงเป็นตู้เสื้อผ้าเก่า ๆ ที่บานประตูฝืดเล็กน้อย ห้องน้ำอยู่ในมุมห้อง ติดกับพื้นที่ครัวเล็ก ๆ ที่มีเพียงเคาน์เตอร์ครัวธรรมดา ๆ กับซิงค์ล้างจาน ไม่ได้มีเตาแก๊สหรือไมโครเวฟ หอพักนี้อาจจะไม่ได้สะดวกสบาย แต่เมื่อแชร์ค่าห้องกันแล้วถือว่าประหยัดและเหมาะกับนักศึกษาที่กำลังหาที่พักชั่วคราว รวมถึงวัยรุ่นที่กำลังอยู่ในช่วงสร้างตัว

แม้ว่าชีวิตจะไม่หรูหรา แต่ช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันในห้องเล็ก ๆ นี้ก็เต็มไปด้วยความหวังและความฝันที่พวกเขาสร้างร่วมกัน อย่างไรก็ตาม ความรักที่ดูเหมือนจะแข็งแกร่งกลับเริ่มสั่นคลอนเมื่อความต้องการบางอย่างของต้าเหนิงเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ

“ทำอีกไม่ได้งั้นเหรอคะ?” ต้าเหนิงเอ่ยกระซิบข้างหูโจว ขณะที่เธอกอดร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของเขาอย่างแนบแน่น ลมหายใจที่ร้อนแรงของเธอทำให้บรรยากาศในห้องเริ่มเร่าร้อนขึ้นอีกครั้ง แม้ว่าเขาจะเพิ่งเสร็จสมกับเธอเป็นรอบที่สาม แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่เพียงพอสำหรับเธอ ความเหนื่อยล้าที่สะสมมาจากการทำงานและการระบายความสุขก่อนหน้านี้ทำให้โจวรู้สึกเหมือนตัวเองจะถอดใจแล้ว

“พอแล้ว...พี่เหนื่อยจะแย่” เขาหายใจลึก ๆ ขณะที่เอนหลังพิงกับหัวเตียงอย่างหมดแรง แขนข้างหนึ่งพาดไว้บนหน้าผากในท่าทางที่แสดงถึงความอ่อนล้า

แต่ต้าเหนิงไม่ยอมแพ้ เธอยังคงลูบไล้มือของเธอลงบนแผงอกแข็งแรงของเขา ก่อนจะลากนิ้วเรียวบางขึ้นมาที่หน้าท้องแกร่ง ซึ่งตึงเปรี๊ยะเพราะการออกกำลังกายอยู่เป็นประจำ “เหนื่อยงั้นเหรอคะ?” เธอยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ “งั้นก็ปล่อยให้หนูจัดการเองสิ เหมือนทุก ๆ ครั้ง...หนูจะทำให้พี่มีความสุข...ด้วยความรักของหนู” มือของเธอค่อย ๆ เลื่อนลงไปจนถึงใต้เอว ล้วงเข้าไปในกางเกงนอนของเขาเบา ๆ ขณะที่ดวงตาคมจับจ้องที่ใบหน้าของเขา

โจวกัดฟันแน่น พยายามห้ามใจตัวเอง อย่างไรก็ตาม น้องชายของเขากลับซื่อตรงต่อใจมากกว่า มันที่ถึงแม้จะอ่อนปวกเปียกแล้วก็ตาม ยังคงพยายามที่จะลุกขึ้นสู้ จนในที่สุดก็แข็งชูชันคาอุ้มมือเล็กนุ่มของต้าเหนิง นั่นทำให้แฟนสาวที่จะสุดแสบสันต์คนนี้ดูจะพึงพอใจสุด ๆ

“ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้วนะ…” เขาเอ่ยออกมาด้วยเสียงแหบพร่า ไม่แน่ใจว่าตัวเองจะทำได้มากกว่านี้หรือไม่ แต่เมื่อสัมผัสของเธอทำให้ความอบอุ่นภายในตัวเขากลับมาอีกครั้ง ความเหนื่อยล้ากลับเริ่มจางหายไปทีละน้อย

ต้าเหนิงไม่พูดอะไร แต่รอยยิ้มของเธอที่ส่งให้เขานั้นมีทั้งความรัก ความเจ้าเล่ห์ และความปรารถนารวมกันอยู่ในแววตาคู่นั้น เธอลากมือเขามาจับที่หน้าอกนุ่มนวลของเธอ ทำให้เขารู้สึกถึงความเต่งตึงที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี

ในขณะเดียวกัน เธอก็เริ่มเคลื่อนตัวขึ้นมานั่งบนตักของเขา ถอดกางเกงให้เขา ปล่อยให้แท่งเนื้อนั้นได้เฉิดฉายก่อนที่จะกลืนกินมันเข้าไปในร่องรักที่เปียกชื้นของเธอ เมื่อมันเข้ามาในร่างกายจนมิดด้ามแล้วต้าเหนิงก็ทำการขย่มอย่างโหดเหี้ยมจนเวลาล่วงเลยไป

“อืม…กี่ครั้งแล้วนะคะพี่โจว หนูจำไม่ได้แล้วว่าเราทำกันมากี่ครั้งในคืนนี้ ฮา...หื๊ด...ฮา~” เธอหัวเราะเบา ๆ ปนกับเสียงครวญครางบนใบหน้าที่แดงซ่านไปหมด ราวกับกำลังเล่นตลกร้ายกับสถานการณ์ที่ทั้งคู่ต่างเหนื่อยล้าแต่ก็ยังคงไม่ยอมพอ

โจวเหม่อมองแฟนสาวที่เปลือยกาย ผิวหนังมันวาวจากเหงื่อที่ซึมซาบและกระเส็นไปทั่ว ดูยั่วยวนสุด ๆ โดยเฉพาะสะเอวเล็ก ๆ ของเธอกับหน้าอกที่พอดีมือคู่นี้ “ห้าครั้ง...แล้ว...แต่หนูยังไม่พออีกเหรอ?” เขาถามออกมาเสียงแผ่ว หอบหายใจแรงด้วยใบหน้าที่อ่อนล้าสุด ๆ

“ยังหรอกค่ะ...” ต้าเหนิงโน้มใบหน้าลงมาหอมแก้มเขาก่อนที่จะรวบผมมาทัดไว้ข้างใบหู ท่วงท่าเป็นไปอย่างสุขใจและหรรษา รักแร้ที่เผยออกมาดูเร้าใจมีเหงื่อไหลย้อยลงมาตามสีข้างลำตัว ผู้หญิงคนนี้มีอารมณ์มากมายแม้ในร่างกายจะอัดแน่นไปด้วยน้ำกามจนแทบจะล้นทะลักอยู่แล้วก็ตามที

“ ...เพราะเวลาที่หนูได้อยู่กับพี่โจวน่ะ หนูรู้สึกเหมือนพี่เป็นทั้งคู่ชีวิต และเป็นโลกทั้งใบของหนู...” ต้าเหนิงยิ้มร่าพลางลูบไล้เขาขณะที่สัมผัสกับน้ำอุ่น ๆ ในร่างกายและแท่งเนื้อของอีกฝ่ายที่กำลังถูกตัวเองบีบอัดอย่างไม่บันยะบันยังเพื่อสนองความต้องการที่ไม่มีที่สิ้นสุดนี้

รอยยิ้มที่น่ารักน่าเอ็นดูและมีเสน่ห์กลายเป็นรอยยิ้มที่ดูน่ากลัว “...หนูรักพี่ที่สุดเลยค่ะ แต่ยิ่งไปกว่ารักแล้ว ไม่ต้องบอกแต่พี่ก็น่าจะรู้ ...ทุกครั้ง...ไม่สิ....แถบจะตลอดเวลา...หนูมีอารมณ์ค่ะ...และมีมากด้วย...”

เธอก้มหน้าลงไปเฉียดหูอีกฝ่ายพลางกล่าวกระซิบและแสยะยิ้มชั่วร้าย “...ถ้าเป็นไปได้หนูอยากจะทำกับพี่ทั้งวันทั้งคืนเลย”

To be continued...