NGINITIAN ko ang bawat madadaanan ko. Dahil nga naging kaibigan ko na ang iba sa kanila."Kara," tawag nito sa akin.Nginitian ko ito."Kumusta ka na?" nakangiting tanong nito sa akin."Okay lang naman. Masyadong busy!"Halos malagutan ako nang hininga nang lumapit sa akin si Brandon at inilagay sa baywang ko ang isang kamay nito.Napatingin tuloy si Claire sa kanya."Sino siya, Kara?" tanong ni Claire sa akin. May nakita ako sa mga mata nito, na para bang may gusto ito kay Brandon."Amo ko," ikling sambit ko."Amo? Bakit nakahawak sa baywang mo?" tanong nito."Wala iyan. Ganyan lang talaga iyan.""Dadalaw ako sa bahay mo ahh! Matagal na din akong hindi nakapunta doon."Tango na lang ang tanging nasagot ko. Alam kong hindi ako ang nais nitong dalawin, kundi si Brandon."Doon muna kami." Hinawakan ko ang kamay ni Brandon. Pinagsalikop naman niya iyon.Dumalaw ako sa isang pamilya doon. Ang pamilyang iyon ang naging sandalan ko nang nandito ako, sa sobrang bored ko ay naisipan kong magl
HINDI nagtagal ay umuwi na ako sa mansion. Sumama na ako kay Brandon. Sumama na din si Claire sa amin.Ibinaba muna namin si Claire sa isang mansion ni Brandon. Pagbaba namin ay nagprotesta agad si Claire."Akala ko ba ay dito ka nagta-trabaho, Kara.""Hindi, sa isang mansion ni Brandon ako nagta-trabaho.""Doon na lang ako, Kara. Ayaw kong mag-isa dito," sabi pa nito sa akin."Mas okay dito. Kesa doon, Claire.""Basta sasama ako." Wala na kaming magawa ni Brandon. Dahil sumama talaga si Claire.Pagkababa namin ay agad kaming sinalubong ni Nanay Jossy."Kara," masayang sambit nito."Nay Jossy namiss ko kayo." Mahigpit na yakap ang ibinigay ko sa kinilala kong ina dito."Ito na ba ang bagong katulong?" tanong ni Nanay Jossy."Oo, nay. Pakidala na lang siya sa kwarto niya," sabi ko.Umakyat na ako sa itaas. Hindi ko pinansin ang mga mata ni Claire na nakasunod sa akin."Saan ang kwarto mo, Kara?" tanong nito sa akin."Sa itaas.""Bakit hindi sa ibaba.""Halika na, Claire. Wag nang maram
NAS bench ako ngayon sa school sa tambayan namin ni Mera. Wala si Mera ngayon at hindi ko alam kong nasaan ang babaeng iyon. Bumalik na din naman ako sa pag-aaral.Hindi ko pinansin ang umupo sa tapat ko. Nagpatuloy lang ako sa pagsusulat."How are you, Kara?" napatingin ako sa kanya."Anong ginagawa mo dito?" tanong ko sa kanya."Gusto lang kitang makausap.""Ano ang pag-uusapan natin?" tanong ko sa kanya."Tungkol sa ating dalawa.""Xander. Wala nang tayo. Matagal na tayong tapos. That's it, kaya tigilan mo na ako," sabi ko dito."Mahal kita, Kara."Tumawa ako. "Mahal? Ano ba ang alam mo sa pagmamahal? 'Di ba wala? Kaya tigilan mo ako."Inisa-isa kong niligpit ang mga gamit ko. Aalis na sana ako nang pigilan niya ako."Ano ba, bintawan mo ako.""No, hindi. Hangga't hindi ka bumabalik sa akin. Hindi ako aalis dito.""Nakuha mo na ang gusto mo 'di ba? Napasaiyo na si Eliza, noong high school pa lang tayo 'di ba? Kung mahal mo ako. Hindi mo ako sasaktan."Iniwan ko na siya doon. Ayaw k
BUSY ang mga tao ngayon sa mansion. Dahil nga nagbabagong taon. Kahit pa paano ay masaya naman ang taon ko na ito. Hinanap nang aking mga mata ang isang tao na nagparamdam sa akin kung paano maging isang babae. Pero hindi ko siya mahanap.Nilapitan ko si Nanay Jossy."Nay, nasaan si Brandon?" tanong ko kay Nanay Jossy."Hindi ba bumaba?" tanong nito sa akin."Hindi siguro, po.""Baka nasa study room na naman niya iyon. Nagkukulong, ayaw noon sumali sa amin."Tango na lang ang tanging na naisagot ko. Umakyat ako sa second floor para puntahan si Brandon. Gusto ko siyang pasalihin.Nang makarating ako sa study room ay nakaawang ang pinto. Bubuksan ko na sana nang may marinig akong daing."Ohh! Brandon, gosh!" ungol ng isang babae at alam ko ang kung sino ang babaeng iyon.Umalis ako sa harapan ng pinto at bumaba. Abala ang mga tao na naroon. Kaya walang nakapansin sa aking pag-alis. Napadpad ako sa isang sofa doon na may nakatabil. Pumasok ako doon, umupo. Hindi ko napigilan ang bumuhos
KASAL namin ngayon ni Brandon. Kung saan ang gusto nito ay doon na rin ako. Masaya ako, kasi ikakasal ako sa lalaking mahal ko.Pero I know, hindi naman niya ako mahal. I will do my best na mahalin din niya ako. Gagawin ko ang lahat para magawa niya akong mahalin.Bumukas ang pinto ng opisina ng mayor kung sino ang magkakasal sa amin. Humahangos na pumasok si Ian. Bigla akong nabahala, dahil sa itsura nito. Puno iyon ng dugo."Anong nangyayari, Ian?" tanong ko sa kanya."Nasa hospital si Boss Brandon. Malala ang tama niya."Nabitawan ko ang bulaklak na hawak ko. Walang pagdadalawang isip ay tumakbo ako palalabas sa munisipyo. Agad namang sumunod sa aking si Ian at pinagbuksan ako nang pinto ng kotse.Hindi ko mapigilan ang umiyak. Nag-alala ako kay Brandon. Napatingin ako kay Ian. Dahil hindi ito ang daan papuntang hospital."Ian? Ano ito?" tanong ko sa kanya."Kailangan nang matapos ang kasamaan ni Brandon. Kaya kung hindi ka makikipagtulungan sa amin. Ikaw na lang ang ipapain namin,
BUMUKAS ang pinto ng study room ko at pumasok si Nanay Jossy na para bang maiiyak ito."Brandon, si Kara." Hindi na nito napigilan ang sarili. Umiyak na ito."Anong nangyari kay, Kara?" tanong ko sa kay Nanay Jossy."Naaksidente ang eroplano na sinasakyan niya. Hanggang ngayon ay pinaghahanap pa ang mga ibang pasahero."Agad akong tumayo at tinawagan ang mga tauhan ko. Hindi pwedeng mawala si Kara."Look for, Kara kahit anong mangyari ay hanapin ninyo ang asawa ko!" ma-awtoridad na utos ko sa kanila.Napasabunot ako sa aking buhok. Sana ay hindi ko hinayaan na umalis na mag-isa si Kara. Sana ay sinamahan ko na lang siya at sa private plane ko na lang siya pinasakay.Isinuklay ko ang aking kamay sa aking buhok. Hindi ko alam ang gagawin ko. Sana ay hindi ko na lang hinayaan na umalis si Kara. Kinuha ko ang brande na nakapatong sa mesa ko. Agad kong sinalinan ang baso at inisang lagok ang alak na iyon. Sunod-sunod.Hanggang sa itapos ko ang bote sa pader. Pinagtatapon ko ang mga mahahaw
PANGITI ako dahil nakita ko ulit siya. Agad akong tinakbo ang pagitan naming dalawa. Sinalubong naman ako nang yakap nang aking ama."How are you, Kara?" tanong nito sa akin nang bumitaw ako mula sa pagkakayakap dito."I am okay 'pa.""Where is, Brad?" tanong nito sa akin.Malungkot akong tumingin sa kanya. "Hindi ko na sinama, 'pa. Hindi din naman ako matatagal. Alam n'yo naman na hindi ko kayang pakiharapan ang Pamilya---""I know. And I am sorry about that. Hindi ko alam na pinagbantaan ka na pala ni Mayumi at Miya. Kung hindi pa sinabi ni Tyler sa akin. Baka hanggang ngayon ay wala pa rin akong alam.""It is okay, 'pa. Naiintindihan ko naman.""Halika na, nasa dining area na sila at kanina pa sila nanghihintay."Pumasok na kami sa dining area. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko, dahil sa isang lalaki na kasama namin ngayon sa mesa. This isn't, Grand. Ibang tao ang kasama namin."Ate Ara!" tawag sa akin ni Tyler. Ngumiti ako.Sabay namang lumingon sa akin ang mga tao na nasa mesa
HALOS mapugto ang hininga ko nang lubayan ako nito. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Dahil panay na ang liyad na ginagawa ko."Ooohh, Brandon!" sigaw ko.Sobrang sarap nang ginagawa nito sa aking pagkababae. Akala ko hindi ko na iyon malalasap pa.IMINULAT ko ang akong mga mata. Bumangon ako. Isang panaginip. Panaginip na ilang beses nang lumilitaw sa aking bawat pag tulog. Sino ang lalaking iyon. Hindi ko kasi maaninag ang mukha noong lalaki.Napasuklay na lang ako sa aking buhok."Mama, there is a man looking for you." Napalingon ako sa anak ko."Sino?" tanong ko sa kanya."I don't know. Hindi ko siya kilala."Agad akong lumabas sa kwarto ko at nakita ko ang lalaking nakatayo sa harap ng mga picture frame namin ni Brad."Ano ang kailangan mo sa akin?" tanong ko sa kanya.Humarap ito. Akala ko, hindi na kami magkikitang muli. Ngumiti ito. Mas lalo itong gumawpo."I just here to say I am sorry," sabi nito sa akin.Kumunot ang noo ko. Nagsisisi ba ito sa halikan na naganap sa aming dal