Ilang araw na ang lumipas mula nang tumira dito si Ellie. Sa araw-araw na ginawa ng Diyos, wala kaming ibang ginawa kung hindi mag-away ng mag-away. Pakiramdam ko ay tatanda ako ng maaga. I remembered yesterday, nawala na lamang bigla ang mga make ups ko at nagulat ako nang makita ko iyon na basag basag at nakakalat sa labas ng bahay, wala akong nai-save kahit isa dahil sirang sira lahat. I really love make ups kaya naman hindi ko napigilan ang umiyak nang makita ‘kong ubos na ito. Pero hindi ako papayag na naisahan niya ako, sisirain ko rin ang pinakamamahal niyang sasakyan.
“Ma’am Lhaarny, nandito na ho ang pinabili niyo.” tawag sa akin ng isang maid, my face lightened up when I heard what she said. Dali dali ‘kong binuksan ang pinto ng kwarto ko at bumaba, ibinigay sa akin ng driver ang ipinabili ‘kong dalawang spray paint, isang color white at isang color yellow. Pumasok ako sa garahe at hinanap ang paboritong Honda Civic ni Ellie, I can smell victory, hah
I woke up feeling a little bit better, my mood is somehow lightened and I feel like my body is fully energized. I decided to do an early jog since 5:30 o’clock pa lang naman. I’m wearing a pink dolphin shorts and black loose sando, malamig na ang hangin dahil bermonths na, idagdag pa ang surroundings na napalilibutan ng mga puno. It’s good to see the sun rising while feeling the cold breeze, ang sarap mamuhay sa probinsya.7:00 o’clock na ng umaga nang makarating ako sa bahay, pumasok ako sa bahay habang pinupunasan ang pawis ko. I go straight to the kitchen to drink warm water, habang umiinom ay nakaramdam ako ng presensya sa likod. I turn around and saw Ellie intently looking at me.“Let’s eat.” parang nahihiyang sabi nito, kulang na lang ay hindi ko marinig iyon. Gusto ‘kong mapangiti pero pinigilan ko dahil baka kung ano pa ang isipin niya.“Together?” I ask
"Kape mo, anak." I came back to my senses when I heard manang talking to me. Nginitian ko lamang siya at nagpasalamat. I am busy thinking about what happened last night, because I'm already in my bed when I woke up earlier. The last time I remembered, I was lying on Ellie's lap until I fall asleep. Siya ba ang nagdala sa akin sa kwarto? That only means, he carried me from downstairs and brought me to my room. Wala naman ibang tao kagabi bukod sa amin dalawa."A penny for your thoughts?" nabaling ang atensyon ko kay Ellie nang marinig ko siyang nagsalita. I suddenly felt awkward, I want to know about what happened last night but I'm too shy to ask him. Paano ba? Umupo rin siya sa harap ng mesa habang naghihintay ng breakfast."Uhh... have you finished watching the movie?" alanganin 'kong tanong habang umiinom ng kape ko. Tumango lamang siya at ng
Para akong zombie na naglalakad sa gitna ng mall. I feel like I left my sanity back there at the restaurant. Hindi ko na alam kung gaano kalayo ang distansya namin sa isa’t-isa, basta patuloy lang ako sa paglalakad habang nasa likod ko siya. Hindi ko alam kung saan ako papunta, walang direksyon ang mga paa ko at tila hinihintay na lamang itong mapagod. Nang maalala ko ang sinabi niya kanina ay agad nag-init ang mukha ko, thanks to those three, Denicee, Caly and Riva who called me through facetime even before my brain started to malfunction. They saved me from that awkward moment with Ellie, until now I still can’t believe na sasabihin niya iyon sa akin. Dapat ba akong maniwala? O baka isa lang ito sa mga tactics niya para pumayag akong ituloy ang kasal at ang pagmerge ng company namin? Argh! Hanggang matapos tuloy kami kumain hanggang ngayon ay hindi ko siya kinakausap, I don’t even know how to face him. Natigil ako sa pag-iisip nang naramdaman ‘kong hinila n
It’s almost 8:30 o’clock in the evening when we finally got home. Nang pumasok kami sa bahay ay naabutan pa namin ang mga ilan sa kasambahay na naghihintay sa amin sa kitchen. Saka lang sila nagpahinga nang makitang nakauwi na kami. Umakyat na lamang ako sa room ko same with Elli, nang makapagpahinga ay saka ako nag-half bath. I did my skin care routines before lying down on my bed. Habang nakahiga ay hindi ko maiwasan mapaisip sa nangyari buong maghapon, I don’t know what to feel about Ellie. He always gives me mixed emotions, may pagkakataon na guguluhin niya ang isip ko sa pamamagitan ng mga makahulugan niyang salita, kung minsan naman ay papagalitin niya ako, tsk! But he’s also making me confused, confuse about my feelings. There’s this weird feeling when he’s always around, napapansin ko iyon. But more than that, I always felt something strange every time his body touches my skin, naninibago ako sa kakaibang init na dulot no’n sa akin.
“Ayokong makipag-usap sa’yo! Umalis ka na nga!” sigaw ko sa kaniya. Ngunit tumawa lang siya, pakiramdam ko ay may ibig sabihin ang tawang iyon. Nagsimula nang mamuo ang luha sa mata ko, natatakot na ako. Mabilis akong bumaba ngunit lalo akong nanginig sa takot nang maramdaman ko ang malapad na kamay niya sa braso ko.“Hey, where are you going? Sasamahan na kita pauwi.” nakangiti lang ito sa akin, natatakot ako sa ngiti niyang iyon. Sinubukan ‘kong pumiglas ngunit masyado siyang malakas para makawala ako. At dahil doon ay nagsimula akong hampasin ang kamay niya na nakahawak sa akin, umaasang makakatulong ito upang lumuwag ang hawak niya sa akin.“Let me go! Ano ba?! Lumayo ka sa akin!” patuloy na sigaw at hampas ko sa kaniya. Dahil doon ay nagkaroon siya ng pagkakataon upang maabot ang isang ko pang kamay. Nagunahan tumulo ang luha ko sa sobrang takot, patuloy ako sa pagsigaw habang pilit na pum
We are here somewhere at Balanga, ipinahatid ako ni Ellie sa driver namin dahil ayaw niyang pumayag na ako lang mag-isa ang aalis na naman. Ilang minuto pa kaming nagpilitan bago ako pumayag, hindi niya ako papa-alisin nang wala akong kasama. Laking tuwa ko naman nang maabutan ko dito si mommy, at nakadagdag pa sa tuwa ko ay hindi kasama si daddy. Ang lahat ng mga girls mula sa mga flower girls, mga abay at bridesmaids ay magkakasama para sukatan. Malaki ang ibinayad nila rito dahil kailangan itong matapos bago ang kasal, two weeks from now. Ang mga bridesmaids ay hindi ko kilala dahil sila ang namili nito, pero ang alam ko ay anak sila ng mga business partners nila daddy. Sayang lang at hindi iyon sina Riva, Denicee at Caly, kaya hindi ko rin sila magawang imbitahin dahil alam ‘kong magtatampo sila. Nagsimula ang pagsusukat sa mga maliliit na bata, tatlo ang nagsusukat sa amin. Nang matapos sukatan ay binigyan nila ako ng brochure para sa mga designs ng wedding gown. Excited
Hindi ko na alam kung ilang mura ang nabanggit ko sa isip ko. Lord, sana puwedeng i-undo lahat ng nangyari lalo na lahat ng nasabi ko, hindi ko kayang lunukin ang kahihiyan na ito. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako lumilingon sa likod ko, hindi ko kayang salubungin ang mata niya. Si mommy kasi! Sigurado akong alam niya na nasa likod ko na si Ellie, kaya tanong siya ng tanong at plano niya talaga akong ilaglag! Kaya pala mukha siyang may balak na masama sa ngisi niya!“Did I heard it right?” ulit na tanong ni Ellie, para akong may stiff neck at hindi makalingon. I just want to get out of here. Naririnig ko ang mga paa niyang naglalakad patungo sa pwesto ko kaya naman mas lalo akong nanigas at hindi alam ang gagawin. Should I run? Or should I just face him and pretend that everything he heard was wrong? Help me, please.“Uhmm... Lhaarny, anak, I think I should go na. May meetings pa si mommy tomorrow at kailangan ko na maka
Hingal ‘kong sinara ang pinto at saka sumandal dito, ramdam ko pa rin ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Hindi ko kayang magsalita kaya naman mabilis ko na lamang siyang tinalikuran at pumasok sa kwarto. Kitang kita ko sa gestures niya na gusto niya akong pigilan ngunit hindi ko alam kung makapagsasalita ba ako once na nag-usap kami. I felt guilty rin naman, ilang beses ko na siyang hindi pinapansin at tinatakbuhan, pero nangingibabaw pa rin ang sama ng loob ko. Also, bakit nga ba niya ako pinipigilan? Bakit nagpapakita na naman siya ng motibo na gusto niya akong makausap? Tinawanan niya lang ang feelings ko and here I am, feeling guilty because I am avoiding him? Umiling ako, sinusubukang burahin iyon sa isip ko. Pumasok na lamang ako sa banyo upang maligo dahil lalo lamang akong pinagpawisan, ang lagkit na ng pakiramdam ko.It’s already 7:30 o’clock in the evening when I decided to went outside my room, I’m already starving.