Kabanata 2: Xanthiaña Rhosal Ortega

"Sa may Orion Hotel lang po, Tay."

"Dito na lang po, eto po bayad. Salamat."

Ng tumigil ang tricycle agad kong inabot ang bayad sa pamasahe kay manong.

"Magbabakasyon ka ba iha o may pamilya ka sa isla?"

"Magbabakasyon lang po, Tay."

"Ah ganun ba, aba'y welcome sa Catanduanes! Huwag mong kalimutang maglibot-libot tiyak sulit ang pagpunta mo dito."

"Balak ko nga po talagang sulitin kasi ngayon pa lamang ako nakatungtong dito."

Bumaba ako ng sasakyan at hinila ang maleta ko palabas. Sakto namang pag-ayos ko nito ay iniabot ng isa pang pasahero ni manong ang travelling bag ko na ipinatong sa bubong ng tricycle.

Medyo may kabigatan ito kaya't ipinatong ko na lang sa maleta.

"Selyo, paki-tulungan nga itong si Ma'am na buhatin ang mga gamit niya't mukhang mahihirapan siyang iakyat."

"Ay naku huwag na po. Ayaw ko pong makaabala at tsaka nakakahiya naman po, kaya ko ho ito magaan lang naman."

Dali-daling itinaas ko ang mga kamay upang tumutol.

"Okay lang."

Halos mapaigtad ako sa gulat ng marinig ang boses ng lalaki. His voice is very deep.

Napabaling sa kanya ang paningin ko. Wala sa loob na napasinghap ako ng magtama ang aming mga mata.

It was a brief eye contact, but enough for me to appreciate his eyes.

Ano kaya ang pakiramdam ng may nakakabighaning mga mata? Mas malinaw ba ang paningin nila? I wonder.

He has a deep set of sky blue eyes and they're very beautiful. It makes me envious.

"Bayad ho."

Napabalik ako sa huwisyo ng muling magsalita ang tinawag na Selyo ng driver. Saka ko lamang napansin na hindi ito bumalik sa pagsakay ng tricycle at bagkos ay nagbayad din ng pamasahe.

"O siya, enjoy!"

Matapos noon ay muli itong bumalik satabi ko at akmang kukunin ang bag ko ngunit pinigilan ko ito.

Hindi ko alam kung mabait lamang ito o sadyang may plano itong itakbo ang mga gamit ko. Lahat pa naman ng papeles ko at mga importanteng gamit ay dala kong magbabakasyon.

Manila taught me trust issues so well.

Mukhang nabasa niya ang nasa isip ko dahil, saglit na umawang ang mga labi niya.

"Huwag kang mag-alala gusto lang kitang tulungan."

Ngumiti ito at inginuso ang guwardiya sa hotel.

"Kung sakaling itakbo ko man ang mga gamit mo baliw na siguro ako. They know me. Tara."

Right, who would dare snatch my things with the guards around?

Kahit may konting pagdududa, hinayaan ko itong kunin ang mga bag at maleta ko habang nakasunod dito. Nakahinga ako ng maluwag ng hindi nga itinakas ng lalaki ang mga gamit ko.

Nahihiya man ay tahimik na sumunod na lamang ako rito.

Walang kahirap-hirap na binuhat niya ang maleta ko gamit ang isang kamay habang hawak-hawak niya ang may kalakihang bag ko.

Feeling guilty, i reach for the bag ang told him, "Ako na."

Ngunit hindi ito umimik, bagkos ay mabilis na tinahak niya ang hagdan papasok ng hotel.

We reached the entrance after a few steps. Maaayos na inilapag niya ang mga gamit ko at tumalikod.

"Wait, Selyo! Here, salamat sa pagtulong mo. Pasensiya na din sa asal ko kanina, but I'm really grateful."

Inabit ko ang kamay niya at inilagay sa palad niya ang tatlong daang piso. Isang daan lang sana ang ibibigay ko kaso ay nakakahiya talaga ng ginagawa ko kanina kaya dinagdagan ko na.

Who would be happy if someone practically treat you like a thief after offering to help?

"Kasalanan ko din naman. No need for the money spend it on the island. Atsaka Zellio, hindi Sel-yo. Welcome sa Catanduanes."

Nag-init ang pisngi ko sa tinuran nito kasabay ng pagbalik niya ng pera sa palad ko.

"Muchas gracias."

This time I am sincerely thankful.

Tumango ito at lumapit sa guwardiya.

I turn back to the front desk to take my keycard. Nauna na akong nagbook ng hotel para sa dalawang gabi, bago pa man ako makalapag sa Virac, para diretso na lamang akong matutulog sa silid.

Habang hinihintay ko ang card ay hindi ko maiwasang mapasulyap kay Zellio ngunit agad din akong napabaling ng tingin ng muling magtama ang mga mata namin.

"Here's your key card, Ma'am. Enjoy your stay!"

Nginitian ko pabalik ang receptionist at nagpasalamat. When i reached the elevator, my gaze landed on the man but he was gone.

...

Xanthiaña Rhosal Ortega. Sa haba at gara ng pangalan ko ay siya ring pagkaikli ng itinagal ng mga naunang relasyon ko. Iisang rason lang kung bakit kelan man ay hindi tumagal ng kahit apat na buwan ang mga ito.

Security. I'm looking for security which, unfortunately, my past relationships cannot offer.

Sabi nga ng mga kakilala ko ay napakaperpeksyunista ko raw pagdating sa pag-ibig. Normal lamang daw ang pagpapakita ng intensyon at paghanga ang mga lalaki kahit na may mga karelasyon na ito sa iba. Dahil sa huli ay sa akin pa din naman daw ito uuwi. Kailangan ko lang daw lawakan ang aking pag-iisip.

I can't understand that sentiment.

Simple lamang naman ang gusto ko at yun ay ang lalaking pipiliin ako araw-araw.

"Mali nga ba talaga, Margy? Ako ba ang problema? Am I the red flag?"

Hindi ko maiwasang maglabas ng sama ng loob sa matalik kong kaibigan na si Margo. Wala akong mapagsabihan kundi siya dahil siya din ang nagsumbong sa akin tungkol sa pambababae ni Lejandro.

Wala din akong gustong may maka-alam pa ng problemang kinakaharap ko.

"Bakit lagi na lang ako yung talo? Limang relasyon, limang lalaki yung isa pinakasalan ko pa, bakit niloko pa rin ako? Ang ganda na ng plano namin eh, apat na anak para dalawang babae at dalawang lalake."

"Huwag kang mag-isip ng ganyan. Bakit hindi mo kausapin si Lejandro baka naman may matino siyang rason."

Pinunasan ko ang ilong kong namumula na bago muling tinungga ang alak na ipinuslit ko sa hotel.

"Baka bolahin lamang niya ako tapos maniwala ako agad."

"Bakit? Papatawarin mo ba kung sakali?"

Natahimik ako sa tanong niya. Sa totoo lamang ay hindi ko alam. Kaya kahit na nasa harap ko lamang siya ng makita ko siyang may kaharutan na ibang babae ay hindi ko nagawang komprontahin siya.

"Sa ngayon hindi ko pa alam. Gulong-gulo pa ang utak at damdamin ko."

Matapos makausap ang aking kaibigan ay napagpasyahan kong maligo. Nanlalagkit na ang katawan ko dahil sa byahe.

I opened my phone and clicked on the new message from my husband.

'Mahal kumain ka na ba? Nagluto nga pala ko ng paborito mo, sisig. Sa pag-uwi mo ipagluluto kita neto. Ingat ka diyan. Love you.'

Hindi ko maiwasang mangiti ng mapakla ng sumagi sa isip ko ang harapan kong nasaksihan ang pagdala nito ng babae sa hotel.

"Hindi ka man lang ba nandidiri sa ginawa mo? How can you send sweet nothings while cheating?"

Since when? Nanlamig ang mga palad ko.

Parang tinutusok ng libo-libong karayom ang puso ko sa bawat pag pintig nito.

Itinapon ko ang cellphone sa kama at napasabunot sa aking buhok.

After washing up, I tried to sleep but can't. Marahil ay dahil hindi mapayapa ang aking kalooban at dala na rin siguro ng spirito ng alak nagawa kong magpadala ng mensahe sa asawa ko.

'Pano mo ko nagawang lokohin at saktan ng ganito?'

Nang mailapag ko ang gadget ay saka ko lamang napansin ang panginginig ng aking kamay at ang tuloy-tuloy na pagdaloy ng mainit na likido sa aking pisngi.