chapter 4

     RUI woke up because of the noise of her cellphone. She turned to the side table where her gadget sat. 

    "hello, who's this?" inaantok pa niyang tanong. 

    "Agent Rui" wika ng nasa kabilang linya. Nang marinig niya kung sino, Agad siyang bumangon. 

    "Sir Mark!" sagot niya. 

    "I need you immediately, magpupunta ng mall si joan, incase na may mangyari, I want you to be there. protect joan at all cost. Can i count on you Agent Rui?" 

    "Always, Sir." sagot niya.

    "Thank you, maghanda ka na, and take care. I don’t want to lose an Agent like you." wika ni Mark sa kanya. "Don't worry sir, ako pa ba. trust me." saad niya.

    "Nagtitiwala naman ako sa inyong apat. Bye for now and see you later." 

    "Certainly, sir." and the line ends. mabilis na kumilos si Rui. Naligo siya at nagbihis, She put a light make-up at agad na umalis sakay ng kanyang sasakyan. habang nagmamaneho, tinawagan niya si jade. ilang ring lang ay agad naman nitong sinagot ang kaniyang tawag. "Jadey, tell me your location."

    "Galerias Pacifico."

    "Okay, I'm on my way." at in-end na niya ang call. mabilis siyang nagmaneho patungo kung saan naroon ang mga kaibigan. Ilang saglit lang nakita niya si Case at agad niya itong pinasakay.

    "Princess in trouble," Wika sa kanya ni Case kaya agad nilang pinuntahan kung saan ito naroon. Nang marating nila ang lokasyon ni Shane at Joan, nakita nilang isa-isa nang tumutumba ang mga lalaking nakapaligid sa mga kaibigan. kaya inihinto niya ang sasakyan sa at agad na pinasakay ang dalawa. Nang makasakay ang mga ito ay mabilis na silang umalis sa lugar. Ngunit ayaw silang lubayan. nakita nila na may mga sumusunod pa din sa kanila. sinabihan siya ni Joan na bilisan ang pagmamaneho. nakita niyang kinuha ni Case ang mga baril at iniaabot kay Shane at Joan. 

    They start firing and Rui expertly driving. hanggang sa napigilan na nila ang mga sasakyang sumusunod sa kanila. Ilang saglit pa ay nakarating na sila sa mansyon ng mga Leviste.

    

    

    “BABY, how are you?.” tanong ni maynard nang muli silang magkita.

    “Yabang, I'm fine. Remember that i'm an Agent. I can handle that kind of situation.” paliwanag niya sa kasintahan.

    “I know you can, pero hindi mo pa din maaalis sa akin ang mag-alala.”

    “Ang sweet naman ng yabang ko.” at niyakap niya ito. 

    “Rui, nag-alala ako nang mabalitaan ko ang nangyari sa inyo. I know that your an Agent, i know that you can defend your self and all, but i'm still worried.“ wika ni Maynard kay Rui. Dahil sa sinabi ni Maynard lalo pang hinigpitan ni Rui ang pakakayakap sa binata.

    “Ganito pala ang pakiramdam.” Wika niya habang nakatingin sa mga mata ni maynard. 

    “Pakiramdam na ano?” tanong nito sa kaniya.

    “Na may nag-aalala sa iyo, Na mayroong nagsasabi at nagpapaalala na "mag-iingat ka", Noon pa man walang gumagawa sa akin niyan bukod sa mga kasamahan ko na matatalik ko ding kaibigan.” paliwanag ni Rui.

    “Bakit?, hindi ka ba sinasabihan ng parents mo or relatives.” 

    “No, their always busy from work. Kahit ang magsabi ng goodnight sa gabi bago ako matulog or even saying good morning, paggising ko umalis na sila. Kaya in the end mga katulong ang kasama ko sa bahay. Kaya nagdesisyon ako na mamuhay na lang mag-isa. At tingin ko ayus lang sa kanila. After i graduated in college, I decided to live alone. Away from them. Then nakilala ko si Boss. He gave me a work. Alam kong malayo iyon sa tinapos ko, as a buisness management. But i never regret it. Marami akong natutunan sa kanya. And ofcourse the only thing i enjoyed is driving. Feeling ko nawawala ang mga problema ko after mag drive. Alam mo yun. Unexplainable yung feeling.“ kuwento ni Rui sa kasintahan.

    "I know baby, I know." At muli niya itong niyakap. "Don't worry now that i'm here, i will be the one who will always greet you every morning, and before you go to sleep at night." wika nito kay Rui, at ginawaran niya ng halik sa noo, sa ilong, sa pisngi, hanggang sa dumapo ang mga labi nito sa labi ni Rui. tinugon naman nang dalaga ang halik ni Maynard. Saglit lang, ngunit ramdam ni Rui ang pagmamahal ni Maynard. "Yabang, thank you for coming into my life." wika niya sa binata habang yakap niya ito. "I'm the one who is very thankful for coming into my life. akala ko tatanda na akong binata." at nagkatawanan na lang silang dalawa. "mabuti pa kumain na tayo." wika ni Maynard sa kanya. Tango lang ang isinagot ni Rui kay Maynard. 

    Masaya silang kumakain ng biglang may tumawag kay Rui. kaya agad niya itong sinagot.

    "Sir Mark" Wika niya.

    "Nasaan ka?, okay lang ba kung umuwi ka muna dito, hinahanap ka kasi ni joan. she cooked something special for everyone. is it okay?" wika ni Mark sa kaniya.

    "Ofcourse, Sir" masaya niyang sagot, kahit tila nalulungkot siya dahil alam niyang madi-disappoint ang kasintahan pagnalaman na mabibitin ang date nila. then she end the call and faced Maynard.

    "Yabang, Sir Mark invites me to them, Is it okay if I go there? Joan cooked a special dinner for everyone, It would be embarrassing if I refused his invitation." paliwanag niya. Nakita niyang sumimangot ang mukha ni maynard, kaya nilapitan niya ito at niyakap. 

    "Baby, Im sorry, please dont be mad" Wika niya rito habang naglalambing sa kasintahan. hanggang sa humarap ito sa kanya at yumakap sa kanyang baywang.

    "I understand, hindi naman ako nagagalit. naiinis lang ako kasi hindi kita masolo nang matagal" Wika nito sa kanya. natawa na lamang siya sa mga sinabi nito. 

    "Dont worry, yabang. konting tiis na lang once na matapos ang mga misyon namin, maaari na naming magawa ang mga gusto namin. magkakaroon na din ako ng oras para sa iyo." paliwanag niya rito.

    "okay, Mabuti pa ihatid na kita sa mansyon. Ako na ang magmamaneho, tumataas ang mga balahibo ko sa paraan ng pagmamaneho mo." Natatawa na lang siya sa sinabi nito at hinawakan siya sa kamay at inalalayang makasakay ng sasakyan. 

    

    NAKARATING sila sa bahay ng mga Leviste, pagkaparada pa lang ng sasakyan ay agad nilang nakita si Joan na palabas ng mansyon at sinalubong sila.

    "Rui!, saan ka nagpunta? kanina pa kita hinahanap, sabi ni Case umalis ka daw saglit may pinuntahan ka daw. Is it important? baka naman naka-abala ako." wika ni joan sa kanya.

    "No, it's okay. may pinag-uusapan lang kami ni Maynard." 

    "Your on a date with him?" Agad na tanong ni Joan sa kanya. hindi naman siya kaagad na nakasagot at tumingin lang kay Maynard.

    "look, even if you don't say it, I feel that there is something strange between the two of you. I see it in your eyes. Don't worry, your secret is safe with me." at isang matamis na ngiti ang ibinigay sa kanila ni Joan. 

    "I trust you, joan. someday masasabi ko din ito sa iba. sa ngayon kasi wala pa akong lakas ng loob na sabihin sa kanila dahil may binitawan kaming pangako sa isa't isa."

    "Rui, minsan ang mga pangako, kailangan basagin kung para sa minamahal." wika ni Joan sa kanila.

    "In time joan, sana mapatawad nila ako."

    "They will, they are your friends at maiintindihan ka nila. Mabuti pa pumasok na tayo sa loob. naghihintay na sila sa atin." 

    kaya pumasok na silang tatlo sa loob. nakita nilang masayang nagku-kwentuhan ang lahat sa salas. hanggang sa nagyaya na si Joan sa loob ng Dining Area. Oras na ng kanilang hapunan. nang maka-upo na ang lahat ay nagpanimulang nagdasal si Joan at ipinagpasalamat ang lahat. matapos noon ay kumain na sila habang masayang nagku-kuwentuhan. 

    Rui suddenly looked at Maynard, and whispered, "I love you" to him, so Maynard answer back "I love you too" to her. and smiled sweetly. Alam ni Rui na hindi magiging madali para sa kanila ang pagpasok sa isang relasyon. Lalo na sa kanilang sitwasyon. mahigpit nilang binabantayan ang kaligtasan ng mag-amang Leviste. Sana'y maging maayos na ang lahat upang magkaroon na siya ng oras para sa kanyang minamahal, at sana magkaroon na siya ng lakas ng loob upang masabi na rin niya sa kanyang mga kaibigan ang relasyon nila ni Maynard.