LOGINEnzo POV
Pagdating ko sa aking condo ay agad kong hinubad lahat ng aking kasuotan at nagtungo sa banyo. I took a shower para mahismasan sa init na lumukob sa aking katauhan kanina lang. Nagpatangay na naman ako sa aking isipan na mapaligaya ng babae na tinantangi ng aking puso ngunit sa ibang paraan. Gumagamit ako ng iba't -ibang babae para sa panandaliang saya. O kabaligtaran nga ba, dahil sila ang nasisiyahan sa paggamit sa aking katawan, samantalang ako ay nasa isang babae ang imahinasyon, si Eliza, ang babaeng bata pa lang ako ay may kakaibang damdamin na nagpapabaliw sa aking makamunduhang isipan. Naalala ko noon na sa edad na labing-apat ay handa ko na sanang pakasalan si Eliza. Pinagtapat ko ito kay Mommy at pinagtawanan lang ako. Minsan pa nga ay ninanakawan ko ng halik si Eliza kapag siya ay nakatulog sa kanyang silid. Mahilig kasi kaming magsleep-over nila Mommy at Daddy sa kanila at sila din sa amin. But we never share bed with Eliza. Ayon pa kina Mommy at Tita mahirap na baka ano pa ang gawin ko sa kanilang mahal na prinsesa. They knew it all along that I love Eliza at hindi naman sila kumontra. They also want na kami ang magkatuluyan ni Eliza. Kaya lang nang mga panahon na iyon ay we are too young for love. Sabi nga ni Daddy noong nabubuhay pa siya, "Son, masarap pitasin ang prutas kung ito ay hinog na sa panahon.Let Eliza grow up and you, young man, be the man worthy for her. The right time will come for both of you. For now, enjoy your youth!" But the right time has come. I am worthy for her love now but where is my Eliza. Damn this feeling! Sa tuwing iniisip ko si Eliza ay nag-iinit ang aking katawan, especially the thing down there, bigla na lang sasaludo at tumitigas. Binuksan ko ang shower at nagsarili sa ilalim ng dutsa, nagpatangay na naman muli sa damdaming sabik na sabik na makaraos sa kaisipang si Eliza lamang ang makakagawa sa akin. Lumabas ako ng shower at maluwalhating nakaraos. I am now cool down; I slip on a boxer short at sumampa na sa kama upang makatulog. Even in my sleep, si Eliza pa rin ang laman ng aking mga panaginip. She keeps me going each day and each night. She is the woman that keeps me sane and crazy at the same time. "Oh, my sweet Eliza, here I come," may ngiti sa labing usal ko nang tuluyan na akong nakatulog. Maaga akong naggising kinabukasan. Sinipat ko ang orasan sa side table and it's an hour past five in morning. I jump out of bed and do my personal ritual. Nagsuot ako ng jogging pants at isang white fitted v-neck shirt na bumabakat sa aking muscles. Kinuha ko ang susi ng kotse at tuloy na lumabas sa aking condo. I went to the parking lot at pumasok na sa kotse at pinaandar ito. I still have time to jog in the park near Mommy's mansion bago ito maggising na sasabayan ko kumain mamaya sa breakfast. Pinarada ko ang kotse at the side of the park kung saan meron ding iilang kotse na nakahinto. Binaybay ko sa pagtakbo ang paikot at sementadong daan sa parke. Slowly, taking my time, breathing fresh air. Nakakasalubong ko rin ang iilang residence dito sa Villa Martha, isang exclusive village dito sa Bonney, Texas. Yes, this place is soothing for Mommy's mental health condition. Malayo sa usok, busy at mataong lugar sa New York kung saan una kaming pinadala ni Titodad. When I had my own money and built my name. Dito ko binuhos ang aking yaman sa pagpapaggawa ng mansion ni Mommy. When I had enough consumed fresh air, tinigil ko na rin ang pagtakbo. Hinihingal akong bumalik sa kotse at kumuha ng bimpo at bottled water sa compartment. Pinunasan ko ang basang-basa kong mukha, at tinungga ang tubig. Halos maubos ko rin ang laman ng bote. I held a deep sigh and napatigil ng tumunog ang aking smartphone. Ini-on ko ang green caller button na naka loudspeaker. Bumungad sa akin ang boses ng aking Secretary na si Ms. Deborah, isang 45 years old na half-Filipino Mexican. She is working for me five years ago, at isa siya sa malaking tulong sa akin upang mas mapalago ko ang aking negosyo. I found a mother figure in her at the same time an efficient worker. "Hello, good morning Hijo Renzo, I already booked a ticket for you to Manila at 3 am tomorrow. I will email you the details after this call, " malumanay na sabi ni Ms. Deborah on the other line. "Oh, thank you so much Miss. I'll drop by the office by 10 this morning. Please prepare the documents I need to sign and other details of our latest projects." "Noted Hijo. Bye and take care," sabi niya pa. I ended the call at pinaharurot ang kotse sa mansion ni Mommy. I can't wait to share the good news to Mommy that finally I am coming home to the Philippines to personally search for Eliza. Siguradong magana ang kain ni Mommy ng breakfast mamaya. "Hintayin mo ako Eliza parating na ako," usal ko.Three years later… “Mommm…,” napalingon ako sa munting boses na aking naulinigan sa aking likuran. “Scar… baby… why are you here? Sinong kasama mo…?,” sa hindi makapaniwalang tono na saad ko dahil ni minsan hindi ko pa siya nadadala rito. “Uhmnnn… secret!,” sa bibong boses na sabi nito at iniangat ang isang kamay nito sa labi na tila zinipper nito iyon. Natawa naman ako sa ayos ng aking anak. Sa murang edad nito na tatlo ay matatas na itong magsalita at parang sinong malaking tao na kung makipag-usap sa kapwa nito. Palibhasa ay pawang matatanda na ang kasama namin sa Casa Maria. Oo sa loob ng tatlong taon ay doon na ako nanirahan at nakapanganak kay Scarlet. I named her Scarlet. She is my little scar from the past na ayaw kong iwaglit at burahin sa aking puso at sa aking isipan. Siya ang naging bunga ng aking pagkakamali. Pagkakamali na hindi ko itinuring na kabiguan dahil sa panahon na iyon ay ibinigay ko ang aking buong pusong tiwala at pagmamahal sa isang lalakeng aka
ELIZA POV “Anton, anong ginagawa mo dito!”?!” gulat na sabi ko sa kanya ng makasalubong ko siya sa sala. “Nasaan ang magaling na Aragon na iyan, papatayin ko siya!,” marahas nitong sagot na ikinapitlag ko. Ngayon ko lang halos narinig ang malademonyo niyang boses. Nakakatakot. “Anong pinagsasabi mo? Wala si Enzo dito!,” mariin kong sagot at pilit na pinapakalma ang sarili. Hindi niya ako masisindak. “Ilabas mo siya, Eliza? Alam kong narito siya!, huwag ka ng magmatigas pa!,” tila lalapain niya ako sa bangis ng hitsura niya. “Sinabi ng wala siya rito!,” tumaas na rin ang boses ko. “Halughugin n’yo ang bawat sulok ng bahay… go!!!,” bulyaw niya sa mga armado niyang mga tauhan na nakapaligid lang sa amin. Dali dali naman sumugod ang mga tauhan niya at pinaghalughog ang buong parte ng bahay. “Ano bang nangyayari sa iyo, Anton? Kailan ka pa nagkaroon ng mga goons? What’s happening?,” kunwaring usisa ko sa iyo. “You are asking me, what is happening, Eliza? Shit, ikaw itong
EIZA POV “Hindi ka rin ba makatulog?,” nagulat ako sa baritonong boses ng lalake mula sa aking likuran, Enzo pala. Hindi pa ako dinadalaw ng antok kaya’t napagpasyahan kong magpahangin dito sa secret garden namin ni Enzo. Kita ko naman kanina na mahimbing na itong nakatulog sa sofa. Kaya hindi ko na siya ginising at inabala pa. He is true to his words. Binantayan niya nga ako but he did not dare to touch me. Nasa sofa lang siya nahiga habang ako ay nasa malapad at maluwag na kama. He is indeed a true gentleman which on the deepest part of my being, misses this side of him. “Huh… ikaw pala, akala ko ay tulog ka na!,” humarap ako sa kanya at simpleng sumulyap sa kanya at agad ding tumingala sa kalangitan. “Medyo naidlip lang, just like what I promise, babantayan kita,” anas pa nito. “Ahmnn… hin—di na kailangan, ang dami na ngang bantay ang bawat sulok ng bahay mo, imposibleng makakapasok pa rito si Anton… salamat ha pe—ro mabuti pa ay mauna ka na sa loob kaya
ELIZA POV “I should have listen and believe you in the first place, hindi na sana nangyari ang lahat ng ito, Enzo,” malungkot kong saad sa kanya. “Nangyari na ang nangyari Eliza, hindi na natin maibabalik pa ang nakaraan, ang mahalaga ay narito tayo ngayon magkasama na lalaban sa mga taong sumira sa ating mga buhay!,” nahihimigan ko ang pait sa kanyang boses ngunit pilit pa rin nito pinapagaan ang aking kalooban. “Paano mo nagagawang patawarin at tanggapin muli ako Enzo sa kabila ng aking kataksilan at karuwagan?,” udyok ko sa kanya dahil hindi ko talaga mabanaag ang poot niya sa akin. “Eliza, my princess, you have understimated my feelings for you, even time and circumstances may distance us from each other, hindi ka nawala sa puso at isipan ko!,” pinakatitigan niya ako ng mariin at tangka sanang yakapin. “Hu—- wag Enzo… nahihiya ako sa iyo, sapat ng tinulungan mo ako at si Inay Linda upang makatakas sa kamay ni Anton,” minabuti kong dumistansiya sa kanya at supilin ang a
ELIZA POV “Walang hiya ka Anton, wala kang kasing- sama, parehong- pareho kayo ng tatay mo, mga demonyo!,” walang patid ang pag-agos ang mga luha ko habang iniisa- isang basa ang mga pinadalang mga files ni Enzo sa akin. Dali-dali akong umuwi ng mansiyon upang buksan ang nialalaman ng usb sa laptap ko. Nasa mansiyon kasi naiwan ang personal laptap ko na hindi ko dinadala sa opisina. Ayaw ko na sana pang ungkatin ang nakaraan at alamin pa ang katotohanan dahil gusto ng burahin ang mga sugat ng nakaraan at magsimula ng panghabang- buhay kapiling si Anton pero ang laki kung tanga na pinaikot lang pala ako sa palad niya. Isa siyang traydor at manggagamit. Pareho lang sila ni Rica na akala ko ay totoong kaibigan at maasahan ko sa lahat ng bagay sa buhay ko pero nagkamali ako. Bakit kasi ang dali- dali kong magtiwala? Bakit ganito ang mga tao sa paligid ko wala naman akong kasalanan sa kanila. All this time pinaniwala nila akong mapagkakatiwalaan at maaasahan ko sila sa lahat n
ELIZA POV Maaga akong gumayak ngayon papuntang opisina. Tatlong araw na wala si Anton dahil may emergency meeting daw ito sa isang investor namin sa ibang bansa. Umalis ito ng hindi kami nagkakaayos at hindi man lang nagparamdam o tumawag. Talagang tinotoo nito ang kanyang tampo sa akin. Sinabihan naman ako ng sekretarya nito na ngayon ang balik ni Anton at dederetso daw agad ito sa opisina sa daming nakatambak na papeles nitong dapat pag-aralan at pirmahan. Naiinis man ako kay Anton ay hindi ko na lang pinairal ang aking pride dahil ako naman ang may kasalanan kung bakit siya nagtatampo. Gusto siguro ni Anton na ako na naman ang maunang sumuyo sa kanya. Siya lage kasi ang nagpapakumbaba sa aming relasyon at laging umiintindi sa akin. Siguro naman walang masama kung ibaba ko paminsan- minsan ang aking pride dahil kasalanan ko rin naman bakit siya dumedistansiya sa akin ngayon. Pagdating ko sa aking pribadong opisina ay nanibago ako sa katahimikan at namiss ang bungangera kon







