"Congratulations, Mrs., you're five weeks pregnant. As of now, I can't tell what gender your baby is; usually, it takes between 18 to 22 weeks to tell, but for the time being, I want you to avoid anything that might cause you stress."The OB-GYN smiled at me and returned her gaze to the ultrasound machine, where I could only see a small circle. I couldn't say anything... I was too stunned. I'm at a loss for words. Morgan, I thought, was mistaken. Pero heto ang katotohanan sa harapan ko. Kagabi lang ay bumabagabag ito sa akin, ngunit andito na ang kasagutan. Positive. I'm pregnant. Panay pa ang salita ng doctor. Taga Pilipinas din pala siya at dito na nag-tratrabaho dahil nandito ang pamilya. Bahagya naman akong nakaramdam ng kapayapaan dahil kababayan ko rin pala ang titingin sa akin.Hindi ko alam kung bakit ako pumunta dito. Basta't nahimasmasan na lamang ako nang tanungin ako ng OB kung anong mga symptoms ba ang nararanasan ko. Sinabi ko lahat. Katulad ng pagsusuka ko, pag-gising
"Ayaw mo ba talaga ng negosyo dito, Fayra? Mukhang may balak ka pang umuwi sa Pilipinas ah. Ilang beses na kitang inaalok, ilang beses mo na rin akong tinatanggihan. Sana pag-isipan mo na ang alok kong ito this time."Napabuntong hininga ako. Naka-ilang beses niya na akong tinanong tungkol sa ganiyang usapin. Naka-ilang beses ko na rin siyang sinagot na hindi ko kaya. Hindi naman kasi basta basta ang pagbi-business. Hindi porket you can build a business in just one snap of your fingers, ay gano'n din kadali ang magpatakbo nito. There's so many what ifs, that I need to consider before putting my self sa pressure na dala ng ganiyang trabaho. I'm willing to learn, but not at this moment."Nasa Pilipinas ang pamilya ko, Morgan. Isa pa, tahanan ko 'yon. Dayuhan lamang ako sa bansang ito. Hindi ko rin naman masasabi na kaya ko 'yang i-handle, tsaka na lang kapag ready na ako.""I'm willing to guide you naman, Fayra. Hindi ka naman bago sa field na ito. Your parents are business personnel. B
"Ho-How do you know?"Halos hindi ako makapagsalita nang sabihin ni Sébastien na alam niyang nagdadalang tao ako. Panay pa rin ang ngata niya sa watermelon ko, halos maubos na nga iyon ng silipin ko ang mangkok. Napanguso ako. Akin 'yon eh. Para sa amin ni baby, hindi para sa kaniya."It's so easy to find out, Fayra. Hindi ko alam kung bakit hindi nahahalata ni Morgan." Aniya. "Ilang araw ko na ring napapansin at pinapakiramdaman kayong dalawa, all I can say is that, Morgan's doesn't know anything. At ikaw naman, itinatago mo." Kaswal niyang dugtong.Sandali ko siyang iniwan sa kusina at sinilip si Morgan. Gano'n pa rin ang ayos niya, nakasandal sa couch at papikit pikit ang kaniyang mga mata. Binalingan ko naman si Sébastien at hinila malapit sa may sink."Nag-iingat naman ako, pero sabihin mo nga. Paano mo napapansin?""Easy lang 'yan Fayra. Your cravings. Kapansin pansin 'yon at ang pagiging moody mo. Isa pa, marunong akong kumilatis, siguro dahil nakikita ko na ang mga signs ng
Ilang beses akong napapikit at maka-ilang ulit ring bumuga ng hangin. Nasa tapat ako ngayon ng building na sinasabi ni Morgan. Ilang araw simula nang mapag-usapan namin ito ay heto na nga ako. Pero parang gusto kong umatras. Napapikit ako. I'm twenty three years freaking old and also soon to be a mother!"Mahaba ang pila ng mga applicant, baka gusto mo nang pumasok?"Wala sa sariling nilingon ko si Morgan na naka-sandal sa kotse niyang nakaparada sa tapat mismo ng building na pag-a-applyan ko.Akmang hahakbang ako palapit sa kaniya ng mag-crossed arm siya. Napahinto ako."Hindi ka na makaka-ulit once you step closer to me, Fayra." Nandoon ang kaseryosohan sa boses niya."I-I'm scared." Pag-aamin ko.Morgan raised his brows. "Of what? Rejections?"I simply nodded. "Should I pull out a string?"I immediately shook my head. That's never going to happen.He chuckled. "Then move now. If you keep on standing here, wala kang makukuhang trabaho."Napatango ako bahagyang hinipo ang tiyan ko. P
"Would you mind if we talk?"Hindi ako makapagsalita. Napatingin ako sa tabi nang kaharap ko ng makita ko si Morgan doon. Punong puno ng iba't ibang reaksyon ang mukha niya at nang magtama ang tingin namin ay napailing ito."A-Ano pong ginagawa mo dito?" Takang tanong ko.Lumingon muna siya kay Morgan. "I came to talk to both of you. Matagal na akong naghahanap ng sagot sa mga tanong ko, and I think this is the right time. Right?"Napayuko ako. Imbes na sumagot ay sunod sunod akong napailing. "Pasensiya na po Don Madeo. Pero hindi po kita mapapagbigyan ngayon. Excuse me po." Aniya ko sabay lakad palagpas sa kaniya.Hindi naman ako nakarinig ng pagtutol mula sa kaniya. Tanging boses lamang ni Morgan na pinagsasabihan ang kaniyang lolo na umalis na muna at kakausapin na lang ako.Naghintay pa ako ng ilang sandali bago ko nakita si Morgan na palabas na sa nang building. Agad niyang pinindot ang susi at ako na ang kusang pumasok sa sasakyan. Mabilis siyang tumungo upang pumasok at pinaand
"Pinayagan pa kitang mag-apply kay Gio, not knowing that you're pregnant. Kailan mo balak sabihin sa akin Fayra? Kapag nanganak ka na? 'Yong tipong nahihirapan ka na, tapos ako walang kaalam alam!"Napayuko ako sa lakas nang pagkakasigaw ni Morgan. Huli ko siyang nakitang ganito ay no'ng nasa Palawan kami at nagka-initan sila ni Mateo. Hindi ko akalain na makikita ko ulit ang aura niyang 'yon. Kinalikot ko ang mga daliri ko. Kumakapa ng tiempo para masabi sa kaniyang ang totoo, pero napapangunahan pa rin ako ng takot. What if mas lalo niyang hindi tanggapin ang reason ko? He's being a big brother to me again. Alam kong hindi siya titigil kakasermon."At ikaw!" Napataas ang tingin ko ng balingan niya si Sébastien na nasa kabilang couch. Nakatayo si Morgan sa harapan namin. Naka-pamaywang ang isa niyang kamay habang ang isa ay naka duro kay Seb. "You know about this and you didn't even come to me and tell me what was happening to Fayra!" Sigaw niya, napakamot ng batok niya si Sébastien.
"Wala siyang alam kaya niya nasasabi ang bagay na 'yon. Hindi siya ang nagdusa sa mga panahong halos hagupitin ako nang katotohanan ni Mateo. Hindi siya ang nakasaksi sa kapangahasan ng apo niya. All this time, hindi ko inaakalang mas matindi ang pagnanasa ni Don Madeo para sa amin. Hindi na ako magtataka kung bakit ayaw niya kaming bitiwan. Kailangan niyo ang pamilya ko para sa mas mabilis na pag-unlad ng mga proyekto niyo.""F-Fayra---""Paano niya nalaman na nagdadalang tao ako? Ibinalita mo?" Matiim ang titig na ipinukol ko kay Morgan.Mabilis siyang umiling. "I did not. Nangako ako sa 'yo, Fayra. Hindi ko magagawang baliin 'yon." Puno ng kaseryosohan niyang saad.Napahilot ako sa sintido ko. "Ano'ng gagawin ko, Morgan? Kahit pa sabihin ko ang lahat sa lolo mo, mukhang hindi niya ako naiintindihan.""Mukha ring desidido si lolo sa sinabi niya Fayra. But look, hindi ako papayag doon." Abot niya sa kamay ko at pinisil pisil 'yon. "Sa ngayon all we have to do ay sakyan ang sinasabi n
"Fayra, wait!"Napapikit ako sa inis nang marinig na naman ang maka-ilang ulit na pagtawag sa pangalan ko. Hindi ko alam kung nanadya ba talaga ang tadhana sa akin o talagang pagkakataon lang ang lahat ng ito sa buhay ko.Kinuha ko sa bag ko ang phone ko at mabilis na tinawagan si Sébastien para masamahan ako dito sa mall. Nang hindi niya sagutin ay dali dali na lang akong nag-text at umaasang mababa niya din kaagad ito para mapuntahan niya na ako ngayon.Nagpatuloy lang ako sa paglalakad. Lumabas ako ng store na pinasukan ko at naghanap kung saan na naman kaya ako puwedeng tumungo para hindi ako makita ng taong ito."Fayra, shit! Ngayon na nga lang kita nakita, tatakbuhan mo pa ako!" Sigaw niya kaya't bahagya ko siyang nilingon. Nag-peace sign ito sa akin at nagmamadaling tinakbo ang pagitan namin."What do you need, Massimo?""Chill, wala akong kailangan sa 'yo. Nakita lang kita at gusto lang kitang kumustahin dahil sa nabalitaan ko but you got over reacted."Nanliit ang mata ko sa