as i was saying this is a modern type of romeo and juliet in the era of advanced connectivity,technology & science as far as business & mafia empire saga is concerned.
They stayed like that for a while, letting the quiet blanket them. But deep down, they both knew the world outside wouldn’t stay still for long. And somewhere in the city, in the shadows they couldn’t see, someone else was already planning their next move. Pagkatapos ng mga napagdaanan nila nitong mga nakaraan ay ramdam ni China na may naging kakaiba sa kanyang instincts kaya kahit gusto niyang magpaalipin sa damdamin ay ayaw niyang magpakakampante sa nararamdamang nakaabang na pamganib. Katatapos lamang niyang magshower after their sweet romance..kasalukutan siyang nagtutuyo ng buhok. Airconed ang room nila pero may kakaibang init na muling niyang naramdaman. Mabilis na nag-init ang hangin sa loob ng silid nang magkalapit ang kanilang mga tingin. Gabriel’s gaze was sharp, intense—para bang kaya nitong tunawin lahat ng pangamba ni China pero sabay din, may dalang panganib na baka lamunin siya nang buo. "Gabriel…" mahina ngunit nanginginig ang boses niya, parang isang sigaw na pini
The night was eerily still, the kind of silence na parang pinipigilan ang hininga ng paligid. China stood by the floor-to-ceiling window of their penthouse, looking down sa glittering city lights. Her fingers traced the faint scar sa braso niya — a silent reminder of what they had just survived. Project Vendetta may have been destroyed, pero alam niyang hindi pa tapos ang laban.Behind her, Gabriel 's footsteps were soft, deliberate. Ramdam niya ang mainit na presensya nito kahit hindi pa lumalapit.“Love,” Gabriel's deep voice broke the stillness, low and husky. “You’ve been standing there for too long. Come here.”She turned halfway, eyes meeting his. There was something in his gaze — a mixture of relief, desire, and a hunger na hindi lang pisikal. “Hindi pa rin ako makapaniwala na buhay pa tayo,” she whispered.Gabriel walked to her, placing both hands on her waist. “You’re my wife, China. As long as I’m breathing, no one touches you. No one takes you from me.”The possessiveness i
The next morning, maaga pang gising si Gabriel .Tahimik niyang isinuot ang kanyang itim na suit, habang si China ay mahimbing pa ring natutulog. Sa bawat tingin niya sa asawa, mas tumitindi ang determinasyon niyang tapusin ang laban bago pa ito madamay.Lumabas siya ng kwarto, hawak ang cellphone at mabilis na nag-dial."Damien, meet me at the docks. We need to move now."Meanwhile…Nagising si China sa malamlam na liwanag na sumisilip mula sa bintana. Humawak siya sa gilid ng kama—walang Gabriel. Agad siyang nakaramdam ng kaba. Bumaba siya sa kusina, hoping to see him, pero ang nadatnan niya ay si Mariana na nakaupo at may hawak na tasa ng kape."Good morning, Ma’am China," bati nito. Pero ramdam ni China a ang kakaibang titig ng babae—parang sinusukat siya."Where’s Gabriel?" tanong niya kaagad."May inasikaso lang po, pero babalik din."Pero hindi kumbinsido si China. Lumapit siya kay Mariana. "Tell me honestly… alam mo kung saan siya pumunta, di ba?"Tumikhim lang si Mariana, saka
Mainit ang hininga ni China habang nakasandal siya sa malamig na salamin ng sasakyan. Papalapit na sila sa mansyon ng mga Velez matapos ang ilang linggong pagtago sa isang safelab bago pansamantalang nanatili sa penthouse. Alam niyang hindi lang physical wounds ang dala niya mula sa mga nangyari—mas mabigat ang sugat sa loob na hindi basta-basta maghihilom.Tahimik lang si Gabriel habang nagmamaneho, pero ramdam niya ang tensyon sa bawat kapit nito sa manibela. Malamig ang tingin nito sa kalsada, parang may hinahabol o tinatakasan.“Gabriel…” mahinang tawag ni China, halos pabulong.Bahagyang lumingon ito, pero hindi binago ang ekspresyon. “We’re almost home.”“Home?” may bahid ng pangungutya sa tono niya. “Do we even have that now? After everything?”Humugot ng malalim na hininga si Gabriel. “As long as I’m here, as long as I’m breathing… you have a home.”Napalunok si China. Hindi na siya sumagot. Sa halip, pinagmasdan niya ang kamay nitong mahigpit ang hawak sa manibela—parehong ka
Madilim ang paligid ng opisina ni Gabriel nang dumating si China. Nakasilip lang ang ilaw mula sa desk lamp niya, at parang may mabigat na pakiramdam sa hangin. Hindi niya alam kung bakit parang may kaba sa dibdib niya habang hawak ang susi ng opisina.“Gabriel?” mahina niyang tawag, pilit na hinahanap ang asawa.Naroon ito, nakatalikod sa kanya, nakatingin sa malayo sa bintana. Hawak ang isang folder sa kaliwang kamay, at parang mabigat ang balikat. Nang lumingon ito, nakita ni China ang pagod sa mga mata ng lalaki—hindi lang pagod sa trabaho, kundi parang emosyonal na bigat na hindi nito mabitawan.“Close the door, China,” malamig na sabi ni Gabriel.Sumunod siya, pero ramdam niya ang distansya sa pagitan nila. Ilang araw na rin mula nang dumaan sila sa huling malaking gulo—at ngayon, parang may bago na namang bagyong parating.“Anong nangyayari?” tanong niya, pilit pinapakalma ang boses. “May problema ba sa kompanya?”Nagtagal ang katahimikan bago sumagot si Gabriel. “It’s not jus
Mainit pa rin ang gabi sa loob ng penthouse nina Gabriel at China. Bagaman kumukupas na ang mga tunog ng kaguluhan mula sa labas matapos ang huling raid laban sa Project Vendetta, hindi pa rin humuhupa ang tensyon sa pagitan ng mga taong kasama nila.Si Gabriel ay nakaupo sa gilid ng malaking bintana ng kanyang opisina, hawak ang isang baso ng brandy. Pinagmamasdan niya ang ilaw ng lungsod na kumikislap sa di-kalayuan, ngunit ang kanyang isip ay nasa ibang lugar—nasa babaeng ngayon ay nakaupo sa sala, si China, na tila ba may bigat na hindi niya mabitawan.Pumasok si Damien, tahimik na isinara ang pinto.“Boss… may bagong intel mula sa loob. May isang tao sa grupo natin na nagbebenta ng impormasyon sa kabilang kampo,” bulong nito.Napalingon si Gabriel, mariing pinikit ang mga mata bago uminom muli.“Pang-ilan na ‘to?” malamig niyang tanong.“Pangatlo ngayong buwan.”Mabigat ang hangin. Kahit matapos na nilang mabuwag ang isang malaking sangay ng Project Vendetta, alam nilang hindi pa