“Mahal kita… kaya kita itatago sa mundo.” China Asuncion was just looking for a stable job—hindi fairy tale, lalo na hindi lalaki. Pero ang universe may ibang plano. Ang mapaglarong tadhana dinala siya kay Gabriel Buenavista. CEO. Cold-blooded billionaire. Dangerous. And absolutely off-limits. He gave her one rule: Don’t fall in love. But how do you follow that when the devil in a suit suddenly makes you his secret wife? Ngayon, kasal siya sa lalaking hindi puwedeng aminin sa mundo. A ghost bride. A hidden queen. Pero may mga matang nakamasid. Isang larawan ang lumabas—at isang banta ang dumating na kailangan nilang harapin. “Put her back where she belongs… or we will.” As enemies close in, secrets from Gabriel’s past start to resurface—dark, bloody, and lethal. China must decide: is love worth dying for? In a world built on lies, wealth, and power, ang pinaka-delikado palang sandata… ay ang pusong umiibig. Kakayanin bang harapin ng mga puso nila ang mga panganib at bantamg pabugsong sumasalakay sa kanila? But just when they thought they could escape— China vanishes. Nakakawindang.Biglaan. No note. No warning. Just blood on her wedding ring... And a message carved on Gabriel’s penthouse mirror: “You should’ve kept her hidden.”
View More“You're late.”
Three words..Maikli. Walang sigaw. Walang emosyon. Pero sapat para magnerbyos at mapalunok si China habang nakatayo sa harap ng glass office ng pinaka-makapangyarihang lalaking nakilala niya sa buong buhay niya. Si Gabriel Buenavista.Noong una niyang marinig ang pangalan nito sa HR orientation, akala niya masyado lang exaggerated ang mga chika. Ruthless. Walang puso. Sinisisante ang employee over a wrong coffee. But now, standing in front of him, napagtanto niya—they didn’t exaggerate enough.
“Five minutes late,” dagdag pa ni Gabriel habang hindi man lang siya tiningnan. Busy pa rin ito sa pagpirma ng mga dokumentong parang ang bawat letra ay may kabayaran ng isang milyong dolyar. Tila binubusisi at walang puwang sa pagkakamaling may makaligtaang detalye.
“I’m sorry, sir,” mahinang sagot ni China, trying to steady her voice kahit na ang lakas ng kaba niya sa dibdib.
“Don’t be sorry. Be invisible.” At doon lang siya tumingin—diretso sa mga mata niya. Malamig. Matalim. Parang blade na pwedeng maghiwa ng kaluluwa.
Four weeks ago, hindi niya maalala kung paano siya napadpad dito. From being a struggling freelance writer to suddenly becoming the personal assistant to the Gabriel Buenavista. Desperation? Yes. Her mother is confined. Stressed by hospital bills? Absolutely.
Hindi niya rin maintindihan kung bakit siya natanggap. May limang Ateneo graduates na nag-aagawan sa posisyon. Lahat fluent sa apat na wika. Lahat may karanasan. Si China? Wala. Pero nung nakita siya ni Gabriel sa final interview, tumahimik lang ito, tapos nagtanong:
“Do you lie?”
“Only when I need to protect someone.”
Tumango lang ito, hindi man niya pinansin ang taning na iyon.binakewala as if not a big deal at all tapos kinabukasan—may kontrata na siya.
Weird.
Ang unang araw niya savtrabaho ay di niya lubos maisip. It was a living nightmare. Epic-fail talaga.
"Coffee. Black. No sugar. No soul."
"Fire the florist. The orchids were trembling." "Cancel my 3 PM. I need silence. You're interrupting it."China survived that day with a blank face, aching heels, and a heart pounding like a drum. Pero the weirdest part? She wasn’t scared. She was... intrigued. Nawiwirdohan siya sa bago niyang boss.
Every movement ni Gabriel ay calculated. Parang chess master. Pero minsan, nakikita niyang nakatulala ito sa bintana ng ilang segundo—parang may hinahanap na hindi niya mahanap. Parang topak na nakatulala.
At sa mga gabing overtime sila, doon niya naririnig ang mga bulong ng totoo: staff whispering about the scandal that broke Gabriel ten years ago. The betrayal. The woman who almost ruined his empire.
“He doesn’t trust anyone.”
“He doesn’t love. He owns.”
Isang araw, habang abala si China sa pag-aayos ng files, biglang tumunog ang intercom Gabriel’s voice—deep and unbothered.
“To my office. Now.”
Pagdating niya roon, walang introduction. Gabriel threw a tablet on the desk.
“Fix this.”
China blinked. “Sir?”
“The presentation. One hour. Boardroom. Impress me.”
Without another word, umalis ito. Naiwan si China, hawak ang tablet, and the biggest client pitch in Buenavista Corp history. Hindi siya marketing, hindi siya strategist, pero... she had one skill: she could read people. She could tell what someone wanted before they said it.
Her analytical intuitive was activated. So she rewrote the slides.She analyzed every bit of details.
She removed all the empty buzzwords. Made it sharp, human, direct. Took a risk.
Sa boardroom, walang nagsalita habang nakatayo si Gabriel sa harap, hawak ang tablet na nirevise niya. Five seconds in—he stopped reading.
“Who did this?”
Everyone looked at each other.
China stood. “I did, sir.”
Dead silence.
Then... a slow clap. From the CEO of another company.
“I like this version. It actually makes sense.”
Gabriel didn’t say a word. But when the meeting ended, at naglalakad na siya palabas, tinapik siya ni Gabriel sa balikat.
“Next time, don’t wait for my permission.”
That night, hindi siya makatulog. Not because she was scared—but because she saw something strange.
Sa reflection ng glass wall, nang akala niyang naka-uwi na ang lahat, nakita niya si Gabriel—nakatayo sa harap ng isang locked drawer. Binuksan nito, at may inilabas na photo frame.
A woman.
May luha sa mata ni Gabriel.
The Cold King... cried?
Makalipas ang isang linggo, doon na nagsimula ang pagbabagong hindi niya inasahan.
Si Gabriel nagsimula ng tumingin sa kanya sa ibang paraan. Hindi na lang boss-to-assistant. May mga sulyap na mas matagal. Mga utos na may halong pag-aalalang hindi halata. One time, may nagdeliver ng coffee na maling brand, at nagalit ito hindi sa barista—kundi sa security.
“Don’t let anyone touch her again.”
Her? Hindi ba dapat “the assistant”?
Sa elevator, minsan nagkakaroon sila ng stolen moments. Shoulder brushes. Silence charged with electricity. Pero walang humigit sa pagitan nila. Wala pang confession. Wala pang halik.
Hanggang sa dumating ang Ravenstone Summit.
Isang exclusive business conference sa isang private island sa Batanes. Gabriel was one of the keynote speakers. And China? First time niyang isasama sa isang business trip. Dahil daw she’s “efficient”. But everyone in the office saw through it.
“Si Ice King, may crush?!”
Pagdating nila sa island, parang ibang tao si Gabriel.
He wore white. He laughed once. He even offered her his jacket when it rained.
Sa isang gabi ng conference, may gala dinner. China wore a silver dress—one she borrowed from the stylist team. Gabriel couldn’t stop looking.
“You look... inconveniently stunning,” he murmured.
Sa garden, habang nagsasayawan ang mga elite guests, naiwan silang dalawa sa ilalim ng fairy lights. Tahimik. Malamig ang hangin. Parang may puwersang nagtutulak sa kanilang maglapit.
“Why do you stay?” tanong ni Gabriel bigla.
Chinalooked up. “Because I see something in you others don’t.”
“And what’s that?”
“A man who’s forgotten how to be loved.”
Boom.
Silence.
Then Gabriel leaned forward. Inches from her lips.
“Leave now, or I won’t stop.”
She didn’t move.
So he kissed her.
Fierce. Possessive. Desperate.
And she kissed back.
The next morning? Everything changed.
Hindi sila nag-usap buong flight pauwi. Pero pagkadating nila sa Manila, Gabriel gave her an envelope.
Inside: a marriage certificate.
China froze.
“What is this?”
“A choice,” sabi ni Gabriel habang nakatayo sa harap niya na parang businessman pa rin. “Marry me. Secretly. No press. No prenup. Just you and me.”
“Why?”
“Because I need you safe. And I don’t trust anyone else.”
“That's not love.”
Gabriel paused.
“It’s all I can give.”
China walked away.
But three days later, she came back. Holding the signed certificate.
“I’m not doing this for safety,” sabi niya. “I’m doing this because I think... you’re worth saving.”
They married in a private yacht. Walang testigo kundi ang abogado at ang buwan. Gabriel smiled—truly smiled—for the first time.
But as the wind blew that night, China had no idea what storm was about to follow.
Because Gabriel wasn’t the only one with secrets.
And someone—somewhere—just saw their wedding.
And took a photo.
POV: ChinaHindi ko inasahan na mararamdaman ko ulit ang ganitong katahimikan. Matapos ang lahat ng laban, pagtakas, at pagluha, heto ako—nakaupo sa buhangin ng Batanes, hawak ang kamay ni Gabriel, habang pinapanood si Gideon na tuwang-tuwang nagtatakbo sa dalampasigan.Para akong nananaginip. At kung panaginip man ito, ayaw ko nang magising.Humilig ako sa balikat ni Gabriel, pinakiramdaman ang tibok ng puso niya sa ilalim ng kanyang dibdib. Malakas, buo, buhay. At sa unang pagkakataon, hindi na ito tibok ng takot o galit, kundi tibok ng isang pusong kumalma na sa wakas.Gabriel (mahina):“Chin, naaalala mo ba nung una tayong nagkita? Hindi mo man lang ako tiningnan nang diretso.”Napatawa ako.China:“Sino ba naman kasi ‘yong Gabriel noon? Mayabang, suplado, laging akala niya siya lang tama.”Gabriel (napangiti, nagkunwaring masaktan):
POV: GabrielUnang umaga matapos ang lahat ng kaguluhan. Tahimik ang buong bahay, tanging huni ng mga ibon at halakhak ni Gideon ang maririnig sa hardin. Nakaupo ako sa veranda, may hawak na kape, at pinagmamasdan ang mag-ina ko. Si China, nakaupo sa damuhan, tinuturuan si Gideon kung paano magtanim ng maliit na halaman sa paso.At doon ko naisip: Panahon na.Panahon na para dalhin sila sa lugar na walang corporate wars, walang Villarreal, walang boardroom. Gusto kong dalhin sila kung saan mararamdaman nila ang simoy ng dagat, ang katahimikan ng mga bundok, at ang langit na puno ng bituin.Gabriel (mahina, sarili):“Batanes… doon natin sisimulan ulit.”Kinagabihan, habang magkasama kaming naghahapunan, bigla akong tumayo at tinapik ang mesa para makuha ang atensyon nila.Gabriel:“Chin, Gid… may surprise ako. Pero kailangan niyo akong pagbigyan. Bukas n
POV: China Tahimik ang paligid nang magising si China sa tabi ni Gabriel. Sa unang pagkakataon matapos ang sunod-sunod na gulo, ramdam niya ang malamig ngunit payapang simoy ng hangin na pumapasok sa bintana ng kanilang silid. Walang tunog ng cellphone na tuloy-tuloy na nagri-ring, walang tawag mula sa mga board members, walang banta mula sa mga Villarreal. Wala. Si Gabriel, mahimbing pa ring natutulog, bahagyang nakasubsob ang mukha sa balikat niya. Para bang ngayon lang siya nagkaroon ng pagkakataong bitawan ang bigat sa dibdib. Tinitigan niya ito, pinagmamasdan ang bawat linya ng mukha na minsang puno ng pagod at tensyon, pero ngayo’y parang bata lang na nakahimlay sa kanyang piling. China (mahina): “Kung alam mo lang… ikaw pa rin ang tahanan ko kahit gaano karaming gulo ang dumating.” Dahan-dahan niyang hinaplos ang buhok ni Gabriel, na agad namang gumalaw at tila napangiti habang tulog. Napabuntong-hininga si China, sapagkat sa simpleng eksenang iyon, mas lalo niyang naunawa
POV: ChinaMinsan, hindi ko alam kung paano pa umiikot ang mundo pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan namin. Para bang ilang linggo lang ang nakalipas mula nang bumagsak ang mga Villareal, pero sa katawan ko, ramdam kong parang ilang taon akong tumanda sa isang iglap.Tahimik ang umaga. Hindi ko na naririnig ang sigaw ng mga armas, ang tunog ng mga paputok, o ang paulit-ulit na alarma ng CCTV na nagsasabing may paparating na panganib. Ngayon, ang naririnig ko lang ay ang mahina at maayos na hinga ni Gideon habang natutulog sa kwarto niya.Umupo ako sa gilid ng kama niya, pinagmamasdan ang maliit niyang mukha, payapang nakasandal sa unan. “My baby,” bulong ko, halos pabulong lang. “Safe ka na.”Pero kahit ilang beses kong ulitin sa sarili ko na ligtas na siya, may parte ng puso ko na hindi makabitaw sa takot.Sa sala, nadatnan ko si Gabriel. Nakaupo siya sa sofa, walang suot na coat, loosend tie, parang hindi nakatulog buong gabi. Nakatitig siya sa tasa ng kape, pero halatang hindi niya
Tahimik ang biyahe naming sakay ng van habang tinatahak ang matatarik na kalsada papunta sa isa sa mga tanyag na lighthouse ng Batanes. Nakatingin ako sa bintana, pero hindi sa tanawin nakatuon ang isip ko—nasa kanya.Si China, nakasandal sa balikat ko, bahagyang nakapikit, at bawat ihip ng hangin na pumapasok sa bintana ay nagdadala ng bango ng kanyang buhok. Hindi ko mapigilang ngumiti. Minsan, naiisip ko kung paano ko pa ba naisip na kaya kong mabuhay nang wala siya.“Hey,” bulong niya, ramdam ko ang bahagyang paggalaw ng labi niya sa balikat ko. “Tulog ka ba?”Napangiti ako. “Kung natutulog ako, paano kita sasagutin ngayon?”Binuka niya ang mata at umirap, pero hindi rin napigilan ang munting ngiti. “Corny.”“Hindi corny. Honest.” Hinawakan ko ang kamay niya, pinisil iyon, at pinatong sa dibdib ko. “Ramdam mo ba? Para lang sa ’yo tumitibok ’to.”Namula siya, mabilis na binawi ang kamay at kumamot sa batok na parang nahihiyPagdating namin sa lighthouse, sinalubong kami ng malakas
POV: Gabriel Naka-upo ako sa head chair ng boardroom, pero ramdam ko ang init ng dugo ko habang nakatitig sa mahigit sampung miyembro ng board na nakapaligid sa mahahabang mesa. Sa ibabaw ng mesa ay naka-project ang mga dokumento at graphs na hawak ko, lahat ng ebidensiyang matagal ko nang inipon.For days, binalot kami ng Villareals ng sunod-sunod na sabotahe. Pero ngayong araw na ‘to, tapos na ang laro nila.“Gentlemen, ladies,” panimula ko, boses kong mababa pero matalim, “we are not here for the usual agenda. Today, we unmask the traitor among us.”Nagkatinginan ang mga board members. May ilan na halatang nagulat, may ilan naman na parang sanay na sa drama. Ngunit kita sa mga mata nila ang kaba.Tumayo ako at lumapit sa screen. “For weeks, our projects have been sabotaged. Confidential data leaked. Investors manipulated. I thought it was purely external—but I was wrong. Someone in this room has been feeding the Villareals.”Hinila ko ang remote, at sa isang click, lumabas ang ser
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments