Kabanata 1

Gaya ng laging nangyayari sa bahay ng Campoverde buwan-buwan ay may salu-salo na namang inihanda. Puno ang mahabang lamesa sa kanilang hardin ng iba't ibang pagkain. Mahalaga sa pamilyang ito ang kanilang mga trabahador. Kaya naman lubos na ginagalang ang pamilya nila sa probinsyang ito. Tinatingala sila ng mga tao dahil sa kahit na mayaman sila ay hindi nila tinitingnan na mas mababa sa kanila ang mga taong hindi nila kapareho ng estado.

"Magandang umaga sa inyong lahat!" masayang bati ng matanda na si Ismael Campoverde.

Kasama niyang lumabas ang ilan sa kanyang pamilya. Ang mag-asawang si Jaime at Eloisa Campoverde kasama ang anak nilang si Catalina. Nandoon rin ang nakakabighaning si Tajana Canizales na apo ni Don Ismael sa anak niyang babaeng si Alicia.

"Magandang umaga rin po Don Ismael!" masayang bati ng mga trabahador. Ang ilan pa ay kumakaway sa kanila bilang pagsalubong.

"Halina kayo at kumain sa simpleng salu-salong inihanda namin para sa inyo." nakangiting sabi ng matanda habang nakahawak sa kanyang tungkod at naglalakad palapit.

Nasa baba ang mga trabahador. May pagitan na ilang espasyo at hagdan. Hindi bumaba ang matanda sa hagdan nanatili siya doon na inaanyayahan ang mga trabahador na kumain.

"Salamat po!" masiglang sabi ng mga trabahador bago sinimulang kumain.

"Tapos naman na siguro 'di ba?" pabulong ng tanong ni Eloisa sa kanyang asawa na anak ni Don Ismael.

"Wala pang sinasabi si papa, Eloisa kaya manatili ka sa labas." mahinang sagot ni Jaime sa asawa.

Pinilit ni Eloisa na ngumiti pa rin at 'wag ipahalata ang pagkainis niya sa mga ito. Galing sa mayaman na pamilya si Eloisa kaya hindi siya sanay na makisama sa hindi niya kapareho ng estado sa buhay. Kahit na nagkaroon na siya ng asawa at madalas ng ginagawa iyon ng Campoverde ay kailanman hindi niya sinubukang makihalubilo sa mga ito.

Nakangiti lang si Catalina habang pinagmamasdan ang mga trabahador. Palihim din niyang sinisilip ang isa sa mga ito na gusto niya. Hindi tulad ng ina niya ay mas mabait si Catalina at malambot ang puso niya sa mga tao. Masaya siyang tumulong sa mga ito. Hindi rin batid sa kanya ang estado sa buhay.

Ang ilan namang mga taong napapadaan at bumabati sa pamilya nila ay di maiwasang mapatitig sa tahimik na dalagang si Tajana. Madalas ay hindi nababasa ang emosyon niya. Siya ay matalino at perpektong babae sa paningin ng lahat ng tao. Walang masasabi sa kanya. Kahit sa pag-guguhit, pananahi at kahit na karera sa pagsakay sa kabayo ay magaling ito. Nangunguna siya sa mga paligsahan kapag sumasali siya.

"Don Ismael!" masayang tawag ni Simon Vallejos sa matanda ng makababa siya sa napakaganda at mamahaling kotse niya.

"Simon!" masayang bati naman ng matanda ng makalapit ito. Bakas sa mukha niyang masayang makita ang bisita. Tinapik-tapik nila ang balikat ng isa't isa bilang pagbati ng magyakap sila.

"Napakatagal na panahon na simula ng magkita tayo." aniya.

"Oo nga po. Pasensya na at hindi ako nakakadalaw. Naging abala kami sa syudad."

Ang Vallejos ay isa sa mga pinakamayaman na pamilya sa probinsya kung nasaan ang Campoverde. Tanyag ang dalawang apelyido na ito dahil sa kanilang magaling na pagpapatakbo ng kanilang mga negosyo. Madaming farm ang mga Vallejos at marami rin silang naging mga kakilala sa syudad kaya mas lalong lumawak ang negosyo nila na dati ay sa probinsya lang.

"Nanghihinayang talaga ako sayo. Sana ngayon ay kapamilya na kita." tatawa-tawang sabi ng matanda na may halong pagkadismaya.

Si Simon ang nakatakdang pakasalan ni Alicia na ina ni Tajana. Ngunit tumakas ang kanyang ina para sumama sa ama niyang si Flavio.

Nakagawian ng mayayaman na pamilya sa probinsyang ito na ipagkasundo ang kanilang mga anak. Naniniwala sila na mas magiging maginhawa ang buhay ng mga anak nila kapag sila mismo ang pumili sa papakasalan ng mga ito.

"Ano po ba kayo Don Ismael. Maayos naman ang inyong naging apo. At balita ko pong napakaganda ng apo niyo kay Alicia." Bumaling ang tingin ni Simon kay Tajana.

"Kung hindi ako nagkakamali, siya ang anak ni Alicia."

"Oo siya nga." masaya at may pagmamalaking sagot ng matanda.

Napairap si Eloisa dahil sa reaksyon ng magkausap ngayon. Gusto niyang pansinin si Catalina ng mga tao. Maganda ang anak niya ngunit hindi ito mapapansin agad kapag kasama niya si Tajana dahil sa taglay nitong sobrang ganda.

Nakangiti lang si Catalina habang pinapakinggan ang magandang komento ni Simon sa kanyang pinsan.

Tipid na ngumiti si Tajana kay Simon. Ganoon lang ang madalas niyang reaksyon kapag hindi pa siya panatag sa tao. Pero kapag dating sa mga taong kailangan niyang kausapin, doon mo makikita kung paano siya natatawag na perpekto ng mga tao.

"Jaime nandyan ka din pala." Lumapit at bumati si Simon sa anak ni Don Ismael maging sa pamilya nito.

"Balita ko ay may anak kang lalaki." masayang sabi ng matanda ng makaupo na sila sa sala.

"Ahh meron nga po. Dalawa na ang anak ko at parehong lalaki." sagot ni Simon matapos uminom ng juice na inihanda sa kanya.

"Maganda 'yan, kung gusto mo ay pwedeng-pwede pa ang dalawa kong apo." pabirong sabi ng matanda. Pero gusto niya talaga ang pamilya ng Vallejos.

"Wala pang nobyo si Catalina." nakangiting imik ni Eloisa.

"Ma." mahinang tawag ni Catalina sa kanyang ina upang bawalin ito. Pero hindi siya pinansin ng ina niya.

"Gano'n ba. Sa bagay, bata pa naman siya." sagot naman ni Simon.

"Ahh opo, mas bata po ako kesa kay Tajana." sagot ng dalaga.

"Si Tajana itong apo ko ay nakapagtapos na ng pag-aaral. Naaasahan ko na rin 'yan sa mga negosyo ko. Matalino 'yan at maraming talento." mayabang na sabi ng matanda.

Uminom na lang si Tajana sa kanyang baso para iwasan ang paghihintay sa isasagot niya. Ilang beses na itong nangyayari pero ngayon lang naramdaman ni Tajana na purihin siya ng sobra-sobra ng kanyang lolo. Ngayon pa lang ay ramdam na niya kung gaano kagusto ni Don Ismael ang pamilya ng Vallejos.

Tumawa si Simon sa mga pabirong pagpaplano ng matanda para sa apo nito at anak niya.

"Iba po ang nakalakihan ng mga anak ko, kaya maaaring may pagkakaiba po sila ng inyong mga apo. Pero dadalhin ko pa rin po sila dito kung sakaling kasama ko man sila kapag bumalik ako."

"Maganda 'yan. Bukas lagi ang aming tahanan para sa inyo."

"Maraming salamat po Don Ismael."

Puno ng saya ang usapan sa pagitan ng Campoverde at Vallejos. Pero tila naba-bahala naman si Tajana sa pag-uusap na naganap.

"Narinig mo ba? Mukhang balak pa tayong ipakasal nila lolo sa pamilyang 'yon." Hindi mapakali si Catalina sa pag-iisip. Alam nilang pagdating sa pagpapakasal nila ay wala silang karapatan.

"Matagal na nating alam na ganito ang mangyayari. Sinabi na nila 'yon sa'tin dati pa. Sila ang magdedesisyon ng kasal natin." mahinahong sabi ni Tajana. Hindi bakas sa kanyang boses o mukha na hindi rin siya sang-ayon sa kasal na plano lang ng pamilya nila. Pero alam niyang wala siyang magagawa.

"Wala ka bang gagawin para pigilan ang kasal kung matuloy man?" malungkot na tanong ni Catalina.

"Wala akong gagawin. Iyon ang tradisyon ng pamilyang 'to." sagot niya na nagpadismaya sa dalaga.

Araw ng lunes ay dadalawin ng Campoverde ang ilang lupa nila sa ibang lugar. Laging sumasama si Don Ismael para puntahan ang mga ito. Gusto niyang lagi niyang nakikita ang mga pinaghirapan niya. Si Jaime ang kasa-kasama niya. Dahil sa gustong mapalapit ni Eloisa si Catalina ay nagsusumiksik din siyang sumama sa bawat lakad at pinipilit ang anak.

"Ikaw na ang bahala dito Tajana." bilin ng kanyang lolo.

"Opo lolo. Wala po kayong dapat ipag-alala." Tinapik-tapik ng mahina ng matanda ang apo sa kanyang balikat bago bumaba ng hagdan para sumakay sa naghihintay na kotse.

Sanay na si Tajana na maiwan para magbantay ng negosyo. Madalas na umaalis ang pamilya niya at siya ang naiiwan.

Sinusuri ng mabuti ni Tajana ang mga dokumento na kailangan niyang pag-aralan para sa kanilang planta. Kailangan ay walang mali. Abala siya buong maghapon sa pagbabasa at pag-intindi sa mga ito.

Nang sumapit na ang gabi ay mabilis na nagpunta si Tajana sa garahe ng mga kotse. Pinaandar niya ang koste niya at nagsimulang tahakin ang daan patungo sa pinakamalapit na syudad.

Alam niyang hindi pa uuwi ang pamilya niya dahil madalas silang natutulog sa mga dinadalaw na planta at lupain. Meron silang mga bahay doon na pahingahan.

Bakas sa mukha ni Tajana ang pagkatuwa habang mabilis na nagmamaneho ng sasakyan. Malayong-malayo sa mahinhin at perpektong Tajana na kilala ng lahat.

Nagbihis siya sa loob ng kanyang kotse at saka ito iginarahe. Maiksi ang suot niyang palda at sleeveless naman ang pang-itaas. Makapal din ang makeup niya sa mukha at malayong-malayo talaga sa perpektong apo ng Campoverde na kilala ng lahat.

"Jana." masayang bati sa kanya ng isang babae ng makapasok na siya sa loob ng bar. Agad siyang hinalikan nito sa kanyang pisngi at hindi na siya nagulat.

"Zoe, para naman ang tagal mong hindi ako nakita." nakangiting sabi ni Tajana.

"I always love to see you, Jana. You're really perfect in my eyes." Mas lalong lumawak ang ngiti ni Tajana sa sinabi ng babae na halos tingnan siya na parang siya ang pinakamagandang nilalang na nakilala niya.

Si Zoe ay ang kasintahan ni Tajana ngayon sa syudad. Isa lang siya sa mga taong nahalina at sinusubukan ni Tajana dala ng kyuryosidad niya sa pakikipagrelasyon sa kapwa babae.

Ang mundong ginagalawan ngayon ni Tajana ang isinisikreto niya sa lahat. Dahil sa mundong ito, nandito ang tunay na siya.