Napangiti siya. "May gusto si Miranda kay Lino ngunit hindi niya ugaling ipagsiksikan ang kanyang sarili sa ibang tao. Lalo pa't alam niya nang hindi naman pala siya natitipuhan ni Lino. Alam niya kung kailan titigil, Mon."
"Ngunit paano ang iyong Ama at Ina? Hindi ba't nais nila si Lino para kay Miranda?" kunot-noong tanong.
"Sila ba ang magpapakasal kay Lino?" tawa niya. "Hindi, Mon. Ibig sabihin, labas sila sa desisyon ni Lino at Miranda. Wala silang magagawa kung hihindi si Lino at Miranda sa Pari sa araw mismo ng kanilang kasal."
Bahagya akong natawa. Ang astig pala ni Miranda. I like her personality though. Such a strong woman. At si Agustino, I like his mindset. "Salamat, Agustino." sabi ko sabay ngiti kaya ngumiti rin siya at tumango nang bahagya.
"Nabalitaan ko rin ang tungkol kay Padre Gadon. Sinira niya ang aming tanghalian." biglang nawala ang ngiti sa mukha niya. "Tila paniwalang-paniwala siya na wala ka na nga."
"Oo nga e. Sana huwag
"Mamahalin mo pa rin ba ako kung sasabihin kong ayokong magkaanak?" mahinang tanong ko out of the blue. Bago maging kami, dapat alam niya kung ano ang gusto ko at alam ko kung ano ang gusto niya. Kasi ayokong nagsasayang ng panahon at emosyon."Minahal kita hindi dahil kaya mo akong bigyan ng anak. At kung iyon ang iyong nais, sino ako upang kumontra gayong katawan mo iyan at hindi akin?" tanong niya kaya napangiti na naman ako.Inagaw ko ang kamay ko sa pagkakahawak niya kaya napatingin siya sa 'kin. Agad ko siyang niyakap kaya ako naman ang nakadagan sa kanya. Bahala siya kung hindi siya makahinga diyan."Payag ka ba talaga? Tayong dalawa lang?"Bahagya siyang natawa at niyakap din ako. "Opo, Binibining Liwanag. Basta tayong dalawa," bulong niya at saka hinalikan ang gilid ng ulo ko.I'm so happy na nirerespeto niya ako. Na kahit alam kong gusto niya naman talaga ng family in the future, hindi niya pa rin pinagpilitan kasi alam niyang wala siyang
"Magkasintahan na ba talaga kayo?" tanong ni Agustino sa'kin at nandito na kami sa karwahe niya. Si Lucio ang nagdadrive. Katabi ni Agustino si Berto.Nagkibit-balikat ako. "Siguro? Kailangan ko ba siyang tanungin kung maaari ko siyang maging kasintahan?" tanong ko kaya nagulat na naman sila.Natawa na lang ako sa reactions nilang dalawa. Hindi normal sa panahong 'to na babae ang manliligaw pero ang unfair naman? Lalaki lang ba ang dapat manuyo?"Nais manligaw ni Lino ngunit napakaraming kondisyon ni Mon," ani Berto kaya napataas ang kilay ko."Gusto ko lang na maghanap siya ng bagong asistente. Marami ba 'yun?" tanong ko.Tumango siya. "Natatakot siya na baka kapag nakahanap siya ng bagong asistente ay bigla ka na lamang mawala. Hindi ba't ginawa mo rin iyang kasunduan na bago ka umalis papuntang Salvacion ay pinaghahanap mo siya ng papalit sa iyong trabaho?""Paano mo nalaman?" tanong ko. Si Lino lang naman ang pinagsabihan ko nun.
Dapat talaga, nakinig na lang ako kay Lino. Wala sana ako rito.Nandito kami sa sala ng bahay nina Catalina. Katabi ko sina Berto, Lucio at Agustino. Nasa harap naman namin sina Don Danilo, Donya Carlota, Catalina at Miranda. Hindi naman na ako masyadong halata dahil pinahiram ako ni Lucio ng balabal. Kay Manang Hiyas daw ito na hindi niya pa naibabalik kay Manang Hiyas kaya nasa kabilang kalesa pa. Hindi ko nga alam kung bakit may balabal si Manang Hiyas doon.Sumakay ba siya dun?"Ginoong Agustino Valencia, anak ng Alcalde Mayor Manuel Valencia," panimula ni Don Danilo at lahat kami rito, kinakabahan. Lalong-lalo na si Agustino na hindi makatingin nang diretso. "Ano't bigla ka na lamang nanghaharana sa aking unica ija? Hindi ka ba tinuruan ng iyong Ama na magpakilala muna sa amin?""Patawad, Señor. Hindi po alam ng aking Ama ang tungkol dito lalo pa't napag-alaman kong may napupusuan na po kayo para sa inyong anak," ani Agustino kaya nakita kong
"Napakamaldita talaga ni Señorita Catalina," mahinang sabi ni Maria.Bumuntong-hininga si Lino at hindi na lang nagsalita kahit kitang-kita ko na nagpapasensya na lang siya. Nang matapos kaming kumain ay pinaiwan niya ako sa dining table at hintayin ko raw siya. Wala akong makausap. Ang boring. Pinatong ko ang mga braso ko sa mesa at pinatong dun ang ulo ko. Inaantok na kasi ako kaso busog pa ako. Baka bangungutin a---"Liwan?" rinig kong sambit ni Lino kaya nagising ako. Napangiwi ako dahil sumakit bigla ang leeg ko at namamanhid din ang mga braso ko. Nakatulog nga ako. "Ayos pa lamang ba?" nag-aalalang tanong niya. Sa halip na sumagot, pinilit kong maupo nang maayos at pinakiramdaman ang leeg ko. Ang sakit naman! "Pasensya na, natagalan ako," sabi niya pa at doon ko lang napansin ang isang tasa na may laman. "Saan masakit?" tanong niya pa."'Yung leeg ko, Lino. Parang nastiff neck," sabi ko habang napapangiwi. Ang sakit kapag ginagalaw e."Stiff
Nakatulog na ako agad nang umalis si Lino pero nagising ako na sobrang nilalamig kaya nagtalukbong agad ako ng kumot. Kaso ang lamig pa rin to the point na nagchichill na ako then narinig ko si Lino na nandito pala sa room ko. He was asking me what's happening then sabi ko, ang lamig. Pati bibig ko, nagshishake. Ang init lalo ng katawan ko pero nilalamig ako. Ang gulo!Naramdaman ko na lang na umakyat si Lino sa kama at pumasok sa kumot ko para yakapin ako mula sa likod. Hinawakan niya pa ang dalawang kamay ko na nasa tapat ng dibdib ko kaya medyo nabawasan ang pagshake ko at nabawasan ang lamig. "Pasensya na, kailangan ko lamang itong gawin," bulong niya sa gilid ng ulo ko kaya hindi ko maiwasang mapangiti. Talagang binantayan niya ako rito. "Nilalamig ka pa ba?" he asked."Hindi na masyado," mahinang sabi ko at kumalma na rin ang pagshake ko. Wow, ang bilis. Ganito pala ang epekto ng body heat."Nandito lang ako, Liwan. Hindi kita iiwan," aniya at mas hinigpit
Kinabukasan ay maaga kaming gumising lahat kasi sabi raw ni Lino, mag-eensayo raw kami sa labas. Excercise pala. LMAO! Kaya ayun, hindi pa sumisikat ang araw, nagtinapay at kape lang kami at nag-eexcercise na kaming lahat sa labas ng bahay. Ako, si Lino, si Berto, Maria at Josefa. Ang saya nga e kasi hindi naman sila pala-excercise. Napilitan lang."Kamusta?" tanong ni Lino sabay abot sa'kin ng tubig at katatapos lang naming mag-excercise. Inabutan niya rin ako ng panyo para makapagpunas ng pawis."Masarap sa pakiramdam. Feeling ko, ang sigla ko," tuwang-tuwang sabi ko. Namiss ko 'to. At mukhang kailangan din ito ni Liwanag e. "Buti naisip mo ito," dugtong ko sabay inom ng tubig. Busy naman magk'wentuhan sa hindi kalayuan sina Berto, Maria at Josefa. To be honest, napagod kami dun pero si Lino, mukhang chill lang."Naisip kong matagal ko na pala itong hindi nagagawa. Kailangan natin ito. Hindi magandang subsob tayo sa trabaho at hindi natin naaalagaan ang ating
Kinabukasan ay nakapag-excercise pa kami bago kami nagpunta sa simbahan. Alam kong hindi maganda ang tingin ni Señor Manuel kay Lino pero mukhang hindi iyon iniisip ni Lino. Relax lang siya hanggang sa matapos ang misa kahit na aware siyang napag-uusapan sila ni Catalina sa buong bayan ng San Adolfo."Magandang umaga po," bati ni Lino kina Señor Manuel at Señora Rosana na nakasalubong namin palabas. Nagpatuloy lang kami sa paglalakad. Hindi makatingin si Miranda kay Lino. Diretso lang ang tingin niya sa labas at nang mapatingin ako kay Agustino, agad siyang kumaway na parang hinihintay niyang tingnan ko siya kaya natawa ako. Masaya siya kasi maganda ang takbo ng love life niya."Sa tingin mo'y maganda ang aking umaga gayong alam ko ang pinag-uusapan nila tungkol sa inyo?" poker face na tanong ni Señor Manuel kaya nabalik ang atensyon ko sa kanila. "Napakalakas ng iyong loob upang magpakita pa sa amin.""Nais ko rin po kayong makausap
"Ganito pala maging isang babae?" natatawang sabi ko at hindi niya pa rin binibitawan ang kamay ko. Ramdam ko pa rin doon ang kiss niya."Palagi ko naman pinaparamdam sa iyo na isa kang babae," sagot niya. Oo nga naman, Lemon. Kapag kasama ko si Lino, ramdam kong babae nga ako pero kapag kasama ko sina Agustino at Berto, feeling ko, lalaki rin ako tulad nila. Siguro kasi hindi nila tinitingnan kung anong gender ko. Basta kaibigan nila ako, iyon na 'yun."Akala ko ba, tayo lang?" sabi ko nang makarating kami sa harap ng karwahe kung saan nakasakay na si Berto. Kahit siya, kinikilig sa kagagawan ni Lino.My Lino is a romantic person..."Ngunit kailangan natin ng---" hindi na natapos pa ni Lino ang sasabihin niya kasi inawat ko agad siya."Ayoko ng chaperone. Mang-aasar lang 'yan e," sabi ko sabay tingin kay Berto na natatawa na ngayon kaya sinamaan ko siya ng tingin bago ko hinila si Lino papunta sa kwadra at binuksan ang kulungan nung kabayo. Agad a