CHAPTER 1

“Nasa loob pa rin ng katawan ko ang ebidensya. Kung ayaw niyo maniwala, puwede niyo iyong ipa-DNA test.”

Sa presinto, sa loob ng interrogation room.

Puno ng mapupulang marka ang leeg ni Mary Joy, halatang galing sa init ng gabi, pero maputlang-maputla ang mukha niya at nanginginig pa ang boses.

Sa harap niya ay nakaupo ang isang lalaking naka-mamahaling suit, matangkad at gwapo, na kalmado at walang bakas ng takot sa mga paratang niya.

“Miss Magbanua, sigurado ka ba… na si Atty. Hernandez ang lumabag sa kagustuhan mo at pinilit ka?” tanong ng pulis na kumukuha ng pahayag. Napatingin siya sa lalaking halatang may matinding presensya, at halatang hindi siya naniniwala na kayang mangyari iyon.

Si Javier ang pinakamagaling na abogado sa buong elite circle, kilala ng lahat. Paano siya maglalakas-loob lumabag sa batas?

Namumula ang mga mata ni Mary Joy, at may halong paghikbi ang boses. “Mamang Pulis, abogado man siya pero lalaki pa rin siya. At may… gamit din siya para gawin iyon.”

Tumaas ang kilay ni Javier at tiningnan siya nang malamig. “Accusing me of rape? Where’s your evidence?”

Madilim at malalim ang mga mata niya, parang kaya nitong basahin ang iniisip ng kahit sino.

Mabilis na kumabog ang puso ni Mary Joy. Umiwas siya ng tingin, kinagat ang labi at bumulong, “Meron… meron akong ebidensya.”

Inabot niya ang cellphone sa pulis. “May recording dito. Puwede niyong pakinggan.”

Binuksan ng pulis ang audio, at agad na umalingawngaw sa silid ang boses ni Mary Joy na puno ng takot at pagmamakaawa sa isang lalaki na tigilan siya. Sumunod na ang mga iyak at huni na hindi na pambata.

Napatingin ang pulis sa lalaking nananatiling kalmado. “Atty. Hernandez, you…”

“Totoo, natulog ako kasama siya,” malamig at walang pag-aalinlangan ang sagot ni Javier.

Dahil sobrang diretso ng pag-amin niya, hindi maiwasang kabahan si Mary Joy. Napakapit siya sa laylayan ng damit, at may kung anong kaba na pumasok sa dibdib niya.

Ngunit agad ding nagsalita si Javier, malinaw at matigas ang tono. “Pero siya ang nagmakaawa sa 'kin na gawin iyon.”

Biglang napatayo si Mary Joy, galit na galit. “Lies! Hindi totoo ‘yan!”

Ngumiti si Javier at tumitig sa kanya. “I have proof.”

“Ano’ng proof?” mabilis na tanong ni Mary Joy, nanginginig pero may halong pag-asa na wala naman talagang ebidensya. Alam niyang nakapaghanda lang siya ng recording dahil planado niya, pero pagkatapos niyang sundan si Javier pauwi, agad na nagsimula ang lahat. Paano siya magkakaroon ng ebidensya?

Medyo kumalma ang dibdib niya, hanggang sa marinig ang kasunod na sinabi nito.

“May CCTV sa kwarto ko. Kung rape o kusang-loob, makikita agad.”

Bahagyang iwinagayway ni Javier ang cellphone niya at malamig na tumingin sa babae. “Do you want me to play it on a big screen?”

Nanlaki ang mata ni Mary Joy. “You… you installed CCTV sa kwarto mo?!”

“Para maiwasan ang mga babaeng may ibang plano,” sagot niya nang may malamig na ngiti.

Biglang namutla si Mary Joy. Hindi niya naisip na may camera sa kwarto. Ibig sabihin, na-record ang buong nangyari sa kanila kagabi. Kapag ipinakita iyon, siguradong masisira siya.

Napuno siya ng pagsisisi.

“Pulis, nasa phone ko ang ebidensya. Anytime, puwede kong patunayan ang innocence ko,” sabi ni Javier, iniaabot ang phone sa pulis.

“Wait!” biglang sigaw ni Mary Joy, parang natauhan. “I… I’m dropping the charges!”

Tumigas ang mukha ng pulis. “Ano’ng ibig mong sabihin? Hindi puwedeng basta na lang mag-report tapos biglang babawi. Miss Magbanua, you’re wasting police resources! At kung totoo ang ebidensya ni Atty. Hernandez, ibig sabihin, naninira ka ng puri at puwede kang makulong.”

Dahil bata pa at walang karanasan, agad natakot si Mary Joy. Lalong pumuti ang mukha niya at nanginginig ang kamay. “I… I…”

Kita sa mata niya ang takot at pag-iyak.

Tumingin si Javier, napansin ang mga mapupulang marka sa leeg nito, at biglang pumasok sa isip niya ang eksenang umiiyak siya sa ilalim nito kagabi. Ramdam pa rin niya sa tenga ang malambot na tinig at pag-ungol nito.

“Forget it. Let’s end this here,” sabi niya, tumayo na para umalis. Sa isip niya, dahil dalaga pa ito kagabi, hindi na niya ito lalabanan pa.

Dahil parehong wala nang balak maghabla, pinayuhan lang sila ng pulis at pinalabas.

Malamig pa rin ang hangin kahit Mayo na. Sa labas ng presinto, halos giniginaw na si Mary Joy sa suot niyang manipis na puting dress.

Pag-angat ng ulo, nakita niya ang isang itim na luxury car na nakaparada sa harap. Nakahilig si Javier sa pinto, may sigarilyong nakasindi, at tinitingnan siya ng malamig.

Kinagat ni Mary Joy ang labi, lumapit sa kanya, at tiningala ito. “Pwede bang… i-delete mo na lang ‘yung video? Let’s just treat it like nothing happened.”

“Nothing happened? Last night, when you threw yourself at me, you dare say you didn’t know who I was?” malamig na tanong nito, nakatitig sa kanya.

Umiwas si Mary Joy ng tingin. “I don’t know what you’re talking about.”

Napangisi si Javier at bumaba ang boses. “Really? Defendant Marius Magbanua’s little sister… you're Mary Joy Magbanua.”