CHAPTER 3: IKAW ANG PINILI AT AKO ANG ISINAKRIPISYO

Kahit na medyo masama ang lagay ng katawan ko, pinilit ko makapunta sa kumpanya dahil utos din naman ito ni lola. Masakit na masampal ulit.

Nakita ko ang pagdurugo sa pagkakahugot ko sa suwero pero hindi naman ito gano'n kalala. Baka mamaya ay lumipas din. "It's just a blood," sambit ko kahit na sa totoo ay masakit dahil sa pagkabigla kanina.

"Good morning, Ms. Villafuerte," bati ng isang empleyado na nasa entrance. Nagyukuan din ang iba maliban kay Director Sanchez.

Kakarating ko pa lamang pero may kumukuha na naman ng inis ko. Kahit anong pilit ko na hindi na lamang ito pansinin, hindi kaya ng pride ko. Binalikan ko siya na may matalim na tingin habang nakakrus ang braso.

"Look who's here. Ang patapon na anak ng Villafuerte," anito.

Napataas ang kilay ko dahil sa kayabangan sa tono niya. "Buhay ka pa pala tanda?" Ngumisi ako at yumuko upang bumulong sa kaniya. "Malaki ba ang kinikita mo sa pagnanakaw sa company ng daddy ko?" pabalang kong usisa.

Tumawa lamang ito na para bang sinasadya pa niya na mainis ako.

"'E kumusta naman ang buhay na walang napala?" nang-iinis nitong sambit.

Tumiklop ang kamao ko sa sobrang inis at pagkokontrol. Mabuti na lamang dahil biglang dumating ang dating personal assistant ni daddy para pigilan ako.

"Hayaan mo na," bulong niya sa akin. "Mr. Philip is waiting for you at his office."

Nagpahabol pa ako ng tingin kay Director Sanchez bago tuluyang umalis. Hintayin niyo lamang na mabawi ko ang dapat na nasa akin. Sisiguruhin kong matatanggal ang lahat ng salot sa kumpanyang ito.

Habang naglalakad papunta sa opisina ni Philip, hindi mapigilan ni Tita Gina na matuwa sa pagbabalik ko.

"Alam mo ba, lagi ko inaasahan na kahit papaano bibisita ka dito. 'E kaso alam ko naman ang sitwasyon mo," kwento niya.

"You're right, tita. Mula nang mawala sila mamá at papá mas humirap sitwasyon e."

Hinawakan lamang niya ang kamay ko at pinisil. "Kaya mo 'yan, ikaw pa," malambot niyang saad na may ngiti sa labi.

Naglaho ang ngiti ko nang ma-realize ko na nasa tapat na kami ng pintuan ng office ni Philip.

"Well, I guess iiwan na kita dito."

"Kaya ko na po i-handle itong lalaki na 'to," saad ko sabay tapik sa balikat niya.

"Kape tayo minsan."

"Sure, tita."

Pinanood ko muna na makalayo si Tita Gina bago pihitin ang kandado.

And there he is. Nakatayo sa glass window at nakataw sa ibaba ng building, habang may hawak na alak. Kahit nakatalikod siya ay kitang-kita ang matcho niyang katawan. Lumapat pa sa kaniyang mga muscles ang damit na suot.

"Tatayo ka lang ba diyan?" pagbasag niya sa ilusyon ko. Ano ba naman itong mga naiisip ko.

Naglakad ako palapit sa kaniya habang nakakrus ang braso. Pinilit kong pakalmahin ang sarili bago magsalita dahill last time, nasuntok ko siya.

"What do you want?" tanong ko.

Huminga muna siya ng malalim at inilapag ang alak na hawak sa mesa bago ako harapin na may malamig na titig.

"You saw the papers on the table?" At dumako ang tingin ko sa mga papeles na nakalatag sa mesa. "Sign them," utos niya.

Napataas ang magkabila kong kilay dahil sa kapal ng mukha niya na utusan ako sa halip na makisuyo.

"Hindi ka ba talaga marunong makisuyo?"

"Why do I have to?"

Napatawa na lamang ako dahil di makapaniwala sa laakas ng loob niya.

"Hindi ko pipirmahan ang mga 'yan," pagmamatigas ko.

Naglakas ng loob ako na lumakad palayo sa kaniya para tuluyang umalis.

"Hindi na ako nagtataka kung bakit nandiyan ka ngayon sa sitwasyon mo," saad niya na naging dahilan para mapatigil ako sa paglalakad.

Naglakad ako pabalik sa kaniya at naglakas ng loob na sampalin siya. Hindi siya kumibo. Sa halip, ngumiti lamang siya sa akin na para bang hindi siya apektado dito.

"Hindi ba totoo? Dahil kung maaayos ka, hawak mo sana ang kumpanya na ito. But you're not deserving and enough for it. Nakikita mo ba ang kilos mo? Ang mga ginagawa mo? Isa sa mga factor ng isang mangmang na C.E.O."

"Ang kapal talaga ng mukha mo 'no? At sino ka para sabihan ako ng mga 'yan kung wala kang alam sa hirap at pagod na dinaranas ko? Palibhasa'y naliligo ka sa yaman ni daddy na dapat ay nasa akin."

Nagtawa siya ng malakas na mas lalong nagpa-insulto sa akin. "Oh come on, Heather! Look at yourself. Ugali ba 'yan ng isang rightful heiress? Maglaklak gabi gabi dahil lang pagod sa trabaho? Paano pa kung ikaw ang hinayaan nila daddy—"

"My daddy!" pagtatama ko.

"Okay fine. Your daddy. Paano kung hinayaan ka niya na ikaw ang mag-handle ng kumpanya? Sa tingin mo tatakbo ito ng maayos sa mga kamay mo? I bet no. Ano 'yon sasabihin mo sa mga empleyado mo na maglaklak sa buong araw para magkaroon din ng lakas ng loob gaya mo? Fucking wake up, Heather!"

"No. You! Shut up!"

Pinilit kong pigilan ang luha sa kasulok-sulukan ng mata ko.

"Stop talking like someone from high-class. You stole everything from me. From the moment na ipakilala ka ni mommy na anak niya sa labas, I knew my place in Villafuerte was gone."

"Stop being dramatic, Heather. Paano mo nasasabing—"

"Because that's what I heard almost every second of my life since the day you arrived! Dahil ikaw ang lalaki. Ikaw ang magdadala ng apelyido. Ikaw ang mas may kakayahan dahil lalaki ka. At babae lang ako. You don't fucking understand any of it dahil ikaw ang pinili at ako ang isinakripisyo. Habang tinitingala ka ng lahat, hinahanapan nila ako ng pagkukulang ko. So don't fucking act like you really know me."

"Pero hindi sapat na dahilan 'yon para maglasing ka. Grow up, can you?"

Napatawa na lamang ako dahil hindi ko alam kung talagang hindi niya lang gets o nagmamaang-maangan siya. "I guess you're just really dumb and insensitive."

Kinuha ko ang mga papel na nasa mesa at isa-isang binasa bago pirmahan.

"I'll give you what you want but don't ever try to call me again para lamang magpanggap na concern," sabi ko at dinampot ang pinakahuling papel.

Napahinto ako at napatulala nang mabasa ang nakalagay dito.

"Ibebenta mo ang kumpanya?!"