Totoo ang nararamdaman ni Eloisa na discomfort. Hindi niya maiwasang maisip si Mr. Fredie. Ito 'yung nakikitain sana nila kahapon pero bigla na lang umalis dahil may "importanteng lakad."Kapag iniisip niya ang mga nabasa niyang comments, malinaw ang posibilidad, maganda ang naging relasyon noon ni Carla at ni Mr. Fredie.Malaki ang chance na mas gusto talaga nito si Carla para kay Josh. Kaya siguro hindi siya kinaya nitong kahapon at umalis na lang agad.Lumabas si Eloisa sa post at balak sanang i-forward ang link ng mga tsismis kay Josh. Pero pag-click niya sa avatar ni Josh sa message.ly napahinto siya.Wala rin namang saysay na guluhin pa si Josh para sa ganitong bagay.Samantala, sinamantala ni Carla ang pagkakataon at in-announce na kukuha siya ng disciples sa Brent University. Hindi lang 'yon. May pa-solo performance pa siya sa Dalia.Biglang tumataas na naman ang popularity ni Dalia at ni Carla.Napatingin si Eloisa sa oras kung kailan ipinost ni Carla ang announcement. May ib
Napangiti si Eloisa, pero hindi na siya nag-usisa pa. Maingat siyang kumawala mula sa pagkakayakap ni Josh, at pilit itinatago ang lungkot na unti-unting gumagapang sa dibdib niya."Sir Josh, kailangan mo nang magpahinga." Tiniyak muna niyang mahimbing na ang tulog ni Josh bago siya tuluyang lumabas ng kwarto.Pagbukas ng pinto, laking gulat niya nang makita si Secretary Cruz na nakatayo pa rin sa labas.Nagkatinginan silang dalawa. Napakamot sa batok si Secretary Cruz at halatang alanganin, at agad nag-explain."Nag-aalala lang ako baka kailanganin ni President ng kung anuman, kaya nag-stay muna ako rito."Tumango si Eloisa. Bahagyang bumaba ang tingin niya, at dahil sa liwanag ng hallway, kapansin-pansin ang anino ng kanyang mahahabang pilik na bumagsak sa maputi niyang pisngi.Bahagya ring napangiwi ang labi niya, halatang pilit ang ngiti."Naiintindihan ko, Secretary Cruz. Huwag kang mag-alala, alam ko ang hangganan. Tulad ng sinabi ko kay Sir Josh noon pa, hindi ako lalampas sa l
Habang nagsasalita si Josh ay ramdam ni Eloisa ang hininga nito sa may leeg niya, magaan pero nakakakiliti. Parang may dumaan na kuryente sa balat niya.Hindi niya napigilan, unti-unting uminit ang pisngi niya.Maingat niyang inalalayan si Jos at mahina niyang tanong, “Kaya mo pa bang maglakad?”Tumango si Josh at kusang nagpaakay sa kanya. Pagdating nila sa garahe at naisara na niya ang seatbelt nito, parang may pumasok na kakaibang pakiramdam sa kanya. Para bang asawa siyang nagaalaga sa lasing na mister. Ang totoo, parang totoo.Pagkahatid niya sa hotel, balak na sana niyang umalis at iwan ito.Pero tinapik siya ni Secretary Cruz, halatang nag-aalangan. “Kung mamalaman ito ng Señor Rodolfo, baka… hindi siya matuwa."Natahimik si Eloisa ng ilang minuto, saka napa-buntong-hininga. “Sige, hindi na muna ako uuwi. Pwede bang i-book mo na lang ako ng kwarto sa kabilang tabi, Secretary Cruz?”Napangiti si Secretary Cruz. “Madam, salamat po sa pag-aalaga kay President ngayong gabi.”Napaku
Kung hindi dahil sa paulit-ulit na pakiusap ni Mr. Rodolfo Cabiles, malamang ay hindi siya nabigyan ng pagkakataong makilala si Mr. Fredie Santos.“Wag mo nang masyadong isipin,” mahinahong sabi ni Josh. “Mabait naman talaga si Uncle Fredie. Kaso wala lang siyang oras para makilala ka nang maayos ngayong araw.”Bahagyang lumiwanag ang mood ni Eloisa. Napangiti siya. “Ayos lang, Sir Josh.”“Gusto mo bang maghanap na lang tayo ng ibang restaurant para sa dinner?” tanong niya, medyo nag-aalangan.“Hindi na,” sagot ni Josh habang umiling. “Since nandito na rin tayo, dito na tayo kumain.”Silang dalawa lang ang natira sa loob ng private dining room, at tamang-tama lang ang lamig ng aircon sa paligid.First time ni Eloisana mag-dinner na silang dalawa lang ni Josh. Medyo bumilis ang tibok ng puso niya, at hindi niya maiwasang sulyapan ito paminsan-minsan mula sa gilid ng kanyang paningin.Nakaalis na ang suit jacket ni Josh, naiwan na lang ang puting polo nito na nakabutones hanggang leeg.
Bahagyang napakunot ang noo ni Josh at malamig ang tono ng boses niya.“Anong kailangan mo?”Ngumiti si Carla habang mahinahong nagpapaliwanag. “Alam kong malapit kayo ni Uncle Fredie kaya sinadya ko talaga itong timing ng pagdalaw ko. At saka pareho kaming mahilig sa art, kaya medyo napatagal din ang usapan namin. Josh, andito ka ba para sa dinner with Uncle Fredie? O baka naman...”Pero hindi siya binigyan ni Josh ng pagkakataong ituloy pa ang drama niya. “Pasensya na, may appointment ako ngayong gabi. Wala kang lugar dito.”Saglit na nanigas ang ekspresyon ni Carla.Pero nanatiling naka-ngiti ang mukha niya, parang walang naramdamang kahihiyan o pagkabigo.Wala nang balak makipagtagal pa si Josh. Tahimik siyang naglakad papasok. Habang naglalakad, binigyan pa niya ito ng isang malamig na paalala.“Ms. Ferrer, sana alam mo ang limitasyon mo. Wala tayong kahit anong ugnayan, at ayoko sa paraang tinatawag mo ako.”Napakapit si Carla sa gilid ng palda niya, pero hindi pa rin nawala ang
“Miss Carla, ito po ang apology gift na ipinahanda ni President Ferrer para sa inyo. Sabi niya, kailangan niyang isaalang-alang ang reputasyon ng pamilya Ferrer sa ilang bagay, kaya’t nagawan niya kayong masaktan. Hindi niya intensyon na mapahiya kayo. Umaasa siyang hindi na kayo magtatampo.”Napasinghap si Carla, natakpan ang bibig niya habang nanlaki ang mata sa tila hindi maitangging sorpresa. Bahagya siyang umarte nang pa-cute. “Ganito lang? Ganito lang niya ako babawian?"Tahimik lang na nakamasid si Eloisa sa gilid, malamig ang mga mata.Sumulyap si Carla sa kanya mula sa gilid ng mata, at bahagyang kumurba ang pulang labi. Wala na ang dating disente at intellectual niyang imahe. Ngayon, halatang puno ng pang-aasar at hamon ang tingin niya.Kinuha niya ang isa sa mga kahon ng regalo at lumapit kay Eloisa. “Tingnan mo, Ate Eloisa. Kahit pa ikinuwento ko sa lahat ang eskandalo mo at nadamay pa ang pangalan ng pamilya Ferrer, para pa rin akong kayamanang kailangang ingatan. Eh ikaw