Seductress Unforgotten Chapter 3

Kinagabihan, nagpunta si Apple sa isang lugar na malapit sa puso niya—ang bar na madalas nilang puntahan ni Lance. Umaasa siyang baka naroon ito, nag-iisa at nag-iisip. Ngunit imbes na si Lance ang makita niya, naroon si Eric, ang isang lalaki na madalas niyang gamitin sa kanyang laro bilang gold digger.  

"Apple! Wow, it’s been a while," masayang bati ni Eric.  

Ngumiti si Apple, ngunit halatang alangan siya. "Hi, Eric. Kamusta?"  

"You look stressed. Problema ba?" tanong nito habang nag-order ng dalawang baso ng alak.  

Napailing si Apple. "Hindi naman. Medyo pagod lang."  

Habang umiinom sila, pilit na ikinukubli ni Apple ang kanyang takot at kaba. Pero hindi niya napansin na ang bar na iyon ay hindi lamang lugar para sa kanilang dalawa. Sa isang private corner ng bar, naroon si Lance, tahimik na pinapanood sila mula sa malayo.  

Hindi inaasahan ni Lance ang pagkikita nilang iyon, ngunit nang makita niya si Apple na masayang nakikipag-usap kay Eric, parang nagbalik lahat ng sakit sa kanyang puso.  

"Mukhang hindi ka talaga titigil, Apple," bulong niya sa sarili habang nilalagok ang whiskey sa kanyang baso.  

Sa pagkakataong iyon, isang desisyon ang kanyang nabuo: hinding-hindi na siya magpapasilaw sa mapanlinlang na ganda ni Apple.  

Pag-uwi ni Apple nang gabing iyon, nagpadala siya ng huling mensahe kay Lance.  

"Sweetheart, hindi ko alam kung anong nangyayari, pero sana sabihin mo sa akin. Mahal na mahal kita. Ayokong mawalan ka."  

Sa kabila ng lahat, nanatili itong ‘unread.’ At sa katahimikan ng gabi, si Apple ay iniwang nag-iisa, hindi alam na ang puso ni Lance ay unti-unti nang lumalayo.  

Kinabukasan, hindi na nakatiis si Apple. Nagdesisyon siyang tawagan si Lance gamit ang ibang numero.  

Pagkatapos ng ilang ring, sinagot ni Lance ang tawag, ngunit ang tono niya’y malamig. "Who's this?"  

"Lance, ako ito. Please, huwag mo akong iwasan," halos paiyak na sabi ni Apple.  

Tumahimik si Lance sa kabilang linya. Hindi niya alam kung paano sasagot. Sa kabila ng lahat, ang boses ni Apple ay may epekto pa rin sa kanya.  

"Bakit ka tumawag?" tanong niya, direkta.  

"Lance, ano ba ang problema? May nagawa ba akong mali? Sabihin mo naman sa akin!" pakiusap ni Apple.  

Huminga nang malalim si Lance. "Alam mo, Apple, minsan mas mabuti pang hayaan na lang ang mga bagay na hindi na pwedeng ayusin."  

"Lance, ano'ng ibig mong sabihin? Ayusin natin ito, please! Mahal kita!"  

Muling natahimik si Lance. Sa bawat salitang binibigkas ni Apple, ramdam niya ang sakit na nararamdaman nito. Pero paano siya magtitiwala ulit?  

"Apple," mahina niyang sabi. "Siguro dapat nating bigyan ng espasyo ang isa’t isa. Huwag mo akong hanapin. Hindi na ito gagana."  

At bago pa makasagot si Apple, pinutol na ni Lance ang tawag.  

Si Apple, naiwang tulala. Tumulo ang kanyang mga luha habang unti-unti niyang naramdaman ang pagkawala ni Lance sa kanyang buhay. Sa pagkakataong ito, alam niyang hindi ito tulad ng iba niyang relasyon. Ang pagkawala ni Lance ay parang pagkawala ng lahat.  

Ngunit sa kabila ng lahat, hindi siya susuko. Alam niyang may dahilan kung bakit siya iniwasan ni Lance, at hindi siya titigil hangga’t hindi niya nalalaman ang totoo.  

Habang nagmumuni-muni si Apple sa kanyang silid, pinanghahawakan niya ang natitirang pag-asa. Sa kanyang puso, ramdam niyang may rason ang biglaang pagbabago ni Lance. Alam niyang hindi iyon simpleng pagkukulang sa relasyon.

"Kilalang-kilala ko siya," bulong niya sa sarili habang pinupunasan ang mga luhang tumulo sa kanyang pisngi. "Kung may nangyari man, kailangan kong malaman kung ano iyon."

Muling nagbalik ang determinasyon sa kanyang mga mata. Handa siyang harapin si Lance, anuman ang mangyari.

Kinabukasan, maaga siyang nagpunta sa opisina ng Emerald Mall Towers, ang headquarters ng kompanyang pinamumunuan ni Lance. Kahit na walang appointment, sumubok siyang makiusap sa receptionist.

"Miss Imperial, pasensya na po, pero kailangan n’yo pong mag-set ng appointment," magalang ngunit matigas na sagot ng receptionist.

"Alam kong abala siya, pero kailangan ko talaga siyang makita ngayon. Pakiusap," pagsusumamo ni Apple.

Sa kalagitnaan ng kanilang pag-uusap, dumaan si Amelia, ang personal assistant ni Lance. Natigilan ito nang makita si Apple, ngunit mabilis na nagpakita ng propesyunal na anyo.

"Miss Imperial, narito ka na naman?" tanong ni Amelia, halatang may bahid ng awa sa boses nito.

"Amelia, pakiusap naman. Kailangan ko siyang makausap. Kahit limang minuto lang," sagot ni Apple, halos magsumamo.

Napatingin si Amelia sa kanyang telepono, tila nag-iisip. Alam niyang mahigpit ang utos ni Lance, ngunit hindi rin niya kayang tanggihan ang tila nagdurugong puso ni Apple.

"Sige. I’ll try," mahinang sabi ni Amelia bago ito tumawag sa telepono.

Sa loob ng kanyang opisina, naabutan ni Amelia si Lance na abala sa pagbabasa ng ilang dokumento. Tumigil ito saglit nang marinig ang kanyang pagbukas ng pinto.

"Sir, nandito si Miss Imperial sa lobby. Gustong-gusto ka niyang makausap," sabi nito.

Hindi agad sumagot si Lance. Itinabi niya ang hawak na papel at tumingin sa malayo. "Anong ginagawa niya rito?" tanong niya, malamig ang tono.

"Sir, mukhang hindi siya aalis hangga’t hindi ka niya nakikita," paliwanag ni Amelia.

Napabuntong-hininga si Lance. "Sabihin mo sa kanya, wala akong oras."

Ngunit bago pa makalabas si Amelia, nagsalita ulit si Lance. "Sandali. Paakyatin mo siya. Bigyan mo kami ng privacy sa conference room."

Nagulat si Amelia ngunit tumango. "Noted, Sir."

Pagpasok ni Apple sa conference room, nakita niyang nakatayo si Lance sa may bintana, nakatingin sa tanawin ng lungsod. Tahimik ang buong paligid, at tanging tibok ng puso niya ang naririnig niya.

"Lance," mahina niyang tawag, ngunit hindi ito lumingon.

"Sabihin mo na kung anong kailangan mo, Apple," malamig na sabi ni Lance, hindi man lang siya nilingon.

Napahinto si Apple. Ramdam niya ang layo ni Lance, hindi lang pisikal kundi emosyonal. Ngunit hindi siya papayag na matapos ang lahat nang hindi nalalaman ang dahilan.

"Anong nangyari sa atin? Bakit bigla kang nagbago? Sabihin mo sa akin kung may nagawa akong mali," tanong niya, halos pabulong.

Lumingon si Lance, at sa unang pagkakataon, nakita niya ang lungkot at galit sa mga mata nito. "Ikaw pa ang nagtatanong? Alam mo naman ang sagot, Apple."

"Anong ibig mong sabihin? Lance, hindi ko maintindihan," sagot ni Apple, nanginginig ang boses.

Tumawa si Lance, ngunit puno ito ng pait. "Huwag kang magkunwari. Nakita kita sa jewelry shop kasama siya."

Natigilan si Apple. Mabilis na gumuhit sa kanyang isip ang tagpo noong nakaraang linggo. "Si William?" tanong niya, hindi makapaniwala.

"Oo, si William. Anong ginagawa ninyo doon? Bumibili ng singsing para sa kanya?" tanong ni Lance, may halong sarkasmo ang boses.