บทที่ 5

ปรินทร์ออกคำสั่ง โฉมนางยืนนิ่งชั่วครู่ก่อนจะก้าวเข้าไปหยุดตรงหน้าประธานใหญ่ของบริษัท หล่อนได้ยินมาว่าท่านประธานเป็นหนุ่มใหญ่หน้าตาดี ไม่นึกว่ามาเจอตัวจริงเขาหล่อกว่าที่ใคร ๆ พูดเสียอีก แต่โฉมนางก็ยังแสร้งทำเหมือนเธอกล้า ๆ กลัว ๆ ทั้งที่ข้างในร้อนรุ่มจนบอกไม่ถูก

“อืม...เธอรู้มั้ยว่าเลขาของฉันนอกจากทำงานเก่งแล้วต้องหุ่นดีด้วยนะ”

“คะ?”

โฉมนางทำหน้าเหลอ ปรินทร์ยิ้มอย่างมีนัย เขายืดตัวนั่งหลังตรงแล้วเริ่มสัมผัสเลขาของเขาเริ่มจากต้นขาของหญิงสาวใต้กระโปรงทรงสอบสั้นเหนือเข่า

“อืม...ฉันอยากจับดูว่าเนื้อเธอแน่นดีมั้ย”

เขาพูดแล้วช้อนตามอง โฉมนางยังยืนนิ่ง เขาเริ่มลูบไล้ไปบนต้นขาหนั่นแน่น ขึ้น ๆ ลง ๆ แล้วมาหยุดที่ข้างหน้าตรงกลางของกระโปรงที่เนินอูมนูนขึ้นมา

“บอส...”

“อืม...ฉันอยากรู้ว่าตัวเธอน่ะ...อิ่มดีมั้ย ฉันชอบเลขาที่อวบอิ่มสมบูรณ์ งานเลขาก็ต้องสนองงานให้เจ้านายได้ทุกท่า เธอว่ามั้ยล่ะ”

พอเห็นว่าโฉมนางไม่มีปฏิกิริยาขัดขืน บอสใหญ่ก็เริ่มลูบไล้ที่เนินอูมอิ่มใต้กระโปรงของหญิงสาว ความเสียวซ่านทำให้โฉมนางที่ยืนนิ่งเริ่มหายใจหนักและเริ่มมีปฏิกิริยาขึ้นมาบ้างเล็กน้อย

ปรินทร์ลูบไล้ที่ข้างหน้าไม่พอแต่ยังลูบไปตามสะโพกของหญิงสาวที่มันผายออกแล้วเลื่อนไปขยำบั้นท้ายของหล่อนเบา ๆ โฉมนางยังยืนนิ่งแต่สะโพกของหล่อนเริ่มไหวโยกเบา ๆ ไปตามแรงมือของบอสหนุ่ม

“อืม...เอาล่ะ”

ปรินทร์เลื่อนมือออกจากส่วนสะโพกของว่าที่เลขาสาว เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้บุนวมอีกครั้ง มือของเขาเลื่อนลงไปที่เข็มขัด ค่อย ๆ คลายมันออกแต่ตายังจ้องมองโฉมนางที่หน้าแดงก่ำไม่วาง

“คราวนี้ฉันอยากจะทดสอบว่าเธอน่ะ...จะทำงานเลขาของฉันได้จริงมั้ย”

ประธานหนุ่มใหญ่เลื่อนซิปลงต่ำ เขาค่อย ๆ ทำทุกอย่างอย่างเชื่องช้า ค่อย ๆ ควักเอาสิ่งหนึ่งออกมาและมันทำให้ว่าที่เลขาของเขาที่ยืนมองดูตาโตเมื่อได้เห็น

มันเป็นความใหญ่โตอลังการของท่อนเนื้อเต็มไปด้วยเส้นเอ็นปูดโปนที่พุ่งผงาดออกมาจากกางเกงของปรินทร์ เขาจับมันไว้ด้วยมือทั้งสอง เห็นได้ชัดว่าแค่มือเดียวของเขายังกำไม่ค่อยรอบ โฉมนางระงับความตื่นเต้นเอาไว้และฟังคำสั่งต่อไปของบอส

“นั่งลง”

ปรินทร์ออกคำสั่ง โฉมนางปฏิบัติตาม หล่อนนั่งพับเพียบลงกับพื้นแต่ใกล้กันมากกับท่อนเนื้อที่สำหรับหล่อนแล้วมันเหมือนไส้กรอกเยอรมันยักษ์ที่น่าเอร็ดอร่อยเหลือใจ

“เงยหน้าซิ”

ปรินทร์ใช้มือข้างหนึ่งเชยคางของหญิงสาวเพื่อให้หล่อนเงยหน้าขึ้นมองแท่งร้อนที่พุ่งลำของมันเหมือนจรวดที่เตรียมพุ่งออกจากฐาน โฉมนางมองไม่วางตา

“ไหนลองทำให้ฉันพอใจซิ...แบบไหนก็ได้ ฉันให้อิสระ เพราะนี่เป็นงานของเธอ”

ปรินทร์พูดจบเขาก็ปล่อยตัวตามสบาย แต่ท่อนเนื้อที่พุ่งจากแกนกายของเขากำลังขมวดเกร็งเต็มที่ ปลายของมันผงกขึ้น ๆ ลง ๆ โฉมนางที่นั่งในท่าพับเพียบเหมือนสาวเรียบร้อยเลื่อนมือข้างหนึ่งไปจับท่อนเอ็นที่กำลังพุ่งชันนั้นไว้ในมือ

“แบบไหนก็ได้หรือคะ บอส?” ถามซ้ำและปรินทร์ก็ตอบว่า

“แบบไหนก็ได้...ฉันอยากรู้ว่าเธอจะผ่านการทดสอบงานนี้มั้ย”

แววตาของโฉมนางวิบวับ เจ้าหล่อนแลบลิ้นออกมาเลียปาก ตอนนั้นเองที่ปรินทร์เกิดอารมณ์ขึ้นมาจนท่อนเอ็นของเขาเหยียดยาวขยายมากกว่าเดิม ดูท่าว่าที่เลขาของเขาคนนี้จะไม่ธรรมดาเสียแล้ว

                               

               

บทที่ 5

                มือของโฉมนางเบาเหมือนขนนก ท่าทางหล่อนเหมือนสาวน้อยที่ไม่ค่อยประสีประสา แต่ปรินทร์กลับนึกในใจว่าเขายังจะไม่ตัดสินว่าโฉมนางจะไม่มีความรู้เรื่องแบบนี้

                ก็ดูแววตาของเจ้าหล่อนซี มันเป็นประกายเวลาที่ช้อนมองเขา ปากของหล่อนนั่นอีก มันเผยอขึ้นลงเหมือนว่ากำลังหิวและอาหารอันโอชะก็รออยู่เบื้องหน้าตอนนี้แล้ว

                “ตื่นเต้นบ้างมั้ยจ๊ะหนู?”

                ปรินทร์ถามเสียงพร่า แทนที่โฉมนางจำรำคาญกับคำถามนั้นเจ้าหล่อนกลับส่งสายตาหยอกเย้าอย่างสาวขี้เล่นให้บอสที่เริ่มเกร็งตัวเพราความเสียวที่มันพุ่งทะยานขึ้นมาจากข้างล่าง

                “แหม...ตื่นเต้นสิคะ...มันเป็นงานที่โฉมถนัดมากค่ะ บอส”

                “อยากรู้ว่าเธอจะเก่งสักแค่ไหน...อุ๊บส์...อูว”