Share
Chapter 8.2
Pumipikit-pikit pa si Theo na para bang ninanamnam ang sarap ng balot. Baka naman niloloko lang ako nitong si Theo para kainin ko 'yong balot kahit pa hindi naman masarap pero sa huli ay kinain ko na rin. Pikit mata kong kinain ang sisiw at nang malunok ko na iyon ay napatunayan kong hindi nga nagsisinungaling si Theo. Ang sarap. Dahil doon pinagpatuloy ko na ang pagkain ko hanggang sa maubos ko na ang balot. Nang kainin ko 'yong kulay puti sa bandang dulo ng shell ng balot ay hirap na hirap akong nguyain 'yon.
"Kinakain ba talaga itong puti? Bakit ang tigas?" nagtatakang tanong ni Theo sa 'kin.
"Hindi ko alam. Nguyain mo na lang." Nagpatuloy na kami sa paglalakad at habang naglalakad kami ay abala pa rin kami sa pagnguya. Kung alam ko lang hindi ko na lang sana kinagat 'to kanina.
"May tindahan doon oh. Tara bili na tayo." Turo ni Theo sa bukas na tindahan at hinila niya ako papunta doon.
"Tsk, hila ka ng hila d'yan nauubos pera k
Related chapters
Seventeen Chapter 9
I went home around 2:30 AM last night. Tuluyang hindi ko na nga napansin ang oras. Hindi pa muna kami umuwi ni Theo nang mapagod kaming mag-picture kagabi. Inubos muna namin 'yong penoy na muntikan na naming makalimutang kainin.After eating, nag-usap pa muna kami pagkatapos ay nagdesisyon na kaming umuwi. Hinatid niya ako hanggang sa gate ng mansyon ni Tita Anastasia. Nakakahiya nga e kaya ko naman nang umuwi ng mag-isa. Hindi naman kasi delikado dito sa lugar ng mansyon ni Tita Anastasia. Sa katunayan nga ay mahigpit ang security system rito.Halos hindi ako nakatulog kagabi dahil na rin siguro sa hindi ako sanay na matulog sa ibang bahay. Kaya naman nagbasa na lang ako hanggang 4:45 AM pagkatapos ay natulog na ako. Nagising naman ako ng 6:00 AM dahil ang pasok ko ay 7:00 AM and my first subject will start at 7:30 AM.Since I don't have my things with me I've decided to not wear our school uniform for
Seventeen Chapter 9.1
Nang tuluyan na siyang makaalis ay umupo na ako agad sa upuan ko at hindi ko na muna pinansin si Honey na tahimik din naman. Laking pasasalamat ko talaga at hindi na siya nagtanong pa.Nanatili na lang akong tahimik hanggang sa may pumasok nang teacher sa classroom namin. Nagtataka pa rin ako ngayon sa sinasabi ni Kenneth na 'see you later' pero kahit ano pa 'yon bahala na siya sa buhay niya.I keep on yawning the whole class. Nagkape naman ako kanina pero inaantok pa rin ako. Hay! Makatulog nga pagkauwi ko mamaya."Class dismissed."Nag-unat ako nang maglakad na ang teacher namin palabas ng classroom. Tinignan ko si Honey na ngayon ay nagre-retouch na naman."Hey, sabay na tayong umuwi," sabi sa 'kin ni Honey habang busy pa rin siya sa paglalagay ng mascara."Sige, hintayin na lang kita."At katulad ng
Seventeen Chapter 10
I woke up early today. I smile without showing my teeth when I pulled the navy blue heavy curtains away from blocking the light outside the window. I closed my eyes as I welcomed the warmth of the morning sun. The sky is balmy and cloudless. I opened my eyes again and reached for my backpack. It's seven o'clock in the morning and it's time for me to go to school. I looked at the mirror and stare at myself. As usual, nanghiram na naman ako kay Erin ng damit. Hindi ako nakakuha ng damit ko kahapon kaya naman kahit pa nahihiya na talaga ako ay nanghiram ulit ako kay Erin. I'm wearing a white printed oversized t-shirt with a picture of Winona Ryder while she's smoking. I tucked the t-shirt inside of Erin's wide baby blue jeans then I put a belt and I wear my white sneakers. "Wow, bagay sayo 'yong damit at jeans ko. Gano'n pala talaga 'no? Kapag sinuot ng mayaman ang damit ng mahirap nagiging mukhang m
Seventeen Chapter 10.1
"Rain!" "Oh my goodness, ikaw na ba talaga 'yan Rachelle?" Niyakap ko siya ng mahigpit at hinawi ko ang buhok niyang dumikit na sa mukha niya dahil sa mga luha niya. "Oo, tanginamo. Anong akala mo sa 'kin multo lang gano'n? Hindi totoo?" I laughed. "Ikaw nga talaga si Rachelle. Anyway kamusta ka na?" She's my first best friend. We're classmates since first grade. She was diagnosed with chronic skin condition vitiligo at the age of five. Siya ang nagsabi sa 'kin noon. Palagi kasi siyang binubully at inaasar ng mga classmates namin noon dahil puti at kayumanggi ang kulay ng balat niya. Nang una ko siyang makita noon imbes na asarin siya o pagtripan ay na-curious pa ako kung bakit gano'n ang kulay ng balat niya. I asked her about her skin and that's how our friendship started. "Mukha ba akong okay huh?" "Teka, bakit ka nga pala umiiyak? Ano'ng nangyari?" Inayos niya ang magulo niyang buhok at sinukbit niya ng maayos an
Seventeen Chapter 11
Naglakad na kami patungong cafeteria. Naging masaya naman ako dahil nagkasundo nga si Rachelle at Honey. Ang kaso nga lang parehas nila akong binabara. Pero ayos lang kaibigan ko naman silang dalawa e. At isa pa, sanay na ako sa mga ugali nila.Nang makahanap na kami ng available table ay agad na kaming umupo doong tatlo. As usual, si Honey na ang nag-order para sa aming tatlo. C2 at corn beef with rice na lang ang inorder ko dahil hindi naman ako nag-almusal kanina."Gusto ko si Honey. Good thing naging kaibigan mo siya.""Buti ka pa nagustuhan mo si Honey. Si Kuya Ivan kasi hindi niya gusto si Honey. Nagtataka nga ako kasi dati sinagot-sagot mo rin naman siya no'ng una niyong pagkikita pero hindi ka naman niya pinalayo sa 'kin pero si Honey pinapalayo niya sa 'kin.""Parang di mo naman kilala 'yong kuya mong topakin.""Sabagay."Ilang minu
Seventeen Chapter 12
Buong byahe ay nag-usap lang kami ni Kuya Ivan tungkol sa mga bagay bagay. Dahil sa pag-uusap namin hindi ko namalayan na nasa tapat na pala kami ng school. Bago ako bumaba ay hinalikan ko muna si Kuya Ivan sa pisngi niya at bumaba na ako sa kotse niya.Pumasok na agad ako sa school dahil late na ako. Nag-iistart na siguro ang first subject namin. Tinakbo ko lang naman ang building namin at umakyat ako ng mabilis hanggang fourth floor kaya naman hingal na hingal ako nang makarating na sa tapat ng classroom namin. Una kong nakita si Honey na kumaway sa'kin. Wala itong make up ngayon at naka-oversized printed white t-shirt ito. Sa tingin ko ay nagbago na naman ang mood nito ngayong araw.I knock on the door to get my teacher's attention. Nag-uumpisa na kasi ang klase at may sinusulat si Ma'am Salvador sa blackboard kaya hindi niya ako napansin."Sorry ma'am I'm late.""Umupo ka
Seventeen Chapter 13
"Ay Simba!" I jumped out of astonishment. Napahawak ako sa dibdib ko at dahan-dahan akong tumalikod at nakita ko si Theo na nakatayo sa likuran ko. Nakapamulsa ito at medyo nakahawi ang buhok nito dahil siguro sa lakas ng hangin."Bakit ka nandito?"Binuksan ko ang bag ko at kinuha mula sa loob no'n ang libro niyang The Great Gatsby. I smiled at him pagkatapos ay inabot ko sa kaniya ang libro."Tapos ko nang basahin." He just stand there, hands on his pocket while looking at me."Bakit?""M-May binili kasi akong isang pack ng marshmallow. Baka gusto mong kainin kasama ko?" Natawa naman ako dahil doon at agad akong tumango sa kaniya. He just smile at me too pagkatapos ay kinuha na niya ang libro mula sa 'kin.Inaya niya akong pumasok sa storage room kaya naman pumasok na ako agad at inilapag ang bag ko sa sahig. Katulad ng una kon
Seventeen Chapter 14
While drying my hair using my favorite towel I couldn't stop myself from smiling. Para na akong tanga na nakangiti dito mag-isa sa kwarto ko. Nang tanggalin ko ang panyo na binigay ni Theo sa buhok ko kanina bago ako maligo ay nilapag ko iyon ng maayos sa kama ko. Kelan niya kaya ito ginawa? I never thought that he can paint.Marami pa talaga akong bagay na hindi alam tungkol kay Theo.Umupo ako sa may swivel chair pagkatapos ay binuksan ko ang laptop ko. Marami kasi akong kailangang i-search. Tinatambakan na talaga kami ng mga gawain. Binato ko ang tuwalya ko sa may kama pagkatapos ay nag-search na ako sa google.Basa pa ang buhok ko at hindi pa ako nagsusuklay pero hinayaan ko na lang na gano'n iyon. Marami pa naman akong gagawin atsaka isa pa hindi pa naman ako inaantok.Kinuha ko ang assignment notebook ko at ipinatong iyon sa study table. Chineck ko kung ano pang mga assignment ang kailangan ko pang gawin. 'Yong iba lang kasi ang natatandaan ko.
Latest chapter
