Chapter 2: THE MAN ON CALLIE'S WEDDING

After a week of staying in Korea, umuwi na rin ako sa Manila. The plane has landed pero nanatili muna akong nakaupo. Ayaw kong makipagsiksikan. Kinuha ko sa bag ang cellphone ko dahil tumutunog ito, and there. . . Levy was calling me. Siguro’y nasa labas na sila kasi ang sabi nila kahapon ay susunduin nila ako ngayon.

“Ano? Nakaupo ka pa rin d’yan?” bungad niya sa akin.

I rolled my eyes and chuckled. “Alam mo namang ayaw kong makipagsiksikan, eh.”

“Tama ‘yan, friend. Huwag kang makipagsiksikan sa mga taong ayaw naman sa ‘yo.”

Kumunot ang noo ko at napangiwi. Napansin kong kaunti na lang sila kaya tumayo na ‘ko at kinuha ang handbag na nasa overhead locker. Nahirapan pa ‘kong kunin ‘yon kaya inipit ko sa tenga ang cellphone tsaka iyon binuksan.

“Ako na, Miss.” a baritone voice spoke.

“Oh, thanks.” I stepped back and let him get my travel bag. Tinuro ko sa kanya ang kulay brown na Gucci. Hindi ko mapigilan ang hindi mapatingin sa kanyang braso na yumayakap sa kulay abo niyang polo. He’s wearing a glasses and he has a clean cut hair. Umiwas ako ng tingin at sinagot ang kaibigan sa kabilang linya.

“You’re acting weird again, Lev.”

Naagaw ng lalaki ang aking atensyon nang dalhin niya ang bag ko palabas! Oh my god!

“Hey, Mister! My bag!”

Tumigil naman siya at nilingon ako. Tumaas ang kilay niya atsaka tinaas nang bahagya ang kanyang suot na sunglasses. Kumunot ang noo ko nang pasadahan niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa. He smirked when his eyes stayed on my boobs. He bit his lower lip and his eyes were full of lust! Disgusting! Para na niya ‘kong hinuhubaran sa tingin niya pa lang! Sa inis ko sa kanya at hinablot ko ang bag ko at tinulak siya ng malakas. Umuwang ang labi niya nang tumama ang kanyang ulo sa overhead locker ng eroplano.

“You jerk!” sigaw ko atsaka naglakad palabas.

Nanlalaki ang mga mata ng mga crews at flight attendants nang madaanan ko sila. The girl with a nude pink lipstick smiled at me awkwardly. I walked with full of confidence and poise. Bahagya namang umatras ang isang lalaking flight attendant nang daanan ko siya.

“You bitch! How dare you!” dinig ko pang sigaw noong lalaking tinulak ko. 

Hindi ko na siya pinansin. I flipped my hair at dumiretso lang ako sa paglalakad. Iyan ang napapala sa pambabastos ng babae. Akala ko pa naman ay mabait siya dahil nag-presenta siyang kunin ang bag ko pero manyak din naman pala!

Iniisip niya siguro na madadala ako sa mga galawan niyang ganoon? No way. And one more thing, we should not tolerate those men who disrespect women. We should not keep quiet and let them harassed us. We should learn to fight back. Because after all, we are a woman. Not just a woman.

Sinuot ko ang sunglasses ko at hinintay sandali ang bagahe ko. Nang makuha ko na iyon ay dumeritso na ‘ko sa labas. Agad ko namang nakita ang mga kaibigan ko. Una kong nakita si Megan. She was wearing a purple top and black jeans. She combed her long brown wavy hair. Nanlalaki ang mga mata niya nang makita ako. I gave her a smile.

“Omg! Callie, Lev! She’s here na!” sigaw nito. I rolled my eyes. Kahit kailan talaga hindi na nahiya ‘to. Kahit nasa airport sumisigaw pa rin. Pinanindigan niya talaga na siya ang pinakamaingay sa grupo namin.

“Quit shouting, Meg. Magkalapit lang tayo,” Callie said.

Ngumisi ako at nilapitan ang tatlo. Naunang yumakap si Megan sa akin, sumunod si Callie at si Levy.

“Travel is life ka talaga, ‘no?” si Levy habang hawak naman ni Megan ang bagahe ko. Naglakad kami papunta sa labas kung saan naka-park ang sasakyan.

“Ikaw ba naman walang boyfriend. Syempre, mas gugustohin mong magliwaliw! Enjoy life, duh?” Megan said. She opened the back compartment of her car and put my baggage inside. Hawak ni Callie ang susi, siya siguro ang magmamaneho.

“Girl, hanapan ka namin ng lalaki sa kasal ni Callie. I’m sure marami roon. Tungsten have so many friends on his field kaya sure ako marami siyang iimbitahin.”

“Only if I let him invite them,” wika ni Callie habang nakangisi.

Humalakhak ako. “Damn, under pa rin hanggang ngayon?”

She flipped her hair and went inside the driver’s seat. Umiling ako habang natatawa. Megan laughed, too. Si Levy lang ata ang hindi natuwa.

“Callie, You should! Duh? Kasal niyo ‘yon! I could say that your wedding is the wedding of the year!”

“Ikaw ba naman ma-engaged sa isa sa pinakagwapo, mayaman at matalinong business men sa Pilipinas. Baka kahit ‘yong mga pagkain nila sa reception pwede nang ulamin ng isang buong taon sa sobrang dami,” Megan said exaggeratedly.

“I wonder saan kaya sila magho-honeymoon? Share mo sa ‘min kung ano’ng ganap—“

“Leveria!” sigaw ko.

Sinapak niya ang balikat ko. “Ang dumi ng utak mo! Ang sinasabi kong ganap ay kung ano’ng ginawa nila.”

“Malamang! Ano bang ginagawa after the wedding? Tingin mo magro-rosaryo sila sa loob ng kwarto the whole night?”

Callie chuckled. “Hindi lahat ng newly-weds nagse-sex after the wedding. Malamang ‘yong isa d’yan tulog na dahil sa pagod.”

Napatanga ako. Is that so? “Really?”

“Yes, Melly. When Silver and I got married and when we flew to Amanpulo, alam mo kung ano’ng ginawa ko? Natulog! I was really exhausted because of the wedding ceremony, the reception and noong bumyahe kami. Silver didn’t request either because he knew that I was tired. Pero noong ikalawang araw namin doon, syempre bumawi ako sa asawa ko! Hindi ko pinatulog!” aniya at tumawa ng malakas.

“Baliktad pala tayo, eh! Iyong asawa ko naman, kahit pagod siya sinabayan pa rin ako! P**a nagrequest pa ng isang round!” Levy said and laughed.

Ngumuso ako at umiling. Kahit kailan talaga walang preno ang bibig niya. I wonder why how did Argon survived? Siguro kapag mahal mo talaga ‘yong isang tao kahit gaano pa siya ka-weird, tatanggapin mo lahat kasi gano’n siya. I’m happy as well that Argon didn’t changed her. Kung ano siya dati, hanggang ngayon ay ganoon pa rin.

I gulped the lump in my throat. I just hope that the heavens would give me someone who would accept the whole me. Accept my flaws, my vulnerability, and my principles in life. Just like Callie and Tungsten, they were total opposite. Si Callie tahimik lang at hindi gaanong nakikipaghalubilo habang si Tungsten naman ay sanay na sanay dahil sa trabaho nito. Megan, on the other hand, didn’t changed too. They are all the same but the only thing I noticed is that their priorities in life.

Kung dati priority nila ang magliwaliw at magparty ngayon ay hindi na. They are more focus on being a wife and a mother. I sighed and looked at my friends. One word for them. Lucky.

Dumating ang araw ng kasal ni Callie. Every one of us is anticipating because the wedding is so grand. Maraming tao ang dumalo at ang iba sa kanila ay hindi ko pamilyar. Maybe because I am not in the business world kaya hindi ko kilala ang ibang naririto. Wearing a spaghetti strapped long champagne gown, I parked my car on the parking lot and got out. I combed my hair using my fingers and walk with confidence inside the church. Una kong nakita si Megan at ang asawa nitong si Silver. I smiled. Tinuro niya ang pwesto nila Levy at agad kaming nagpunta roon.

“Omg! I’m so excited kung sino ang partner mo sa abay!” Levy exclaimed. She’s wearing an off-shoulder champagne long gown while Megan is wearing a heart shaped one.

Umirap ako. “We’re just partner in the ceremony, not in real life, Lev.”

“Kaya hindi ka nagkaka-boyfriend kasi mataray ka, eh,” singit ni Silver.

“I have a friend. He’s single too, Melly. Want to give it a try?” si Argon.

My brows met. “Ano ‘yan? Free taste?”

They all laughed. “Kung magpapatikim siya, e ‘di tikman mo rin!” Sigaw ni Megan.

Naglingunan ang ibang mga bisita. Hindi naman ako makatingin sa kaibigan dahil sa kahihiyan. My gosh, Megan! Naiimpluwensyahan ka na ni Levy.

“Babe, we’re inside the church. Lower down your voice, please?” Ani ng asawa niya.

Nanlalaki ang mata niyang tinakpan ang kanyang bibig. Silver kissed her on the temple and snaked his arms around her waist. How sweet.

“Inggit ka naman. Magjowa ka na kasi,” panunuya sa akin ni Levy nang makita ang ekspresyon ko.

Magsasalita pa sana ako pero tinawag na kami ng organizer. Pinapila kami sa labas kasi mag-uumpisa na raw. She guided us. May hawak siyang papel para siguro tawagin ang mga partners namin.

“Miss Melody Rackelle Magallanes and Neon Vladimir kayo po ang magpartner, sa likod po kayo nina Mr. and Mrs. Argon Ajeno.”

Isang lalaking nakasuot ng kulay abong three-piece tuxedo at may tie ang lumapit sa akin. His hair was a little bit disheveled and I think that he was a foreign because of his features. Matangkad siya, matikas ang katawan, at masasabi kong gwapo siya. He offered his arms for me. I gave him a small smile and clung on his arms.

“Nice to meet you, Miss Melody.”

“Likewise, Mister Neon Vladimir.”