Chapter Five

C H E L O

                 Kinuha ko ng mabilis ang panyo sa bulsa ng pantalon ko.

Pinunasan ko ang namumuong pawis sa noo ko patungong pisngi. Marahan kong kinamot ang nangangati ko ding ilong.Urg! Bakit  kasi ako pa ang nautusan na gawin to?

Nililinis ko lang naman ang nakatambak na papeles dito sa vacant room na tabi ng office ko. Kainis nga eh. Parang sisipunin pa ako dahil sa mga alikabok na nakatipon sa bawat gilid ng mga papel.

Maingat kong inangat ang bawat papel na napaka-kapal. Mabuti na lang at may tali na ito kaya hindi na ako mahirapan. Nilapag ko sila sa bakanteng area atsaka pinunasan ang kinalalagyan nila kanina.

*Bzzzzzzzt*

Kainis naman oh! Kitang may ginagawa ako eh.

Kinuha ko ang cellphone na nakapatong sa isang mesa at kinailangan ko pang tumayo para makuha lang iyon. Sinagot ko ang kung sino mang tumawag.Mapapatay ko talaga to if hindi naman importante ang tawag niya.

"Hello?" wala sa mood kong sagot.

(Proceed here at my office.IMMEDIATELY)

*tooot*tooot*toot*

Mas dumagdag ang init ng ulo ko nang marinig ang utos niya. Pagod na ako at kailangan ko pang umakyat sa kaniyang penthouse para lang makapunta sa opisina niya.

Pero wala na akong magawa.  Boss ko siya at empleyado niya lang ako, kailangan ko siyang sundin at baka mapaaga ang pag-alis ko.

Mabilis kong tinapos ang ginagawa ko at umalis na. Ni-lock ko muna ang glass door atsaka dumiretso sa office ko. Syempre kailangan ko munang ayusin ang sarili ko atsaka kukunin ko din doon ang schedule book ni Alton.

After kong ayusin ang sarili at kunin ang schedule book sa locker room dito sa office ko, nagmamadali akong pumunta kay Alton dahil baka ano pa ang masabi niya sa'kin.

Nasa labas pa lang ako ng glass door, kitang-kita ko na ang nangyayari sa loob.Tch! Sabi na eh! May masamang hangin na naman na nagdala sa kanya dito.

I composed myself before I open the door. Syempre chin up akong naglakad papunta kay Alton. Walang pasabing nilagay ko sa ibabaw ng mesa ang schedule book niya atsaka nagcrossed arms.

Taas-kilay kong tinignan si Natasha. Yeah andito na naman siya para bwesitin ang araw ko. Hindi ko nga alam kung bakit inis na inis ako sa kanya eh wala naman siyang masamang ginawa sakin.

"You're 8 minutes late Chelo." Sino pa ba, edi si Alton.

I just rolled my eyeballs. Sino ba naman ang hindi malate eh naglinis ako ng isang katambak na papeles.

Hindi na lang ako sumagot at umupo sa visitor's chair na katapat ni Natasha na pansin ko lang ay tahimik na nakaupo.

"I don't have any business meeting today according to my schedule book," ani Alton atsaka tinignan ako.

I nodded then nagpatuloy siya.

"How about having a lunch today? What do you think?" Alton asked.

Hindi ko alam kung sino ang tinatanong niya sa amin ni Natasha. His eyes were on the book so wala talaga kaming kaide-ideya. But how I wish ako ang tinatanong niya. Pero imposible ata iyon eh si Natasha ata ang ka-MU neto.

Lumitaw na naman ang pamilyar na sakit sa akin. Parang tinutusok ng ilang karayom ang aking puso at paulit ulit na tinapak tapakan ng ilang paa dahil durog na durog ito sa bawat kilos na pinapakita ni Alton sa akin.

I know it was my fault for letting my feelings grew this much. Pero wala akong magawa, para akong nalunod sa napakalalim na parte ng dagat. Pinipilit kong lumangay paitaas pero nilulunod ako pabalik ng agos. Ganoon din ang ginagawa ni Alton sa'kin. Kapag naisipan ko na ngang magpakalayo-layo sa kaniya, doon naman siya gagawa ng paraan para mahulog ulit ako. At hindi ko na alam kung paano pa ako aahon mula sa pagkahulog.

"I'm asking you Ms. Salmonte."

Napaayos ako sa pagkaupo nang magsalita ulit si Alton. Sinalubong ko siya ng isang naguguluhang tingin. Akala ko si Natasha ang kinakausap niya? Bakit ako?

"P-po?" at nauutal pa talaga ako.

Tinignan niya ako sabay kunot ng noo niya. Nilapag niya ang papeles na tingin ko ay kanina niya pa tinitignan. Kinuha niya ang kanyang suot na eyeglasses atsaka binalik sa lalagyan. He crossed his arms atsaka sumandal sa swivel chair.

Naguguluhan ako, hindi ko alam kung ano ba dapat ang sasabihin at magiging reaksyon ko  sa mga kilos na pinapakita niya.

Pasimple ko na lang na kinuha ang schedule book sa mesa niya atsaka sinikap kong humakbang na hindi tumunog ang heels ng sapatos ko. Akmang itutulak ko na sana ang glass door nang magsalita si Alton.

"I didn't give you any permission  to leave this office, Ms. Salmonte."

Napatigil ako atsaka lumingon sa kanila. Nakangisi si Natasha habang ang dilim ng mukha ni Alton. Nakakatakot ang kaniyang aura at matalim ang titig sa akin. Mahigpit rin ang hawak niya sa folder na nasa ibabaw ng kaniyang mesa.

"And I don't need your permission to go out. Excuse me."

Hindi ko na siya pinasalita pa at lumabas na lang ng office na yun.Nakakaumay ang atmosphere lalo na't nandun ang masamang hangin na si Natasha. Sana pala hindi na lang ako pumunta doon kanina.

Napasandal ako sa wall. Habol na habol ko ang aking hininga at nanlulumo ang mga tuhod. Pansin ko lang, palaging ganito ang reaksyon ng katawan ko tuwing lumalabas ako sa opisina niya.

I hate him. I really hate him. Pigil na pigil na ako pero siya mismo ang tumutulak sa akin upang mahulog sa kaniya.

"Abot hanggang sahig na naman ang nguso natin ha?"

Nilingon ko ang nagsabi no'n. Si Jon lang pala.

"Halika ka nga dito Jon at may sasabihin ako sayo," panimula ko. Lumapit naman siya sa akin at ngiting-ngiti pa ang loko.

Hinigit ko siya sa pandalawahang upuan na katabi ng office ni Alton. Hawak ko pa rin ang braso niya hanggang makaupo kami. Hinarap ko siya at seryosong tinignan. Napatigil naman siya sa kakangiti.

"Ako kinakabahan diyan sa mukha mo eh," pabirong saad niya sa akin.

"Please don't. May itatanong lang ako since ikaw ang medyo may alam dito"

"Start."

I composed myself bago magtanong.

"Ka-MU ba ni Boss si Natasha?" straight kong tanong.

Namula ang buong mukha niya at namilog ang mga mata. Tumalikod siya sa akin at nagtaas baba ang balikat. Nangunot ang noo ko at pilit siyang pinaharap sa akin.

"Bakit?" ako

"HAHAHAHAHA"

Nasiraan na ba ito ng bait? Bakit tawang tawa ito? May sinabi ba akong nakakatawa? Hinampas ko siya sa balikat.

Napa-aray naman siya kaya tumigil na ako. Inismiran ko siya dahil hindi pa rin tumitigil sa pagtawa.

"Ikaw talaga kung ano na lang ang iniisip mo," nakangiting saad niya sabay gulo na naman ng buhok ko.

"Just answer my fvcking question, Jon. Kaano-ano niya ba talaga iyon ha?" inis na tanong ko.

Sumandal ako sa wall at inayos ang upo ko. Hindi ko maiwasang mapairap muli.

Narinig namin ang pagbukas ng glass door. Sabay kaming napalingon ni Jon sa dalawang taong lumabas. Nag-init naman ulit ang ulo ko.

"We'll talk later okay? Let's go, I'll bring you home," puno ng lambing ang boses ni Alton sa pakikiusap kay Natasha.

"Arasso, oppa."

Ano daw? Atraso? Kainis nasa Pilipinas kami tapos ibang language ang ginagamit. Hindi ko pa naiintindihan.

"Let's go?"

Sinasadya ba nilang iparinig sa amin ang pag-uusap nila? Kung nakakamatay lang ang tingin, kanina pa sila nakabulagta diyan sa labas ng office niya. Kaasar lang eh!

I was about to leave but then, he held my hand.

"Hatid mo kami sa labas, Ms. Salmonte."

Nanadya ba talaga ang isang 'to? Hello secretary ako hindi bodyguard. Gusto kong tumanggi but wala naman akong magagawa. Empleyado lang ako ng kompanyang 'to and it's my duty to follow them.

"Next time na lang Jon," nakangiti kong paalam kay Jon na ikinatango niya. Nilead niya pa ang kanyang kanang kamay para ipahiwatig na sundan ko na sina Alton.

Nakasunod lang ako sa kanilang dalawa hanggang sa makarating kami ng elevator. Alam niyo yung elevator na glass ang buong wall pati bubong. Yun ang elevator dito eh, medyo iba nga sa paningin ko and twice a week lang ako gumagamit nito. For official members lang kasi ng kumpanya.

Dahil glass nga ang bawat wall, kahit tumalikod pa ako or tumagilid, kitang-kita ko pa rin ang makakapal nilang pagmumukha. Hindi ata sila mauubusan ng topic dahil hanggang ngayon, salita nang salita pa rin sila.

"Chel, what do you think?"

"P-po?"

Lutang na lutang ako. Iniyuko ko na lamang ang aking ulo upang itago ang hiya. Walangya kasi, nakaka distract ang sakit na nararamdaman ko.

Napakislot ako nang hawakan ng marahan ni Alton ang panga ko dahilan upang mapaangat ako ng tingin sa kanilang dalawa.

"You're not listening again," galit na namang sambit niya.

Tinignan ako ni Natasha atsaka tumango! Inirapan ko nalang siya, hindi ako interesado sa opinyon niya.

"Ano p-po bang sabi n-niyo?" nahihiya kong tanong.

"Ang sabi niya hintayin mo na lang daw siya sa coffee shop malapit dito," malambing na tinig na sabi ni Natasha.

Sya ba tinatanong ko? Hindi naman ah! Ang epal talaga ng babaeng to. Patago ko siyang tinaasan ng kilay. Ang kapal talga ng mukha ng babaeng ito na makidagdag sa usapan ng iba.

"Yeah, thanks Tash," sabay ngiti ni Alton sa kanya.

"Sige po kung yan ang gusto NIYO." Diniin ko pa ang 'niyo' eh naasar ako eh. Maglandian ba naman sa harapan ko.

Nakahawak pa si Alton sa bewang ni Natasha upang alalayan siya.

*Ting*

Buti nalang at nakarating na kami sa parking lot. Baka hindi ko pa mapigilan at mahila ko ang kamay ni Alton mula doon.

Ayun nauna silang lumabas atsaka sumunod naman ako. Hanggang parking lot ay nakasunod lang ako. Syempre nandun din ang kotse ko eh. Kahit ayaw ko man silang tignan, hindi ko pa rin maiwasan. Masyadong maswerte si Natasha kay Boss. He's caring and getleman. Hays.

Pinagbuksan ni Alton ng pinto si Natasha at agad naman itong pumasok. Tinignan niya lang ako bago pumasok at walang pasabing pinaandar ang kotse.

Wala na talaga!

Parang wala akong lakas na tinungo rin ang kotse ko atsaka pinaandar ito para makapunta na ng coffee shop. Ano na naman bang pinaplano ni Alton at kailangan niya pa akong papuntahin sa coffe shop. Huwag niya sa akin sabihin na hihingi siya ng advice kung paano ligawan si Natasha?

Pero kung ganyan talaga ang reason, may magagawa pa ba ako? I'm just his secretary at kahit masakit wala akong magagawa.