Kabanata 3 – The First Meeting

Two days later.

Nagpalakpakan ang lahat ng tao sa Special Laboratory ng Research Institute. Maraming matatandang professors, at mga batikang iskolar ang pumupuri sa success ng research experiment ni Farrah.

“Kung hindi dahil sa iyo, Scholar Torres, hindi natin magagawa itong carbon nanomaterials ng ganito kabilis. We just worked and finished it for less than a year.” Mahabang komento ng isa.

“Yes! Thanks to Scholar Torres! Kung sakaling magamit na ito ng lahat, paniguradong malaki at magiging mabilis ang pag-unlad ng ating bansa.” Papuri pa ng isa.

“Bukod pa roon, paniguradong maraming magugulat sa ating imbensiyon.”

Parang mga batang tuwang tuwa sa nagawang laruan ang naging reaksiyon ng mga bihasang professors dahil sa success ng research na pinamunuan ni Farrah. Ang lahat ay nagsasaya at nagdiriwang sa saya at galak.

Samantala, si Farrah ay tahimik lang sa sulok habang umiinom ng isang lata ng in canned pineapple juice at nakatulala.

“Scholar Farrah, I just received a message from the National Academy of Sciences, they are asking for your availability to hold a press conference.”

“Hindi na po kailangan.” Tanggi ng dalaga.

“Ako na ang bahala, I will set the date.” Ani ng isang matandang professor kahit mariin ang pagtanggi ng dalaga. Tumango nalang ang dalaga bilang tugon. Sa pagsagot ng dalaga ay alam na ng professor ang gagawin.

“At oo nga pala, dahil sa maraming nag-aabang sa malaking proyektong ito, marami ang gusto kang makilala, sa tingin ko kailangan mo nang makipagkita sa kanila. It’s time, Farrah.”

Ayaw na ayaw ni Farrah ang nabibigyan ng pansin at ang mabulabog ang tahimik niyang buhay. Kahit kailan ay hindi siya lumantad sa publiko.

Nagdalawang isip ang dalaga ngunit sa huli ay napapayag rin. Natuwa ang professor sa naging sagot ng dalaga, dahil sa pangamba na hindi ito pumayag.

“Okay, ako na ang bahala rito.” Ang huling sabi ng professor. Tango na lang ang sinagot ng dalaga.

Naagaw ang atensiyon ni Farrah sa pagtunog ng cellphone niya.

Lolo Arnaldo Hontiveros calling…

Mabiis na sinagot ito ng dalaga. Hindi pa man siya nakakapagsalita ay bumungad na agad ang masayang tinig ng matanda.

“Farrah, Hija. Nabalitaan ko na hindi na tuloy ang engagement mo sa pamilya Javier. Congratulations!” Rinig ang malakas na paghalakhak ng matanda mula sa kabilang linya.

Sa narinig ay naisip ng dalaga na tama ang hinala niya sa pagtawag ng matanda. Hindi agad siya sumagot at naghintay sa sasabihin nito.

“Farrah, Hija, naaalala mo pa ba ang usapan natin noon na kung hindi matuloy ang ipinagkasundo sa iyo ay ipakikilala kita sa aking apo?” Umpisa ng matanda. “I think it’s time to introduce you to my grandson at tuparin ang pangakong iyon.”

Tumaas ng bahagya ang kilay ni Farrah sa narinig ngunit sumagot rin. “Okay, payag na po ako, ngunit payag kaya ang inyong apo, Lolo? He is one of the most sought-after bachelors in town. For sure many women are dying to have him. Are you sure he is willing to be engaged with me?”

“Kailangan niyang pumayag sa hiling ng kaniyang matandang lolo.” Narinig ni Farrah ang galak ng matanda mula sa kabilang linya. “Oh siya, ipinasusundo na kita sa supermarket malapit sa institute sa Mega City. Doon na lang para hindi mabuking ang iyong sikretong katauhan. Oh siya, malapit ni iyon diyan, sinabihan ko siyang tawagan ka sa numero mo pagdating niya.”

Tinapos na ni Farrah ang tawag at saktong tumunog ang kaniyang cellphone.

Unknown number

I’m here.

Isang tipid na mensahe ang natanggap niy mula sa isang numero. Lumabas na si Farrah sa institute, marami pa rin siyang nakakasalubong na matatandang professor, tinanguhan niya lamang ang mga ito.

Isang pamilyar na sasakyan ang nakita niya. A limited-edition black Mercedez Maybach. Sampu lang ang ganito sa mundo. Ito ay regalo sa kaniya noon, ngunit iniregalo niya rin sa matanda.

Bumaba ang bintana at nakita niya ang isang gwapong lalaking sumungaw roon.

“Hi, you must be Farrah Torres.”