“Anong pangalan niya? Oh, Farrah Torres of Torres family.
“Okay, saglit lang ho, Sir. Check ko lang po sa files.” Sagot ng police officer na kausap ng ama ni Farrah.
Maya-maya ay rinig na rinig ang nanginginig na tinig ng tao sa kabilang linya.
“Mukhang nagkamali kayo, Torres—” Tumikhim ito sa kabilang linya. “Wala hong kahit anong nagawang krimen at o anumang tala na tumakas sa kulangan si Ms. Torres, Farrah! Kung tatawag kayo ulit para sa walang kabuluhang bagay gaya nito, ay maaari kayong kasuhan for slandering!”
Tapos biglang naputol ang linya. Natigilan si Juanito, gayun rin si Francia na katabi ng asawa at narinig ang naging usapan ng malinaw.
“Kung tapos na po kayo, Magpapahinga na po ako sa taas.” Ani Farrah na lumakad na papunta sa hagdan.
Nakokonsensiyang pinanood ni Francia ang anak na si Farrah, na paakyat. She felt guilty. Kung tutuusin si Farrah ay kaniyang dugo’t laman at siyang totoong anak.
“Arah, I’m very sorry misunderstanding you.” May himig pagsisisi sa tinig ng ginang. Sa himig ng ina ay hindi maiwasan ng dalaga ang makaramdam ng lungkot. Huminto siya at sandalling nilingon ang ina.
Napabunton-hininga naman ang ama niyang si Juanito at humingi rin ng tawad.
“Anak, patawad. Natakot lang ako para sa ‘yo. Sa takot ko ay nag-aalala ako kaya ko iyon nagawa—pero kalimutan na lang natin iyon. Please forgive me, anak.”
Nangunot ang no oni Farrah, “Hindi niyo na kailangan pang gawin iyan.” Natahimik ang buong kabahayan na binasag ng dalaga noong magsalita siya.
“Akyat na ako sa taas, I have to sleep.” Paalam niya.
“Sandali.” Pigil ni Francia sa anak. “Ano ba talaga ang nangyari sa ‘yo noong araw na iyon? Bakit maraming sumundo sayong mga awtoridad?”
“Sinabi ko na ngang, isang lihim iyon na hindi ko maaarig ibahagi sa ngayon. I will tell you, when I have the chance.” Mahaba at sinserong paliwanag ni Farrah.
Sa narinig ay uminit na naman ang ulo ni Francia at bumalik ang madilim na tingin sa anak. Kaunti na lang ay parang sasabog na naman itong muli at magagalit ng matindi.
Ayaw na ng ginang na kausapin pa ang anak tungkol doon kaya iniba na lamang niya ang usapan.
“Tumawag ang school adviser mo kaninang umaga, sinabi niya na kung patuloy ka pa sa pagliban sa mga klase mo ay baka ma-drop ka na sa school.” Halata ang inis sa tinig ni Francia.
“Ako na po ang bahala roon.” Mabilis na sagot ni Farrah, na walang halong pag-aalala sa sinabi ng ina. Gagawa na lang siya ng paraan na may makatulong sa kaniya tungkol sa bagay na iyon.
“You can solve it? Paano mo magagawa iyon? Ikaw ba ang principal ang paaralan mo? Farrah, h’wag mo sanang masamain pero para s aiyo ang mga sinasabi ko. You are already twenty and yet you’re not done with high school. Kung hindi ka sana laging absent o kung hindi ka huminto sa pag-aaral e matagal ka nang nakatapos ng highschool.” Bakas ang galit at panghihinayang sa tinig ng ginang.
“Tignan mo si Nana, magkaedad lamang kayo pero siya ay nasa ikalawang taon na sa kolehiyo sa isang magandang university sa Mega City. She is two levels ahead of you. Kung ganito ka nang ganito makakapag-college ka pa kaya o makatapos ka pa kaya ng pag-aaral?” mahabang panunumbat ni Francia sa anak.
“Kung magkolehiyo man ako, baka mamaya ay sa mga hindi gaanong kilalang university ako mapunta tapos marami na naman ang mangbu-bully sa akin.” Sabad ni Farrah.
Matagal na niyang naipaliwanag sa mga magulang ang dahilan kung bakit siya noon huminto sa pag-aaral. Ngunit ang sabi ng mga ito ay baka nagsisinungaling o exaggerated lang siyang magkuwento. Kaya napaagod na lamang siyang magpaliwanag sa kanila.
“Huwag kayong mag-aalala, hindi ako magiging kahihiyaan sa college. Papasok ako sa isa sa mga sikat na universities sa Mega City Higher Education. Hindi ako mag-aaral sa basta basta lang na paaralan.” Buo ang loob na sabi ni Farrah.
“Sigurado kang doon ka mag-aaral sa mga sikat na Mega City Higher Education?!” halata ang gulat sa tanong ni Francia.
“Opo.” Tumango tango pa si Farrah habang sumasagot.
“Iyon ang pinakatanyag na paaralan sa Mega City, at mga sikat at mga matatalinong mga mag-aaral lang tinatanggap doon.” Dugtong pa ni Francia.
“Para makapasa roon si Nana, ay halos hindi na siya natutulog para lang makapagreview sa entrance exams niya. Samantalang ikaw, lagi ka ngang hindi pumapasok sa paaralan at dalawang beses ka na ring bumagsak. Sa tingin mo ba ay makakapasa ka sa entrance examination?”
“Maging top notcher sa entrance exam, kaya ko iyon.” Confiedent na sagot ni Farrah.
Halos himatayin si Francia sa taas ng kumpiyansa ng anak sa sarili. Nang mahimasmasan siya ay tuluyan nang nakaakyat ang anak na si Farrah sa kanyang kwarto.
Pagod si Farrah sa loob ng dalawang magkasunod na araw dahil sa research na tinapos niya. Ngayon lamang siya ulit makakatulog ng maayos. She was about to prepare for a hot bath when she received a video call from a friend.
Isang gwapong mukha ng lalaki ang nakangiting bumungad sa screen ng kaniyang cellphone.
“Grand Master Farrah, I received an invitation from Yuan Hilario this morning. He wants to play a chess game with you to see who plays better.” Mabilis na naging interesado si Farrah sa binalita ng binata.
“Si Yuan Hillario?” Kitang kita sa mata ng dalaga ang excitement.
“Yes, he is!”
“Sure, I will accept that.” Sagot ni Farrah.
“Great!” Ani Levi Yambao ang malapit na kaibigan ni Farrah. “Masayang match ito, Grand Master Farrah and Master Han, ang pinamahuhusay na Masters ng Chess world. Ang magiging match niyo ay paniguradong gagawa ng ingat sa Chess world. Excited na ako! I will reply and tell them that you agreed.” Excited na anunsiyo nito.
“Okay.” Matapos iyon ay naputol na ang tawag.
Farrah then quickly goes to the bathroom to take a hot and relaxing bath before going to bed and sleep.
Mula pagkabata hanggang pagtanda, hindi pa kailanman naranasan ni Farrah ang ganoong pagkatalo, kaya’t nagpasya siyang maghiganti. Pagpasok sa silid, napilitan si Hector na ibaba si Farrah. Sa totoo lang, gusto niyang buhatin si Farrah papunta sa kama, pero natakot siyang magalit ang dalaga kung sumobra siya. “Dapat kang magpahinga nang maayos. Kung may kailangan ka, sabihin mo sa mga tao sa bahay,” pag-aatubili ni Hector. “Lalaki ang mayordomo, kaya baka mailang ka. Sasabihan ko nalang ang mga kasambahay na alagaan ka nang mabuti.” “Huwag kang magmadaling umalis.” Ang magagandang mata ni Farrah ay naningkit habang siya’y nakangiti. Lumapit siya kay Hector na tila lumulutang sa bawat hakbang, iniunat ang kanyang daliri, at gumuhit ng mga bilog sa matipunong dibdib ng lalaki. “Hindi pa ako nakakapagpasalamat nang maayos sa’yo. Ang sa ginawa mong pagbuhat sa akin paakyat. Tinitigan ni Hector ang mga daliring patuloy na naglalaro sa kanyang dibdib. Biglang uminit ang pakiramdam n
Nagbigay ng paanyaya si Hector kay Farrah. Napamulagat si Farrah ng ilang segundo. “Hindi… ako puwedeng pumunta…” “Bakit? Hindi mo ba gusto ang racing?” “Ah… kasi… hindi maganda ang pakiramdam ko…” Matagal bago siya nakaisip ng dahilan. Nangunot ang noo ni Hector, tila nag-aalala, at iniabot ang kamay para hawakan ang noo ni Farrah. “Ano’ng nangyayari sa’yo? Wala ka namang lagnat.” Habang nagtatanong, sinipat ni Hector si Farrah mula ulo hanggang paa, dahilan para makaramdam ng matinding pagkailang si Farrah. Hindi ko sana ginamit ang dahilan na ‘yon. “Hindi maginhawa pag-usapan ang mga bagay ng kababaihan. Maliit na bagay lang ‘to, huwag mo nang alalahanin,” sabi ni Farrah habang hawak ang sentido. Tumingin si Hector sa ibabang bahagi ng tiyan ni Farrah. “Hindi ‘yan maliit na bagay. Diyan ipapanganak ang magiging anak ko—kailangan kong bantayan ‘yan.”
Pagkatapos mag-reply ni Farrah sa text message, sinabi niya kay Yuna, “Andito na ang kaibigan ko para sunduin ako. Mauna na ako.” “Oh, sige.” Napatingin si Yuna sa gate ng kumpanya. Nang makita ang itim na Maybach, halos lumabas ang kanyang mga mata sa gulat. “Dad! Dad! Tingnan mo ‘yung sasakyan, ano’ng nangyayari?” Hindi makapaniwala si Yuna sa nakikita. Napamulagat din si Donny. “Nagkamali ba tayong lahat? Hindi pala si President Hans ang may-ari ng Maybach na sumundo kay Farrah?” Nagkatinginan ang mag-ama, parehong litong-lito…~~~ Pagkalipas ng ilang araw, nakatanggap ng tawag si Farrah mula kay Christian. “Miss Farrah, ngayong gabi na ang kompetisyon para sa Lorenzo Villa. Kailangan mong sabihan si Nitro at imbitahan siyang pumunta!” “Huwag kang mag-alala, nangako siyang pupunta,” sagot ni Farrah na may ngiti. “Ok
Pagkasabi ni Christian, hindi na niya binigyan ng oras si Caius para mag-isip at agad nagsimulang magbilang. “Isa, dalawa, tatlo.” Bilang ni Christian. “May guard ba riyan? siya palabas. Assistant Weng, paki-post sa social media accounts natin. Simula ngayon, ang TF Designs ay hindi kailanman makikipag-partner sa pamilya Javier. At hindi lang ‘yon—ang TF ay hindi rin makikipag-partner sa kahit anong kumpanyang konektado sa pamilya Javier.” Ang pahayag na ito ay katumbas ng tuluyang pagputol ng lahat ng koneksyon ng pamilya Javier sa bansa. Sino ba naman ang gustong makabangga ang TF Designs para lang sa pamilya Javier? Namutla ang mukha ni Caius at agad na nakiusap, “Mister Hans, hindi ko naman sinabing ayaw kong humingi ng tawad! Masyado ka lang mabilis magbilang kanina, hindi ako nakareact agad.” Nag-aalala rin si Quina. Pinili niyang makasama si Caius dahil sa kanyang background. Paano na siya kung bumagsak ang pamilya Javier? “Sinisisi mo ba ako?” tanong ni Christian
Talagang kamangha-mangha! Posible kayang mali ang naging paghusga niya? Talaga bang ganoon kagaling si Farrah sa negosyo? Pagkatapos ng ilang presentasyon, nagsiuwian na ang lahat. Nakita ni Caius na paalis na si Farrah kaya agad niya itong tinawag. “Farrah, inaamin ko, mali ang tingin ko sa’yo noon. Mas mahusay ka at lamang kaysa sa alam ng karamihan.” Narinig ito ni Quina at lihim na nakaramdam ng kaba. “Farrah, ngayong pinalayas ka na sa pamilya Torres, wala ka nang tirahan, wala kang kita, at magsisimula na ang klase sa Mega City College sa mahigit isang buwan. Malaki ang gastos sa matrikula. Kaya, bakit hindi ka na lang magtrabaho sa kumpanya ko bilang sekretarya? Bibigyan kita ng 25 thousand kada buwan.” Tiningnan ni Farrah si Caius na parang isa siyang tanga. “Sa tingin mo ba, kulang ‘yon? Tang Fan, hindi ka pa nakapasok sa tunay na lipunan. Hindi madaling kumara ng pera. Kahit ang mga graduate ng Mega City College, hirap makahanap ng magandang trabaho. Wala ka pang kara
"Sabihin na nating ang plano ng baguhan businessman na ito ay hindi naman ganoon ka-sablay sa simula, pero naging parang basura nang idagdag ni Farrah dahil sa sobrang kumpyansa niya sa sarili." Komento ni Caius. Sa ganitong paraan, maaari siyang gumawa ng alitan sa pagitan ni Fareah at ng pamilya Sevilla. “Hmm, hindi masama, hindi masama. Maganda ang planong ito,” sabi ni Christian habang tinitingnan ang plano na may kasiyahan sa mukha. Ano? Napamulagat si Caius, pati na rin si Quina. Hindi lang sila—pati si Yuna at ang iba pa ay napatingin kay Christian na may gulat sa mukha. Nagpatuloy si Christian, “Lalo na ‘yung mga dagdag sa dulo—iyon ang nagpaganda ng proposal na ito, isang obra maestra. Sobrang hanga ako sa’yo!” Kumibot ang labi ni Farrah, hindi makapagsalita. Medyo sobra naman ang papuri. Napanganga si Yuna at parang robot na lumingon kay Fareah. Pati si Donny ay napatingin sa kanya. “Paanong nangyari ‘yon?” Hindi makapaniwala si Caius. Paulit-ulit na sinasa