Jay
NAGMAMADALI akong lumabas ng restaurant dahil ayaw kong masundan ako ni Rhia. Nagagalit ako sa ginawa niya. She denied me as her husband, her first and real husband. Akala ko pwede naming ayusin ito pero mukhang nagpapakagago na naman ako sa kanya. I should've have known better, she is still the same Rhia who left me five years ago. Nagawa na niya noon, hindi imposibleng gawin niya ulit iyon na iwan ako sa ere.
Binubuksan ko ang pintuan ng kotse ng bigla niyang itulak iyon pasara, "Jay let's talk." Matalim akong tumingin sa kanya.
"Talk about what Rhia?" Binigyan ko siya ng mapait na ngiti, "Na itinanggi mo sa kaibigan mo na asawa mo ako? Tinanong niya kung ano ako sayo. Boyfriend? Yun lang? Hindi ba higit pa dun? We always have sex, you live in my house, you told me you want to be with me again, that you are ready to be my wife, you told me you'll prove to me how much you love me, ganun ba yun? Ganun mo ba patunayan sa isang t
JayInever gave Rhia the chance to explain herself. I feel like a total idiot for doing that, pero naisip ko rin, kung nagpaliwanag ba siya papaniwalaan ko ba? Sarado ang utak ko dahil sa sakit na nararamdaman ko na wala na akong pinapaniwalaan kundi ang sarili ko. People can't blame me, tao lang ako at nasasaktan, sa loob ng limang taon na yun nasaktan ako, naghintay, umasa, naghanap ng sagot sa mga tanong na hindi ko masagot, umaasang makarinig ng konting paliwanag hanggang sa isang araw sumuko na ako at sinarado ko na lang ang isip ko.Hindi nila ako masisisi dahil aminin ko man o hindi hanggang ngayon ay nandun pa rin yung sakit. Hindi ako perpekto na sa isang iglap lang ay ayos na ang lahat pero mas maluwag na sa dibdib ko ngayon na hindi naman pala talaga ako iniwan ni Rhia para sa ibang lalaki. Maraming taon ang nasayang sa amin at iniisip ko pa rin kung bakit niya mas piniling iwan ako, kung ano man ang dahilan niya ay pwede nama
JayIsearched almost everywhere just to find her. Tinignan ko ang oras, alas-dose na ng madaling araw pero hindi ko pa rin siya nakikita, hilong-hilo na ako sa kakapaikot-ikot at kakahanap.Napahinto ako sa isang lugar na matao dahil hindi makadaan ang sasakyan ko, mayroong mga taong nanonood ng free concert ng isang bandang tumutugtog sa taas ng stage. Bumaba ako ng sasakyan para bumili ng maiinom, hindi ko planong magtagal pero napatingala ako at nakita ko si Rhia na nasa taas ng isang kainan at nanonood lang, mag-isa lang siya at tahimik lang.Hindi ko alam kung ano ba dapat ang maramdaman ko, parang nawala lahat ng pag-aalala ko at napapangiti lang habang tinitignan ko siya, dahan-dahan akong naglakad papunta sa kanya. Alam kong kahit tawagin ko pa ang pangalan niya ay hindi niya ako mapapansin dahil sa lakas ng tugtog sa paligid.Pakiramdam ko nawala lahat ng tao sa paligid at siya lang ang nakikita ko, wala akong nari
JayTUMITIGsiya sa mga mata ko. Nakikita ko dun ang lungkot at sakit, "I can't stay anymore. Kalimutan mo na ako."Tinignan ko ang singsing na nasa kamay ko at nandun na naman yung pakiramdam na pinagbagsakan ako ng buong mundo habang pinapanood ko lang siya ulit na lumayo sa akin."Rhia! Akin ka! Alam kong mahal mo ako kaya kung tingin mong susuko ako mali ka! Hindi ko sasayangin ang ilang pang taon para lang makasama ka ulit!" Sumisigaw ako sa kanya habang patuloy lang siya sa paglayo, "Pagkakasyahin ko lahat ng oras na meron tayo, hindi ka na pwedeng lumayo sa akin! Hindi mawawala iyon kahit isauli mo itong singsing!" Tumawa na ako, wala akong pakialam kung para na akong baliw, "Hangga't dala mo ang apelyido ko asawa kita at hindi mababago iyon, habambuhay tayong magsasama tandaan mo yan!"Kahit pa sinabi niyang lumayo na ako ay sinundan ko pa rin siya, hindi siya sa hotel natulog gaya ng sinabi niya. Bumalik siya sa res
Jay"DIYANka sa baba!" Binato niya ako ng isang piraso ng unan at kumot na sinalo ko."Kwarto ko ito ah. Your being unreasonable Rhia, we did more than sleeping saka mag-asawa tayo--""Wala ng tayo simula pa kahapon pa di ba?" Ngumisi lang ako at humiga na sa tabi niya, tinutulak niya ako pababa ng kama, "Dun ka nga."Bumangon ako at umibabaw sa kanya, "Bakit natatakot kang baka hindi mo mapigilan na yung sarili mo at galawin mo ako?" Tumawa pa ako at tinulak niya ako."Eh di ako na sa lapag!" Nilipat niyang mga unan at kumot sa lapag, nang humiga na siya ay humiga din ako sa lapag at tumabi sa kanya, "Bakit ka bumaba?" Inis na inis na talaga siya.Tumingin lang ako sa kanya, "Di ba sabi mo kahit sa tabi ko? Kaya dapat tabi tayo."Tinapunan niya ako ng unan sa mukha, "Pang-asar ka alam mo yun!" Lumipat na ulit siya sa kama, hindi ko makuha ang ugali niya ngayon. Tumabi ako sa k
RhiaNAKITAko si Jay sa kama na may kasamang ibang babae.Nakatingin lang ako at pinapanood sila, hindi ko na napigilan ang sunod-sunod na pagtulo ng luha ko.They were kissing and touching each others body and there is nothing I could do to stop them.Tinatawag ko ang pangalan niya pero hindi niya ako naririnig, para akong sinasaksak sa sakit na nararamdaman ko at napaluhod na lang ako habang nakikita ko ang dahan-dahang pag-angkin nila sa isa't isa.Nagmulat ako ng mata at pinunasan ang pisngi ko dahil may mga luha na palang tumutulo.It was just a bad dream. A stupid bad dream, hindi mangyayari yun. Alam ko na hindi magagawa ni Jay sa akin yun at wala ding babaeng makakalapit sa kanya dahil nandito ako."Hey you! Wake up you b*tch!" Napakunot ang noo ko. Naramdaman kong inaalog ang balikat ko ng katabi ko."The hell Jay! Magpatulog ka nga! Alam mo bang 6 am pa lang, katutulog ko pa lang ni wal
RhiaIopened my eyes to only see darkness. Natakot ako pero naramdaman ko ang paggalaw ni Jay sa tabi ko, humigpit ang yakap niya sa akin.Ilang beses pa akong nagpipikit-pikit bago unti-unting luminaw ang paningin ko at nakita ko na ang liwanag ng araw. Nagpasalamat ako sa Diyos para sa panibagong araw na ito.~~~~~Days ago...Nakatingin lang ako habang papalayo ang kotse ni Jay sa akin. Galit na naman siya at kasalanan ko ito, kung hindi niya narinig ang mga sinabi ko kay Cara ay hindi siya magre-react ng ganun, maayos na sana namin ito pero ito na naman ako at sinira na naman ang lahat.Pumasok ako ng restaurant na nanlulumo sa lungkot, "What happened Lianne?" Tanong ni Cara, umiling ako, bago pa ako makalapit sa kanya ay naramdaman ko na naman ang pagkahilo at ang panlalabo ng paningin ko, para akong nawalan ng balanse, "Hey are you alright?" Inalalayan niya akong umupo."I guess I'm just
Rhia UMUWIna muna si Jay pero nagpababa na lang ako sa kumpanya ni Daddy para dalawin siya. Kahapon kasi hindi kami gaanong nakapag-usap dahil busy sila sa event pero masaya ako na kahit papano ay hindi naman pala sila galit sa akin kundi nagtampo lang. Naayos na rin namin ni Rain ang relasyon namin bilang magkapatid, we even ate lunch together, napansin ko na sa loob ng limang taon ay nag-mature na siya. Minsan parang nagkakailangan pa kami dahil nga limang taon din ang namagitan sa aming dalawa pero nung huli ay para kaming bumalik sa dati na nagtatawanan na rin ulit. "Dad?" Ngumiti si Daddy sa akin pagpasok ko ng opisina niya. "Rhia, anak!" Tumayo siya at sinalubong ako ng lakad, "So glad to see you again, pasensya ka na kahapon hindi kita naasikaso dahil alam mo naman na busy ako." "Naintindihan ko naman po." Nakita ko na hinilot ni Daddy ang tuhod niya, "Bakit Dad?" "Sumasakit na ang tuhod ng Daddy
JayAKALAko naman pagkadating namin dito sa Paris ay pupunta na kami sa apartment niya at magpapahinga pero naisipan pa talaga niyang dumiretso na muna sa furniture shop niya para icheck yun. Antagal ng byahe at may jet lag pa kami, o baka ako lang dahil parang hindi naman napapagod itong asawa ko.Nilibot ko ang buong shop habang busy siya sa pakikipag-usap dun sa mga tauhan niya. Ngayong alam ko na na siya ang artist sa likod ng mga furnitures na ito ay mas namangha pa ako, proud din ako dahil asawa ko siya.Umakyat ako sa second floor ng shop at nagulat ako dahil wala na dun yung bed of sans rival, tinawag ko ang isa sa mga tauhan dun."Yes Sir?" Tanong sa akin ng isang lalaking naka-tuxedo."I'm just wondering where you placed the bed of sans rival, the last time I was here I saw it in this spot." Tinuro ko ang lugar sa kanan ko na ngayon ay isang adirondack bench na lang ang nakalagay, "Where did you move that f