Chapter Thirty Four

Jay

I never gave Rhia the chance to explain herself. I feel like a total idiot for doing that, pero naisip ko rin, kung nagpaliwanag ba siya papaniwalaan ko ba? Sarado ang utak ko dahil sa sakit na nararamdaman ko na wala na akong pinapaniwalaan kundi ang sarili ko. People can't blame me, tao lang ako at nasasaktan, sa loob ng limang taon na yun nasaktan ako, naghintay, umasa, naghanap ng sagot sa mga tanong na hindi ko masagot, umaasang makarinig ng konting paliwanag hanggang sa isang araw sumuko na ako at sinarado ko na lang ang isip ko.

Hindi nila ako masisisi dahil aminin ko man o hindi hanggang ngayon ay nandun pa rin yung sakit. Hindi ako perpekto na sa isang iglap lang ay ayos na ang lahat pero mas maluwag na sa dibdib ko ngayon na hindi naman pala talaga ako iniwan ni Rhia para sa ibang lalaki. Maraming taon ang nasayang sa amin at iniisip ko pa rin kung bakit niya mas piniling iwan ako, kung ano man ang dahilan niya ay pwede nama