CHAPTER 3: “GALA of Elite.”

CHAPTER 3 – Gala of the Elite

Pagkalabas ni Luna mula sa service elevator, agad siyang sinalubong ng malakas na tunog ng violin at mahihinang tawanan ng mga bisitang nakaformal wear. Hindi pa man siya nakakatapak nang maayos sa marble floor ng Grand Ballroom ay naramdaman na niya ang pressure sa hangin—ibang level ang event na ito.

Kahit ilang buwan na siyang part-timer sa Blackwell Grand Hotel, ngayon lang siya na-assign sa isang ganito ka-bigating okasyon. Exclusive. High-profile. At hosted mismo ng Blackwell Empire para sa annual fundraising ng kanilang foundation.

Pagkatapos mag-check in sa service list, mabilis niyang isinuot ang puting gloves at inayos ang apron. Wala siyang karapatang magkamali ngayong gabi.

“Luna,” tawag ni Supervisor na si Ms. Ella. “Ikaw sa right-side VIP aisle. Focus on beverage service. Huwag ka ring pupunta sa center stage unless utusan, okay?”

“Opo, noted po.”

Nilapitan siya ng isa pang staff at iniabot ang tray na may lamang white wine, ready for circulation. Tahimik siyang tumango, isinuksok ang isang hibla ng buhok sa likod ng tenga, at naglakad papasok sa gitna ng crowd.

Ang ballroom ay punong-puno ng mga kilalang pangalan—senators, business tycoons, celebrities. Naka-gown, naka-tuxedo, puro halakhakan. Pero kahit pa kumikislap ang mga chandelier at mamahalin ang centerpiece sa bawat mesa, alam ni Luna ang totoo na lahat ng ito ay laro ng kapangyarihan.

At sa gitna ng larong iyon, nandoon si Damon Blackwell.

Nakatayo si Damon sa tabi ng presidential table, nakasuot ng perfectly tailored black suit. Imposibleng hindi siya mapansin. His presence demanded attention without needing to speak. Kausap niya ang ilang board members, kabilang na si Marcus, na nakangiti pero may halatang lamig sa mga mata.

“Glad you showed up,” ani Marcus, habang inaabot ang isang glass of bourbon kay Damon. “They were starting to think you’d skip your own foundation.”

Damon didn’t answer immediately. Kinuha lang niya ang baso, tinitigan ito ng ilang segundo, saka tumungga. Hindi niya alam, sa loob ng baso ay naroon na ang simula ng isang pagkawasak—ang droga na matagal nang plano ni Marcus na ilagay sa inumin niya. Na sa isang patak lang ay sapat na para mawala sa katinuan ang makakainom niyon.

---

Sa kabilang panig ng ballroom, patuloy si Luna sa pag-iikot. Tuwing napapadaan siya malapit sa gitna, pansamantalang tumitigil siya para umiwas sa mga camera at iwasan na rin ang makita ng mga guest. Pero hindi niya mapigilang mapatingin sa sentro—lalo na sa lalaking naka-black suit na laging laman ng headlines.

“Si Damon Blackwell ‘yan,” bulong ng isa sa mga waiter. “Mukhang mas mabait ‘pag personal, no?”

“Baka hindi pa lasing,” sagot ng isa pa.

Tahimik lang si Luna. Ayaw niyang makisali sa tsismisan. Pero hindi niya maitatangging may kakaibang presensya ang lalaki. Parang laging may bagyong nakakubli sa likod ng mga mata nito—at ngayong gabi, tila unti-unti na itong bumabangon.

Ilang minuto pa lang ang lumipas, napansin na ng mga tao ang pagbabago kay Damon. Nagsimula ito sa pagkuyom ng kamao habang nakaupo sa mesa. Then, in the middle of a toast speech, bigla siyang tumayo.

“I’m sorry, but this is all bullsh*t,” malakas niyang sabi habang hawak ang baso.

Nagulat ang lahat. Napalingon ang mga bisita sa lalaki at sandaling dumaan ang matinding shock buong ballroom.

“Half of the people in this room don't even know why they’re here,” dagdag pa ni Damon, ang boses ay masyadong malakas para sa isang formal gathering. “Charity? You call this charity? You write checks to clean your names and parade your guilt in gowns and overpriced champagne!”

“Damon—” sabat ni Marcus, kunwaring nag-aalala para sa step-brother.

But Damon raised his hand. “Don't pretend, Marcus. I can smell the rot even in your suit,” ano Damon na unti-unti nang nagiging unsteady ang pagtayo.

Si Luna, na nakatayo sa tabi ng isang mesa ay hawak pa rin ang tray ng wine glasses at natitigilan. Hindi niya inakalang ang tahimik at intimidating na CEO na ito ay biglang magwawala sa harap ng mga elite.

Nagpa-panic na ang mga staff. Si Ms. Ella ay hindi na maipinta ang mukha habang nakatayo sa gilid ng ballroom habang hawak ang earpiece.

“Security, pasok na,” utos niya. “Assist Mr. Blackwell. Calmly.”

Maya-maya'y dalawang lalaki na naka-earpiece ang mabilis na lumapit kay Damon. Isa sa kanila ay tahimik na bumulong sa kanya. Damon didn’t resist, pero ramdam ang bigat ng galit sa kanyang mga mata. Tumalikod siya at nilagpasan ang buong crowd na nananatiling tahimik, naguguluhan, at nagbubulungan.

Luna stood frozen as Damon walked past her. Tumama ang mata ng lalaki sa kanya saglit, walang emosyon, walang buhay. Pero sa iglap na iyon, tila ba may dumaan na init sa hangin—isang presensyang hindi mo basta-basta makakalimutan.

Pagkaraan ng ilang sandali, tuluyan na ring nagkagulo ang taga-media. Sa labas ng hotel, bago pa man makalabas si Damon sa back exit, may mga nakaabang nang photographers at field reporters.

>BREAKING: Blackwell CEO Erupts During Foundation Gala – 'This is All Bullsh*t'

> WATCH: Damon Blackwell’s Public Breakdown Shocks Elite Guests

> Insider Rumors: Is the Ice King Finally Cracking?

Sa VIP suite ng hotel kung saan pansamantalang pinatuloy si Damon upang magpahinga, naroon si Chase Yu na tahimik lang na nag-aayos ng mga schedule para sa susunod na araw.

“He’s not answering my questions,” bulong ni Chase sa earpiece habang kausap ang isa sa medical consultants. “I think something’s off. This isn’t just alcohol.”

“He may have been drugged,” sagot sa kabilang linya. “If so, he won’t remember anything. Not clearly.”

Chase looked toward the door of the suite, worry etched on his usually composed face.

———

Samantala, sa staff lounge sa ground floor, nakaupo si Luna habang pinupunasan ang leeg gamit ang malamig na towel. Narinig niya ang bulungan ng mga staff tungkol sa nangyari. Pero hindi siya nakisali dahil hindi naman niya ugali ang makisawsaw sa mga ganoong chismis.

Sa dami ng eksenang nakita niya ngayong gabi, isa lang ang tumatak sa kanya. Ang lalaking dumaan sa harap niya—lasing, galit, at tila nawawala sa sarili.

Hindi niya alam kung bakit nanindig ang balahibo niya nang maalala ang mga matatalim nitong mga mata na nakatingin sa kan'ya.

Ang hindi alam ni Luna, iyon na ang umpisa ng gabing babago sa kanyang buhay...