"Hindi tayo nandadamay ng inosente, Hendrix!" Sigaw ng kaibigan"Fvck Luther! She's not innocent!" Sigaw niya rin pabalik, marahas niya pang inalis ang pagkakahawak ng lalaki sa kwelyo niya.."Stop defending her Luther,she's not good as you think!""What about the baby inside her?!""I don't care about that baby!" "It's your child Hendrix for Pete sake!" Umiling iling siya"That baby, is not mine!" "You made a paternity test Drix..And the result says your the father..so either you like it or not,you need to take your responsibility,you need to accept it!" "Accept? I disgusts them both! how can I accept it!"YUMUKO ako..Ang akala kong sakit na matitigil na ay muling bumaon sa puso ko..Okay lang na ako ang kamuhian niya,pero ang bata na wala pang muwang at hindi pa nasasaksihan ang mundo ay hindi ko yon matanggap.Hindi niya to ginusto.Alam kong nabuo lang siya dahil sa plano.Pero anak niya parin to. Sariling dugo at laman, bakit nakakabitaw siya ng mga ganong salita?NAIKUYOM ko
"Tatakbo ka na ba saakin?" Naramdaman ko ang palad niyang hinahaplos na ang buhok ko..Mas kumapit ako sakanya..Sa dalawang araw na nagdaan ay ngayon lang ako nakaramdam ng ganito.Na may kakampi ako.Na hindi ko kailangan solohin ang bigat sa dibdib ko dahil nandiyan siya..Gusto kong umoo,gusto kong tumakbo kay Andrew..Pero kasabay ng kagustuhang iyon ay ang takot na baka madamay siya sa lahat ng to..Ayokong madamay siya sa problemang pinasok ko..MAKALIPAS ang ilang segundo ay dahan dahan akong kumawala..Bukod sa takot ako na baka may makakita samin,ay napansin ko ring nabasa na ng luha ko ang damit niya"S-sorry" umiling siya"You're not okay,Klare" usal niya at binaliwala ang sinabi koMapait na ngumiti ako sakanya bago siya mahinang tinapik sa kaliwang braso.."Okay ako, s-siguro minsan hindi ko lang talaga mapigilang maiyak dahil sa mga nararanasan ko ngayon"..... p-pero okay lang ako, Walang wala to kumpara sa mga napagdaanan ko na noon" "Klare""Tsaka nangako naman ako sayo
HALOS hindi mawala ang ngiti sa labi ko habang nakatingin sa binigay saakin ni Hendrix.. Hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyari.. Nagkaroon siya ng pakialam sa'kin,sa nararamdaman koSinabi niya ring magsisimula kami ulit..Ito na ba yon? Unti unti na bang natutupad ang bagay na paulit ulit kong hiniling.Mapapatawad niya na ba ako"Bakit ngiting-ngiti tayo?" Mas lalong lumawak ang ngiti ko ng sikuhin ni Kate ang braso ko"Sabihin mo ,Klare.Bakit kanina ka pang nakangiti diyan ha?" Napakagat labi ako para patigilan ang sarili mula sa ngiting hindi ko maawat kanina pa..Wtf Klare,nagmumukha kang baliw sa ginagawa mo!"Klare?" Natigil ako sa paglalakad ng humarang siya sa harapan ko.. Napailing ako"W-wala..Masaya lang ako ngayon" nagsalubong ang noo niya"Bakit nga?" Napanguso ako bago"M-mukhang magiging okay na kami ni Hendrix" "Pano mo naman nasabi?" Ngumiti ako"Binigyan niya ako kanina ng gamot.Vitamins para daw samin ni baby" Tumaas ang isang kilay nito"Anong klaseng vitamins n
Warning: ViolenceHALOS lumundag ang puso ko ng marinig ang mga yabag ni Hendrix papaakyat, Dali dali akong tumungo sa pinto ng kwarto, Ni-lock ko iyon para hindi siya makapasok.."KLARE!" Sumandal ako sa pinto ng maramdamang tinutulak niya iyon, Takot na takot ako..Nanginginig ang buong katawan ko lalo kapag naririnig ang pagalit na boses niya mula sa labas..Napatakip ako ng tainga habang umiiyak...Natatakot ako sa kaligtasan ko ngayon,namin..Galit na Galit siya..Kapag mabuksan niya ang pinto ay baka mapatay niya ako sa tindi ng galit niya saakin ngayonI hurt Chloe,yon ang alam niya . Pero wala akong ginawa! Hindi ko siya tinulak!"OPEN THIS FVCKING DOOR KLARE!" Nanginginig na napayakap ako sa sarili habang walang awat sa paghikbi.."KLARE!! OPEN THIS DOOR NOW!" Dahan-dahan akong napaupo dahil sa panghihina ng tuhod..Hindi ko alam ang gagawin ko-"DON'T PRESS MY BUTTON,KLARE! OPEN THIS FVCKING DOOR NOW" umiling iling ako..Malakas niyang sinipa ang pinto dahilan para matumba ako.
LIFE always has its ways to bring you down.It makes you feel worried of something you don't have control of..Minsan nalulungkot tayo sa mga bagay na hindi natin maintindihan..Pakiramdam natin may kulang, pero tayo mismo sa sarili natin hindi alam kung pano ba pupunuan iyon kasi kahit tayo hindi natin alam kung ano ba ang kulang saatin..We just simply go with the flow and let the destiny decide for us.kung saan ba tayo dadalhin ng tadhana ay wala tayong alam.."Masaya po don Tita!" Napabaling ako kay Sid..Katabi ko siya ngayon sa backseat.Sina Carl at Shy ay nasa unahan..Dahil sa pamimilit ni Sid saakin ay napapayag niya akong sumama sa probinsiya nila..Bukod pa doon ay gusto ko ring makalayo kay Hendrix..Gusto ko munang tumakas sa mga bagay na nagpapahirap sa loob ko...Mga bagay na nagpapabigat sa isip ko at dumudurog sa'kin...NGUMITI ako kay Sid..Inayos ko rin muna ang hoodie niya bago muling bumaling sa labas ng bintana..Kung saan man ako dadalhin ng tadhanang sinasabi nila,Hin
'wag kang maingay pogi.Baka magising ang Tita mo?''Bat ka po nandito sa kwalto namin?''utos ni Lolo na gisingin ko na daw kayo''Eh bat ayaw mong gisingin ang Tita ku po?' 'M-mukha kasing pagod siya..hayaan na muna natin siyang matulog' 'pero ikaw kulit..Halika na' RINIG ko ang pabulong na paguusap nila..Gising na ang diwa ko ngunit hinayaan ko muna ang sariling pumikit at pakinggan ang paguusap nila..ILANG sandali lang ay naramdaman ko ang paglabas nila sa kwarto kaya napadilat ako.. Tumulala rin muna ako sa bubong ng ilang segundo bago bumangon..Naabutan ko silang lahat sa hapag..Bahagya silang natigilan sa pagdating ko,pero ng makabawi ay inaya narin nila akong maupo at kumain kasama nila.."Hmm,m-maghihilamos lang po muna ako" paalam ko sakanila..____________________SOBRANG bilis lumipas ang araw..Kung hindi pa sinabi ni Carl ay hindi ko malalamang dalawang linggo na pala ang inilalagi ko dito..Hindi ko ramdam ang paglipas ng mga oras sa lugar na to..Siguro dahil marami
MADILIM na ng makauwi kami.. Tatlong palengke ang binagsakan namin ng mga inaning mais at pinya..Malalayo ang mga iyon,nasiraan rin kami sa daan kaya inabot na kami ng gabi..Sa halos buong biyahe namin ay makailang ulit akong tinanong ni Kenjie kung pagod na ba ako.. Umiiling at ngumingiti lang ako sakanya..Medyo nakakapagod ang ginawa namin pero ang kapal ko naman para magreklamo, Si Kenjie nga hindi siya nagrereklamo na sa aming dalawa ay siya ang mas maraming ginawa,samantalang ako ay nakaupo lang sa loob ng sasakyan.."Tulog na ata sila" usal ni Kenjie habang naglalakad kami..Bumaling ako sa bahay.Nakapatay na nga ang ilaw sa kusina, maging ang ilaw sa kwarto ay nakasarado na rin, tanging ang sa sala nalang ang bukas..Baka nga tulog na sila.."Klare pasensya na ha..sa susunod mas agahan natin ang pag-deliver para hindi tayo gabihin" napakamot pa siya sa batok matapos mabitawan ang katagang iyon..Tumango ako at ngumiti..._______________"Halika na!" Nagtatakang tumingin ako
MATAPOS ng sagutan namin ni Hendrix ay agad akong napaupo sa kama..Umiiyak na humiga ako doon habang yakap ang mga tuhod.. Pilit kong hinihiling na sana hindi to totoo,na panaginip lang to! Na sana nasa probinsiya parin ako nina Shy at namumuhay parin ng tahimik kasama nila..Pero kahit ilang ulit ko mang ipikit ang mata ko ay kasabay na sumasagi sa isipan ko na nasa bahay na nga ako ni Hendrix..Sinasampal ako ng katotohanang bumalik na ako sa totoong buhay meron ako..Sa buhay na minsan ko ng hiniling na sana ay hindi para sa'kin..___________________UNTI unti kong iminulat ang mata ko..Sa sobrang dami ng mga iniisip at sa bigat ng nararamdaman ko ay agad akong nakatulog..Mula kanina at hanggang ngayon ay iniisip ko parin ang mga nangyari..Kumusta na kaya si Carl,si Kenjie..marahil ay alam na nina Shy ang nagyari..Bumangon ako at walang lakas na tumungo sa banyo..Agad akong napatitig sa sarili ko mula sa salamin..Namumugtong ang mga mata ko, patunay na umiyak ako kanina,may nababa