ILANG araw na akong nalulunod sa sakit at kalungkutan.Sa bawat paglipas ng mga sandali ay mas lalo kong nadarama ang kakaibang lungkot, na para bang isang bagay na paulit-ulit na tumutusok at tumatagos iyon sa puso ko..Paano pa ba ako magpapatuloy? Paano ko haharapin ang bawat umagang sumasalubong saakin? Paano ako sasabay sa walang tigil na pagtakbo ng oras.Paano pa ako magiging masaya gayong wala na ang tanging rasong nakikita ko.."Hello!" Pinanood ko ang babaeng magtungo sa lamesang nasa gilid ko..pinalitan niya ang nalalanta ng bulaklak na nasa vase."Goodmorning" bati niya.Umiwas lang ako ng tingin.walang palya siyang dumadalaw.Kinukwento niya sa'kin ang mga nangyayari sa bawat araw niya.Kapag nauubusan na siya ng kwento ay tumatabi lang siya sa'kin sa kama, Walang salita niya akong niyayakap..Pinaparamdam niya saakin na nandito lang siya sa tabi ko palagi.Na hindi pa ako nagiisa.."Kate?" Mahinang tawag ko. Nakita kong nagulat siya."G-Gusto kong lumabas" muli akong tuming
"That wasn't a coincidence..Tell me Klare. Hindi nagkataon lang ang lahat..Y-You saw me with Chloe, inside that café, right?" Nanatili akong nakatalikod sa lalaki..Nakakuyom ang mga kamay ko.pigil na pigil na singhalan siya..Pano niya nakakayanan yan? Saan siya nakakakuha ng lakas ng loob na magtanong na para bang wala siyang alam!He knows everything! He plan to revenge.at dinamay niya ang baby ko sa walang kwentang paghihigante nila!"I was and still thinking this for long..nakita mo kami ni Chloe,di ba?""... Nung nalaman kong naaksidente ka sa lugar kung saan kami nagkita.May ideya na akong hindi ka kusang pumunta doon...I want to ask you Klare, pero ayokong ipaalala sayo ang mga nangyari"Ipaalala?..Hindi mo kailangang ipaalala dahil kahit segundo hindi yon nawala sa isip ko! "N-Now tell me.You didn't just go there by accident.Someone sent you there, someone asked you..Am I right?" Marahas kong hinawi ang luhang kumawala bago humarap sa lalaki..Nang magtagpo ang mga tingin na
"A-Aalis ka?"tumingin siya sa maletang hawak ko pero kaagad rin namang ibinalik ang tingin saakin.."Y-Your leaving?" Paguulit niya..Napasinghap muna ako bago matapang na tumingin sa lalaki."Oo" napalunok siya, bumaling ulit siya sa hawak ko bago saakin.."S-Saan ka pupunta?" Kahit kalmado ay bakas sa boses niya ang pagkabalisang pilit tinatago"M-mag babakasyon ka ba? Hmm" "Uh, maybe your being bored here..O-Okay then, I like that idea too..Siguro nga kailangan muna nating magbakasyon" napakunot noo ako ng makitang humahakbang na siya papalapit sakin.Huminto lang siya ng maging sapat ang pagitan namin"Let's go for vacation..S-Saan mo ba gusto? Gusto mo ba dito lang sa loob ng bansa.I heard maraming magagandang lugar dito.Even beaches.you like beaches right, may alam akong lugar na magugustuhan mo-" hinawakan niya ang kaliwang kamay ko.."Or, out of the country..Spain,France, Switzerland,London.i've already traveled there, but I didn't bother to go to there beautiful places,aside
SLAVE OF A HEARTLESS MAFIAContinuation 1.2 (EPILOGUE)"Nawalan din ako Klare" Tuluyan ng tumakas ang mga luhang pinipigilan ng lalaki..Pinanood ko ang bawat paglandas niyon sa pisngi niya.."I lost my child..And now, im sudden feel another grieves because it seems like I'm losing my wife too" Umiwas ako ng tingin..Wala na rin akong lakas na bawiin ang kamay kong mahigpit na nakakulong sa mga palad niya.Na para bang takot na takot siyang pakawalan iyon.."I'm blaming myself for all the pain you had right now-i regret" nagtagis ang panga ko bago muling ibinalik ang tingin sa lalaki.."Hindi ko nakikita ang pagsisising sinasabi mo Hendrix...Sa loob ng ilang linggo hindi kita nakitang nagluksa sa pagkawala ng anak ko! Hindi kita nakitang umiyak! Hindi kita nakitang nagsisi! Hindi kita nakitang nasaktan!...Ako lang lahat! Ako lang lahat ang nakaramdam niyon!" Totoo naman e! Ngayon lang siya umiyak.ngayong alam niyang aalis ako dahil hindi niya na magagawa ang planong mas durugin ako ul
I'm done hurting myself just because I love him.im tired of acting strong when in fact im totally crashed inside..I once dream being with him forever. but now, I'm thankful that I'm starting to admit that he doesn't belong to me.His not for me.the dreams that we once built are now gone.suddenly fall like how my heart did..I love him,but I only realize why I shouldn't"Saan mo gustong pumunta?" Biglaang tanong ni Andrew matapos ang isang mahabang katahimikan..Nanatili akong nakatingin sa labas ng bintana.. Paulit-ulit kong hinahawi ang mga luhang wala paring tigil sa paglandas.Simula ng makaalis kami sa mansyon ay hindi matigil-tigil ang mahihinang pag-iyak ko.paghikbi"Klare?" "Gusto ko munang umuwi Drew.. Pagkatapos-" bumaling ako sakanya..madalian siyang tumingin sa'kin bago muling itinutok ang atensyon sa kalsada.."Puwede mo ba akong dalhin sa lugar na hindi tayo mahahanap ni Hendrix" "Klare..what happened?" Umiwas ako ng tingin..Muli akong napabaling sa bintana.pumikit."Hi
"K-Klare..Umuwi na tayo.Uuwi na tayo.Hmm" Humiwalay ako sa lalaki.Muling napuno ng luha ang mata ko ng makita ang itsura niya.Kanina ay hindi ko masyadong nakikita iyon dahil malayo ako,pero ngayon ay kitang-kita ko na.. Halos masakop na ng dugo ang buong mukha niya.maging ang ngipin at bibig ay nababalot na rin ng dugo. May tama ng bala sa braso, balikat at bintiNaikuyom ko ang kamao ko bago tumayo.. Galit na hinarap ko si Carl..Lumapit at pinaghahampas ko ang dibdib niya"Bakit mo ginawa yon?Bakit mo siya sinaktan Carl!?! Bakit mo sinaktan si Hendrix!!" "He deserves it Klare.. Kailangan niyang pagbayaran ang ginawa niya sayo-" umiling iling ako.."You don't have to shoot him!" umiiyak na nagsisisigaw at pinagsusuntok ko siya.."KLARE KESLEY!" Binaliwala ko ang sigaw ni Daddy. Muli akong humarap kay Carl at hinawakan ang coat na suot niya.."Hindi mo dapat siya sinaktan! Wala kang karapatang saktan si Hendrix,Carl!" "He gave me rights Klare, He broke his promise of not hurting
GALIT na sigaw ni Daddy ang unang bumungad saakin ng marating ko ang sala. Yumuko lang ako at pinagpatuloy ang paglalakad."KLARE!" hinawakan niya ako sa braso para pigilang umakyat ng hagdan."Where's Hendrix?! He needs to go in jail!" Tamad na tumingin ako sakanya. Nagulat pa siya ng makita ang itsura ko..Alam kong luhaan parin ako ngayon.pagod na pagod na akong umiyak pero hindi ko alam kung bakit hindi ko kayang tumigil."Hindi ka babalik sa lalaking yon Klare!" Gumuhit ang mapait na ngiti sa labi ko."I..I know D-Dad..""iiwan ko siya.tatalikuran..pupunta ako sa lugar kung saan hindi niya na ako makikita..Kahit imposible,hahanap ako ng lugar kung saan kayang pawiin ang sakit..Lugar kung saan puwede akong maging masaya ulit" "Iiwanan ko si Hendrix..susukuan. iiwanan ko ang lalaking mahal na mahal ko" mahinang natawa ako hanggang sa tuluyan na akong umiyak at mapasalampak sa sahig.."Daddy..iiwan ko na siya..Kasi masakit na" tahimik sina Daddy. Tanging pag-iyak ko lang ang naririn
THE unexpected time will come that you'll decided to give up something you were afraid to lose because its hurting you,because you're not happy anymore..It is when the thing you've once consider fantasy turned into a worst nightmare. It is when you can't find any reason to stay.It is when you got a courage to let go of something you've ever dreamt of. "Goodmorning,Klare" kinukusot ko pa ang mata habang naglalakad. Naabutan ko si Andrew sa kusina. Eksaktong kalalapag niya pa lang ng mangkok sa mesa ng makita ako."Breakfast?" Nakangiting usal niya.Inurong niya pa ang upuan para saakin.Lumapit at naupo ako doon.Nilagyan niya ng pagkain ang plato ko..Pinagtimpla niya rin ako ng kape..Mahinang nagpasalamat ako bago kumain.. Naramdaman ko ang pag-upo niya sa isang upuang nasa tabi ko pero hindi naman siya sumabay..Tahimik akong natapos. Si Andrew ang nagligpit at nagayos ng mesa. Hindi ko na siya pinigilan.hinayaan ko siya sa ginagawa niyang pagaasikaso saakin.Lumabas nalang ulit ako