Chapter 7: Words

"Ms Klare lunch na po tayo" ngumiti ako kay Nory, sa lahat ng impleyado rito siya lang ang naging malapit sakin, siguro dahil magkatapat lang kami ng mesa, aside from that I like her jolly personality she has it a humor without trying so hard to make someone's laught, Pagod na kasi ako sa pagiging seryoso lalo na kapag si Hendrix ang kaharap ko..

"Mauna ka na muna. Kailangan kasi to mamaya" napayuko ako para tingnan ang oras sa wrist watch ko....I have a remaining four hours! dámn it

"Sigurado po kayo?"

"Oo, salamat..enjoy your lunch" ngumiti ako pagkatapos

_______________________

NAPALUNOK ako,kumatok ng isang beses bago itinulak pabukas ang pinto ng opisina ng lalaki....Kahit pagod at gutom ay tinapos ko lahat ng pinapagawa niya..Ayokong masigawan-pagod na ang katawan ko sa mga pasa at bugbog niya, kaya kahit napapabayaan ko na ang sarili ay gagawin ko lahat ng bagay na gusto niya

NAABUTAN ko siyang kunot noong nakaharap sa screen ng laptop niya habang nilalaro sa kamay ang isang itim na ballpen..

Sa ilang segundong paninitig ko sa lalaki ay bigla akong napakapit sa parteng puso ko ng maramdaman na tila bumilis ang pagkabog nito, pakiramdam ko ay tumakbo ako ng milya dahil para akong hapong hapo...Anong nangyayari sa'kin? Nitong mga nakaraan ay paulit ulit kong nararamdaman to...Hindi tulad ng takot at pangamba na baka saktan niya nanaman ako--kundi isang pakiramdam na hindi ko kayang pangalanan

O ayokong pangalanan dahil mas masasaktan ako..

BIGLANG tumaas ang balikat ko sa gulat ng bumaling siya sa direksyon ko..

"B-b-bukas yung pinto kaya p-pumasok na ako" niyakap ko ng mahigpit ang mga papel,

"Anong tinatayo-tayo mo pa diyan?" Napakagat labi ako bago mabilis na naglakad papalapit sa lamesa niya, ilalapag ko na sana ang mga papel ng-

"Are you blind? I have a lot of paper here in my table, put that on my cabinet!" Sunod sunod na tumango ako at lumapit sa cabinet niya at doon ibinabaw ang mga papel na dala

_________________________

'Sorry Klare urgent lang talaga' napangiti ako sa balisang tuno niya sa kabilang linya

'Okay lang Kate.. naiintindihan ko naman'

'Ehh, kasi naman nakakainis bakit kailangan ngayon pa!' Marahang natawa ako

'Okay nga lang ako'

'Don't worry tinext ko na si Andrew, siya na muna ang susundo sayo'

'Hindi mo na dapat ginawa yon Kate..Pwede naman akong mag-commute nalang'

'Wala ka ng magagawa, on the way na siya-'

Napakunot noo ako ng huminto ang sasakyan sa harapan ko, Marahang natawa nalang ako ng makita na nga si Andrew

'Yeah,mukhang wala na nga akong magagawa'

'Nandiyan na siya? Ang bilis naman' natawa kaming pareho

________________________

"Bat hindi ka na nagdadala ng sasakyan mo?" Tanong ni Drew. Ngumiti lang ako

"Ayaw mo na ba akong isakay?"

"Hindi sa ganon, I'm just worried, palaging gabi ang uwi mo dapat may sarili kang kotse, delikadong bumiyahe sa gabi Klare"

"Kay Kate naman ako sumasakay palagi.Nagkataon lang na busy siya"

"How about your husband ha? Alam ko may sasakyan yun bat hindi ka sumasabay sakanya" mapait na napangisi ako.Ilang segundo rin akong nakatunghay lang sa bintana bago nagsalita

"Drew, salamat sa concerned mo..Pero kaya ko ang sarili ko-"

"You always said that, palagi mong sinasabi na okay ka lang,na kaya mo lahat kahit ang totoo hindi"

"Klare, you can always ask help from me,i will give you my hands if you need it..were f-friends right?" bumaling ako sakanya.kahit nasa harapan ang tingin ay alam kong naghihintay siya sa sasabihin ko..

"I'm here Klare..for you.Always" Ngumiti ako..Yan ang mga salitang gusto kong marinig.Na merong nandiyan para saakin.... I'm always thankful for having a friend like him, A childhood friends, Ganon talaga siguro kapag magkaibigan ang mga parents niyo,pati kayo nagiging magkaibigan na rin....

"Thanks Drew, Don't worry kapag hindi ko na kaya sayo ako unang tatakbo"

"I'll go with you tomorrow" hindi ko natuloy ang pagkalas ko ng seatbelt ng biglang magsalita si Andrew

"H-ha?" Bumaling siya saakin

"Wala akong gagawin bukas, sasamahan kita sa check up mo" dalawang beses na napakurap ako

"S-sigurado ka ba?" Ngumiti siya, tumango..wala na akong nagawa kundi ang pumayag..Kilala ko siya, kung kay Kate ay nakakahindi ako kay Andrew ay hindi.lalo kapag desidido siya

"Susunduin kita bukas,okay?"

"Oum, salamat" tipid na sagot ko bago tuluyang lumabas ng sasakyan niya.. Hinintay niya muna akong nakapasok sa gate bago umalis

NAPABUNTONG hininga ako ng tuluyang mawala ang sasakyan ni Andrew sa paningin ko..Sasamahan niya nanaman ako bukas, hindi pa nga ako pormal na nakapagpasalamat sakanya nong nakaraang sinamahan niya ako noon,hito nanaman at aabalahin ko nanaman siya

Tipid na napangiti nalang ako bago naglakad papalapit sa bahay,pero hindi pa man ako nakaka-apat na hakbang ay natigilan na ako ng makita ang pagbukas ng pinto at kasunod ang paglabas doon ng isang babae

"I'm sorry for tonight Drix, Wala lang talaga akong ibang maisip na pwedeng magsabihan..Hirap na hirap na ako sa sitwasyon ko" napalunok ako ng lapitan siya ng lalaki at maingat na niyakap

"It's fine Chloe, I'm glad you share that with me..thank you for being here" Nakita ko ang pagkasabik niya sa babaeng kayakap, kung paano niya ito halikan sa noo at yakapin na parang ayaw ng pakawalan pa,

at hindi ko maintindihan kung bakit hindi ako makahinga habang nasasaksihan sila

"Everything will be back to normal again,just promise me you will wait,please.wait for me,for us" tumango tango ang babae

"Aayusin ko to" dagdag niya pa

"H-hihintayin ko Hendrix.maghihintay ako" Humiwalay sila ng yakap..Napaiwas ako ng tingin ng makitang hinalikan niya ito sa labi

"I love you"

"I love you too Drix"

Hindi ko alam ang gagawin ko, Oo asawa ako,pero wala akong karapatang magalit at sugurin si Chloe.Sa aming dalawa,siya ang mas may karapatan dahil siya ang mahal,

"Pwede pa akong dumalaw ulit bukas?" Binalik ko ang tingin sa kanila,

"Yes,please" mahinang natawa ang babae

"I will be here tomorrow,but I need to go now"

"Ihahatid kita"

"Wag na,may dala akong sasakyan, sa labas mo nalang ako ihatid" isang beses na tumango ang lalaki,ipinaikot pa nito ang kamay sa baywang ni Chloe

NAPALUNOK ako ng humarap sila, nakita ko ang bahagyang pagkagulat ni Chloe pero agad rin siyang nakabawi at tipid na ngumiti saakin.samantalang si Hendrix ay parang walang pakialam kung nakita ko ba ang ginawa nila o hindi

"K-Klare,nagusap lang kami sa-" hindi natapos ni Chloe ang sasabihin ng

"You don't need to explain Chloe, she's just nothing"

"S-shes still your wife" galit na tiningnan ako ni Hendrix,

yumuko nalang ako at tumabi para makadaan sila

How can I hate Chloe? I have no rights to feel any hatred for her, dahil sa una palang, ako ang nang-agaw, ako ang nanira!

_____________________

"H-Hendrix" pigil ko ng makitang aakyat siya ng hagdan

"What" tamad na sagot niya

"Y-you bring her here+"

"Why do you care huh? This is my house!"

"Oo alam ko,pero-"

"Would you please stop talking! I hate hearing your voice! I hate seing you everyday! Fvck! kung pwede lang lumayas ka na!"