Kabanata 2

I was woken up by the continuous ringing of my phone. Halos hindi ko na maidilat ang mga mata ko dahil sa sobrang bigat ng talukap nito. Pilit kong inaabot ang telepono ko kahit hirap na hirap akong itaas ang aking braso. Halos lahat ata sa akin ay mabigat at masakit, lalo na sa parteng ibaba ko.

After waking up on that day, I found myself alone in bed while curling in pain. Hindi na nga ako makatayo dahil sa sobrang sakit ng pagkababae ko, sumabay pa ang pagsakit ng ulo ko dahil sa dami ng alak na nainom ko noong gabing iyon. Naalala ko pa kung gaano ako namilipit sa sakit nung sinubukan kong umihi, halos mapahikbi ako sa hapdi.

Nang tignan ko ang pagkababae ko ay halos namumula na ito. It was horrible. Sa tingin ko ay hindi kinaya ng kaselanan ko ang malaking pagkalalaki ng kaniig ko noong gabing iyon, lalo pa at iyon ang una ko. Speaking of him, hindi ko na nahagilap pa ang presensya niya. Basta pag gising ko ay mag isa na lang ako sa kama.

I saw ate Mau's name on screen kaya't dali dali ko itong sinagot.

"Hi Zia, how are you? I heard from your kuya that your sick kaya agad akong tumawag para icheck ka" bakas sa boses niya ang pag aalala.

Bigla akong ginanahan nang marinig ko agad ang boses niya. She's my kuya Harper's girlfriend, and she's very sweet and kind to me. Besides mom and Eunice, my best friend, wala na akong ibang kaibigang babae kundi siya kaya sobrang close namin at halos kapatid na rin ang turing ko sa kanya.

"Yeah, I catched a cold but I'm doing fine... I guess" ani ko sa garalgal na boses. Hirap pa rin ako sa pagsasalita dahil sa ubo at sipon ko.

"I will pay you a visit tomorrow hmm? What do you want for pasalubong, but don't tell your kuya ha, alam mo naman yon always making epal kapag iniispoil kita haha."

Bahagya na rin akong napatawa sa sinabi niya. See, she's more caring than kuya that's why she's my favorite. I just said that apples and chocolates would be fine and we bid our goodbyes before hanging up the call.

Nang maibaba ko na ulit ang cellphone ko ay humiga na ulit ako sa kama. Hindi ko akalaing lalagnatin ako dahil sa pakikipagtalik. Noong nagkekwento naman ang mga kaibigan ko tungkol sa first experience nila ay wala akong natatandaang sumakit ng usto ang katawan nila at nagkasakit pa.

Siguro nga ay dahil masyadong malaki at mahaba ang pagkalalake ng kaniig ko ay hindi na ito kinaya ng katawan ko. Masakit pa rin kase ang pagkababae ko hanggang ngayon kahit dalawang araw na ang lumipas, tuloy ay hindi ako naka attend sa job interview ko kahapon sa Hidalgo Group of Companies and Incorporations.

Pero sa lahat ng nangyayari sa akin ngayon, nanghihinayang pa rin ako dahil hindi ko man lang nalaman ang pangalan ng lalaking nakauna sa akin. I don't know but there's something inside me that wants to see him again. I can still feel his touch on me. Paminsan minsan ay naririnig ko rin ang malagong at baritonong boses niya sa isip ko. I can still picture his body and handsome face, and how he danced on top of me that night.

Kagabi nga lang ay nagising akong init na init at malagkit na pinagpapawisan dahil napanaginipan kong ginagawa ulit namin iyon. Nasampal ko pa ang sarili ko dahil sa mga mahahalay na pumapasok sa isipan ko. Ewan ko ba! It's like he brought me to a different world that night. Hindi ko makalimutan.

Maybe because he was my first. Kahit sa halik ay siya rin ang nakauna sa akin. I have never been kissed before dahil wala pa naman akong nagiging boyfriend. And to my horror, it was also my very first time to suck a dick. Ni hindi ko nga aakalain na magagawa ko iyon, pero wala akong maramdamang bakas ng pagsisisi na ginawa ko iyon at hindi ko alam kung bakit. Dati ay naririnig ko lang ang mga makamundong bagay sa mga kaibigan ko, pero ngayon ay naranasan ko na rin ito, sa lalaking maski pangalan ay hindi ko nga lang alam.

"Hays." buntong hininga ko. Hindi ko mapigilang isipin ang lalaking 'yon, pati na rin ang masasarap na sensasyong ipinaramdam niya sa akin.

Iwinaksi ko ang iniisip nang tumunog na naman ang cellphone ko. I grabbed it to see an unknown number on my phone screen. Kumunot ang noo ko sa pagtataka, this is the first time an unregistered number called me. I'm very lowkey and private person so only my close friends and family knew about my contact information. Still, I swiped it to answer.

"Hello, is this Ms. Rhaenyra Rockwell?"  the voice in the other line speak.

"Yes speaking, who is this?"

"I am the secretary of Mr. Ajax Martin Hidalgo, the CEO of Hidalgo Group of Companies and Incorporations. I am calling to inform you that despite of never coming today for the job interview, you're already hired for the job Ms. Rockwell congratulations." sunod sunod na sabi ng babae sa linya. Napakunot ang noo ko dahil sa sinabi niya. I got the job! but how? Hindi ako nakapunta sa job interview kaya't paanong natanggap agad ako?

"U-uh Thanks, but may I ask why I got the job since I didn't do the job interview today?"

"I think it's your credential that impressed my boss Ms. Rockwell." mabilis na tugon niya.

Hidalgo Group of Companies and Incorporations is my dream company. Ever since I graduated from college, my only goal was to work for them kahit labag na labag sa loob ng kapatid ko dahil mas gusto niyang sa kompanya namin kami magtrabaho since we're in the same line of business as the Hidalgos.  And hearing this great news right now should bring joy to me pero nalilito ako dahil hindi ko naman pinaghirapan para makuha ko ang posisyon ng inapplyan ko. It would be unfair to those who lined up and did the interview tapos ako na hindi man lang nagpakita ang makakakuha ng trabaho. No matter how much I love to be part of this company, I have to do what's right cause someone else deserves this job more than me who didn't even produce a single sweat to earn the price compared to her.

I closed my eyes before deciding to reject my dream company. " Thank you, but I don't think i'm the right one for the job cause it would be unfair to others who--"

"Ms. Rockwell, my boss already hired you and there's nothing I can do about it. He simply didn't like the other applicants and he thinks you're the best he can have as his secretary and no one can contradict him when it comes to what's best for him and his company." matitigas na litanya niya. She seems impatient already. But still, hindi pa rin patas ito para sa iba. Ni hindi ko nga naipresenta ang sarili ko sa kanila kaya't hindi ko talaga kayang tanggapin ito kahit gaano pa man katempting dahil kapag naiisip kong nakuha ko ito ng walang kahirap-hirap ay parang naaapakan ang dignidad ko.

"I'm really glad about it but I can't accept the job cause it is not just right, sorry, bye." hindi ko na hinintay pa ang sagot niya at agad na ibinaba ang tawag. Imagine if I'm one of those applicants who waited for my turn for God knows how many minutes or hours just to hear that someone else who didn't even went to the job interview got hired for it? It was just not fair.

I smile sadly at myself. Yes I've been dying to work for them but I have to do what's fair. Fairness should be practiced in all aspects of life so humans can rise up altogether.

I was still thinking about it when my phone rang again. I immediately grab it to see another unregistered number for the second time. Nagdadalawang isip pa ako kung sasagutin ko ito dahil baka secretary na naman ng CEO of Hidalgo company itong natawag pero parang may sariling buhay ang daliri ko at agad na sinagot ito. Ipinikit ko ang aking mga mata bago itinapat ang cellphone sa tainga ko. Seconds has passed yet no one's talking on the other line. Nag hintay pa ako ng ilang segundo ngunit katahimikan lang ang naririnig ko. I look at the screen again pero hindi pa naman niya pinapatay ang tawag. Ugh is this a prank? I cleared my voice before opening my mouth.

"Hello? Who's this?"

Still no answer. Maybe I should change my number starting today. Naghintay pa ulit ako ng ilang segundo bago nagdesisyong patayin na ang tawag nang makarinig ako ng mabigat na buntong hininga. Napahinto ang daliri ko sa pagpindot ng end call at matamang naghintay ulit sa susunod na mangyayari.

"You will gonna be my secretary starting tomorrow Rhaenyra Rockwell, whether you accept it or not you have no choice cause you're already hired. See you tomorrow."

Hindi ko napigilan ang mapasinghap nang marinig ang mahabang litanya ng magaspang at baritonong boses sa kabilang linya. Kasunod nito ay ang tunog na nangangahulugang ibinaba na niya ang tawag. Halos hindi ko maiproseso ang mga narinig dahil sa boses niya. Parang may kakaibang epekto ito sa akin sa hindi ko maipaliwanag na paraan. It was very familiar but I can't remember where I had heard it before. Nagising lang ako sa pag-iisip nang mag sink in sa akin na siya ang CEO ng Hidalgo Group of Companies and Incorporations at tumawag siya sa akin. He called me personally. Ngunit agad na nawala ang windang ko nang maalala ang sinabi niya sa akin. I'll be working for him starting tomorrow. TOMORROW! Damn, I guess I have no choice anymore.

Tumayo ako para sana magtungo sa walk in closet ko ngunit agad akong binalot ng hilo. I'm still not well, how will I work tomorrow damn. Pinilit ko pa ring tumayo at lumakad. I have to prepare what I'm going to wear para bukas, at kailangang gumaling na rin ako para makakilos ako ng maayos sa trabaho. Ugh, parang kanina lang determinado akong iturn down ang trabahong ipinagkakaloob nila sa akin ngunit ngayon ay para akong baliw at aligagang naghahanap ng isusuot para bukas. Hindi rin maalis sa utak ko ang boses ng tumawag kanina. It's so hypnotizing kahit na parang nakakatakot ang tunog nito. I picked an all beige outfit partnered with white stilletos. Napakagat labi ako habang tinitignan ang mga napili ko. This is not me. This is so not me! Hindi ko alam kung bakit ako naging aligaga sa pagpili ng isusuot bukas gayong pwede namang bukas ko na lang problemahin ito gaya ng madalas kong ginagawa kapag may important meetings ako. Hays, get over yourself Rhaenyra!

Ilang buntong hininga pa ang pinakawalan ko bago ako bumababa para kumain. It's only 6:30 in the afternoon but since I'm still not feeling well, I have to sleep early so I could manage going to the company tomorrow. Nilalagnat pa rin ako at paika-ika pang maglakad kaya't kailangan kong magpahinga ng mahabang oras. Pagdating ko sa kusina ay nakaluto na si manang na agad naman akong inalalayan at pinaghayinan.

"Nga pala manang, may trabaho na po ako bukas kaya maaga na ang gising ko. I would love to eat nilagang pork po for breakfast, is that okay manang? Gusto kong humigop man lang ng masarap na sabaw for my first day." masiglang saad ko sa kanya. She walked towards me before filling my glass of water.

"Oo naman hija pero hindi ka pa magaling diba? Eto oh mainit pa ang katawan mo at saka hindi ka pa nga nakakalakad ng maayos, hindi ba pwedeng ipagpaliban mo muna iyan hanggang sa gumaling ka?" nag aalalang sambit ni manang. I smiled sweetly at her. She's been with our family even before I was born at siya na rin ang nag alaga sa amin ni kuya nang mamatay sa car accident ang parents namin, kaya't para ko na rin siyang ina.

"I'm okay manang, itutulog ko lang po ito para maging maayos na Ang pakiramdam ko bukas."

"Ano nga ba kaseng nangyari saying bata ka? Hindi ka naman naulanan pero grabe ka kung lagnatin. Hindi rin naman uso ang trangkaso sa panahon ngayon." pag uusisa pa niya.

Napalunok ako bago nahihiyang ngumiti sa kanya. "Uh siguro naparami lang po ang inom ko kaya hindi kinaya ng katawan ko."

"Ayan na nga ba sinasabi ko, hindi ka naman sanay uminom. Oh sya sa susunod limitahan lang ang pag inom ha hija, ingatan mo naman ang sarili mo."

I held her hand and caress it. I'm very lucky to still have someone who takes care of me. Matapos ang pangangaral ay nagsimula na akong kumain. Inaya ko si manang na sumabay sa akin ngunit marami pa raw siyang gagawin kaya't mag isa lang ako sa hapag. Nang mainom ko na ang mga gamot ay kinuha ko ang librong binabasa ko upang ipagpatuloy itong basahin habang naghihintay na dalawin ng antok. Maya-maya pa nga ay bumibigat na ang talukap ng mata ko hanggang sa tuluyan ng bumagsak ang mga ito.

I just woke up on time, earlier than my alarm clock actually. Mabigat pa rin ang katawan ko pero mas maayos na kumpara kahapon. I can manage to walk properly as well without flinching out of pain. Pagkababa ko sa kusina ay naabutan kong nag gagayat pa lang si manang. Dahil sa mga yabag ko ay napaangat ng tingin si manang at nagtatakang tumingin sa akin.

"Maaga pa hija bakit gising ka na? Masama pa ba ang pakiramdam mo?" pag uusisa niya. Napailing ako sa pag aalala ni manang, para naman kaseng bata kung ituring ako.

"I'm okay manang, infact I'm feeling better already." I said in a happy tone.

"Aba'y mabuti naman kung ganon."

"Nilagang baboy na po ba ang lulutuin mo manang? Can I help sa pag gagayat?"

"Patapos na rin ako, maupo ka na lang muna at ipagtitimpla kita ng kape. Hindi na ba masakit ang hita mo?"

I bit my lip before shooking my head. She thought I have kulani kaya paika-ika akong maglakad hehe. Nang makapag tinapay at kape ako ay saktong luto na ang masarap na nilagang baboy ni manang kaya agad na rin akong kumain. Ininom ko na rin ang gamot ko pagkatapos para tuluyan nang bumuti ang pakiramdam ko bago ako muling umakyat sa kwarto ko para maligo. 6 am pa lang ay tapos na akong mag ayos kaya mahaba pa ang oras na hihintayin ko bago umalis. 8 am kase ang pasok ng mga empleyado, ewan ko ba sa sarili ko kung bakit ang aga ko masyado. Kinakabahan pa ako dahil mukhang masungit ang magiging boss ko base sa pakikipag usap niya sa akin kahapon.

Habang nagpapalipas ng oras ay biglang tumunog ang cellphone ko kaya't agad ko itong tinignan. Kuya Harper's name is on the screen. Napakunot ang noo ko sa pagtataka kung bakit sa tumatawag ng ganitong oras. Sinagot ko ang tawag at agad na bumungad sa akin ang inis niyang boses.

"You're working now and I'm not even informed? I thought you're sick Rhaenyra." bungad niya sa akin. Huminga ako ng malalim bago siya sagutin.

"Good morning to you too the best kuya in the world!" masiglang bati ko. Nakikinita ko na ang pag igting ng panga niya sa akin.

"What on earth are you thinking Rhae? Bakit mas gusto mo pang magtrabaho sa ibang kumpanya kesa sa sarili nating company?" ngayon ay mahinahon na ang boses niya.

How on earth did he find out? that should be the question here! Wala naman akong pinagsabihan kundi-- kundi si manang lang. Ofcourse it was manang, kanino pa ba niya malalaman ang mga ganap sa buhay ko. I should have told manang not to say anything to him arggh

"Look, we've already discussed it. I want to explore out of my zone and I can't do that if I'm inside our place okay?" pangungmbinsi ko sa kanya.

"What are you talking about? you can explore here baby, you don't have to--"

"Paano ako mag eexplore kung mataas na posisyon agad ang ibibigay mo sa akin? That's not fair kuya."

"Well this is also your company and you don't deserve a low position cause you're a skilled and smart woman--"

"That's exactly what I dislike. I want to experience the hard way you know." nafufrustrate nang pagpapaliwanag ko. "Look kuya, leave this to me and trust me. Kapag hindi ko nagustuhan yung maeexperience ko, sa company na natin ako mag wowork, is that okay with you?"

I heard him release a long sigh.

"Okay, but at least tell me who are you going to work for? Not in the Hidalgos right?"

Shit. Ofcourse he will asked that. He hates the Hidalgos so much I don't even know why. I've heard many praises about them being great people. Maybe it's all because of business that's why kuya Harper have a deep beef over them tsk.

"Uh bye kuya, love you!" mabilis kong ibinaba ang tawag at hindi na siya sinagot pa. Hahaba lang ang usapan namin kapag sinabi ko pang sa mga Hidalgo nga ako magtatrabaho. I should probably text Eunice for some help. Mindy's family owned a jewelry business and I can tell kuya that that's where I'm working. Yeah, that's a good cover up, I'm sure Mindy will help me.

Nang malapit nang mag 7:40 ay umalis na rin ako ng bahay upang bumyahe papunta sa kumpanya. Ilang minuto lang ang layo nito sa subdivision namin pero kung mahaba na agad ang daloy ng trapiko ay sakto lang at hindi gaanong kaaga ang pagdating ko roon. Hindi na ako nagdala ng sasakyan at nag book na lang ng cab para hindi na 'ko makadagdag pa sa traffic.

Maya-maya pa ay nakikinita na ng dalawang mata ko ang matayog na building ng mga Hidalgo. It stood there like an empire announcing how big he is. Bigla akong nanlamig sa hindi ko maintindihang dahilan. I suddenly remember the man who called me last night... and his baritone voice. I'm about to meet him in a few minutes and I don't know why I kinda feel excited inside. Nang makababa na ako ng cab ay mas lalo pang bumilis ang tibok ng puso ko kaya't ilang beses ko pang kinalma ang sarili ko bago tuluyang pumasok. I went to the front desk to ask the CEO's office but I got eyed from head to toe by a woman who has questions in her eyes.

"Do you have an appointment Ms?" pataray na tanong nito.

Napakurap ako sa ipinakita niyang asal sa akin. Did I do something wrong to her that I didn't know of?

"Uh no--"

"Then you can now leave. Our boss is a very busy person that you have to have an appointment with him first before you see him. And if you're one of his slutty girls, which I think you are judging from your appearance, perhaps you can just wait for him in a hotel. Besides it's still too early for your escapades." mahabang litanya niya.

I feel so insulted but I didn't utter a single word. Ganito ba siya sa lahat ng guests at employees dito? Nakataas pa rin ang kilay niya sa akin habang naghihintay ng sagot ko. I released a sigh before shooking my head.

"No, I'm to be his new secretary." mahinahon kong sagot.

Biglang nagbago ang ekspresyon niya at parang nagulat pa ito. Bahagyang umigting ang panga niya at matatalim na pinasadahan ang buong mukha ko. She cleared her throat before speaking.

"10th floor, right wing."

I smiled at her to show my gratitude.

"Thank you." I said before leaving.

Habang nasa elevator ay hindi ko mapigilang ikiskis ang mga kamay ko sa isa't-isa. Nang makarating na ako sa Ika sampung palapag ay pilit kong ikinakalma ang sarili ko dahil sa bumubulusok na kaba sa dibdib ko. This is my very first day on my very first job and I can't screw this up. I turned into the right wing just like what the woman in the front desk said. Iisa lang ang pintuan dito kaya't sigurado akong ito na ang opisina ni Mr.Hidalgo at nakumpirma ko ng ito nang makita ko ang pangalan niya sa itaas ng pinto mismo.

Ajax Martin Hidalgo - CEO

Napalunok ako nang mabasa ito. It seems like he's so intimidating by just his name. Isang buntong hininga pa ang pinakawalan ko bago ako tuluyang kumatok. No one answered. I tried to knock again but still no answer. Bahagya akong umatras at nagpalinga-linga sa paligid. Maybe he's not here.

I bit my lower lip before trying to knock again ngunit wala pa rin akong naririnig na sagot. Itataas ko ulit sana ang kamay ko nang mahagip ng mga mata ko ang isang babae sa kabilang dako. I straightly walk to the right wing to find a room of people working in their cubicle. Agad naman akong napansin ng isa sa mga empleyado kaya't nahihiya akong lumapit sa kanya upang magtanong.

"Uh excuse me, I'm the new secretary of Mr.Hidalgo and today is my first day. I was trying to knock at his office's door but no one's answering, is there a chance that he's maybe not there?" I shyly asked. The woman gave me a warm smile before giving her full attention to me.

"Oh you're the new secretary, well his office room is soundproof so her secretary, the one who you'd be replacing today is probably inside his office so that's maybe why she can't hear you as well."

Tumango-tango ako saka nagpasalamat sa kanya bago umalis at nagtungong muli sa tapat ng pintuan ng opisina ni Mr.Hidalgo. Mukhang nasa loob din ang opisina ng secretary ng CEO base sa sinabi ng napagtanungan ko kaya't hindi na ako kumatok pa at dumeretso na ng pasok. Bumungad sa kanan ko ang isang malawak na espasyo kung saan may isang malaking table at drawer. This is where the secretary's place must be as I see an intercom placed on the table. The walls are pure white that adds to the clean posture of the place. Sa harapan ko naman ay may isa pang pintuan na sigurado akong opisina na ng magiging boss ko. Walang tao sa table ng secretary kaya't posible ngang  nasa loob ito ng opisina ni Mr.Hidalgo. Kakatok na ulit sana ako nang maalala kong sound proof nga pala ito sabi ng babaeng napagtanungan ko.

Dahan-dahan kong pinihit ang pinto at bahagya itong ibinukas bago ko tuluyang isinilid ang katawan ko na agad ko ring pinagsisihan.

"Ugghhhh y-yesss aahhh"

Nalaglag ang panga ko nang bumungad sa akin ang isang mahahalay na ungol na nanggagaling sa nakatalikod na pigura. Tumambad sa akin ang matipunong likod ng isang lalaki habang mabilis itong gumagalaw sa likod ng isang babaeng hindi ko maaninag.

Kitang-kita ko kung ang higpit ng kapit sa lamesa ng dalawang mga kamay at kung paano umarko ang katawan nitong nakatuwad habang gumagalaw ang nakatalikod na lalake. Sa gulat ay hindi ko napigilang mapasinghap ng malakas na ikinaagaw ng atensyon ng dalawa. Agad kong isinara ang pinto bago pa nila ako makita. What the hell was that?  Ugh so embarrassing.

Ipinikit ko ang mata ko upang iwaksi ang mga nasaksihan ngunit hindi ko ito maalis sa aking isip. I clenched my fist to release my tense. I shouldn't be the one to feel ashamed right? I mean I didn't mean to see them like that. Nakasandal ako sa pader habang iwinawaksi ang mga naiisip ng biglang bumukas ang pinto sa opisina at iniluwa nito ang isang babae na inaayos pa ang damit niya. Hinarap niya ako ng may nahihiyang ekspresyon sa kanyang mukha habang ako naman ay hindi alam kung saan titingin.

"Sorry about that, you know a despidida sex haha, by the way Ms. Rockwell right?" tanong niya habang binobotones ang damit na suot niya. Nakatungo akong tumango, pilit iniiwasan ang mga tingin niya.

"Mag aayos lang ako bago kita i-orient is that okay?" dagdag pa niya.

"Yeah sure, take your time."

"Okay--" naputol ang pagsasalita niya nang sabay kaming mapalingon sa table niya dahil sa boses na nagsalita sa intercom.

"Send her in." ani ng malamig at baritonong boses.

Bigla akong kinabahan sa narinig ko. I don't know how would I face him after what I saw. Nagkatinginan kami ng babae na hanggang ngayon ay hindi ko pa alam ang pangalan at saka niya iminustra sa akin na pumasok.

I gulped before turning my feet in front of the door. Dahan dahan kong binuksan ang pintuan at isinilid ang sarili ko papasok. My eyes immediately darted on a man's figure with his back on me. Nakatayo siya sa likod ng table paharap sa glass window. Kitang-kita rito ang ang mga katapat na buildings at establishments, pati na rin ang paggalaw ng mga sasakyan.

Ibinalik ko ang tingin sa likod niya at mataman itong pinagmasdan. He has a bulk figure and way taller than me. Matipuno ang mga braso niya na mas lalo pang nadepina dahil sa soot niyang hapit na long sleeve polo. Hindi pa rin siya lumilingon paharap sa akin kahit na nakagawa na ng ingay ang mga yabag ko. So then I cleared my throat to steal his attention in which I succeeded.

Dahan-dahan siyang pumihit paharap sa akin at halos malaglag ang panga ko ng tuluyan ko nang masilayan ang kabuuan niya. Shocked is also evident on his face. Tila natigilan siya at bahagya pang napaawang ang mga labi habang titig na titig sa mukha ko. Habang ako naman ay nanlalaki pa rin ang mata at hindi malaman kung paano ang gagawin. It was him! He was the guy I had sex with.

Parang nakikipag karera ang puso ko sa sobrang bilis ng tibok nito. Ni hindi ako makagalaw sa pwesto ko at halos maestatwa na sa nakikita.

Napakurap-kurap ako at agad na tinubuan ng hiya nang maalala ang nangyari sa amin. I don't know how to react. Nahagip ko lang muli ang hininga ko nang mag-iwas na siya ng tingin sa akin. Hindi pa rin ako umaalis sa pwesto ko habang nagpapakawala ng mabibigat na hininga. I saw how his adams apple move when he gulped.

Tumuwid ulit siya ng tayo bago muling ibinalik ang tingin sa akin. Ngayon ay wala ng emosyon ang mukha niya ngunit kapansin-pansin ang pag-igting ng kanyang panga. Napakagat labi ako nang pasadahan niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa. Para akong kinukuryente tuwing nararamdaman ko ang pagdaan ng mga mata niya sa katawan ko.

Maya-maya pa ay nagsimula na siyang humakbang patungo sa direksyon ko kaya't pigil pigil ko ang hininga ko upang hindi niya marinig kung gaano kabilis ang tibok ng puso ko.

Parang lalo akong lalagnatin sa bawa't hakbang na ginagawa niya. Deretso lang ang tingin niya sa akin kaya't mabilis kong iginala ang mga mata ko upang hindi magtama ang mga mata namin. I never expected that our second meeting would turn out like this. At siya pa talaga ang magiging boss ko ha. What a coincidence Rhaenyra.

Kung nitong mga nagdaang araw ay halos minu-minuto kong hinihiling na sana ay magtagpong muli ang mga landas namin, pwes ngayon ay binabawi ko na ito. Para na akong kukumbulsyunin sa presensya niya pa lang.

Nang makarating na siya sa harapan ko ay bahagya pa akong napatingala dahil sa tangkad niya. Ngayon ay mas malinaw ko ng nasisilayan ang mukha niya. Bahagyang magkasalubong ang mga kilay niya dahil sa pagkunot ng noo niya. Perpekto ang pagkakadepina ng panga niya at parang inukit ito. Tila natural na mapang-akit ang mapupungay niyang mata kahit wala itong ipinapakitang emosyon. Bigla tuloy pumasok sa isip ko ang isang ala-ala ng mga mapang-akit niyang tingin sa akin ng mga gabing iyon na agad ko ring iwinaksi.

Kapansin-pansin din ang matayog at mataas niyang ilong kahit nakapaharap ito sa akin. Napakurap-kurap ako nang mapagtantong masyado na akong tumititig sa kanya. He's just standing in front of me without saying anything. Para tuloy akong mag hahyperventilate sa kaba. Nang dumaan pa ang ilang segundo na ganoon pa rin ang ayos namin ay agad kong hinanap ang boses ko upang magpakilala. It's so rude of me to just walk in here and not introduce myself.

"G-good morning Mr.Hidalgo, I'm Rhaenyra Rockwell." ani ko sa kinakabahang boses.

Iminustra ko ang kanang braso ko upang makipagkamay ngunit bahagya akong nataranta nang dapuan lang niya ito ng malamig na tingin. Ibababa ko na sana ito nang maramdaman ko ang pagdikit ng malambot niyang balat sa akin.

Para akong napaso nang magkandado ang mga kamay namin lalo na nang makita ko ang bahagyang pagkunot ng noo niya habang nakatingin sa kamay ko. Mabilis lang ang pangyayaring iyon at agad ko ring binawi ang kamay ko dahil sa kakaibang sensasyon na ibinibigay niya sa akin. He looked at my face again before clearing his throat.

"Nice to meet you Ms.Rockwell. Welcome to the company." tipid niyang sabi sa magaspang na boses.

Para akong nanlalamig sa bigat ng presensyang nakapaligid sa amin. Ang mga mata niyang mapupungay ay parang nanunusok sa talim ng mga titig sa akin. It is not a scary stare but rather a curious stare. Ngayong narinig kong muli ang boses niya ay parang nakuryente ang katawan ko dahil sa mga ala-alang pumapasok sa utak ko. Alam kong naaalala niya rin ako base sa ipinapakita niyang reaksyon ngunit sana ay huwag niya munang banggitin ang nangyari sa amin ngayon dahil siguradong walang makakalabas na salita sa bibig ko pag nangyari 'yon.

Laking pasasalamat ko ng pumihit na siya patalikod sa akin at nagsimula na ulit humakbang patungo sa lamesa niya. And what he said next brought me back to reality.

"Get me some coffee." ani niya sa matigas ay malamig na boses. Napalunok ako sa tono ng pananalita niya.

Now he seems scary, dark and scary.