Chapter 1

YARELI'S POV

Juancho Antonio Steffano

Ang lalakeng hinahangaan ng lahat ng mga kababaihan dito sa San Felicidad. Bukod sa gwapo ito, matangkad at edukado ay makapangyarihan rin ang pamilya niya dito sa buong probinsya ng San Felicidad.

Siya ang bunsong anak nina Governor Vicente Steffano at Madam Josefina Cruz-Steffano. Si Juancho ay kinaiinggitan rin ng lahat ng mga kalalakihan dito sa probinsya namin. Sino nga ba ang hindi maiinggit sa kanya?

Bukod sa anak siya ng isang Gobernador ay mayaman at maimpluwensiya rin ang pamilya niya. Kayang-kaya niyang mapaikot at mapasunod sa mga kamay niya ang mga tao dito sa San Felicidad. Hindi man maganda ang ugali at pakikitungo niya sa lahat ay hindi iyon naging hadlang para hindi ko siya magustuhan.

Maniniwala ba kayo na naging kami nang mahigit isang linggo pero kaagad rin siyang nakipaghiwalay sa akin dahil hindi ko pa kayang ibigay ang sarili ko sa kanya?

Kung iba sana akong babae malamang ay walang pag-aalinlangan nilang ibibigay ang sarili nila kay Juancho pero ako ay hindi ko kayang gawin iyon. Hindi pa ako handa sa pre-marital sex na napag-aralan namin sa paaralan at isa pa 18 years old palang ako.

Mahal ko si Juancho ngunit mas mahal ko ang kinabukasan ko at ang pamilya ko kaya nung nakipaghiwalay na siya sa akin ay wala na akong nagawa sa naging desisyon niya pero hindi pa rin maiaalis sa akin na nasasaktan ako at mahal ko pa rin siya.

Gusto ko pang matulungan sila Inay, Itay, Kuya Yasewah at ang bunso kong kapatid na si Jingjing para makaahon kami mula sa kahirapan. Ayokong mabuntis ng maaga dahil may pangarap pa ako sa pamilya ko. Nagsisikap akong mag-aral para kapag nakapagtapos na ako ay mabigyan ko sila ng magandang buhay at hindi na parehong magtitiyaga sina Inay at Itay sa pagsasaka sa bukid na pagmamay-ari nila Juancho.

Buwan ng Abril ngayon kaya't bakasyon namin ng mga kaibigan kong sila Mayet, Ronnie at Jestin mula sa paaralang pinapasukan namin. College na kaming magkakaibigan at parehong Bachelor of Secondary Education ang kinuha naming kurso na magkakaibigan.

Pangarap na talaga naming maging mga teacher noong mga bata palang kami kaya't hanggang sa magkolehiyo na kami ay magkakasama pa rin kami at pinipilit rin naming makapagtapos ng pag-aaral para sa pamilya namin. Katulad ko ay mahirap lang rin ang pamumuhay ng pamilya nila Mayet, Ronnie at Jestin kaya nagkakasundo kaming apat sa lahat ng mga bagay at pangarap namin sa buhay.

"Mas gusto ko talaga kapag fiesta! Palaging maraming handa!" masayang sabi ni Jestin habang nilalantakan nito ang lumpia na nakalatag sa lamesa. Maraming iba't-ibang klase ng pagkain ang nandito.

Nandito kami ngayong magkakaibigan sa plaza na tinatawag sa amin. Dito ginaganap ang mga events ng buong San Felicidad at ngayon nga ay nandito ang highlights ng fiesta ng San Felicidad.

Maraming mga nakasabit na banderitas sa paligid, maingay ang paligid dahil sa mga banda na nagpapatugtog ng drums, lyre at iba pang mga instrumento. Mga majorettes at iba pang grupo na sumasayaw sa gitna ng kalsada. Napakasaya talaga ng probinsya ng San Felicidad kapag fiesta. Bukod sa maraming pagkain ay may mga events na mangyayari pa mamayang gabi.

"At 'yan ang way mo para makakain ka ng marami. Sa katakawan mo ay baka maubos pa ang lahat ng handa dito!" pang-aasar naman ni Mayet kay Jestin na ikinaikot lang ng mata ni Jestin.

"Trip na trip mo talaga akong asarin, no? Baka siguro may crush ka lang talaga sa akin kaya palagi mo akong inaasar para mapansin kita." nakangising sabi ni Jestin dahilan para mamula ang buong mukha ni Mayet.

"A-Ano bang pinagsasabi mo diyan? Kailan pa ako nagkacrush sa'yo? Sina Tom Cruise at Brad Pitt lang ang crush ko, no!" sabi ni Mayet na nagtunog defensive naman.

Natawa nalang kaming dalawa ni Ronnie sa kanila at halata namang gusto nina Jestin at Mayet ang isa't-isa ayon nga lang ay nasa torpe stage pa sila.

"Ayaw pa kasing umamin nitong si Jestin," bulong sa akin ni Ronnie para hindi marinig ng dalawa naming kaibigan ang sinasabi niya.

Tumango-tango naman ako. "Magkaka-aminan rin ang dalawang 'yan. Hintayin lang natin." nakangiting sabi ko naman na ikinangiti rin ni Ronnie.

Sa aming apat na magkakaibigan ay si Ronnie ang pinaka close ko. Coincidence pa nga na hawig niya ang artistang si Ronnie Alonte sa Hashtags ng Showtime dahil kapangalan pa niya ito. Gwapo ito, meztusihin at matangkad. Magkapitbahay lang kami at halos dalawang bahay lang ang pagitan nila sa bahay amin.

Bago ko pa nakilala sina Mayet at Jestin ay si Ronnie lang ang kaibigan ko. Halos ayaw sa aking makipagkaibigan ng mga kaklase kong babae noon at hindi ko alam kung bakit. Mabait naman ako at friendly pero bakit ayaw nila sa akin? Mabuti nalang talaga at nakilala ko si Mayet kaya kahit papaano ay may kaibigan na rin akong babae.

Habang busy pa rin ako sa kinakain kong pancit na nakalagay sa paper plate ay napalingon ako nang biglang magtilian ang mga kababaihan at ang iba pang tao na hindi kalayuan sa pwesto namin.

Naglalakad si Juancho sa may gitna ng daan at kinakawayan nito ang bawat taong nadaraanan nila ng kasama niyang sila Governor Vicente, Madam Josefina at isang maganda at eleganteng babae na nakahapit sa bewang niya.

Hindi ko na mapigilang masaktan sa eksenang nakikita ko ngayon. Tatlong araw palang simula nang maghiwalay kami ni Juancho ay may bago na siyang girlfriend at katulad niya ay mukhang nasa alta syudad rin ang girlfriend niya base sa branded at maganda nitong damit at fashionista pa.

Nanliit ako sa sarili ko dahil walang-wala talaga ako kumpara sa bago niyang girlfriend. Bakit naman kasi ako naghahangad na maiiba ang tingin sa akin ni Juancho? Katulad ng ibang mga nagdaang babae sa kanya ay isa lang ako sa mga naging libangan niya. Ako lang ang nagmahal sa aming dalawa at kahit alam kong hindi siya seryoso sa akin ay pumayag pa rin ako na maging girlfriend niya dahil sa may nararamdaman na talaga ako sa kanya noon palang.

Nang mapadaan sila sa pwesto namin ay napatingin sa akin si Juancho maging pati na rin ang bago niyang girlfriend. Kaagad akong umiwas ng tingin sa kanila at yumuko nalang. Nakahinga lang ako nang maluwag nang makalayo na sila sa amin.

"Okay ka lang ba, Yareli?" nag-aalalang tanong sa akin ni Mayet na ikinatango ko nalang.

"O-okay lang ako, ano ba kayo!" sabi ko naman at tumawa ako ng pilit kahit para nang namimilipit ang puso ko sa sakit na nararamdaman ko ngayon.

"Hindi na talaga magbabago ang Juancho na 'yan. Napakababaero niya kaya pati ikaw ay pinaglaruan rin niya. Makakarma rin 'yung lalakeng 'yon sa ginawa niya sa'yo. Sigurado akong balang-araw ay gagapang rin siya pabalik sa'yo. Si Yareli Tamayo na pinakamaganda at pinakamabait sa San Felicidad pa ang sinaktan niya, ah? Malaking kawalan ka sa kanya." sabi naman ni Jestin at alam kong pinapagaan lang nila ang loob ko.

Ngumiti nalang ako sa kanila at hindi na nagsalita pa. Si Ronnie naman ay matiim lang na nakatingin sa akin pero iniwas ko kaagad ang tingin ko sa kanya.

Pagkatapos naming kumain sa fiesta ay umuwi na rin kami. Mamayang 8pm ay lalabas kaming magkakaibigan at pupunta ulit sa plaza para manood naman ng live bands.

"Anak, kargahin mo muna 'tong si Jingjing at magsasampay lang ako ng mga damit ng Itay mo at ni Jingjing." sabi ni Inay sa akin at ipinasan niya sa balikat ko si Jingjing na 1 year old palang at may sinusubo itong kulay pink na pacifier.

"Sige po, Inay. Nasaan pala sina Itay at Kuya Yasewah?" tanong ko at pinunasan ang labi ni Jingjing na may laway gamit ang bimpong iniabot sa akin ni Inay.

"Nasa bukirin sila ng mga Steffano. Tinutulungan ng kuya mo si Itay niyo na mag-ani ng mga palay. Uuwi na rin sila mamaya." sagot naman ni Inay at inilabas niya sa gilid ng bakuran namin ang basket na may lamang mga basang damit nina Itay at Jingjing.

Lumabas na si Nanay sa maliit naming bahay kaya sinundan ko siya habang karga ko pa rin si Jingjing.

Nanonood lang ako habang nagsasampay si Inay ng mga damit sa hanger at inilalagay ito sa lubid na nakatali sa may puno. Naglakad naman ako sa may bandang kubo na pahingahan at kung minsan ay dito na rin kami salo-salong kumakain nang pamilya ko kapag mainit sa loob ng bahay namin.

Alas singko palang ng hapon at hindi pa gaanong madilim kaya kitang-kita ko ang magandang tanawin sa lugar ng San Felicidad.

Napangiti nalang ako habang pinagmamasdan ang paligid ko at ang karga ko namang si Jingjing ay nakatulog na pala sa balikat ko.

Hinding-hindi ko iiwan ang probinsya ng San Felicidad. Dito ko gustong tumira ng panghabang-buhay at dito na rin ako maghahanap ng trabaho bilang teacher sa mga high school students ng lugar na ito.

Gusto ko rin matulungan ang mga kababayan ko sa San Felicidad para mabigyan sila ng magandang edukasyon. Gusto kong magturo lang ng libre kaya kapag naging isang ganap na teacher na ako ay sa public school ako ng San Felicidad magtuturo.

Pumasok na ako sa loob ng kubo at umupo doon. Inilapag ko naman si Jingjing sa ginawang portable crib ni Kuya Yasewah at inilatag ang unan at malinis niyang blanket sa crib upang mahigaan niya ito.

"Yareli!" rinig kong sigaw ni Ronnie mula sa labas ng kubo.

Dumungaw naman ako sa kanya at nag-quiet sign para huwag siyang sumigaw. Nagets naman niya ang ginawa ko at napakamot nalang ito sa batok niya. Tinignan ko muli si Jingjing na mahimbing nang natutulog sa crib niya bago ako lumabas ng kubo at nilapitan si Ronnie.

"Tulog si Jingjing. Baka magising." sabi ko at mahinang tumawa.

"Nandyan pala ang inaanak ko sa loob ng kubo. Sorry." sabi naman niya at natawa rin pagkatapos.

Nakasuot lang ng itim na plain t-shirt at puting jersey shorts si Ronnie pero hindi pa rin maipagkakaila na gwapo ito at bagay rin iyon sa kanya. Napansin ko naman ang hikaw sa kaliwang tenga niya kaya lumapit ako sa kanya at tinitigan ng mabuti ang hikaw niya.

"Nagpalagay ka pala ng hikaw? Bakit hindi ko man lang 'to napansin kanina?" tanong ko.

Namula nalang bigla ang mukha ni Ronnie sa hindi ko malamang dahilan at hindi na ito makatingin ng diretso sa akin.

"N-ngayon lang ako nagpalagay nito. Kasama kasi ni Lorenzo na pumunta kanina sa bahay namin 'yung pinsan niyang naglalagay ng hikaw sa tenga at nilibre niya ako kaya nagpalagay na rin ako." sabi naman niya.

"Bagay sa'yo." Nakangiting sabi ko.

"Salamat," nahihiya pang sabi ni Ronnie kaya ginulo ko ang itim at makintab niyang buhok. Doon ko lang napansin na may gel ito.

"Nag-gegel ka na rin pala? Sino naman 'yang pinapagpormahan mo? Hindi ka naman gumagamit ng gel simula noong mga bata palang tayo, ah?" nakakaloko kong sabi.

Feeling ko talaga ay may nagugustuhan nang babae si Ronnie pero hindi niya lang iyon sinasabi sa akin dahil baka nahihiya lang siyang umamin. Sa dami ng mga babaeng nagkakagusto sa kanya dito sa San Felicidad ay wala pa siyang kahit isang nagiging girlfriend. Pinagkakamalan na nga siyang bakla ng iba pero hindi ako naniniwala doon dahil lalakeng lalake namang kumilos si Ronnie.

Napansin ko lang rin lately na kahit nasa bahay lang kami ay ayos na ayos si Ronnie. Naaamoy ko nga ngayon ang pabango niyang Bench body spray na naamoy ko rin na pabango ni Tiyo Caloy na Tatay niya.

"Bawal na ba akong magpagwapo? 18 years old na kaya tayo at binata na ako kaya normal lang 'to!" sagot naman ni Ronnie.

Hindi ko na napigilan pang kurutin ang pisngi niya dahil ang cute niya lang kapag tinutukso ko siya. Kaagad namang namula ang pisngi niyang kinurot ko. Mestizo si Ronnie kaya kitang-kita agad ang pagkapula ng pisngi niya.

"Nagbibiro lang ako. Ito naman." tumatawa kong sabi at pinakawalan na ang pisngi niya.

Ngumiwi lang si Ronnie sa ginawa ko pero hindi kalaunan ay biglang sumeryoso ang mukha niya.

"Mahal mo pa rin siya, Yareli. Nakikita ko 'yon sa mga mata mo nung nakita mo siyang may kasamang ibang babae." sabi niya ng seryoso.

Natahimik ako saglit at bumuntong-hininga.

"Alam mo namang si Juancho ang first love ko, Ronnie at aaminin ko na nasasaktan pa rin ako sa paghihiwalay namin kahit ako lang naman talaga ang nagmahal sa aming dalawa."

Sa sakit at bigat na nararamdaman ko na pinipigilan ko pa magmula kanina ay hindi ko na napigilan pang mapaiyak. Kaagad naman akong niyakap ni Ronnie at hinagod-hagod niya ang likod ko.

Kahit sino namang babae ay masasaktan kapag nakita mo na ang lalakeng mahal mo ay may kasama nang iba. Umasa lang rin naman ako sa kaunting paraan para mapalapit ako kay Juancho pero katulad nga ng sinasabi sa akin nina Mayet at Jestin ay sasaktan lang rin niya ako sa huli at tama nga sila.

Kung mahal ako ni Juancho o kung bibigyan niya ako ng pag-asa ay gagalangin niya ang desisyon kong saka palang ako makikipagtalik sa kanya kung maikasal na kaming dalawa pero masyado talaga akong assumera na ang isang katulad niyang nasa itaas ay magseseryoso sa nasa ibaba na katulad ko.

"Do you think na seryoso ako sa'yo? Are you dreaming? You're just a poor and weak lady para seryosohin ko!"

"I don't love you. Bored lang ako kaya pinatulan kita."

"Yes, Yareli. You're beautiful and kind of sexy but we're different in so many ways. We are not even compatible with each other."

"What? Tinatanggihan mo talaga ako? Then let's break-up. Bye!"

Ayon ang mga masasakit na salitang narinig ko mula kay Juancho. Sobrang durog na durog ako nang marinig iyon nung gabing iyon.

Mahal ko siya pero hindi niya ako mahal.

"Hindi ka niya deserve, Yareli. May lalake pang kaya kang mahalin ng buo." mahinang sabi ni Ronnie habang yakap pa rin ako.

Hindi ako sumagot sa sinabi niya at nagpatuloy nalang sa pag-iyak.

Ang hirap pala kapag ikaw lang ang nagmamahal sa inyo. Kasalanan ko rin naman dahil umasa akong mamahalin rin ako ni Juancho pero hanggang panaginip lang talaga ang fairytale story na binuo ko para sa aming dalawa.

Sana balang araw ay makatagpo ako ng lalakeng mahal na mahal ako katulad ng pagmamahal na kaya kong ibigay.

-Ajai_Kim