EPILOGUE

Dahan-dahan na nagmulat ang mata ko at nakita ko agad ang gwapong mukha ng asawa ko si Kobe. Simula mawalan na ako ng malay dahil sa tinurok sa akin ay siya rin ang huling mukha na nakita ko at sa paggising ko ay siya pa rin.

"Camilla." Sambit nito sa pangalan ko at hinawakan ang kamay ko. "Salamat at nagising ka na sobrang nag-alala ako sa'yo." Seryosong sabi nito na para pang naiiyak.

Napangiti naman ako at marahan na pinisil ko ang kamay niya.

"Salamat, kahit sa paggising ko nandiyan ka." Wika ko at naramdaman ko ang pamumuo ng luha sa mga mata ko.

Hinagkan nito ang likod ng palad ko at sumunod sa noo ko.

"I love you so much, hindi kita kayang iwan hangga't hindi ko nakikita na ok ka na." Sagot nito.

"Tama siya, Camilla. Siya lang ang nagbantay sa'yo ayaw niyang umuwi at halos wala 'yang tulog."

Napalingon naman ako sa gilid ko naroon pala si mama nakau