Share

Chapter Six

Author: leemoonaudrie
last update Last Updated: 2025-08-29 18:45:05

“Hindi ito nakakatuwa!” Bulaslas ko sa inis. Tinawanan ako nito at iniaabot sa akin ang kopitang may laman. “Hindi ko iinumin ‘yan. Babalik nalang ako bukas kapag maayos ka na kausap.”

Balak ko na sana umahon pero sinundan niya ako. “Come on, this is our new flavor, just have a sip.” Palarong saad nito.

Tiningnan ko siya ng masama. “Alam mo, kung close tayo pwede sana pero hindi kita kilala.” Umahon ako sa pool.

Pilyo itong tumawa. “I control everything. You cannot get out of this place without me.” Umahon rin siya sa pool bitbit pa rin ang mga baso at alak sa kamay niya. Tumayo ito sa harap ko. Palapit ng palapit kaya patuloy lang akong umaatras hanggang sa macorner. “Even when you scream, no one will rescue you.”

Ramdam ko ang hininga niya sa mukha ko na siyang nagpapainit sa dugo ko.

Sana paggising ni Cael, suntukin niya ung mukha ng taong ‘to. Gwapo sana e, masama lang ugali.

“Uuwi na ako. Lasing ka na.” Nginitian ko siya at tinulak sa Bandang balikat. Ang lapit nito. Wala pang suot na pang-itaas, tanging shorts lang.

“Did Cael already kissed you?” Kumunot ang noo ko. Kinulong niya ako sa mga braso niya nang tumukod siya sa pader sa likudan ko.

Yumuko ako. “B-Bakit naman niya ako hahalikan?” Sa buong pagkakaalala ko. Hindi nagbalak or sinubukan ni Cael ang halikan ako. Maski sa pagyakap, ilag. “Bakit mo ba nai—” Agad ko siyang tinulak at sinampal nang malakas nang lumapit ang mukha nito sa akin. “Bastos!”

Walang hiya ‘to! Nanakawan pa ako ng halik?!

Napahawak siya sa pisngi niya. Hawak pa rin niya ang bote sa kamay niya pero ang mga baso, nabasag nang mabitawan niya matapos ko siyang sampalin.

“I told you already, I can give you your salary n—”

“Trabahong matino hanap ko. Sa lagay mo ngayon, may balak kang masama!” Inis kong sagot sa kanya.

“You'll regret this.” Nilagok niya ang alak na hawak niya. “I hate you, you have this strings attach to Cael. That traitor is a murderer and kidnaper.” Inis nitong turan nang maubos ang hawak niya. Muli siyang humakbang palapit sa akin.

Bumilis ang tibok ng puso ko pero ang mga paa ko hindi makaalis.

“Hindi ko alam ang ibig mong sabihin,” 

Tumalikod ito sa akin at tumapat sa pool. “Join me,” pag-aya nito.

“Wala akong pamalit. Kita mong basa na ako hindi ba?” matapang na sagot ko kahit sa kalooban ko. Matinding kaba na ang nararamdaman ko.

“I can request for your clothes. Manonood ka lang ba? Solo natin ang pool, I reserved it for you.” Agad itong tumalon ulit sa pool. Ano ba ang dapat akong gawin?

Habang abala siya sa paglangoy. Muling nadaanan ng mga mata ko ang nakatuping tuwalya at rob sa dulong beach bench. Nagkunwari akong lumusong sa gilid ng pool, lumakad dahan-dahan palapit sa beach bench na balak kong lapitan.

“Gabi na, hindi ka pa ba aahon?” Patay malisya kong tanong habang nakasisid siya. Muli akong umalis sa tubig at dinampot ang tuwalya at rob. “Magbabanyo lang ako.” Mabilis akong kumaripas paalis ng pool area at dali-daling tumakbo sa hallway na dinaanan ko kanina.

Agad akong pumasok sa female shower area. Malawak ito. Bawat pinto, tinitingnan ko kung may bintana pero wala!

Sa dulong shower area ako pumasok. Hindi na ako uulit na pupunta sa ganitong oras. Hinubad ko ang polo dress ko. Basa pati ang spare phone ko!

Sinubukan ko itong buhayin, pero wala. Napasukan ng tubig.

Saglit akong nagbanlaw. Tanging panloob nalang ang hindi ko inaalis at ipinatong ko ang rob na nakuha ko. Kasunod ay pinulupot ko ang tuwa—

“Open this damn door!” Nanlaki ang mata ko sa anino niyang nasa labas ng shower cubicle. Nasa loob siya ng female shower! Bumalik ang kaba sa dibdib ko. Bakit ba kasi wala akong access palabas?!

Tinginan ko ang paligid, walang kahit ano. Tanging basang dress ko lang!

“I said open this fucking door or I'll fuck this up!” Hinampas niya ang shower door ng dalawang beses. Kumalabog ito. Napatakip ako ng bibig ko habang nakatingin sa anyo niya.

Blurred glass door ang pintuan na nakapagitan sa aming dalawa. Napasandal ako sa pader. Kita ko ang steam ng hininga niya sa glass door. Hindi ko maipagkakaila na may kalakihan ang mga braso niyang nakatukod sa glass door. Kayang basagin ng lalaking ito ang pintuang ito. 

Hindi siya ung Damon na nakilala ko sa ospital. Ibang-iba ang anyo niya ngayon bago ko siya iwan mula sa pool area. Wala siya sa wisyo at halimaw! 

“Angel,” Para akong tuod na hindi makakilos. Ang malamig niyang boses ay biglang nanlambot na parang anghel na tumatawag sa pangalan ko. Sinuklay niya ang buhok niya gamit ang mga mahahaba niyang daliri. “Sweetheart, please open this door.” 

Hindi ko mahanap ang relief sa boses niya, ramdam kong kakainin niya ako ng buhay kapag lumabas ako. “Hindi mo magugustuhan kapag nagalit ako…” 

Pilit kong pinapaandar ang phone ko. Lumalabo ang mga mata ko na agad kong kinusot. Luha. 

Umiiyak na ako! Napahilamos ako sa sarili ko, umiiyak na ako sa takot. Napaupo ako na parang may maitutulong ito na makatakas pa ako. “P-Please, ayoko na.. ” 

Napahagulgol ako. Pilit ko mangtakpan ang bibig ko, patuloy na lumuha ang mga mata ko. 

Ano? Bigla bang magkakalindol at kakainin siya ng lupa para makatakas ako? 

“Just open this door,” Mahinahon niyang utos na hindi nakakapaghatid ng kapayapaan sa dibdib ko. “I won’t hurt you.” 

Muli akong tumayo. Huminga ako ng malalim, lasing siya. Kaya ko naman siguro magpatumba ng lasing, hindi ba? Hawak ang mga gamit ko. Dahan-dahan akong lumapit sa puntuan. Umatras siya mula rito. Tinanggal ko ang lock, pumitik ito. Papasok ang bukas ng pinto, nakaantabay ang pwersa kong isarado ito ulit kapav sinubukan niya pumasok! 

Hindi ako nagkamali, sumugod siya at patulak na binuksan ang pinto. Agad akong umatras sa shower, sa pwersang ginawa niya,  bumagsak ang katawan niya sa sahig. Ginamit ko ang dress ko para takip sa mukha niya bago ko binuksan sa hot temperature ang shower at kumaripas ng takbo.

Sa dulo ng hall bago ‘yung entrance na napasukan ko, may gym area, sa loob ng gym may nakita akong elevator. 

“You cannot run away!” Sigaw niya, nagawa kong makapasok sa elevator. Pinindot ko lahat ng number para sumarado ito. 

Kita ko ang paghabol ng anino niya. Bago pa siya makapasok sa gym, nagsarado ang elevator at agad itong bumukas sa ground floor kung nasaan ang receptionist kanina. 

Agad akong tumakbo palabas ng entrance nang biglang bumukas ito. Sa bilis ng takbo ko, bumangga ako sa katawan niya ngunit mabilis akong nasalo nito. 

Kunot noo itong nakatingin sa akin, “Angel?! Are you okay?” tinanaw nito ang pinanggalingan ko. Agad akong umiling sa tanong niya. “What happened?”

Kumapit ako sa braso nito. “Maevrick, buti dumating ka!” 

Muling tumunog ang elevator. Napalingon ako sa gawing pinanggalingan ko. Iniluwa nito ang basa, namumula at lasing na si Damon. 

Kumalas ako kay Maevrick upang kumaripas ulit ng takbo sa takot na maabutan ako ng nilalang na iyon ay siya namang pagkirot ng sintido ko. 

Kirot na naramdaman ko bago maaksidente si Cael. Kirot na siyang humihiwa sa bungo ko. 

Nadapa ako at napahawak sa ulo bago nagdilim at bumagsak ang katawan ko. 

If Cael could just save and run away with me again. Kung gising lang siya… 

__________

“Are you going home with me?” tanong ng lalaking hindi ko maaninag ang mukha. 

Tumango ako, “Of course, you're my home.” awtomatikong sagot ko na naghatid ng ngiti sa lalaking walang mukha. 

Hindi ko maintindihan kung paano ko nasabing nakangiti siya, pero inakbayan ako nito at hinalikan sa noo. “Then we’ll go now. ” 

Iniwan namin ang lugar kung saan may basag na lamesa, nagkakalat na papel at mga trabahador sa isang opisina na nakatulala sa kwartong pinanggalingan namin. 

Nakarating kami sa isang malaking bahay. Nasa mini bar ‘yung lalaking walang mukha. Ramdam ko ang lungkot at pagkadismaya nito habang nagsasalin ng alak sa baso niya. 

Niluwagan nito ang kurbatang sumasakal sa kanya at kinalas ang tatlong butones ng polo niya. 

Tinawag ko ang pangalan nito, na maging ako hindi ko marinig kung anong tinawag ko sa kanya.

Nawala ang kalungkutan nito at napalitan ng ngiti. Naparang nakakita ng anghel, nilagok nito ang alak sa kopita. 

Niyakap ko siya mula sa likod, agad niting hinabol ang mga kamay ko, nilaro ang mga daliri ko at hinalikan. 

“Stop drinking, you know my rules right? ” Malambing kong utos ko sa kanya. 

Muli akong hinalikan nito sa kamay, “Just a last shot, please?” Pakiusap nito. 

Ngumuso ako at sumandal sa balikat niya habang patuloy na nakayakap sa kanya. “Okay, at matulog na tayo please?” huling hirit ko. 

Tumango ito. Ramdam ko ang lungkot sa ekpresyon nilang hindi klaro sa paningin ko.

Kasunod no’n ay nasa kwarto na kaming dalawa. Lungkot na lungkot pa rin ang lalaking nasa panaginip ko. N*******d ang pangtaas nito at tanging pantalon lang ang suot.

Lumapit ako sa harapan niya, nakasandak siya sa kama katapat ang terrace ng kwarto. 

H******n ko ang pisngi nito, naagad niyang sinandalan na parang nangangailangan ng matinding pagkalinga mula sa akin.

Napabuntong hininga ako at lumapit sa kanya. Hinalikan ko siya sa noo, dulo ng ilong at pababa sa mga labi niya. Damping halik, na nagpalambot sa kanya. 

Matikas ang katawan ng lalaking ito, pero ramdam ko na nanghihina siya. 

“Gusto mo, iatras muna natin ang kasal? You know me, I can wait for another year.” bulaslas ko. 

Agad hinapit nito ang bewang ko palapit sa kanya. Nakayakap siya na parang takot na takot na mawala ako sa paningin niya.

“No, I can’t wait for another year. We're going to get married this year. Pinipili kita over everything!” Nagdala ito ng apoy sa dibdib ko. Parang kinikiliti ng mga salitang lumalabas sa labi niya. 

Muli ko siyang hinalikan sa labi, hinawakan nito ang pisngi at batok ko. Hindi kumakawala na parang iniinom ang bawat halik ko sa sobrang pagkauhaw niya. 

Kumalas kami sa isa’t-isa. “I won’t leave you, Ma moitie.” Bulaslas ko. 

Para akong nahulog sa isang bangin, kasama si Cael. Lumabo ang paligid. Napapikit ako sa liwanag. 

Nanlalamig ang mga paa ko, niyakap ko ito at nagsumiksik sa malalambit na unan na nakapaligid sa akin. Naramdaman ko ang malambot na tumakip sa nilalamig kong katawan. 

Amoy kape. 

Agad akong napadilat. Kunot noo at hinanap kung saan galing ang amoy. Si Damon ang nagkakape sa paahan ko. Nakatingin ito sa akin matapos niyang humigop ng kapeng hawak niya.

Muling nagbalik sa alaala ko ‘yung nangyari kagabi. Ang halimaw na ‘to! Mabilis kong hinila ang kumot at itinakip sa katawan ko. 

Sinilip ko ang kasuotan ko sa ilalim ng kumot. ‘Ung robe ang huli kong sinuot, ngayon isang white long sleeve polo na. 

“Sorry about last night, I didn't remember all the things that happened.” Muli itong himigop ng kape niya.

Malayo ang aura niya sa nakita ko kagabi. Nakawhite shirt at white pajama siya habang nakaupo sa sofa malapit sa paahan ko.

Hindi panaginip ang ginawa niya. Namumula ang mukha nito dahil sa hot temperature sa shower na binuksan ko. May bakas ng kahapon. 

“Nasaan ako? At bakit ka nandito?” Kunot noo kong tanong sa kanya.

“You called me in your sleep,” Malamlam ang mga mata nitong tumingin sa akin. Nagtataka. “You said, I’m your home.” 

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Stolen Bride of My Enemy   Chapter Twenty-Eight

    Camera clicks. Flashes. Poses.Sa halos limang daang kuha sa iba't-ibang angulo ang unang photoshoot ko. Sobrang saya ni Cecilia bago kami umuwi. Siya rin ang pumili ng ‘best shots’ na tinatawag niya.Sa limang daang pictures, tatlo lang ang nai-release at inupload sa internet.“Look, hija.” agad ko siyang nilingon sa caption na inilagay niya.#thereturnofanangelNatawa ako sa inilagay niyang hashtags. Parang pang tita talaga.“Thanks for the ride, Cecilia.” I hugged her, bago ako bumaba ng sasakyan.Since magkaiba kami ng building pero iisang residents condo lang.Maikling trabaho lang pero pakiramdam ko ay pagod na pagod ako. Napaupo ako sa vanity mirror ng kwarto ko at nagsimulang alisin ang mga kolorete ko sa mukha.Matapos ang night rituals ko, agad na rin akong nahiga, mabilis akong dalawin ng antok dahil sa regular exercises na ginagawa ko kada araw.Kinabukasan, panay tunog ng notifications ko ang bumungad sa akin. Pikit mata kong hinanap ang phone ko sa ilalim ng unan ko at n

  • Stolen Bride of My Enemy   Chapter Twenty-Seven

    Habang nag aabang nang taxi, hinabol nito ang kamay ko kaya agad ko siyang nilingon. Nginitian niya ako pero may pag-aalala pa rin sa mga mata niya. “Sigurado ka na ba?”Hinawakan ko ang kamay niya at ginantihan ng ngiti. Ang buong sitwasyon ang naglapit sa aming dalawa. Kung hindi ako hinimatay ng araw na ‘yon, wala akong makikilalang katulad niya.“Oo naman. Baka sakaling bumalik ang lahat sa maayos, at hindi na kami maging linta sa buhay ng Delvego na ‘yan.” Binitawan ko ang kamay niyang nang huminto ang taxi sa harap namin.Isinakay ng driver ang maleta ko at niyakap ko si Jas bago ako pumanhik sa loob. “Anim na buwan, matagal rin ‘yon.” kumalas siya sa yakao na parang naiiyak na. “Sisendan kita ng mga old reels at interviews ng dating ikaw. Idol pa naman kita!”Pinahid ko ang mga mata ko dahil naiiyak rin ko. “Ano ka ba, wag ka nga umiyak!” biro ko sa kanya.“Sana kapag naalala mo na lahat, hindi mo ako makalimutan ah.”“Oo naman.” Sumakay na ako sa taxi at sinadaro ako ang pinto

  • Stolen Bride of My Enemy   Chapter Twenty-Six

    “I love your previous portfolio, but this was years ago, right?” Agad akong tumango kay Cecilia Reimrez. Isang road manager mula Spain na naghahanap ng model ngayon sa pilipinas.Tatlong buwan na ang nakakalipas mula ng pinapasok ako ni Maevrick sa mga private workshops for modeling. Hinihintay daw niya ang pagbabalik ng Global Faces sa pilipinas. Isa itong agency abroad at tiyak niyang walang koneksyon ang mga Zuello sa mga ito dahil sila ang pangunahing kakompitensya ng Orbits, agency na may hawak kay Natalia.“Yes, six years ago. I’ve got amnesia due to a car accident, that’s why I left the modeling industry.”“This picture,” itinapat niya ang portfolio ko sa akin. Kuha ito six years ago. “This is taken from Orbits, why did you apply here instead? Why not go back to your previous agency, hija?”“Hindi ko pa naaalala ang lahat pero I can relearn and manage to help your agency shine.” I look her in the eyes. “I want to drag down the current queen.” Natalia Zuello.Lumapad ang ngiti n

  • Stolen Bride of My Enemy   Chapter Twenty-Five

    Nakuyom ang kamao ko. Wag mo kong biguin.“Angel, I’m sorry.”Mula sa pagkakaupo niya ay agad siyang tumayo at lumapit sa akin. Agad akong umatras na nagpahinto sa kanya. Magkaharap na kami ngayon. Umangat ang tingin ko sa kanya.“If that was sincere, do me a favor.” Utos ko sa kanya. Napapikit siya ng mariin sa hiniling ko, napahilot sa kanyang sintido at umikot pabalik sa kanyang lamesa. Bakit hindi niya tanungin kung ano ang gusto ko? Natatakot ba siya sa hihingiin ko?Pero nang sa pagkakamali niyang yon, ni hindi siya kinabahan? Na parang wala akong laban after nyang bitawan ang mga pangako niya nung simula palang.“I heard you left Delvego’s Distillery. If you want me to hire you here you’ll be seeing them again.”Sa tono ng boses niya, hindi niya talaga ako gusto maging parte ng negosyo niya. O kahit maging empleyado. Noon pa man, ganito na ang trato niya, parang yelo na hindi matitibag.May katiting na pride pa naman ako para pumili.“Hindi ‘yan ang gusto ko. Marami kang koneks

  • Stolen Bride of My Enemy   Chapter Twenty-Four

    Ayaw niya sa akin. Iyan lang ang tiyak na nararamdaman kong tumatama ngayon sa sitwasyon ko.Napailing ako. “Kung makapagsalita ka, parang wala kang kasalanan.” Mahinang bulong ko.Parang hindi niya ako narinig. Nagpatuloy siya. Kada salitang lumalabas sa bibig niya, ay siya namang sumasaksak sa dibdib ko.“To let you know, I do hate you. All these strings that connect you with Cael.” Tinalikuran niya ako. “I helped you out. Thinking if I can use you against Cael, he’ll be broken down to pieces if he knew that you’re falling to me. What happened between us ruined my plan.” Napakuyom ang kamao ko. Ginagamit lang pala niya ako. Nasa plano niya ang paglaruan ako! Ako at si Cael.“Walang hiya ka!” Sinugod ko siya at pinaulanan ng suntok sa dibdib niya. “Plinano mo rin pala ito!”Hinawakan niya ako sa mga braso at inalog para magising sa riyalidad. Gising na gising na ako. Wala akong emosyon na nakikita sa mga mata niya. Blanko ito na parang hindi na siya tao. Nagsisimulang bumadya ang

  • Stolen Bride of My Enemy   Chapter Twenty-Three

    “Where the hell are you going?!” Sumunod sa akin si Damon, mula sa opisina ko hanggang pauwi ng mansion, para kunin ang dapat at kaya ko lang dalhin. Nagtrabaho naman ako ng tapat, halos pati nga puso ko maibuhos ko na. Sa maling tao pa!Hindi ko alam na aabot ako sa puntong ganito. Na mauubos ang pasensya, hiya at kabaitan ko. “Angel, can you please stop walking away from the issue? I already provided you a fucking week to leave and now what?” Inis na ito matapos akong harangin palabas ng kwarto ko.“Resigning.” Hinarap ko si Damon, kunot noo ang kilay nito. Ayoko nang tumingin sa mga mata niya. His eyes were talking to mine as if we knew each other deeply. Napalunok ako at umiwas ng tingin.Delusions. Ito ang sisira at nagpapalambot sa akin. Aaminin ko sa sarili ko, nagugustuhan ko siya, pero hindi ko alam kung bakit?!“Why?”“Pinag-isipan kong mabuti ‘to sa loob ng isang linggo.” muli akong tumalikod at inayos ang mga damit ko sa maleta na nabili ko mula sa mga sweldo ko. “Y-Yung

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status