All Chapters of Stolen Bride of My Enemy: Chapter 1 - Chapter 10

Napahawak ako sa ulo ko, ito na naman ang sakit na nararamdaman ko. Kaunting tama lang ng liwanag sa mga mata ko parang hinahati ang mga eyeballs ko sa sakit at hapdi. Nagising ako sa himbing ng tulog ko dahil sa sakit na madalas kong indahin lalo na kapag hindi ko naiinom ang maintenance ko. Lumubog ang kabila ng kama nang maupo si Cael, inalalayan ako nitong maupo. “Masakit na naman ba ang ulo mo? Yung gamot mo nakainom ka ba?” May pag-aalala nitong tanong. Napakagwapo talaga ni Cael, napakamaalaga rin. “Sobrang sakit..” Napayuko ako habang hinihilot ang sintido ko. “Isang linggo na akong hindi nakakainom, nahihiya akong sabihin sa ‘yo. Ngayon pang nawalan ka ng tranaho ulit.” Bulong ko. Napabuntong hininga si Cael at inayos ang buhok kong nakakalat sa pagmumukha ko. Natanggal siya sa pangatlo niyang trabaho ngayong buwan. Kaya nahihiya akong banggitin ang tungkol sa mga gamot ko. Pero ngayon kasi, parang mababaliw na ako sa matinding sakit! Hinalikan ako ni Cael sa noo, naamoy

“Lumayas ka na!” sigaw ni Charity. Ang mama ni Charmi at anak ni Aling Nena. Buntis ito at naka limang buwan na. Single mom. “Anak huminahon ka, ang bata!” Nag-aalalang pakiusap ni Aling Nena habang sinasalo ang mga gamit at damit namin sa labas ng unit. “Paanong hihinahon? Etong babaeng ‘to, ilang buwan ng walang bayad! Mapapaanak ako sa stress kakasingil dito e!” Singhal nito sa nanay niya. Tama siya. Ilang buwan na kaming walang hulog sa upa. Wala akong trabaho. Comatose pa rin si Cael. Mahigit tatlong buwan na. “Kaya lumayas ka nalang!” “Anak, nasa ospital nga kasi si Cael. Hindi kaya ni Ange—” “Anong hindi? Buntis ako, nay! Siya hindi! Pwede siyang magtrabaho! Ano siya prinsesa? Bawal magbalat ng buto?!” Dinuro ako nito pagharap niya sa gawi ko. “Prinsesa ka ba, huh?! Hindi ka marunong magtrabaho, huh?!” Pinalo ni Aling Nena ang kamay ni Charity na naduro sa akin. “Charity! Tama na! Oo, prinsesa ‘yan siya ni Cael!” Muling nagka-iringan ang dalawa. Tungkol sa amin ni Cael. “

“Hindi ka pa ba gigising?” tanong ko sa natutulog na Cael. Maputla na siya. Hindi na katulad noon. Dahan-dahan kong pinunasan ang mukha niya gamit ang basang bimpo.“Wala na tayong bahay,” bulong ko sa kanya. Sabi ng doktor, magandang kausapin ang comatose na pasyente. Binanlawan ko ang bimpo na pinunas ko sa kanya at kinuha ang bag ko na may mga damit.Dahil dito na akong natutulog sa ospital, nagpapalaba nalang ako sa labas. May kaunting nabawas ako sa perang binigay ni Charity noong pinalayas niya ako. Nanunubig ang mga mata ko sa mga pumapasok sa isip ko. Ngayon ko lang napantanto, maraming nilihim si Cael.“Bakit hindi mo sinabi sa akin? Ang dami nating utang na bayarin.” Napatuloy ako sa pagtupi ng mga damit ko. Habang umiiyak. “Binigyan ako ng pera ni Charity, bayad niya sa pag-aalaga ko kay Charmi. Maghahanap ako ng trabaho, tutulungan kita makabangon ulit.” Bumuhos ang luha ko kaya isinubsob ko ang mukha ko sa damit na hawak ko.“Ako naman babawi sa ‘yo, susubukan ko palaguin

Ambrose Damon Delvego. Hindi talaga.Damon? Damon. Damon! Napailing ako kakaisip kung paano ko nabigkas ang pangalan niya noong tulog ako. Paano ko maaalala? E tulog nga ako! Tinawag ko daw siyang, home. My home. You're my h— E, muntik na akong patayin ng tarantadong ‘yun?! Hindi pa pero ‘yung kaba ko nung kalanugin niya ‘yung pinto ng shower area?! Napahawak ako sa dibdib ko. Bumibilis ang tibok ng puso ko at tumatayo ang balahibo ko. Parang mamamatay na ako kung hindi ko natakasan ‘yun. Saang paraan ba ako posibleng mamatay noong gabing ‘yun? Sa pool? Nagahasa? Napahawak ako sa ulo ko at napahilamos sa pumapasok sa isip ko. Sigurado na ba ako? Itutuloy ko ba ‘to? Tatagal ba ako? Paano kung malasing siya ulit? Tapos siya ‘yung boss ko? Paano ako? Paano ako tatakas sa ganoong sitwasyon ulit?! Napatingin ako sa paligid. Lahat ng disenyo related sa alak. Lahat ng uri ng basong pang-inom display. Si Damon, kung kikilalanin mo isang master distiller, hindi pwedeng hindi niya tit

Madali lang ang trabaho ko. Sa company tablet lang nakaharap, ang ibang assistant ang mag-aabot ng time schedules ng set meeting ng mga boss nila, ilalagay ko sa calendar schedule ni Bossing at tapos na.‘Yun ang sabi ni Tery.Nakatitig ako sa tablet na nasa harap ko. Kulay pula lahat ng tabs schedules mula pa kahapon. Tinitingnan ko ang schedules na nagawa ko for next week, may mga kulay pa naman ang mga ito.“Ano bang mali ang nagawa ko?” Napakagat nalang ako sa labi ko, hindi nawawala ang mga tabs na dapat tapos na, nakared lang ito.Napaangat ang tingin ko nang lumabas si Boss sa opisina niya. Si Boss ay si Damon, ayoko nalang palagi isipin ang pangalan niya. Tuwing nakikita o naririnig ko ang pangalan niya, sumasakit ang ulo ko.Hindi ko nga magawang tingnan siya sa mukha. Nasa iisang bubong lang kami, bilang personal assistant niya sa bahay niya ako tumutuloy.