Chapter One-hundred fourty six

“Alam ko kung gaano kahalaga ang pagbabalik ko sayo.  Lalo na at nakita ko mismo ng mga mata ko kung gaano mo ako na-miss noong mga panahong nawawala ako.  Pero, sana maintindihan niyo rin ang desisyon ko na huwag ipaalam sa publiko.  Para din ito sa kaligtasan ng magiging anak natin.  Ayokong dumating ang panahon na malito siya sa iba't ibang artikulong makikita niya sa internet, o kung ano ang sasabihin ng mga tao.  Sapat na sa akin na malaman niyo ni Noah na buhay pa ako at bumalik ako sa inyo na nawalan ako ng pamilya.  So, sana maintindihan mo ako.  ”  Taos-puso kong ungol habang hindi inaalis ang tingin sa aking ama.  “Ayoko na rin i-bring up yung nangyari sa past.  Ayokong banggitin ang nanay ko dito, at lalo na ang mga pangyayari sa nakaraan na gusto niyang kalimutan.  ”

 Natigilan sandali si Mr.  Dawson bago sumilay ang ngiti sa kanyang mga labi.  Alam kong sin