LOGINShare
Chapter 23
Last Updated:
2025-06-30 08:34:53Dala ang bigat ng damdamin at ng bag sa balikat ko, mabilis kong dinial ang numero ni Cheska. Alam kong siya lang ang tanging pwedeng puntahan ko sa ngayon.
Isang ring lang at sinagot niya agad. "Hello? Quicee? Bakit—"Hindi ko na siya hinayaang matapos. "I need your help," diretsong sabi ko, ramdam ang panginginig ng boses ko. "Papunta ako sa condo mo. Umalis ako sa bahay."Tahimik. Ilang segundong katahimikan bago siya muling nagsalita. "Wait, umalis ka? What happened?"Napatingin ako sa madilim na kalsadang nilalakad ko. Huminga ako nang malalim, pilit nilulunok ang sakit na kanina pa bumabara sa lalamunan ko. "I just... I can’t be there anymore, Cheska. I just can’t."Narinig kong napabuntong-hininga siya sa kabilang linya. "Okay, just come here. I'm waiting."Sa wakas, may pupuntahan pa rin ako. May isang taong handang makinig.Mabigat ang hakbang ko palabas ng subdivision. Nakatungo ako, hindi alintana ang lamig ng
Latest chapter
Sucked Me, Mafia Dark Chapter 88
At sa mga salitang iyon, naglakad ako palabas ng kwarto ko, tumungo patungo sa hospital. Ang bawat hakbang ko ay may takot, ngunit may pag-asa rin. Ang aking puso ay puno ng kaba, ngunit sa kabila ng lahat ng iyon, alam ko na ito ang pinakamahalaga—na umpisahan ko ang pagpapakita ng malasakit kay Quicee.Habang naririnig ko ang mga salitang iyon mula kay Mommy, parang may malaking pader na nabangga sa puso ko. "Paano kung simulan ko ngayon?" ang tanong ko, sabay ng isang malalim na hinga. Ang mga mata ko ay nakatingin sa kanya, at sa mga salitang iyon, para bang may bahagyang liwanag na nagsimulang maglaro sa aking dibdib. "Para mapatawad ka niya, maghintay ka sa hospital." Hindi ko alam kung anong ibig niyang sabihin, ngunit naramdaman ko na ang pagnanais ko na magsimula na, na hindi na maghintay pa. Isang bahagi ko ang nagsasabi na maghintay lang, na bigyan ko siya ng espasyo, ngunit isang bahagi ko naman ang nagsasabing kailangan ko nang gawin ang lahat ng maaari kong ma
Sucked Me, Mafia Dark Chapter 87
Yhlorie Dark POVHabang ako’y nakaupo sa kama, ang mga salitang binitiwan ko ay puno ng pag-aalala. Bawat tanong na lumabas sa bibig ko ay parang isang daang porsyento ng pagkabigo. Napakahirap aminin, ngunit ito ang totoo: ang babaeng mahal ko, si Quicee, ay nagdusa dahil sa mga desisyon kong puno ng galit. Ang katanungan ko sa sarili ko ay hindi lang para sa kanya, kundi pati na rin sa aking sarili. "Ano po bang pwedeng gawin ko para mapatawad niya ako, Mom?"Hindi ko kayang makita ang mukha ni Mommy, ngunit naramdaman ko ang sakit sa kanyang mga mata habang iniisip kung paano sasagutin ang tanong ko. Si Mommy Jaile Monticello, isang businesswoman na bihasa sa mga mahihirap na desisyon, ay nagbigay ng malalim na hinga bago siya nagsalita."Yhlorie," simula niya, ang boses niya ay puno ng kalungkutan at malasakit. "Alam mo, may mga pagkakataon sa buhay na hindi natin kontrolado ang mga nangyayari. Ang sakit na nararamdaman ni Quicee ay bunga ng mga akside
Sucked Me, Mafia Dark Chapter 86
"Sinabi ko naman sa’yo na hindi mo kailangang maghiganti," sabi ni Mommy. Ang boses niya ay malumanay, ngunit puno ng lungkot. Hindi ko siya kayang tingnan ng diretso. "May ginawa ka ba?"Isang saglit na katahimikan. Tila baga ang bawat tanong ay parang patalim na dahan-dahang humuhugot ng mga alaala na hindi ko kayang yakapin. Ang mga salitang binitiwan niya ay pumapansin sa lahat ng mga ginawa ko—lahat ng pagsisisi, galit, at pagkatalo ko sa mga nangyari.Naalala ko ang mga gabi ng pagpaplano, ang mga desisyong itinulak ko sa aking sarili, ang mga pagsuway ko sa mga utos ng mga magulang ko, at ang lahat ng ginawa kong hakbang upang maghiganti. Lahat ng iyon ay parang bula, na parang hindi ako nakinig sa kanya."I—" Nahirapan akong magsalita. Hindi ko alam kung saan magsisimula. "Hindi ko alam, Mom." Tumango ako ng dahan-dahan, at nakita kong unti-unting lumabas ang mga luha sa aking mata. "Ginawa ko ang lahat ng iyon dahil naniwala ako na tama ako, na da
Sucked Me, Mafia Dark Chapter 85
Yhlorie (Dark) POVTahimik ang gabi, pero sa loob ng kotse ko, parang may bagyong hindi mapigil. Ang mga ilaw ng kalsada na lumalampas sa bintana ay tila nagsisilbing paalala ng bawat pagkakamaling nagawa ko — lalo na sa kanya.Si Quice.Pagdating ko sa bahay, hindi ko na pinansin ang bantay. Dire-diretso lang ako sa loob, ibinagsak ang katawan sa couch, at napahawak sa sintido ko.Bakit ko hinayaan?Bakit ko hinayaang madamay si Quice?Ang babaeng kahit kailan ay wala namang ginawa kundi intindihin ako...Ang babaeng unti-unti, tahimik, pero buo, ay nagpabago sa akin.Hindi ko maintindihan kung bakit ang bigat ng dibdib ko. Hindi ito tulad ng galit na kinasanayan ko. Hindi ito ang tipo ng sakit na dahil lang sa paghihiganti.Ito ay konsensya. Guilt. At higit sa lahat—takot.“Paano kung hindi siya nagising?”Paulit-ulit ‘yan sa isip ko habang iniikot ang kanang kamay sa buhok ko, na para bang kayang burah
Sucked Me, Mafia Dark Chapter 84
Bigla siyang tumakbo papalapit. Hindi ko pa man naiaangat nang maayos ang sarili ko, niyakap niya ako nang mahigpit, halos hindi ko na maramdaman ang kirot sa sugat ko sa lakas ng tibok ng puso ko. Nanginginig ang balikat niya habang dumidikit sa leeg ko.“Lagot talaga ako kay Tita at Tito kung hindi ka nagising,” naiiyak niyang bulong.Ramdam ko ang panginginig ng boses niya. Ramdam ko ang bigat na ibinaba niya sa yakap na iyon—yung takot, yung guilt, yung kaba, at higit sa lahat, yung pagmamahal.Hinaplos ko ang buhok niya. Mahina, pero may lakas ng loob.“Bakit ka ba kasi ang lakas magpanic… hindi pa nga ako patay,” biro ko, kahit ako mismo ay napapaluha na rin.Narinig ko si Mr. Dark na bahagyang natawa, pero hindi rin maitago sa mukha niya ang lungkot at pagsisisi. Tumayo siya sa paanan ng kama, tinitingnan kami ni Cheska na parang hindi sigurado kung may lugar pa siya sa kwento naming dalawa.Pero hindi ko siya tinaboy. Tiningnan ko
Sucked Me, Mafia Dark Chapter 83
Quice POVNagising ako nang dahan-dahan, at agad kong naramdaman ang kirot sa aking katawan. May naramdaman akong kakaibang init sa paligid ko, at ng muling buksan ko ang aking mga mata, nakita ko ang puting kisame na nasa harapan ko. Ang liwanag mula sa overhead lights ay masyadong maliwanag, at halos mapapansin ko ang bawat detalye ng kisame – ang mga linya ng pintura, ang maliit na mga gasgas, at ang kahinaan ng pagkaka-ayos ng mga ilaw. Ang amoy ng disinfectant at ang malinis na hangin ng hospital ay nagbigay pa ng tila ibang pakiramdam sa akin.Ang aking mga mata ay dahan-dahang nagsimula ring mag-adjust sa liwanag, at doon ko nalamang napansin na ako pala ay nakahiga sa isang hospital bed. Hindi ko matandaan kung paano ako napunta dito. Ang katawan ko ay tila tinamaan ng bigat ng mga pangyayari, at pati ang ulo ko ay mabigat, parang may mga alaala na tumatakbo pero nahirapan akong alalahanin.Habang nilalapitan ko ang aking katawan, naramdaman ko ang
