Kabanata 49

I am loved, for sure I am. 

The idea of falling in love terrified me for a long time. Then suddenly, someone came to knock on the door of my life, bringing this kind of love that will take me to forever to get over. 

He made me realize that a long time ago, I was already loved, and will always be loved. 

That in between dream and reality, space and time, life and death, and happiness and sadness, I exist.

Pakiramdam ko ay nakasakay ako sa ulap na marahan ang galaw sa himpapawid. Dinadala ako sa init ng aking tahanan para bigyang lunas ang nalulumbay na puso.

Na sa nanlalamig na mga ala-ala, patuloy akong hihilahin ng oras pabalik sa kung saan ako nagsimula. Ang bawat rason na naging dahilan ng lakas ko para magpatuloy at magmahal, laging bibisita sa aking isipan.

Minemorya ko ang bawat detalye ng Isla Ardor. Mula sa mga puno, pino at maputing buhangin, ang paggalaw ng ulap, ang lamig ng hangin, paghiyaw ng mga kabayo, an