Napatayo ako at nahilot ang sentido. I got my phone from my desk and dialled Chio's number. It rang for a moment before I heard her sleepy voice.
"Weino..."
Tumikhim ako, sinusubukang maigi na maitago ang galit sa boses.
"Did I wake you up?"
"Yup...But it's okay."
Matagal pa bago ako nakasagot.
"Sorry for waking you up. I know it's late. Go back to sleep and continue your rest. I'll see you tomorrow."
"Can we just talk now? Hindi na ako makakatulog," she said in a low voice.
Biglang kumalma ang galit sa loob ko. Sa isang mahinang boses ay tila ba tinangay na ng alon ang lahat ng galit na nararamdaman ko ngayon.
Chio's voice got my knees weak. Muli akong umupo sa swivel chair at isinandal ang ulo sa likod nito.
"What do you want us to talk, darling?"
"How's your day?" tanong niya.
"It was fine. How about you? You went to the foundation?"
"It was tiring. I s
"You should get yourself a boyfriend. Ilang taon ka na ring naghihintay," si Zeri nang magawi sa bakeshop ni Tita.Matingkad ang sikat ng araw nung araw na 'yon. Nasa Rouseau ako--- bakeshop ni Tita. Dumaan si Zeri para makita ako dahil madadaanan niya rin naman pauwi ang Rouseau."It's been years, and still counting," I said, almost laughing. Sumama ang tingin niya sa akin saka sumimsim sa juice niya. I cut a small slice on my cake and ate it. Napangisi ako dahil sa mukha ni Zeri na ngayon ay pekeng nakangiti sa akin.That's it! Naiinis na naman siya dahil sa katigasan ng ulo ko. Matagal niya ng pinagpipilitan na maghanap na ako ng nobyo. Sa aming dalawa, mas may pakealam pa siya sa buhay pag-ibig ko kesa sa akin. I just don't think that having no boyfriend should stress me. Wala naman akong nakikitang mali sa pagiging single. Isa pa, mas maganda iyon para mapagtuonan ko ng pansin ang mga bagay na ginagawa ko at gusto ko pang gawin. For me, bein
Nakahiga ako sa sun lounger malapit sa pool ng tinutuluyan kong hotel nung tumawag si Zeri. Ang akala ko ay magtatanong lang siya kung bakit hindi ako nagpaalam na aalis pero iba iyon sa mga narinig ko."Chio...what should I do ngayong wala ka rito? You know me, I am not good in making decisions," pagmamaktol niya sa kabilang linya na para bang maiiyak na.I sighed. Ibinaba ko sa mata ang suot na wayfarer. Masyado na akong nasisilaw sa liwanag ng araw. "Isipin mo kung ano ang mga posibleng mangyari kung sakali mang susundin mo ang sarili mo. Do it to the other option too and evaluate the situation once again."Sandaling natahimik si Zeri. Ilang saglit pa ang lumipas bago ko muling narinig ang boses ng kaibigan."What if the possible consequence that I like is being happy with him? Even if it means that I'll be hated by my own family...""Why does family always go against love?" tanong ko sa mahinang boses."Kung susugal ka, maaaring
Binuo ko ang sarili para sa gagawing paglakad. Nauna si Tita na sumuong sa dagat ng tao. At dahil kilala siya na may-ari ng Rouseau, hindi naging madali sa kanya na makalagpas. Sa bawat hakbang ay natitigil siya para batiin ang mga bisita. Pansin ko ngang medjo naiirita na siya pero pilit niya pa ring sinusuklian ng ngiti ang mga kakilala.Masaya ako na hindi ako kilala. Kalmado ang naging lakad ko pasunod kay Tita. Walang humarang sa akin para bumati. Lilipad ang tingin sa akin pero hanggan doon lang iyon. Ni isa ay walang umimik nung ako ang dumaan sa harap nila.It somehow brings me peace being unknown. Rason kung bakit ayaw ko na isapubliko ang pagpapakilala sa akin bilang taga pamahala ng Rouseau rito sa Priacosta. "People are sometimes annoying!" reklamo ni Tita nang marating namin ang loob.I can see flowers everywhere. May mga congratulations pa na nasa gitna ng mga bulaklak. Ang iba ay galing sa mga politiko at ang iba ay sa business partne
Pinatunog ko ang sasakyan saka naglakad papasok ng Rouseau. Tumunog ang wind chime hudyat nang pagpasok ko.The place was different from yesterday. Hindi ko napansin ang kabuuan nito kahapon dahil siguro sa mga bisita at bulaklak dahil opening.Nagdire diretso ako hanggang sa counter. Kaonti pa lang ang tao ngayon. Karamihan ay mga turistang naka dine in at ang iba ay mga lokal na namimili na nagtetake out lang.Napa-angat ang tingin ng cashier sa akin matapos maibigay ang order nung ginang. Her eyes widened a fraction when she realized who I am.I smiled. Ramdam ko ang tensyon niya sa kabila ng distansya sa pagitan namin. I don't want her to feel that."Good morning, Miss Chio!" yumuko siya. "Pasensya na po at ngayon ko lang kayo napansin...""It's fine," I assured her.Binalingan ko ang paligid bago muling ibinalik ang tingin sa kanya."Ikaw lang ba ang makakasama ko rito?" tano
Kulay kahel ang buong building. Ipininta ang papalubog na araw na nagtatago sa likod ng mga alon sa malaking dingding. Iyon ang bumungad sa akin pagpasok.The premise looked so clean and well maintained. Maraming puno ang nakahilera sa magkabilang gilid ng daanan na kasalukuyan naming dinadaanan.May malaking fountain sa gitna, tingin ko'y rotunda ng mga sasakyan. Kaso nga lang ay ipinagbawal na ang pagpasok ng mga ito kaya mga batang babae na lamang ang nagtatakbuhan paikot sa fountain.They are wearing the same shirt, but with different names. Sa tingin ko ay nasa edad dose hanggang katorse pa sila. Naglalaro sila ng habul habulan. Sa 'di kalayuan ay may batang tumatakbo palapit sa kanila."Sali ako!" the girl exclaimed and joined them.Tumigil sa pagtakbo ang dalawa at basta nalang na nagtawanan."Ayoko na maglaro! Tinamad ako bigla," makahulugang sinabi nung isa na halatang pina
"Ako na po..." mahinang sambit ko sabay kuha ng tray kay Aling Debbie.Nagdalawang isip pa siya kung ibibigay ba sa akin ang tray o siya na ang maghahatid nito sa hapag. Sumulyap ako roon. Nandoon sina Papa at Weino. Nag-uusap at minsan pa ay nagtatawanan."Kaya ko na po ito, Aling Debbie," ulit ko nang muli siyang balingan.Nilahad ko na ang mga kamay, handa na sa pagtanggap ng tray. Bumagsak ang tingin niya roon saka marahang napailing."Ikaw talagang bata ka..." binigay niya sa akin ang tray. "Mamaya pagalitan ka pa ni Gov dahil imbes na kumain ka roon ay nandito ka't tumutulong.""Hindi naman po siguro."Ngumiti ako. Kung hindi lang ako nakakaramdam ng tensyon ay baka kanina ko pa natapos ang kinakain. Masyadong madilim ang mga mata ni Weino para hindi ko iyon mapansin. Samantalang si Papa naman ay panay bato ng tanong sa kanya.Tahimik kong nilakad ang hapag. Sabay sila na napa-angat ng tingin nang sinimulan kong ipam
A long stretch of silence followed his words. Hindi kami nagkibuan. Kinuha ko ang pagkakataong iyon para balikan ang lahat ng nangyari, baka sakaling maalala ko kung paano kami nauwi sa ganito. The first time I met him, he was so oblivious of his surroundings. And even if he knows what's going on, Weino will never care. That's it! That man is also dangerous. Ilang beses nang inulit ni Richard sa akin iyon at wala akong pag-aalinlangan na maniwala sa kanya. Weino is his best friend. He knows him well and there is no certain reason for him to lie and say that he is indeed dangerous when he isn't. What would be his benefit for damaging his best friend's image, right? And it did not surprise me. Sa mukha niya palang ay alam ko na iyon. His eyes are too strong, enough for them to scream the darkness he might hold inside. The danger is present in his every move. Ang intimidasyong nararamdaman ko ay pinapaalala sa akin ng kanyang maliliit at mararahang galaw.&
Tumigil ako sa binabasa para pagtuonan ng pansin ang kausap sa phone. I took a deep breath before letting it out through a heavy sigh. Alas diyes na ng umaga pero wala parin akong gaanong nagagawa rito sa opisina. Maliban sa pagbabasa ng ilang dokumento at pagpirma ng dalawang papeles ay wala na akong gagawin pagkatapos. "So you are finally dating a guy, huh?" tunog nagtatampo si Zeri ngayon. "Don't deny it, Chio! I don't know if I should feel happy because you are finally entertaining someone or just feel upset because you didn't tell me! Kung hindi pa ako tumawag ay hindi ko malalaman!" Ngayon ay sigurado na ako sa tono ng boses niya. She is both happy and disappointed. Pero nangibabaw ang disappointment sa boses niya. "I didn't say I am dating him, Zeri. Hindi mo ba iyon narinig o ayaw mo lang intindihin?" I asked. Bumuntong hininga siya. I can hear a tearing sound of a cellophane from the background. Baka ngayon p