I unclasped my seatbelt and bent to reach my bag. Tamad kong kinuha ang phone at nangunot ang noo nang lumabas ang pangalan ni Weino sa screen.
I received six messages from him. Ang iba ay kagabi lang natanggap pero hindi ko pa nababasa.
Weino:
Rest if you're not able to handle the anger anymore. Magpapahinga rin ako pero bukas aayusin na natin 'to. I don't want to leave you so we will talk when our mind is calm.Weino:
I love you, in case you forgot because we're in this mess. Rest assured, I love you.Weino:
Eat your meal.Weino:
Let's talk, Chio. I'll be home to see you in my house tonight. Wait me there.Weino:
Don't leave my house. Do you want something? I'll buy it for you.Weino:
Something importanWala na akong oras para mag-reply pa. Nagsimula na akong mataranta kaya paulit ulit kong kinalabit si Calin.He turned to me. Magpapaalam na sana ako nang bigla niya akong abutan ng bote ng alak."Calm down. Para kang naiihi riyan!" he said as a chuckled came to follow his words.Nagkatinginan kami ni Jaeous. Bumakas sa mukha niya ang pagtataka nang makitang hindi na ako mapakali. Nahulog ang tingin niya sa phone ko nang makitang umilaw ito."Hinahanap ka na?" he asked."O-oo..."Tipid siyang tumango. Binalingan niya si Calin at sinubukan itong kausapin. But Calin looks like he is a bit tipsy. Tawa lang siya nang tawa at mukhang hindi naiintindihan ang sinasabi ni Jaeous."Sino?" tanong ni Calin saka ako binalingan."Uuwi na---" natigil ako nang mag-ring ang phone.Sasagutin ko na sana ito nang bigla itong hablutin ni Calin."Galit ka sa kanya, diba? Then enjoy the night! Party!" sigaw
It was almost an airy whisper. Marahan niya akong dinala paupo sa kanyang hita. I tried to get up but he halted me. Umusog siya saka pinagparte ang mga hita. Nahulog ako sa espasyo sa pagitan nito at kaagad na ikinulong ni Weino. His legs were locking me in between them!Nanindig ang balahibo ko nang tumama ang kanyang daliri sa aking leeg nang sikupin niya ang mga hibla ng aking buhok."Are you hungry?" he asked."No...""Does your head hurt?""No..."He went silent for a moment."What do you want to do?""I want to eat," agap ko."I thought you are not hungry?"I frowned. Umayos ka, Chio!"What exactly do you want to do, darling?" naniniguradong tanong ni Weino.Bumuntong hininga ako."I want to sleep again," tugon ko, hindi sigurado.I can imagine him raising his brow at my remark. Kulang nalang ay tampalin ko ang noo dahil sa sobrang kalutangan ko.
I will find her, or I'll die trying.The girl came to visit me through my dreams again. I already lost count how many times did this happened but all I could remember is the great feeling she never failed to make me feel.Is it even possible to fall in love with someone you just met in your dreams? In times when your defense is weak, heart is slowly beating, and unconscious soul that won't even remember the scenes tomorrow morning.It is strange to wake up with eyes looking for someone not there. Strange as how my heart beats for someone I haven't met yet. Homesick for a girl that feels like home.To the girl in my dreams, whoever you are, I will always wait for you."Damn, Weino! You are getting crazier every passing day! How can you find that girl in your dream?!" Richard hissed.I turned to him with no emotion marked on my face. Ilang sandaling nanatili ang tingin ko sa kanya bago tinungga ang alak sa isang bagsakan.His eyes
Napatayo ako at nahilot ang sentido. I got my phone from my desk and dialled Chio's number. It rang for a moment before I heard her sleepy voice."Weino..."Tumikhim ako, sinusubukang maigi na maitago ang galit sa boses."Did I wake you up?""Yup...But it's okay."Matagal pa bago ako nakasagot."Sorry for waking you up. I know it's late. Go back to sleep and continue your rest. I'll see you tomorrow.""Can we just talk now? Hindi na ako makakatulog," she said in a low voice.Biglang kumalma ang galit sa loob ko. Sa isang mahinang boses ay tila ba tinangay na ng alon ang lahat ng galit na nararamdaman ko ngayon.Chio's voice got my knees weak. Muli akong umupo sa swivel chair at isinandal ang ulo sa likod nito."What do you want us to talk, darling?""How's your day?" tanong niya."It was fine. How about you? You went to the foundation?""It was tiring. I s
"You should get yourself a boyfriend. Ilang taon ka na ring naghihintay," si Zeri nang magawi sa bakeshop ni Tita.Matingkad ang sikat ng araw nung araw na 'yon. Nasa Rouseau ako--- bakeshop ni Tita. Dumaan si Zeri para makita ako dahil madadaanan niya rin naman pauwi ang Rouseau."It's been years, and still counting," I said, almost laughing. Sumama ang tingin niya sa akin saka sumimsim sa juice niya. I cut a small slice on my cake and ate it. Napangisi ako dahil sa mukha ni Zeri na ngayon ay pekeng nakangiti sa akin.That's it! Naiinis na naman siya dahil sa katigasan ng ulo ko. Matagal niya ng pinagpipilitan na maghanap na ako ng nobyo. Sa aming dalawa, mas may pakealam pa siya sa buhay pag-ibig ko kesa sa akin. I just don't think that having no boyfriend should stress me. Wala naman akong nakikitang mali sa pagiging single. Isa pa, mas maganda iyon para mapagtuonan ko ng pansin ang mga bagay na ginagawa ko at gusto ko pang gawin. For me, bein
Nakahiga ako sa sun lounger malapit sa pool ng tinutuluyan kong hotel nung tumawag si Zeri. Ang akala ko ay magtatanong lang siya kung bakit hindi ako nagpaalam na aalis pero iba iyon sa mga narinig ko."Chio...what should I do ngayong wala ka rito? You know me, I am not good in making decisions," pagmamaktol niya sa kabilang linya na para bang maiiyak na.I sighed. Ibinaba ko sa mata ang suot na wayfarer. Masyado na akong nasisilaw sa liwanag ng araw. "Isipin mo kung ano ang mga posibleng mangyari kung sakali mang susundin mo ang sarili mo. Do it to the other option too and evaluate the situation once again."Sandaling natahimik si Zeri. Ilang saglit pa ang lumipas bago ko muling narinig ang boses ng kaibigan."What if the possible consequence that I like is being happy with him? Even if it means that I'll be hated by my own family...""Why does family always go against love?" tanong ko sa mahinang boses."Kung susugal ka, maaaring
Binuo ko ang sarili para sa gagawing paglakad. Nauna si Tita na sumuong sa dagat ng tao. At dahil kilala siya na may-ari ng Rouseau, hindi naging madali sa kanya na makalagpas. Sa bawat hakbang ay natitigil siya para batiin ang mga bisita. Pansin ko ngang medjo naiirita na siya pero pilit niya pa ring sinusuklian ng ngiti ang mga kakilala.Masaya ako na hindi ako kilala. Kalmado ang naging lakad ko pasunod kay Tita. Walang humarang sa akin para bumati. Lilipad ang tingin sa akin pero hanggan doon lang iyon. Ni isa ay walang umimik nung ako ang dumaan sa harap nila.It somehow brings me peace being unknown. Rason kung bakit ayaw ko na isapubliko ang pagpapakilala sa akin bilang taga pamahala ng Rouseau rito sa Priacosta. "People are sometimes annoying!" reklamo ni Tita nang marating namin ang loob.I can see flowers everywhere. May mga congratulations pa na nasa gitna ng mga bulaklak. Ang iba ay galing sa mga politiko at ang iba ay sa business partne
Pinatunog ko ang sasakyan saka naglakad papasok ng Rouseau. Tumunog ang wind chime hudyat nang pagpasok ko.The place was different from yesterday. Hindi ko napansin ang kabuuan nito kahapon dahil siguro sa mga bisita at bulaklak dahil opening.Nagdire diretso ako hanggang sa counter. Kaonti pa lang ang tao ngayon. Karamihan ay mga turistang naka dine in at ang iba ay mga lokal na namimili na nagtetake out lang.Napa-angat ang tingin ng cashier sa akin matapos maibigay ang order nung ginang. Her eyes widened a fraction when she realized who I am.I smiled. Ramdam ko ang tensyon niya sa kabila ng distansya sa pagitan namin. I don't want her to feel that."Good morning, Miss Chio!" yumuko siya. "Pasensya na po at ngayon ko lang kayo napansin...""It's fine," I assured her.Binalingan ko ang paligid bago muling ibinalik ang tingin sa kanya."Ikaw lang ba ang makakasama ko rito?" tano