"OMG, Yongsann Lim! Finally, you're back!" malakas na sabi ni Judie. "Oh my goodness! So, totoo ngang nakabalik ka ng bruha ka! Welcome back to the Philippines, ang bansang mataas pa sa kalawakan ang requirements sa mga job hiring!" segunda ni Lou na ikinatawa ko pa. Hindi pa ang mga ito nakontento at niyakap pa ako nang mahigpit."Aray ko naman, dahan-dahan lang," reklamo ko pa dahil hindi na halos ako makahinga. Agad naman silang kumalas. "Ay, sorry! Masaya lang talaga kaming makita ka."Mas nakakaganda ba talaga ang mangibang bansa? Parang kailangan ko na ring idagdag sa bucket list ko," tudyo pa sa akin ni Lou. "Kugtong 'to! Huwag mo ng pangarapin na manirahan sa ibang bansa. Mahirap.""Really? Sabi mo, eh. So?""So, what?""Balik ka na ba sa career mo?""I don't know. Sa ngayon ay wala pa akong plano. May natanggap akong offer na work from home mula sa company na pinagtrabahuan ko sa Canada.""Ohh, iba talaga ang isang Yongsann. How about you, Grantt and Graxylla?"Hindi nam
Kinakabahan na pumasok ako sa venue ng event ni Grantt. Hindi naman ako mag-isa dahil kasama ko sina Wendy, Judie at Venice. Si Grantt ay nasa backstage na, naghahanda para mag-perform. Naka-set up na rin nang maayos ang sikat na banda na kilala sa MoonSun na magiging ka-collab diumano niya ngayon. Nararamdaman ko rin ang titig ng mga taong nandidito, mas lalo lang na dumadagungdong ang aking dibdib.Umakyat na si Grantt sa entablado at nagsimula na rin ang banda na tumugtog."First time I laid my eyes on someone like you..."Gamit ang aking paningin ay agad na hinanap ko ang may-ari ng boses na pumailanlang. Natagpuan ko ang main vocalist ng banda sa kaliwang bahagi ng stage na siyang kumakanta ngayon."Hey, Yongsann Lim!" Nagulat pa ako dahil sa biglaang pagtawag sakin ni Grantt, idagdag pa ang paraan ng pagkakatawag niya sakin. Parang asong siga sa kanto."Aish, this jerk!" naiusal ko rin, nakalimutan kong maraming tao pala sa kinaroroonan namin.Pumailanlang ang tawanan habang a
"Ito ang bahay mo?" tanong ni Grantt nang makababa na kami. Dinala ko siya rito sa bahay ni Sabrina sa Antipolo. Ang totoo ay kanina pa ako kinakabahan. Ngayon ko sa kanya ipapagtapat ang tungkol sa kay Graxylla. "Ah, kay Sabrina bahay ito," sagot ko habang kinakalma ang aking sarili."Oh, pwede na tayong bumalik sa bahay natin sa Tagaytay. Nakausap ko na si Mommy and she's fine with that. Gusto ka rin niyang makausap at mag-sorry sa'yo."Ngumiti naman ako at tumango. May natanggap din akong message kahapon mula sa kanyang ina. Hindi ko na lang muna ni-reply-an dahil gusto ko munang malaman nilang lahat ang tungkol sa anak namin."L-Let's get inside," saad ko na lang at hinawakan ang kanyang kamay."Nanlalamig ang kamay mo, ayos ka lang ba? May sakit ka ba, Yong?"Nakagat ko naman ang pang-ilalim na labi ko para hindi niya mahalatang nangangatal din ako. Hindi ko alam na ganito pala kalala ang kabang mararamdaman ko."I'm f-fine," simpleng sagot ko at binuksan na ang main door. Igin
Yongsann Lim"Let's get a divorce, Yongsann," he said rudely as he entered our room. It was still early in the morning, but those irritating words greeted me."I haven't had a decent night's sleep since your concert ended, Grantt. Do you even have the slightest concern to ask how I'm doing?" I shouted, my voice filled with frustration. This guy has a knack for pushing my buttons. Despite my enduring patience, he consistently manages to find new and exasperating ways to drain it, like a relentless mosquito buzzing around, testing the limits of my sanity. Dalawang araw na ang nakakalipas simula nang matapos ang kanyang 4th-anniversary concert at pagkatapos na pagkatapos lang talaga ay umalis ito ng walang paalam at hindi sinabi kung saan ang kanyang punta. Bilang manager niya ay gusto ko ng i-report siya as missing person kung hindi ko lang nakita ang post niya kahapon ng umaga na kasama ang kanyang non-celebrity friends at ang sikat niyang singing-partner na si Wendy. Like, what th
"Have you gone mad?" asik ni Grantt nang makita akong lumabas ng kwarto. Inayos ko naman ang sling bag kong dumudulas sa naka-expose kong balikat. Naka-short shorts lang ako na pinaresan ng sando crop top. Uso naman na ito ngayon kaya walang may pakialam kung ganito ang suot ko. Well, except for this annoying guy who always interferes in my life. Jeez.He pretends to be concerned, but he just wants to make it clear to me that he dislikes everything about me—my actions, my clothes, my way of speaking, and everything else about me.What a jerk!Who would have thought that I would end up being married to this heartless man instead of his asshole brother? Kung nasaan man ang lalaking iyon, wether he is still breathing or not, I hope that he is miserable as he should be. I hate him as much as I despise this man in front of me."Not really, pero kung makakausap kita minu-minuto ay baka higit pa roon ang mangyari sa akin. Why? Ano na namang problema mo ha? Pasensiya naman at wala akong ba
Hapon na rin nang makauwi ako rito sa bahay namin sa Tagaytay. Pakiramdam ko ay naninigas na ang aking katawan dahil sa lamig kahit na naka-long sleeves naman ako. Marami naman akong makapal na jacket ang kaso ay tinatamad akong maghanap pa kanina sa condo. Alanganin na rin kasi ang biyahe ko dahil galing pa ako sa isang meeting.Napakunot-noo ako dahil hindi naka-lock ang main door namin. Marahan akong pumasok. "Where's your wife? Bakit ikaw lang ang nandito?" Boses iyon ng ina ni Grantt. Mula sa kinatatayuan ko ay parehong nakatagilid na anggulo nila ang nakikita ko. Hindi ko masabi kung kakarating lang ba nito rito."Mom, I told you nasa trabaho si Yongsann." Sa tono ng pananalit nito ay alam ko na kaaagad kong saan na naman patutungo ang usapan na ito. Matagal naman na akong aware na ayaw talaga sa akin ng biyenan ko ito. Well, naiintindihan ko naman dahil nga naging boyfriend ko ang isa niyang anak na basta na lang nawala na parang bula samantalang naging asawa ko naman ang
Walang gana habang nag-aayos ako ng aking sarili. Hindi pa rin nakauwi si Grantt at hindi na ako umaasa pang uuwi pa talaga ito rito. Baka sa studio ko na lang ito makikita mamaya.Kahit sinabi niyang kailangan kong magpahinga at huwag ng pumasok ay hindi ko iyon masusunod. Meron akong appointment mamaya kasama ang pinakabata kong alaga na si Venice. Balik na naman ako sa pagiging manager ni Grantt. Mas mabuti na lang siguro ang ganon para tahimik ang kaluluwa ko. Lumabas na ako ng bahay at sumampa sa sasakyan ko. Napapitlag ako ng tumunog ang aking cellphone. Si Grantt ang tumatawag. Hinayaan ko na lang na patayin niya iyon. Wala ako sa mood makapag-usap at asaran sa kanya.Mula sa bahay ay dumiretso ako ng studio. Magdadalawang oras din ang naging biyahe ko dahil sobrang traffic. Rehearsal day pala ngayon kaya naman maraming tao sa company. Dumiretso ako sa rehearsal room ng mga alaga ko. Marami ang RR dito at bawat manager ay may sariling office na siyang nagiging meeting room p
"Shit, Grantt!" usal ko dahil sa mabilis na galaw niya sa ibabaw ko. Para bang nababaliw ako sa sensasyon na aking nararamdaman dahil sa ginagawa namin ngayon. "Please," puno ng pakiusap ko nang bumagal ang kanyang galaw. Para bang pinaglalaruan pa ako."Please what, baby?" bulong niya pa sa akin sabay marahas na pumasok ngunit lumabas naman kaagad. Parang gusto ko siyang sambunutan dahil sa pangbibitin niya sa akin."Please baby, make it fast. Please, ugh!" naiusal ko na lang nang bumilis na naman siya. Naririnig ko ang ragitnit ng kama namin. Halos hindi ko na rin ma-kontrol pa ang aking mga daing hanggang sa pareho kaming mahina. Bumagsak siya sa akin ng pawisan. Sobrang nanginginig pa ang aking sistema. Hinila niya ang kumot at tinabunan ang mga hubad naming katawan. Kinabig niya ako papalapit sa kanya at pinaunan siya kanyang braso. Sabay kaming natulog habang nakapalibot sa katawan ko ang kanyang kamay. Tuloyan akong nakatulog at umaga na rin nagising. Isa lang ang sigurado