Chapter 1

Maagang umuwi si Abraham galing sa isa nilang branch, apat na oras ang layo sa Manila. He was initially planning to stay there for a week, pero naalala niyang ngayon nga pala ang araw ng pagdating ng inaanak niya. Kung hindi pa tumawag ang kaibigan ay hindi niya maaalala ang napag-usapan nila.

Pupunta raw kasi ang kumpare niya sa ibang bansa at hindi nito pwede isama ang inaanak niya dahil malapit na ang opening ng class sa mga university. Wala rin naman mapag-iiwanan ang kumpare niya dahil halos lahat ng pamilya ng asawa nito ay galit sa kanya dahil sa pagkamatay ng asawa nito.

Pagkarating ni Abraham sa bahay ay agad niyang tiningnan ang kwarto na kaharap lang ng kwarto niya. Pinalinisan niya ito sa isang housekeeping agency dahil ito ang gagamitin ng inaanak niya. At may rason kung bakit—at ‘yon ay para madali niyang ma-monitor ang dalaga. Sinabihan pa naman siya ng kaibigan na medyo may pagka-outgoing ito at mahilig sa nightlife.

Matapos i-check ang kwarto ay lumabas na siya at dumiretso sa kusina para magluto ng hapunan. At dahil hindi siya sigurado kung kumain na ba ang mag-ama ay dinamihan na niya ang niluto.

Natigilan si Abraham nang maalalang hindi na niya natatandaan kung ilang taon na ang inaanak niya.

Hindi pa siya natatapos ay nakarinig na siya ng doorbell kaya dali-dali siyang lumabas. Nakangiti niyang sinalubong ang kumpare at niyakap ito.

"Napaaga ata ang dating niyo, Jude?" wika niya rito. Ang usapan kasi nila ay alas otso pa ito ng gabi dadating.

"Kailangan ko na rin kasing umalis mamaya kaya napaaga," sagot ni Jude kay Abraham.

“Hello, ninong!” sabat ng isang babae. Malamyos at mahinhin ang boses nito.

Napatingin si Abraham sa kinaroroonan ng boses at nakita niya ang isang dalagang may dalang pink na maleta. Ngumiti pa ito sa kanya nang magtagpo ang mga mata nila.

“Yvonne...?” hindi siguradong sambit niya. Hindi kasi siya sigurado kung ito na ba talaga ang inaanak niya dahil dalagang-dalaga na ito. Hulmang-hulma na ang katawan nito. She’s way too far from what he expected to look.

“Yes, ninong,” nakangiting tugon nito saka lumapit sa kanya at nagmano. Doon niya naamoy ang matamis nitong pabango.

Napalunok siya sa ‘di malamang dahilan. Sinundan niya ng tingin ang dalaga. Hindi niya mapigilang sipatin ito mula ulo hanggang paa.

“H-How... old is she?” Ibinaling na lang niya ang atensyon sa kaibigan dahil hindi niya maipaliwanag ang kakaibang nararamdaman niya sa tuwing napapatitig sa inaanak.

“Magtatampo na talaga ang anak ko sa ‘yo, Abraham," tila dismayadong sagot ni Jude.

“Sorry…” aniya saka hinarap ang dalaga. “I’m sorry, Yvonne I was just too busy kaya hindi na ako nakakapunta sa inyo,” paliwanag niya at ngumiti rito.

“It’s fine, ninong! I understand!" malambing nitong tugon saka ngumiti sa kanya. “I’m already 19 years old, and yes, we haven’t seen each other for almost ten years,” dagdag nito bago mabilis na lumapit sa kanya at niyakap siya nang mahigpit. “But it’s fine, since nagkita naman na tayo ngayon!”

Natuod siya sa kinatatayuan dahil sa pagkabigla. He wasn’t expecting that hug at all. Pero hindi ‘yon ang dahilan ng paninigas niya—it was the unexplainable sensation he felt when Yvonne's chest pressed against his body.

Damang-dama niya ang lambot ng dibdib ng dalaga, at nagdulot ito ng mumunting kiliti na unti-unting gumising sa natutulog niyang alaga.

Sa takot na baka maramdaman ng dalaga ang katigasan niya ay agad siyang kumalas sa yakap.

“L-Let’s head inside. Baka lumamig na ang pagkain,” sabi na lang niya at mabilis na tumalikod.

Hindi niya mapigilang mapamura sa kanyang isipan dahil hindi niya lubos na maintindihan ang naging reaksyon ng kanyang katawan.

Fuck! Did he... just get hard?!

Hindi iyon pwede!

**

"Ang sarap ng adobo, ninong!,” nakangiting puri ni Yvonne kay Abraham habang pinupunasan ang gilid ng labi. “Right, Dad?”

“Well, I’ll give it to you... ang sarap ng pagkain,” segunda naman ni Jude. “Maybe you should consider putting up a restaurant, Abraham?"

“That’s too much,” nakangiting sabi ni Abraham. “Hindi pang-restaurant ang luto ko. It’s just for household consumption,” aniya at uminom ng wine.

“Masyado kang humble,” nakangising sabi ni Jude. “Well, you have always been so modest, and that’s why we are such good friends,” dagdag pa nito bago nilingon ang anak. “Yvonne, anak, you go get your luggage and put them in your room.”

“Yes, Dad. Gagawin ko na po,” tugon nito saka tumayo.

“Your room is just right in front of mine,” sabi niya sa inaanak at muling ibinaling ang atensyon sa kaibigan. Ayaw niya kasing mapatagal ang pagtitig sa inaanak dahil naasiwa siya rito. Hindi pa rin mag-sink in sa isipan niya na ang batang dati ay kandong-kandong niya lang ay isa nang ganap na dalaga... maganda at sexy’ng dalaga.

“Abraham I’ll leave my daughter in your care,” diretsong sambit ni Jude. “It’s just for a few months,” pag-uulit nito sa napag-usapan.

“Don’t worry, Jude. Ako na ang bahala sa anak mo,” paninigurado niya rito. “But I just want to tell you that I’m quite strict. Baka hindi magustuhan ni Yvonne ang way of discipline ko,” dagdag pa ni Abraham.

“It’s fine,” tugon ni Jude. Sa isip nito ay sakto na si Abraham ng pinili ng anak niya na magbabantay sa kanya. Mas makakasiguro siyang ligtas ito at hindi basta-bastang makakagala kung saan-saan.

“Dad, can you help me with my luggage?” sigaw ni Yvonne la sa labas ng bahay. “They’re too heavy!”

Nagpaalam na si Jude sa kaibigan para tulungan ang anak sa paglipat ng bagahe nito, habang si Abraham naman ay nagligpit na ng pinagkainan nila saka inilagay ang mga hugasin sa dishwasher. Pagkatapos ay pupunta na sana siya sa taas para tumulong pero nakababa na si Jude.

“Siya na lang daw ang mag-aayos ng mga gamit niya,” sambit nito sa kanya. “Why don’t we sit down and talk about ourselves? It’s been a while since we last caught up with each other.

Tumango lang si Abrahan at pumunta na sila sa living room para mag-usap. Nagdala rin siya ng mamahaling whiskey at isang maliit na bucket ng yelo. Mas maganda kasi ang usapan kapag may alak na kasama.

Kung ano-ano lang ang pinag-usapan nila hanggang sa napunta sa kanya-kanyang buhay pag-ibig.

“Hindi mo naisip na bigyan ng bagong ina si Yvonne?” tanong ni Abraham sa kaibigan. “It’s been almost two decades already since Elisa died,” dagdag niya saka uminom ng alak.

Umiling lang si Jude sa kanya. “I don’t think I can find a replacement for my wife. At isa pa, masyado akong abala sa trabaho... you know that.” Uminom na rin ito ng alak. “I’m busy making sure that my daughter gets a comfortable life in case I die. Gusto ko rin na magkaayos kami ng pamilya ni Elisa."

Tumango lang si Abraham sa sinabi ng kaibigan. Naiintindihan niya ito. Jude has been his friend for almost three decades now. Saksi din siya sa relasyon nito at ng namayapa nitong asawa. Sa katunayan ay siya pa ang tumulong sa dalawa na ilihim ang maagang pagbubuntis ni Elisa, pero nabuking din sila kalaunan. Iyon ang naging dahilan para mas tumatag pa ang pagkakaibigan nila. Kaya nga siya kinuhang ninong ni Yvonne dahil alam ni Jude at Elisa na magagabayan ni Abraham nang maayos si Yvonne.

“Ikaw, wala ka bang balak na mag-asawa?”

Natigilan siya. Heto na naman sa tanong na ‘to. He’s sick of hearing the same question all over again.

Uminom muna siya ng alak saka nagkibit-balikat. “I don’t know, Jude. Wala pa sa plano ko. But who knows, right? Baka bukas meron na o ‘di kaya sa makalawa,” sabi na lang niya para matapos ang usapan.

Tumawa lang si Jude sa isinagot niya saka nito iniba ang usapan. Naramdaman kasi nito na hindi komportable ang kaibigan. Nagsimula silang mag-usap tungkol sa business na itatayo nito sa ibang bansa.

“Basta, you keep your words, Jude,” paalpaalala Abraham. "I’ll take care of your daughter and you secure me a share in your company,” paninigurado nito saka tumayo. “And that reminds me of the agreement that we are yet to sign. Give me a minute,” aniya saka mabilis na umakyat sa kanyang kuwarto para kunin ang printed agreement nila.

Nang makarating siya sa tapat ng pinto ng kanyang kuwarto ay naisipan niyang silipin ang inaanak kung ano na ang ginagawa nito, pero agad na namilog ang mga mata niya nang makita niya itong nakatapis lamang ng manipis na puting tuwalya habang nag-aayos ng mga gamit.

Hindi niya mapigilang mapatitig. May kung anong bumara sa lalamunan niya kasabay ng unti-unting pagkabuhay ng init sa kaloob-looban niya. Napalunok siya ng laway. Ramdam niya ang kakaibang sensasyong dumadaloy sa kanyang katawan úúú papunta sa kanyang sentro dahilan para unti-unti itong magising.

‘Fúck…’ Napamura na lang siya nang tuluyang magising ang kanyang alaga. At bago pa man siya makagawa ng kasalanan ay minabuti niyang dumiretso na sa kanyang kuwarto at kunin ang papeles na siyang sadya niya.

‘What the hell is happening to me?’ sa isip niya habang kinakalkal ang drawer. ‘Why am I getting hard on my best friend’s daughter?’ Napailing na lang siya at muling namura ang sarili.

“Get yourself together, Abraham. Ninong ka ng dalagang ‘yon! Halos anak mo na 'yon!” matigas niyang sambit sa sarili bago siya dali-daling bumaba sa living room.

He's afraid that Yvonne might be the death of him...