CHAPTER 7

"Hindi mo ba sasagutin? Mukhang importante." Naiinis na bumalik sa paghiga si Althea. Inilagay niya ang mga kamay sa tainga para hindi marinig ang pagring mg cellphone ni Hendrix. Ilang minuto na kasi itong tumutunog, mula tawag, at sunod sunod na text message notifications. Kung makaasta ang tumatawag akala mo emergency.

Naramdaman ni Althea ang pag-abot ni Hendrix sa cellphone nito, and she heard him switch it off before putting it back on the bed side table. Pagkatapos ay marahan itong tumabi sa kanya at hinawakan ang noo niya.

"Mataas pa din ang lagnat mo." Pagkatapos icheck ang temperatura niya ay itinaas naman ni Hendrix ang kumot hanggang sa leeg ni Althea para masigurong hindi ito lalamigin. "Let's sleep now." Bulong pa nito at pagkatapos ay niyakap pa siya.

Sinadya ni Althea na hindi kumilos, at hinayaang maging kalma ang daloy ng paghinga niya na para bang nakatulog na siya. Pero ang totoo ay nagpapanggap lang siyang nakatulog na. Hindi naman siya nabigo sa ginawa dahil makalipas ang halos isang oras, dahan-dahang bumaba si Hendrix sa kama. Narinig ni Althea ang pagkuha nito sa cellphone sa may bedside table at pagkatapos ay lumabas sa may terrace si Hendrix and made a call.

"Are you okay?" Mahina pero kahit papaano ay naririnig pa din ni Althea ang sinabing iyon ni Hendrix. "Huwag ka nang umiyak. Pupuntahan kita ngayon. I'm on my way, okay?" Masuyo nitong dugtong, at pagkatapos ay dahan dahang pumasok ulit sa loob.

Kinuha ni Hendrix ang coat, wallet, at susi ng kotse niya, pagkatapos ay umalis na.

Pagkaalis na pagkaalis ni Hendrix ay idinilat naman ni Althea ang mga mata niya. Alam niya sa sarili niya na ang isang taong nagtaksil na ay hindi na magbabago pa at lalo lang lalala, pero hindi niya alam kung bakit umasa pa din siya na mas pahahalagahan siya ni Hendrix. Hindi na dapat siya umasa pa porket nagpakita lang ito ng konting pag-aalala sa kanya. At the end of the day ay ang babaeng iyon pa rin ang pipiliin nito.

Malapit ng sumikat ang araw nang makabalik si Hendrix, nakahinga siya ng maluwag nang makitang mahimbing pa rin na natutulog si Althea. Hinawakan pa niya ang noo nito, at bahagyang napangiti ng maramdamang hindi na ito nilalagnat pa.

Pumunta siya sa banyo at naligo, pagkatapos magbihis ay tumabi ulit siya kay Althea at niyakap ito mula sa likuran. Mabilis namang nakatulog si Hendrix kaya hindi niya naramdaman ang pagkilos ni Althea.

Inalis ni Althea ang kamay ni Hendrix na nakayakap sa bewang niya at umupo siya. She stared at the man sleeping soundly beside her with cold eyes.

'Gwapo pa rin ang ungas.' Matapos pagmasdan ang gwapo nitong mukha ay bumaba ang tingin ni Althea sa labi ng asawa, pagkatapos sa Adam's apple, hanggang sa napakunot ang noo niya dahil sa nahagip na mga pulang pantal at marka ng kagat sa bandang collarbone ni Hedrix. Nang makita niya iyon ay parang gusto niyang hampasin ng lampahade si Hendrix. Nandidiri siya sa maruming katawan ng asawa.

Nang magising si Hendrix ay medyo mataas na ang araw at wala na rin sa tabi niya si Althea. Agad siyang bumaba para hanapin ito, at naabutan niya si Althea sa may kusina at nagluluto. Nang makita siya nito ay tinawag pa siya para sabay silang kumain.

"Bakit ikaw ang gumagawa nyan? Kagagaling mo lang sa sakit. Dapat ay nagpahinga ka muna. Baka dumugo rin yang sugat mo sa noo." Hendrix reached out his hand to touch her forehead para tingnan sana ang temperatura ni Althea pero umiwas ito.

"I'm fine. Sinat lang naman yun, nothing serious." hinubad na niya ang suot na apron at umupo.

Kahit iniwasan ni Althea ang kamay niya ay hindi na masyadong inisip pa ni Hendrix. Ang importante sa kanya ay kalmado na ito, at mukhang hindi na galit dahil sa mga nangyari kahapon. Umupo nalang rin siya para kumain ng breakfast.

"By the way, there's something I'd like to discuss." Muling nagsalita si Althea.

"Tungkol saan?" Tanong ni Hendrix habang naglalagay ng pagkain sa plato ni Althea.

"I want to quit my job." Nagulat si Hendrix sa sinabing yun ni Althea dahil alam nito kung gaano niya kamahal ang trabaho, pero bago pa man niya matanong kung bakit ay ipinaliwanag na ni Althea ang rason. "I'm tired. I've been working endlessly for your company for many years. Gusto kong magpahinga muna. Being a wealthy housewife sounds nice."

Pinagmasdan ni Hendrix si Althea nang matagal. Sinusuri niya kung iyon lang ba talaga ang dahilan nito o kung galit pa rin ba ito dahil sa ginawang pagtrato ng ina niya kahapon.

"Sigurado ka ba talaga?" Paniniguradong tanong ni Hendrix.

"Bakit naman ako magbibiro? Tingin mo ba hindi ako marunong mag-enjoy at puro trabaho lang ang alam?"

"Hindi naman sa ganun," Agad na sagot ni Hendrix, ayaw niyang isipin ni Althea na tutol siya sa gusto nito. "Okay lang naman na hindi ka magtrabaho. You can stay at home, and maybe we can start trying for a baby. What do you think?"

Ngiti lang ang isinagot ni Althea sa mungkaheng iyon ni Hendrix. Hindi siya nagpakita ng malinaw na pagtutol sa sinabi nito para hindi ito nagduda, pero ang totoo ay kinamumuhian niya ang suhestiyon na iyon ni Hendrix. Plano pa siyang gawing baby-making machine habang nagpapakasaya siya sa piling ng ibang babae.

"I'll sent you a resignation letter in a few days. Plano kong magtravel, maybe around Asia, at kung may oras pa sa Europe. Napag-usapan na namin to ni Lucy. Lagi nalang drawing, kaya sa tingin ko oras na para kulayan naming dalawa."

“Hindi ba busy ang law firm nya?" Tanong ni Hendrix.

"She said she'll make time for me." Masayang sagot naman ni Althea.

Hindi alam ni Hendrix pero parang may pag-aalinlangan siya. But seeing Althea smile, pumayag na din siya.

"Alright, I'll handle everything. Your itinerary, and all the things you needed. So have fun." Ngumiti din siya kay Althea.

Hindi naman na tumutol Althea. Wala naman kasi siyang pakialam sa itinerary, dahil ang totoong pakay niya sa bakasyong tinutukoy ang lumayo. Lumayo habang buhay sa lalaking nasa harap niya.

At dahil masyadong halata ang sugat niya sa noo kahit takpan pa niya ng buhok ay hindi na siya pumasok pa sa trabaho. Ayaw niyang magmukhang kawawa lalo considering she's resigning kaya naman nagstay nalang siya sa bahay at nagpahinga.

Habang wala si Hendrix ay nag-umpisa na siyang mag-impake. Mga damit, sapatos, alahas, luxury bags, at ilan pang mga gamit na meron siya.

Pakonti konti araw-araw. Halata na ang pagkaubos ng gamit niya sa kwarto nila ni Hendrix, pero mukhang wala itong napapansin. Mas lalo lang napatunayan ni Althea na wala itong pakialam sa kanya.

Ni hindi nga nito napansin na kinuha niya ang wedding picture nila at dinala sa may likod ng bahay para sunugin.

Natatanaw niya si Hendrix sa terrace nila at may kausap sa cellphone at halatang masaya.

Kung sana ay may pakialam man lang ito sa kanya ay makikita nito ang lighter sa kamay niya at ang wedding picture nila na unti-unti ng nilalamon ng apoy. Sa picture ay masayang masaya si Althea, at ang mga tingin ni Hendrix ay para lang sa kanya at walang kaagaw na kahit sino, pero ala-ala nalang ng kahapon ang lahat. Mga ala-alang wala ng saksi pa dahil unti-unti nang nagiging abo. It broke her heart doing it, seeing that happy moment turn into ashes, hindi mapigilan ni Althea ang namumuong sakit sa dibdib niya pati na rin ang mga nangingilid na mga luha.

Dahil sa usok ay napatingin si Hendrix sa ibaba at nakita niya na may sinusunog si Althea kaya dali-dali siyang lumabas.

"What are you burning?" Tanong niya sa asawa.

Tumingala si Althea para pigilan ang mga luha niya bago hinarap si Hendrix. "Wala, mga basura lang. Mga gamit na wala ng saysay." Nakangiti niyang sagot rito.

Tiningnan ni Hendrix ang drum ng basura na pinagsunugan ni Althea, umuusok pa ito. Wala siyang kaideideya sa napakahalagang bagay na sinunog ng asawa niya.

"Sana itinapon mo nalang kaysa malanghap mo ang usok at kagagaling mo lang sa sakit." Saad nya.

"Para siguradong malinis at walang matitira." Sagot ni Althea na medyo ikinataka ni Hendrix.

Hindi na siya sumagot pa at sinamahan nalang si Althea hanggang sa naubos na ang baga sa sinusunog nito.