"Tuluyan nang nakamove-on si Elizabeth sa kanya. Kapag tuluyan na siyang nakamove-on at mahinahon na siyang makaharap sa kanya at matanggap na ang katotohanang may asawa na siya, saka natin sasabihin sa kanya." Bumuntong-hininga si Mike, "Kung malaman niyang ang asawa ni Lucky ay ang lalaking mahal niya pero hindi niya makuha, hindi ko na kayang isipin ang mga kahihinatnan. Hindi gaanong kakilala si Lucky sa atin, pero close naman sa kanya si Elizabeth." "Lagi ko siyang iniisip." "Pero, pinsan mo na ngayon si Lucky, at ang flash marriage husband niya ay bayaw mo na. Kung si Sevv nga iyon, dapat ay sasamahan niya si Lucky sa bahay natin. Nagtatago kaya siya kay mama?" May dahilan naman para hindi sila magkita. Pero ang mga magulang ng asawa ay mga nakatatanda, at kailangan ding makita ang asawa ni Lucky. "Mag-a-appointment ako kay Mr. Deverro ngayong gabi para tanungin siya kung paano niya inayos iyon at kung palihim ba siyang kasal kay Lucky. Kung alam niya ba ang pagkatao
Walang imik na tinitigan ni Jennifer ang asawa. Pagkaraan ng sandali, inabot niya at hinawakan ang noo ni Mike, saka hinawakan ang noo niya, at sinabi sa sarili. "Wala ka namang lagnat, ayos ka lang ba? Paano magiging magkapares ang singsing ni Sevv at ni Lucky?" "Kung magkapares sila, hindi ba't ibig sabihin ang misteryosang asawa ni Mr. Deverro ay si Lucky? Sa tingin mo ba posible?" Hindi naman naniniwala si Jennifer. Sino ba si Sevv? Siya ang panganay na anak ng pamilya Deverro. Sa lohika, hindi sila magkakaroon ni Lucky ng kahit anong koneksyon sa buhay nila."Hindi imposible. Narinig kong binanggit ni Elizabeth na ang asawa ni Lucky ay may apelyidong Deverro rin. Kahit na maraming tao na may parehong apelyido sa mundo, hindi naman karaniwan ang apelyidong Deverro. Sa lungsod natin, ang mga taong may apelyidong Deverro, maliban sa pamilya Deverro ni Sevv, ay magkakamag-anak nila." sabi ni Mike. "Ang asawa ni Lucky ay nagtatrabaho rin sa Deverro Group. Sa tingin mo ba, hindi
Ang ate ang laging nagmamaneho kapag pumupunta sila rito. Tinuturuan ni Helena ang anak niyang maging magalang sa mga tao. Ayaw ni Ben na buhatin siya ni Mrs. Padilla, pero gusto niyang tumawag sa mga tao. Anuman ang ituro ng ina niyang itawag, iyon ang kanyang itatawag. "Ang cute naman ng batang ito." Nakangiting sabi ni Jennifer, "Pwede ko ba siyang buhatin saglit?" "Ayaw akong buhatin ni Ben, gusto kaya siyang buhatin mo?" tanong ni Mrs. Padilla. Sinubukan ni Jennifer na iunat ang kamay niya, pero hindi niya inaasahan na matapos siyang tingnan ni Ben, ay inunat nga niya ang dalawang maliit na kamay at hiniling kay Jennifer na buhatin siya. "Si Ben ay mapili rin sa tao.".wika ng ginang. "Si Ben ay hindi naman talaga mapili sa tao, pero natakot siya noong nakaraan. Tita, sa susunod na pagkikita natin, magpapabuhat na siya sa inyo." Nagulat si Helena na pumayag si Ben na sumama kay Jennifer. "Helena, Lucky, ito ang panganay kong anak na si Mike Zabel Padilla, pinsan ninyo."
“Ate, si Yeng ba ‘yan?” “Siya nga. Baliw na ‘yun. Hiwalay na kami ni Hulyo. Tinulungan ko pa silang magkabalikan. Tinawagan pa nga ako at walang hiyang sinabi na gusto niya akong idagdag sa WeChat. Gusto lang niya akong inisin pagkatapos niya akong idagdag bilang kaibigan. Gusto niyang ipagmalaki ang pagmamahalan nila ni Hulyo araw-araw sa circle of friends.” “Bakit naman ako magagalit? Hiwalay na kami. Anong pakialam ko kay Hulyo? Ex-husband ko lang naman siya.” Gusto tumawa ni Helena nang maalala na nagluto si Hulyo ng almusal para kay Yeng. Totoo naman na hindi pa nakakapagluto si Hulyo. Kakaiba na kung kaya niyang magluto ng almusal para kay Yeng. Siguradong binili niya lang ‘yun sa labas. “Sabi niya rin na magpaparehistro na sila ng marriage certificate sa Valentine’s Day. Hindi ko na mapigilang maghintay na makuha na nila ang certificate at maitali na sila sa isa’t isa. Doon ko lang mararanasan ang matinding ugali ng pamilyang iyon.” “Talagang walang hiya yung taong ‘yun.”
Pagkatapos i-send kay Elizabeth ang location, nag-send siya ng mensahe kay Lena, sinabi niya sa kaibigan na kailangan niyang pumunta sa bahay ng tiyahin niya para makilala ang pamilya nito. Pagkatapos ay nag-isip siya nang matagal bago mag-send ng mensahe para kay Sevv. Nasa eroplano pa siguro si Sevv at hindi sinagot ang mensahe niya. Lumabis na naman ang lungkot ni Lucky. “Kung ayaw mong sagutin, ‘wag ka nang sumagot. Wala akong pakialam sa sagot mo, tsk.” bulong niya habang panay ang irap sa kawalan. Inilagay niya ang telepono sa bulsa ng kanyang damit, tumayo, at pumunta sa kusina dala ang mga pinggan para hugasan. “Ate, naglagay ka na ba ng gamot sa mga sugat mo sa mukha?” “Naglagay na ako ng gamot, hindi ko alam kung mag-iiwan ba ito ng peklat.” “Hindi naman malalim ang sugat, hindi ‘yan mag-iiwan ng peklat.” Lumapit si Helena dala si Ben sa kanyang bisig, at pinanood ang kapatid na naghuhugas ng pinggan, “Lucky, sa tingin mo ba mahina ang loob ko?” “Pinataw
"Maganda ang liwanag sa inyo. Ang balkonahe niyo ay nakaharap sa silangan. Kapag sumikat na ang araw, matutuyo ang mga damit. Bakit basa pa rin ang mga damit pagkatapos matuyo nang ilang araw?" Hindi naman umulan sa nakalipas na dalawang araw. Kahit malamig ang panahon, paminsan-minsan ay may sikat ng araw sa maghapon. Hindi naman kasing ganda ng liwanag sa bahay ng ate niya ang liwanag sa bahay na inuupahan niya. Ang mga damit ng ina at anak ay matutuyo pagkatapos ng isang buong araw. Instinctively na sabi ni Lucky. "Bihira lang matuyo sa balkonahe ang mga damit ni Sevv. May maliit din siyang balkonahe sa kwarto niya. Doon niya tinutuyo ang mga damit niya." Binitin ulit ni Helena ang mga damit at sinabi. "Hindi naman dito tinutuyo ang mga damit niya, kaya kaninong mga damit ito? Sa'yo? Ang hahaba ng pantalon na ito ay kay Sevv. Mukhang panglalaki ang suot." Natigilan si Lucky. Lumabas siya dala ang bowl para tignan. Pagkatapos ay natigilan siya. Talaga ngang panta