CHAPTER FOUR - CASA HORMANIAN RESTAURANT

"Now, I'll go get your things. Sabi mo kanina na sinunog ng mommy mo ang mga gamit namin, then I'll take your things, instead." Umakyat na ako sa taas ngunit pinigilan niya ako at hinila ng malakas ang buhok ko.

"G**a ka talaga, useless b**ch." Sigaw niya at biglang sinipa ang paa ko kaya napa upo ako sa sobrang sakit.

"What's happening?" It's Tita na salubong ang kilay.

"Look, mom, she said you're crazy and obsessed and she's going to get my things instead." Sumbong ni g***ng Kalsey.

"You what? " Sigaw ni Tita at dalawa na sila na pinagtutulungan ako.

Ang sakit ng ulo ko at ng paa ko, g**a mga to.

"Aray, Tita stop it." Sigaw ko at tinulak sila isa-isa.

"Leave you useless b**ch," sigaw ni Tita at hinila ang buhok ko pababa ng hagdan.

"Lumayas kana Domi, wala kang kwenta." Sigaw ni Kalsey as if naman may kwenta din siya.

Umiiyak na lang ako dahil sakag**ahan ng aking Tita at bruha na step sister. Last time nga nung pinalayas ako muntik na akong ma kidnapped kasi ibebenta daw. Muntik din ako masagasaan nun.

*Peeeeep*

"If you want to kill yourself please don't do it in here." Galit na sigaw ng driver na lalaki na naka SUV.

"Sorry po," agad na sabi ko at nag-patuloy sa pag-takbo.

Hindi ko na alam kung saan ako tutungo ngayon. Magulo ang utak ko at parang gusto kong magpahinga na lang. May nakita akong bench kaya minabuti ko na lang na umupo na muna. Habang hindi pa ako nakapag-pasya sa alok ni Mrs.Horman. Maghahanap na muna ako ng trabaho.

Nakapag-apply na ako sa isang mamahaling restaurant dito sa CASA HORMANIAN REST. Buti at tinanggap ako agad kahit part time lang bilang waitress. Expensive restaurant pala itong pinasukan ko.

"Be good at handling the customer Miss Lucas." The manager said.

"Yes ma'am." Sabi ko at nag salute pa.

"Here Miss Lucas. Ihatid mo to sa room number #16. He is in the private room, ayusin mo Miss Lucas. Bawal ang palpak sa unang araw ng trabaho." Paalala ng manager namin.

Agad ko nang tinulak ang food cart at pumasok sa elevator. Parang hotel lang din ang dating. Restaurant na may tatlong palapag. May pang-VIP, basta ang bawat kwarto ay iba-iba. Sana all na lang talaga sa mga mayayaman.

Pagdating ko sa room #16 ay agad ko ng pinindot ang red button, a sign na andito na ang order.Pumasok na ako sa loob ng magbukas ang pintuan. Nga pala ang pintuan dito sa restaurant na 'to ay hindi mo na kailangan na e-push and pull. May pipindutin ka lang na bagay at ayon mag-bubukas na ng kusa.

Pag-pasok ko ay nagulat ako sa mga customers. Ang g-gwapo. Parang natulala pa ako saglit, pero nabuhay ulit ng loob dahil sa striktong lalaki na nasa pinaka dulo na mismong nakaharap sa akin.

"Lame!!" Mahinahon ngunit parang nang-iinsulto ang boses ng pananalita nito. At hindi ko rin alam kung kanino niya iyon sinabi. Sa akin ba o sa kasama niya, ngunit hindi naman siya nagsalita kanina pagpasok ko ah.

"Sorry sir. Here's your food Gentlemen."I said and put all the food in order. I have the experience 'about serving the foods in order. Lalo pa at mayaman ang mga ito.

"Thank you Miss." The other guy said. He is so cute.

"You're very welcome sir. Enjoy the food." I said and turned my back on them.

"This would be the first and last of your work here." Bigla akong nagulat ng nag salita si striktong guy pala kaya napalingon ako.

"P-po?" Nauutal na sambit ko at kinakabahan ako.

"You're not important enough to repeat my words."

Dahil dun ay patakbo akong lumabas ng room. At di na bumalik pa sa restaurant na iyon.

~END OF FLASHBACK~

Nakauwi na ako sa bahay ni Tiya, ngunit parang nagsitakasan ang dugo ko sa katawan ng makita ang ambulansya sa tapat ng bahay. Agad akong tumakbo nang makita ko si Tiya.

"Ano ang nangyari?" Nauutal na tanong ko kay Tiya.

"Si Bonbon kasi biglang uminit at iyak ng iyak dahil sa sobrang sakit ng ulo niya." Umiiyak na rin wika ni Tiya.

Hindi na ako nagdalawang isip na sumakay na sa ambulansya. Kita ko si Bonbon na nakapikit. Hindi ko maiwasan na matakot at mangamba,paano kung may mangyari kay Bonbon? Hindi ko 'yon kakayanin.

Pagdating namin sa hospital ay agad naman siyang nilagay sa private room at ini examine ng isang doctor. Hindi din ako matigil sa kakaiyak dahil kitang kita ko kung paano siya nahirapan.

"Bonbon please, lumaban ka pa para kay Ate," tahimik akong humihikbi habang naghihintay sa doctor. "Kung hindi mo na kaya...okay, lang na magpahinga ka na." Humahagulgol na ako dahil sa iniisip ko.

Ang sakit at ang sikip ng dibdib ko.

"Pakatatag ka Domi, lalaban si Bonbon." Agad kung niyakap si Tiya na humahangos pa.

"Tiya si Bonbon ang sakit sakit ng nararamdaman ko nasasaktan ako para kay Bonbon. Mahal na mahal ko siya Tiya. Siya na lang natira sa akin," Humahagulgol kong wika.

"Ilabas mo lang yan anak. "Sabi ni Tiya sabay tapik sa aking likod.

Ilang minuto din kaming nag hintay sa labas ng Emergency Room. Maya-maya pa ay lumabas na rin si doc.

"Doc.kumusta po kapatid ko? " Agad na tanong ko at kinakabahan ng sobra. Buntong hininga si doctor na akin lamang ikabahala.

"Sad to say but your brother is in critical condition. We have to set up an operation if he wakes up." The doctor said,

"Sige po doc. gawin niyo lahat doc. please." Pag-mamakaawa ko "S'iya na lang ang meron ako," humahagulgol ko pa ring wika.

"Don't worry, Miss. I'll do everything I can. For now,we have to wait for him to wake up." Sabi ni doc.

"Doc. How much do we need?" Tanong ni tiya

"Hmmm.. please don't think about the money first, you can visitBonbon to his room now." The doctor said,

"Tiya, what should we do? Paano na si Bonbon." Hindi ko talaga mapigilan ang umiiyak.

"Sshh.. puntahan na natin si Bonbon, kailangan niya tayo." Agad na kaming pumunta sa room ni Bonbon to check his condition.

"Miss, can you fill this form please. Name of the patient and the guardian." The nurse handed me the form so I immediately put my name and Bonbon.

"Salamat nurse." Pumasok na ako sa room ni Bonbon at nagulat ako dahil bigla bumagsak ang katawan niya, at ang putla putla pa niya.

Ang bilis magbago ng katawan ni Bonbon. Bumagsak talaga siya.

"Miss Lucas, right??"