CHAPTER 3
Days later matapos ang pangyayaring 'yon. True to his words hindi na nga bumalik si Ziyo, he let me suffer alone holding my thoughts. Alam kong matigas ang puso n'ya pero hindi ko alam na ganun pala katigas."Good morning ma'am, here are the papers. Nandiyan lahat ng mga designs na gagawin natin." Napabaling ako sa katinuan nang ibigay sa akin ng P.A ko ang isang makapal na bond paper kung saan nandoon ang lahat ng mga designs na kakailanganin namin. This is it, I need to work hard. Tinanggap ko ito at tiningnan ang mga designs, this is very timely. Gustong gusto ko kaagad.I'm a fashion designer and I have my team with me, sabay naming pinag iisipan ang iba't ibang klase ng design para sa fashion show namin na gaganapin next week."That's it for today, bukas nalang natin ipagpapatuloy. I need to go home." I told them, ngumiti naman silang lahat at nag ayos ng gamit."Goodbye ma'am Heaven.""Bye Seika." I replied while looking at the papers. I need to review all of them kasi malapit na ang fashion show. Kailangan naming maging handa."Besh mamaya na 'yan kain muna tayo gutom na ako." Nagulat dahil sa baritong boses ni Drey, ano bang? Bakit nandito pa 'to? Akala ko ba umalis na sila kasama ang iba?"Ano ba Drey, ang laki laki ng boses mo tapos bigla kang susulpot diyan sa tabi ko. Kung sapakin kaya kitang baklita ka?" Inirapan ko siya dahil nagulat ako sa biglang pagsulpot n'ya."Ano ba besh hindi ka parin ba sanay sa napakaganda kong boses?" Hindi ko siya pinansin kaya ang ginawa n'ya hinila n'ya ako at pinatayo. Ano bang?"Besh ano ba, malapit na ako matapos." Hindi siya nakinig sa akin, sa halip kinuha n'ya ang mga gamit ko at nilagay sa bag ko sabay hila sa akin palabas. Wala na akong magawa kundi ang sumunod sa kanya."Besh saan ba kasi tayo pupunta?" Tanong ko. Ang hirap naman kausap ng baklang 'to, hindi nakikinig."Kakain tayo sa labas sa ayaw at sa gusto mo." Hinawakan n'ya ang kamay ko at pilit na pinasakay sa kotse n'ya. Pumunta siya sa driver seat at nagsimulang magmaneho."Alam mo besh napakaano mo, may ginagawa pa nga 'yong tao eh!" I told him. Hindi n'ya ako pinansin at dahan dahang nag park sa isang restaurant."Halika na, lumabas ka na riyan babae anong oras na wala ka pang kinain." Napairap ako at sumunod sa kanya sa loob.Nag order siya at nagsimula na kaming kumain. Medyo naparami ang kain ko dahil sa masasarap na luto nila. Nasa kalagitnaan kami ng usapan namin nang biglang may nagsalita sa likod ko, para namang nakakita ng multo si Drey."Wow what a nice view. My wife is eating with some douchebag." Said by a cold voice. Napatigil ako sa pag nguya. I know that voice."Ziyo..." Mahina kong bulong."Yan ba ang gawain ng isang mabuting asawa? Bago palang tayo but you're already here flirting with some stupid jerk." Nakita kong nagtiim bagang si Drey. Kanina pa siya iniinsulto ng asawa ko. Tumayo ako at hinawakan sa braso n'ya, para naman siyang napapasong tinanggal ang pagkakakapit ko sa kanya."Get your hands away from me Heaven. Hindi ko nagugustuhan ang nakikita ko ngayon." Pinagsiklop ko nalang ang mga pala ko at nagsusumamo ng tumingin sa kanya."Please wag kang gumawa ng gulo rito Ziyo. I'm begging you." Alam kong hindi sapat 'yon but I'm trying my best."What do you want me to do Heaven? Hayaan lang ang asawa kong makipag landian sa kung sino sinong lalaki sa tabi? And you? Why are you such a flirt? May asawa ka na nga pero kung maka asta ka para kang puta sa tabi tabi." Nagulat ako nang biglang sipain ni Drey ang lamesa."Wala kang respeto sa asawa mo pare. Isa pang pambabastos sa kanya at hindi mo magugustuhan ang gagawin ko." Nagulat ako sa sinabi ni Drey, all this time he's soft. Hindi ko pa siya makitang magalit, lalong lalo na sa lalaki.Sobrang nasaktan ako sa sinabi ni Ziyo pero pinipigilan ko ang sarili kong umiyak. Hindi pwedeng iiyak nalang ako lagi sa harapan n'ya."Hm my wife's knight and shining armor. Wow, what you will do about it? Kick me? Punch me? Go ahead. Hindi kita uurungan." Ziyo's mouth is out of control kaya kinakabahan na ako. Bago pa makapagsalita si Drey kumuha na ako ng pera at inilagay ito sa mesa sabay hila sa kamay n'ya paalis sa lugar na 'yon."What the fuck Drey!? What was that scene!? Kung hindi pa kita hinila baka nagsuntukan na kayo!?" I can help but to scream at him. Galit na galit parin siya habang nagmamaneho sa kotse n'ya paalis."What do you want me to do Heaven? Hayaan ka nalang na bastos bastusin ng lalaking 'yon? Heck no! You're his wife Heaven! Kahit nagpakasal lang kayo for convenience pero hindi pwedeng hayaan mo nalang siyang bastusin ka ng ganun!" Gone the soft Drey I once knew. Napalitan ito ng isang taong hindi ko kilala. His words are like a knife, masakit at nanunusok. Tumulo ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan."Ano iiyak ka? Iiyak ka nalang? Iiyakan mo ang taong walang namang pakialam sa'yo!? Ginagago mo ba ako Heaven? Hindi ganyan ang pagkakakilala ko sa'yo. You were cool Heaven, ni hindi kita nakitang umiyak ni minsan pero dahil lang sa lalaking 'yon!?" He frustratedly scream habang pinupukpok ang isang kamay sa manibela. Natatakot ako dahil baka babangga kami sa ginagawa n'ya."Please, I'm tired Drey please ihatid mo ako sa bahay." Umiiyak na ako, halos hindi na ako makapag salita.These days parang naging iba ang lahat. I was once the black sheep of our family. Kahit Heaven ang pangalan ko I was the bad one while Hope is the kind child. Hope's the smart one while I was the pasang awa. Ni minsan hindi ako umiyak maliban sa aksidenteng 'yon na sumira sa buhay ko.Drey parked the car beside our house, 'yon ang bahay namin ni Ziyo. It's his parent's gift for our wedding. Napakagandang bahay pero hindi pamilya ang nakatira."Here we are, just please Heaven hindi ko na ulit gustong makitang ginagago ka ng ganoon ng asawa mo. He isn't worth all the pain Heaven, always remember that. You sacrifice too much already kapag hindi ko na kaya itigil mo na please." Hindi ko na siya pinakinggan at lumabas na kaagad sa kotse n'ya. Alam kong totoo ang sinasabi n'ya pero hindi pa pwede. Hindi pa ako pwedeng sumuko, nagsisimula pa lamang ako.Narinig kong umandar ang kotse n'ya at mabilis itong pinaharurot. Napabuntong hininga ako at pinahid ang mga luhang kumawala sa mga mata ko. I should be brave, ang dami ko nang sakripisyo para sa relasyong ito kaya hindi pwedeng sumuko ako.Kami lang dalawa ang nasa bahay, no maids, driver and everything. Kami lang dalawa ni Ziyo. Pagdating ko, it's already 7PM at wala pa si Ziyo, binuksan ko ang mga ilaw at pumunta sa kwarto. Nagbihis ako at ngumiti sa salamin."Heaven you have to be strong. This isn't you, you shouldn't be soft. Okay? We are not starting yet." Saad ko sa sarili ko sabay ngiti. May narinig akong nagbukas sa pinto and I know it's Ziyo. Siya lang naman ang kasama ko sa bahay. Hindi nga ako nagkamali nang pabalibag na bumukas ang pinto. Napadaing ako nang mahigpit n'yang hawakan ang kanan kong braso."What the hell Heaven!? You're really a slut don't you!? You left me there with your stupid boy! Ano nalang ang sasabihin ng mga nakakita!? Na niluluko ako ng puta kong asawa!?" He angrily snapped at me. Pilit kong tinatanggal ang pagkakahawak n'ya sa braso ko pero mahigpit ito."Bitawan mo ako! Bago ka magalit diyan isipin mo muna kung bakit ako umalis kasama ANG KAIBIGAN KO! Pinahiya mo kami Ziyo! What do you want me to do!?" I can't help it but to snapped at him too. Hindi naman kasi tama ang ginagawa n'ya."Kaibigan!? May kaibigan bang ganun Heaven!? Hindi mo ba naisip na kasal ka na!? Kasal tayo!" He's frustrated and angry. Alam ko 'yon."Bitiwan mo muna ako! You're hurting me!" Sigaw ko sa kanya. I may love him pero sobrang sakit ng ginagawa n'ya sa akin."Ang tapang mo ah, do you remember Heaven? You're just my substitute wife! Pambayad utang ka lang din! Kung malalaman nilang ang ginagawa mo, you'll lose your father's company." He told me angrily. Madiin ang mga salita n'ya."Is it what you want huh!?" Hinalikan n'ya ako sa leeg and tore my dress!"Stop it please! Ziyo tama na!" I can't stop him ang lakas n'ya kumpara sa akin. Tumulo ang mga luha ko dahil sa ginagawa n'ya. Pilit n'ya paring hinalikan ang leeg ko. I keep on hitting him pero hinawakan n'ya ang kamay ko and pin it on the top."Please Ziyo stop this please." I'm already begging. But he seems like he didn't hear a thing because he lustily stare at me. This isn't the man I love. This isn't him.********************Hit it dudes-MissteriousGuileCHAPTER 4"Please please I'm begging you. Wag mo namang gawin sakin 'to please I'm begging you Ziyo." Ngunit hindi siya nakinig, nagsimula na siya sa binabalak n'yang gawin. Umiiyak ako dahil sa takot at galit. Takot dahil sa pwedeng mangyari sa akin at galit dahil bakit n'ya ito ginagawa. "No, you're such a slut kaya paparusahan kita. This is what you want huh? Hmm." He cupped my left mountain at malakas itong pinisil na nagpasigaw sa akin. Masakit at nandidiri ako sa sarili ko. "Tama na!" He slapped me. He slapped me hard! Kaya napatahimik ako at napaiyak ng malakas. What the hell! "You shut up!" Hinawakan n'ya ang buhok ko kaya napadaing ako. Dinilaan n'ya ang gitna ng dibdib ko pababa sa pusod, he looks like a madman. Hindi ko na kilala ang taong nasa harap ko ngayon. I kicked him kaya nabitawan n'ya ang kamay ko. "Fuck it!" He cursed. Tumayo ako at mabilis na pumunta sa pinto ngunit nahuli n'ya ako. He hugged me from beyond. "I'm sorry, I'm sorry love. I'm sorry I didn't me
CHAPTER 5It feels like my heart is torn into pieces. Ang sakit, sobrang sakit kasi akala ko magiging okay na kaming dalawa pagkatapos sa nangyari sa amin kagabi. He's just so heartless. "I-I need to get out of here." Patuloy kong nilalagay ang mga gamit ko sa bag. Kung magpapatuloy pa akong tumira sa pamamahay na ito mamamatay ako sa sakit. This isn't right. He slammed the door hard kaya napatalon ako sa gulat at napasigaw. "What the hell!?" I screamed on top of my lungs. Kung maka asta siya para siyang mabuting asawa na iniwan. It's just so ridiculous. "At bakit ka aalis!?" Para siyang nalilito sa emosyon n'ya, kung galit ba siya o kinakabahan. "Kasi aalis ako! This is what you want right!? Yes! Narinig ko kayong nag uusap! Iiwan mo ako kapag nahulog na ako at kukuha ka ng annulment? That's pure childless! We are not a child anymore Ziyo! Grow up!" Tumigil muna ako sa ginagawa ko saka siya hinarap, he seems stunned because of what I said. Tama naman ako diba? What he said was c
CHAPTER 6I found myself in a white room, this room isn't familiar. Where am I? What happened? Anong ginagawa ko rito? I was about to stand up but my body is weak, hindi ko kayang gumalaw. Ah Ziyo maltreated me. Napaiyak ako sa ala alang 'yon. How could he? He was my first love, he was also my friend. If he doesn't want this I understand it but can he atleast respect me and our friendship? How heartless he can be? Ilang minuto ang dumaan nang may nurse na dumating sa akin. Was I in the hospital? "Ma'am how are you feeling?" The nurse asked me several questions and I answered them wholeheartedly. Nang matapos na siya ako naman ang nagtanong. "Where am I? Nasa hospital ba ako? What is this place?" I asked. Umiling iling siya tanda na wala ako sa ospital, pero kung wala ako roon. Where the heck I am? "You're in Mr. Arkinus's condo ma'am. This room is what he called his peace room. Kung nakikita mo, puti lahat ang nandito it is because that is how he wanted it. He called me here to ch
CHAPTER 7 "Please, please sagutin mo Drey. I need your help please?" I keep mumbling habang nagtitipa sa cellphone ko. Gusto kong sagutin ni Drey ang cellphone n'ya, gusto kong kunin n'ya ako sa impyernong lugar na ito. After Ziyo stormed off the room hindi ko na nakita miski anino n'ya sa lugar na ito. He left me. That heartless jerk! Noong naka ilang dial na ako wala pa ring sumasagot, tumigil na lamang ako at ipinatong ang ulo ko sa mesa. Naramdaman ko na namang tumulo ang mga luha galing sa mga mata ko. I'm so miserable right now, masama bang magmahal? Akala ko ba love conquers everything? Pinukpok ko ang mesa gamit ang kamay ko sabay sigaw saka lamang ako tumigil nang mag ring ang aking telepono. Drey is calling. Dali dali ko itong sinagot. Humahagulgol ako habang nagsasalita. "Please Drey kunin mo ako rito. Puntahan mo ako sa address na ito. I'm begging you!" Halata sa boses ko ang sakit at pait dahil sa nangyari. "Ha? Anong nangyari sayo? I-text mo sa akin ang address diya
CHAPTER 8"Please Ziyo palabasin mo na ako rito, I need to work!" Hindi n'ya ako pinansin pinagpatuloy lang n'ya ang pagbabasa ng newspaper na hawak n'ya, ni hindi n'ya ako tinapunan ng tingin. "Ziyo naman, please? I'm begging you. Kailangan kong magtrabaho!" This time lumingon na siya sa akin. He shoot me a deadly glare, tanda na kapag hindi ako tatahimik may mangyayari sa akin na masama. Why is he so heartless? Ano bang ginawa ko sa kanya para itrato n'ya ako ng ganito? "Stop it Heaven. Your voice irritates me. I wish Hope is here. Kung hindi lang siya namatay dahil sa kagagawan mo, maybe we're not living like this!" Why does he keeps on bringing the dead? Alam ko namang hindi ako sapat para sa kanya pero bakit paulit ulit nalang? "Tama na please. Palabasin mo nalang ako rito." Nanghihina kong saad. "No, that's your punishment for flirting infront of my eyes Heaven." He coldly said. Umalis ako sa harap n'ya at bumalik sa kwarto. I screamed like a mad woman, gusto kong ipalabas
CHAPTER 9Nagiging desperada ako dahil sa pagmamahal ko sa kanya. Ganyan ko siya kamahal, kahit magiging kawawa ako okay lang dahil mahal ko naman siya eh. Kahit saktan n'ya ako ng paulit ulit okay lang ulit dahil mahal ko siya. Bahala na, I know one day it is all worth it. He's worth it, lahat ng ginagawa ko. Pero kapag mapagod ako, pagod na talaga ko sa puntong 'yon. Sa puntong iyon hindi na ako ang maghahabol. True to his words, hindi nga n'ya ako pinalabas ng bahay. Bantay sarado rin ako sa kanya. He's really cruel and heartless. Hindi ko na kilala ang dating bestfriend ko. I was busy preparing the kitchen when he came in drunk. It's already 8PM at umuwi siyang lasing. Umupo siya sa lamesa, kakaluto lang ng niluto kong adobo kaya kahit hindi kami ayos nilagyan ko parin siya ng pagkain. He isn't really drunk, medyo naka inom lang. "Here eat this habang mainit pa." He doesn't look at me pero kinuha n'ya ang tinidor at kutsara, uminom muna siya ng malamig na tubig at kumain. Ni h
CHAPTER 10I will live like Hope, magiging ako siya para lang sa pagmamahal ko kay Ziyo. I know one day he'll love me like how I love him. I need to forget who I am to live like her. Para kapag susuko na ako hindi wala akong pagsisisi kasi ginawa ko naman ang lahat bago sumuko. Alam ko sa araw na 'yan napagod na talaga ako. I know how Hope talk and I know how she treat Ziyo, gagayahin ko lahat ng ginagawa n'ya. I saw Ziyo walking downstairs and I called him, tila nagulat siya sa inasta ko. Ngumiti ako sa kanya at kinaway siya papunta sa akin. "Good morning love, how's your night? Nakatulog ka ba ng maayo?" Nakangiti kong saad. Hindi n'ya ako pinansin at nagpatuloy sa paglalakad. Alam kong magtitimpla siya ng kape kaya binigay ko kaagad sa kanya ang hawak ko. "Here love, may tinimpla na ako para sa'yo." I told him while smiled and handling him the coffee. Nakakunot ang noo n'ya habang kinuha ito. "Nagluto na rin pala ako, I'm not a chef but I did my best. Hope you'll like it love.
CHAPTER 11 "Good morning love." Nagulat ako nang may biglang yumakap sa likod ko. It's Ziyo. Ang aga ko nagising, I was really excited, this time sigurado akong matutunan na akong mahalin ni Ziyo and I will make the most out of it. "What are you cooking wife? Hmm?" He asked. Hinalo halo ko ang niluto kong adobo at ngumiti sa kanya, he kissed me on the lips and smiled. My heart is really full right now, parang ang saya saya ng pakiramdam ko. I just wanna live like this forever. Walang lungkot halos saya lang ang nararamdaman ko. This is so great. Parang puputok ang puso ko sa saya. I really love this man too much. "Let's eat pagkatapos nito. Malapit na eh hihi." Saad ko at patuloy na hinalo halo ang niluto ko. Nagulat ako nang yakapin n'ya ako sa bewang at nilagay ang ulo n'ya sa balikat ko habang nakatingin sa ginagawa ko. "I miss you so much love. I'm happy you're back in my arms now." He told me. My heart sank in despair. Who am I kidding? It is not me in his mind, it's Hope