KABANATA 5

alasingko na ng hapon nang muling magising si Lenia mula sa kama ng lalaki. bumaba na rin ang kaniyang lagnat at gumaan na ang kaniyang pakiramdam.

bumangon ito isa kama at nag palinga linga upang hanapin ang lalaki. ngunit kanina pa ito umalis ng silid dahil madami pa itong gagawin sa kumpanya.

Napatingin siya sa side table ng kama at doon ay may nakitang Lugaw with egg at sticky note. agad na kinuha ni Lenie ang sticky note at binasa.

[Kainin mo at inumin ang gamot at umalis kana sa unit ko.]

tumaas naman ang kilay ng babae ng mabasa iyon. "Napaka arrogante!" sabi niya at napatingin sa side table may roon nga don pagkain.

'pero salamat parin' sabi niya sa sarili. agad naman kinain ni Lenie ang lugaw at itlog. nang matapos ay hinugasan na niya ito, palabas na siya ng unit ay nakasalubong niya si Raiza.

"Lenie! kanina kapa dyan? bakit ang tagal mo riyan?" ani ng kaibigan.

"Napaka kalat, eh may sakit ko nung natapos ko ang gawain bigla nalng ako nawalan ng malay.." pag kukwento niya sa kaibigan niya.

hinawakan siya nito sa braso na parang na excite sa gusto nitong sabihin.

"Kaya pala si Mr. Hyun, sabi ay wag ka nang hanapin at tapos na ang duty mo--- ayun pala kasi nag papahinga ka sa Unit niya." saad ni Raiza sa kaibigan, agad naman niyang tinakpan ang bibig nitong napaka daldal.

"Ano ka ba! wag kang maingay baka kung ano pa ang isipin ng iba riyan alam mo naman malisyoso ang ibang mga tao," saway niya sa kabigan at awtomatiko nitong tinakpan ang sariling bibig.

nasa tapat na sila ng Elevator ng bumukas ito, pumasok na kaagad sila at nang makapunta sa first floor ay nag paalam na siya sa kaniyang kaibigan dahil uuwi na siya at dun na itutuloy ang pag papahinga.

"Raiza, salamat mauna na ako. ikaw na lamang ang bahalang mag sabi kay Manager Wang ha?" bilin niya sa kaibigan.

"Nako, kahit wag na alam naman naniya at sinabihan siya ni Mr. Hyun na wag ka na daw muna papasukin."

napakamot siya ng ulo, kaninang umaga lang ay gustong gusto siya nito papasukin kahit masama ang pakiramdam...

naalala niya na ang dahilan nga pala nito ay ang dugo na nandoon sa kama nito na silang dalawa ang may gawa.

****

nang makauwi si Lenie agad siyang sinalubong ng kanyang Ina. "Lenie, ayos na ba ang pakiramdam mo?" sabi ng mama niya sabay lapat ng palad nito sa noo niya.

"ma, ayos na po ako wag na po kayo mag alala." pag papawalang alala niya sa kaniyang magulang. dahil ito na lamang ang kaniyang magulang..

"Halina't kakain na tayo pinag luto kita ng sopas kasi alam kong may sakit ka," ani ng Amanda at saka nag sandok ng sopas para sa kaniyang anak. "salamat, ma" sabi ni Lenie sa kaniyang ina.

habang kumakain napansin ni Lenie na may sugat ito sa siko na ikina-taka niya. agad siyang nag tanong sa kaniyang Ina kung ano ang nangyayi sa siko nito. "Ma, anong nangyari diyan sa siko mo? napaka laki naman po ng sugat na iyan." saad ni Lenie, napaka laki talaga ng sugat nito.

"Ah, ito ba? nakuha ko ito kanina. may isang matandang Lalaki kasi akong tinulungan dahil muntik na ito masagasaan, naitulak ko siya at sabay kaming natumba. maliit lang ito." pag kukwento ni Amanda sa anak.

"sa susunod ma wag ka naman magpa super Hero paano kung ikaw ang nasagasaan? wala ka namang napala sa pag tulong nagka sugat kapa.." sabi ni Lenie sa kanyang magulang.

"Sa totoo niyan anak, nakapag kwentuhan kami ng matandang lalaki ng dalhin kami sa clinic... nabanggit ko na may anak akong babae... at sabi niya kung gusto ko raw ay Ipakakasal niya ang anak niya sa anak ko.." nailuwa ni Lenie ang sopas na isinubo ng marinig ang sinabi ng kaniyang magulang.

"Ha! anong sabi ninyo sakanya?" nagulat na tanong ni Lenie dahil hindi siya makapaniwala, nung nakaraan ay nawalan siya ng pagka dalaga ata ngayon ay ikakasal siya.

"Ang sabi ko ayoko... kaso sabi niya---- Iyun daw ang bayad niya sa pag ligtas ko ng kaniyang buhay... bibigyan raw niya tayo ng buhay na maganda--" nputol ang sinasabi ni Amanda dahil npatayo si Lenie.

"ANO? Ma!!! ayoko pang ikasal, isa pa hindi ko naman kilala iyon." pag tutol niya.

"Alam ko anak pero gusto ko na malagay ka sa mabuti, at alam mo naman na may gamutan ako kailangan natin ng tulong para mapahaba pa ang buhay ko.."

napabuntong hininga si LEnie at parang wala na siyang magagawa pa sa desisyon na iyon ng kaniyang ina. "At kelan naman ang kasal na iyan?" tanong niya sa ina, agad nag liwanag ang mukha ng ni Amanda ng marinig iyon.

"Next month, ipapakilala niya sa-atin ang kaniyang anak at para mapag usapan ang schedule kung kelan ang kasal..."

parang binagsakan ng langit at lupa ang mundo niyang iyon.

ganon ganon ay bigla nalang siyang ikakasal sa taong hindi nya naman kilala at hindi pa niya nakikta.

******

"WHAT DAD? ARE YOU SERIOUS?" sigaw ni Dylan sa amang si Marco. "That's final Dylan, you have no choice. the only one is to marry her daughter."

hindi makapaniwala si Dylan sa mga nalaman at narinig, dahil lang niligtas ng isang babae ang kaniyang ama ay ang kabayaran nito ay siya?

"Anong klaseng babae yan mukhang pera ba yan at gusto talaga a ikasal ako sa anak niya?" nasampal naman ito ni Marco dahil hindi nito gusto ang tabas ng dila ng kaniyang anak.

"ako ang nag offer sakaniya noon. ayaw nya ngunit ipinilit ko dahil hanggang ngayon wala kapa rin asawa! panahon na upang bigyan mo ako ng apo!" saad ni MArco sa anak.

"may girlfriend na ako!" sagot niya sa kaniyang ama na ikinagulat nito. "Ano? sino ang iyong girlfriend? sige kapag naipakita mo saakin ang iyong girlfriend... iuurong ko ang kasalan na ito."

napa tulala nalang si DYlan dahil wala naman talaga siyang girlfriend, wala siyang maihaharap na babae sa kaniyang ama.

"S-Sige, ihaharap ko siya sainyo!" hindi niya ipinahalata sa ama na kinabahan siya. bagkus matapang nitong sinabi na ipapakilala niya ang kaniyang nobya ito.

kahit na ang totooo ay wala siyang maisip na ipapakita sa kaniyang ama na nobya...