“What are you doing, Your Highness?” tanong ni Leo, sa seryosong boses nito, pero kita sa mukha nito na pinipigilan ang tawa. Si Miss Tara, naman ay playing safe.
“A-ah, eh, can you explain it to me?” tanong ko.
“It’s a magical palace, princess,” saad ni Miss Tara.
“Ah, okay, I j-just can’t believe it. W-well anything is possible in this world,” ani ko sa nahihiyang tinig. Ngumiti silang dalawa at nasilayan ko ang magagandang ngiti ni Leo.
“Well, I’ll show you the hall of Royalties,” ani ni Miss Tara. Si Leo naman ay bumalik sa kanyang seryosong mukha. Mas lalo itong naging attractive sa akin.
“Chill ka lang, Liah,” ani ng isip ko. Nagpatuloy kami sa paggala sa bulwagan hanggang sa nakarating kami sa isang kwarto. Pagpasok namin ay agad ko na ginala ang paningin ko.
“Lahat ng reyna ng bawat kaharian ay nilalagay dito ang kanilang larawan,” ani ni Miss Tara. Nakahilera ang mga larawan sa dingding. Nakita ko rin si mama. Her tiara is dashing, a transparent diamonds. Which symbolizes her innate power the spoken magic, at marami pang iba.
“Na e-enjoy mo ba ang mga litrato?"
“Opo miss.”
“Mabuti, dala mo ba ang wand?"
“Opo,” sagot ko. Kinuha ko ito sa bag ko. Bigla itong naglabas ng liwanag na kulay dugo. Nang tignan ko ito nang mabuti ay nagtaka ako dahil parang―hindi ko na natapos ang iniisip ko nang biglang nagsalita si Miss Tara.
“Dugo ang bumubuo sa wand na ‘yan kaya wag ka nang magtaka, bakit naglalabas siya ng liwanag na kulay dugo.”
“Ah, okay po.”
“Sa ngayon dito na muna 'yan habang ginagampanan mo ang iyong misyon. At para na rin sa kaligtasan mo.”
“Ganon po ba, bakit naman po?” takang tanong ko.
“Ang wand ay ang Puso ng Verona at sa 'yo na ito binigay, ibig sabihin, ikaw ang unang hahanapin ng mga kalaban.”
“Kalaban? Sinong kalaban? Eh ‘di ba? Nakulong na si tiya Lusiana?”
“May mga galamay ang kasamaan, Mahal na Prinsesa,” ani ni Leo na nasa likod lang namin.
‘Di na ako nagsalita kasi tama ito, kailangan kong mag-ingat. Nakapasok na kami sa isang silid na puno ng mga gamit ng witch, mga bote ng lana at mga hindi pamilyar na mga ugat at mga halaman.
Marami din mga libro at mga malalaking banga, pero maaliwalas ang paligid. Naupo kami at nagsimula nang magsalita si Miss Tara. Si Leo naman ay pumunta sa mga libro na nakahilera sa gilid ng bintana. Ang gwapo talaga niya, grabe!
"So, Liah, here's your first lesson and the last," saad ni Miss Tara sa 'kin.
"Ha? Bakit po? First and last?" taka kong tanong.
"Yes," tumingin ito sa 'kin at ngumiti.
"Why?"
"I’m afraid, I can't answer that, but you will know," she handover an envelop, then I opened it.
"Kingdom of Tyre," basa ko sa front cover ng folder.
"What's this, Miss Tara?" takang tanong ko dahil malayo ang kaharian ng Tyre.
"Next week you will go to that country and find a legal job there as a normal human," maiksing paliwanag niya.
"What? Alone?" sunod-sunod kong tanong.
"Yes, princess, you will go alone, for a mission," tugon niya. At may binigay siyang libro, guidelines yata 'to.
"And here are the rules," patuloy niya sa pagbibigay ng ibang guidelines.
“Bawal gumamit ng spell, kung hindi naman kailangan. Bawal gamitin sa paghihiganti, bawal gumamit ng gayuma, at bawal gumamit ng dark spell,” saad niya pa.
“Wow! Ginagawa rin ba ‘to ng ibang witch?”
“Nope,” agad na sagot niya.
“Tanging ang lola mo, mama mo at ikaw lang ang maaring gumawa ng misyon na ito at ang susunod sa’ yo.”
“Dahil po ba sa sumpa?” tanong ko.
“Yes, let’s continue the discussion. So, hindi ka makakauwi hangga't hindi mo matatapos ang misyon mo. Are we cleared, princess?” Halatang may iniiwasan si Miss Tara.
“Pwede po bang ipaliwanag niyo pa nang mas detalyado?” nakangisi kong tugon.
“Just find a legal job, get paid and there must be something that you need to discover,” tugon nito.
“Anong po ‘yon?” naguguluhan kong tanong.
"It's a tradition na dapat maging independent ka ng isang taon. But every month uuwi ka. Parang day off, pero hindi natin alam ang mangyayari. Ang sinasabi ko sa 'yo ay guidelines lang. You will do your part, you're gonna learn a lot from there, Liah."
"Miss Tara, naguguluhan po ako pero kung 'yan ang pagsubok na kailangan kong lagpasan, at pag-aralan e, I will do my best para matapos na agad ang misyon ko."
"Magaling Liah, anak ka nga ng nanay mo," aniya sabay tawa nang kaunti.
"Eh? Miss Tara, this Kingdom of Tyre is not an allied kingdom," tanong ko pa.
"That's the point, kailangan hindi natin kaibigan ang isang kaharian na pupuntahan mo, for you to know their cultures and products, etc."
"So, magiging spy ako?"
"Surely, you will not gonna be a spy," sabi niya sa 'kin.
"And I know you're strong enough to handle yourself," dagdag niya pa.
"So, maghahanap lang po ako ng trabaho?"
"Yes, for new learning, experiences and feelings," paliwag nito habang nakangiti. Parang alam na alam niya kung anong mangyayari sa 'kin do’n sa Tyre.
"Well, I will just agreed then, para matapos na lahat ng 'to."
"Good! You may take a rest, and go home," saad niya.
"Salamat, Miss Tara."
Nagpaalam na 'ko sa kanya, at nang biglang nag-ring ang phone ko. Si Elle, ang bestfriend kong baliw.
"Oi, bruha nasaan ka na?" intro niya sa 'kin.
"Wow? Miss mo ‘ko agad?"
"Aish! Assuming ka bruha," sabay tawa nang malakas.
“Ay, grabi siya!”
"Punta ka sa bahay namin," biglang tugon niya.
“Ha? Bakit?”
“Wala lang, do’n ka na matulog. Miss ka na rin ni mama,”
“Okay, sige.”
At do’n nga ako natulog sa kanila, tumawag muna ako sa bahay para magpaalam kina, mama.
***
"May pupuntahan ako Elle," saad ko sa kanya. Nasa bahay na ako nila at nakahiga na sa kama niya.
"Saan naman 'yan?" yamot na yamot niyang tanong.
"Sa Tyre," sagot ko.
"Ang layo no'n ah!" bulalas niya.
"Oo nga eh. I'm gonna miss you, Elle," malungkot kong sabi.
Nagtaka ako bakit biglang tumahik. Nang tumingin ako kay Elle, tumutulo na pala ang luha nito.
"Hoy! baliw ka! Hindi ako mamamatay. Aalis lang ako, pwede ka naman dumalaw do’n, e."
"Ah ewan," tugon niya.
Umiyak na siya nang umiyak. Ngayon ko lang nakita na umiyak siya ng ganito.
"Hay, Elle," saad ko, sabay yakap sa kanya.
"Sa annual event uuwi si kuya, galing Corinth."
Bigla na lang nag-iba ang mukha ni Elle. Ay na 'ko basta si kuya ang topic nagiging hyper ito.
"Talaga Liah?!" masayang tanong niya.
Sarap talagang batukan ang isang 'to. Tumili ito nang napakalakas at sadya niya talagang magpahaba ng buhok. Hindi kasi mahilig si kuya sa mga short hair, that's why my hair is long too.
Well, Elle is considered as one of the most beautiful normal creatures in Green High. Marami ding nanliligaw sa kanya kahit mga prinsipi. Pero si kuya, bilang kuya ko at kuya niya, binabakuran kami. At si kuya lang naman ang nakikita ng babaeng ito, at kahit kailan hindi niya tinawag na kuya ang kuya ko.
Abot langit ang pagkagusto niya dito. Napabuntunghinga na lamang ako. At si kuya naman parang manhid. Chill lang, poker ang reaction, 'di pansin ang ganda ng bestfriend ko. As for me, hindi ko pa nararamdaman ang ma-inlove, tsk. Wag na muna, for now.
"Matulog na tayo, Elle," yaya ko sa kanya. Ewan ko lang kung makakatulog ang isang 'to.
-Witch in the Palace.
Ang Corinth, isang bansa na malapit sa kaharian ng Verona. At kasalukuyaan nandito si Lucas para sa kanyang misyon bilang prinsipe ng Asville. Sa kanya nakatoka ang pag-aasikaso ng lupa ng mga mamayanan ng Corinth na nakatira sa Asville. Kabilang na do’n ang lupa nila ni Elle. "Hey!Bro?Uuwi ka raw sa annual event ni'yo?"saad ni Baron, kaibigan ni Lucas. "Yeah, it's a tradition.I need to go home and I miss my sister, Liah and my parents too," saad niya. "Who else?" ngumisi ito,teasinghis friend. "Hmm?Who else?No one―bro, why?" kunot noong tugon ni Luke. “I doubt it.Sa dinarami-ramingmgababaengna-inlove sa'yo dito sa Corinth, ni isa sa kanila hindi mo pinapansin. Ni tingin nga hindi mo matignan. Akala ko tuloy bakla ka," saad ni Baron, sabay tawa. "You jerk! Wa
Malungkot, pero magaan ang loob kong lisanin muna ang kinalakihan kong lugar. Sa bawat hakbang ay dala ko ang lakas ng loob para harapin ang misyon na ito, nang mag-isa. Muli akong tumingin sa likod kumaway si mama at Elle, nang makita nilang lumingon ako. Kinaway ko ang kanang kamay ko na parang natutuwa sabay ngisi. So, this isit!Finally, I’mliving alone. Hope, life would be wonderful there and I’ll take the risk, if trials come my way. Tumalikod na ‘ko at tuluyan nang pumasok sa loob. "Here I come!Kingdom of Tyre!"I exclaimed,sa mahina kong boses. Baka pagkamalan akong baliw. Isang magandang ngiti ang sumalubong sa akin, nang nakapasok na ako sa loob ng eroplano. “Good morning, ma’am.” Bati ng isang flight attendant. Ngumiti ako pabalik at pumasok na ako nang tuluyan. Nasa second row ‘yong upuan ko. Isang first class seat ang kinuha
Kumakati na ‘yong puwet ko, kaya hindi ko na mapigilan gumalaw. Takte! Naramdaman niya siguro; kaya sumilip ito na parang tanga, “What? Walangtao? Nagpapanggap akong tulog makita lang ang mukha ng babaeng ‘yon,” himutok nito. Napangiti ako sa sinabi niya. Ang kyut niya talaga parang bata. “Lalapag na ang eroplano pero hindi pa rin bumabalik ang babaeng 'yon. Saan naman ‘yon pumunta?” saad nito. Hindi ko alam pero bakit parang naiinis ito; parang naisahan siya. "Tch. Tumae siguro,"saad niya.I laughed silently. “Kainis!Ano bang pakialam ko sa babaeng 'yon, damn!Hindi ako interesadong makita ang mukha niya, aish! Pero imposebling hindi ko siya makita. This floor is first-classseat. Kaunti lang ang tao rito, baka bumaba ngsecondfloor?Kainis ginayuma yata ako, no’n ah?” Gusto kong matawa nang malakas. Parang bata kasi
Kinaumagahan ay isang katok ang gumising sa mahimbing kong tulog. Napaunat ako ng katawan; tumayo para pagbuksan ang kumakatok. Isang babaeng nakangiti, mataba at maliit ito. Kumurap-kurap ako para makita ko nang malinaw ang mukha niya. Hindi naman ito katandaan pero mas matanda ito sa akin ng ilan taon. “Magandang umaga, Miss,” bati nito. Sabay abot ng isang malaking supot, bumati ako pabalik at pinapasok ko na siya sa loob. “Salamat. Ano ito?” takang tanong ko sa supot na inabot niya. “Gulay at isda, Miss, pa-welcome namin para sa mga bago dito sa lugar namin at apartment ko.” “Nako! Nag-abala pa kayo! Pero salamat dito.” “Teka, ako nga pala si Elsa, ako ang may-ari ng apartment na ito.” Ngumiti ako at nagpakilala rin, “Ako nga pala si Liah,” ani ko. Tumayo ito at nagsali
Nang makarating ako sa bukana ng kanto ay agad akong bumaba ng kalesa at pumasok na sa eskinita. “Miss, sigurado ka bang ayos ka lang?” habol na tanong ng lalaki. Lumingon ako at ngumiti. Sa isip-isip ko ang gentleman ng lalaking ‘to at ang gwapo pa. “Oo, ayos lang ako, salamat,” ani ko. “Nandito lang ako sa tabi-tabi kapag kailangan mo.” Nagtaka naman ako bakit ko siya kakailanganin? Ngumiti ako bilang tugon sa sinabi niya. Tinahak kong muli ang daan patungo sa unit ko. Muli akong lumingon sa lalaki at nakita ko siyang kumakaway sa akin nang nakangiti. Sandali ay nakaramdam ako ng payapa; ang gaan sa loob ko dahil sa ginawa niya. Kumaway ako at tumalikod na; hindi ko man lang natanong ang pangalan niya. “Aish!” Kinabukasanng hapon naghanda ako para maghanap ng trabaho. Nagsuot ako ng semi-formal na blouse at black jeans. Pinarisan ko ng itim na doll shoes. Tinali ko naman ang buhok ko pataas. Tumingin ako sa salamin at nang makita
Lumundag ang puso ko nang hawakan ng prinsipe ang kamay ko at napaawang ang mga labi ko nang tumigin ito sa akin nang seryoso at biglang ngumiti nang nakakaloko. “Hi, nice to meet you, my fiancée. I’m Ezekiel,” sabi niya, sabay kindat. Hindi ko alam kung seryoso ba siya o nagbibiro. Blanko ang mukha niya pero ‘yong mga mata niya ay parang may sinasabi. “A-ano po?” utal-utal kong tugon. Ngayon ko lang nakita na may nunal pala ang prinsipe sa kaliwang ilalim ng mata nito. Mas lalo itong naging kaayaaya. Napalunok ako nang hawakan niya ang braso ko habang pababa kami ng hagdan. Namangha naman ako sa mga libro na naka-display sa matataas na bookshelves, malaki talaga ang empluwensya ng Tudor Era sa kanila. “You can’t speak English?” takang tanong nito. “No. She, can’t speak. Right, Liah?” sabat ng bata, habang nakatingin sa akin. “Shut up, Ezra,” ani ng prinsipe. “Liah? Cute name,” ani nito sa akin.
As the water falls on the lake floor, tears run down. This pain leaves no trace but unseen scars, filling my heart into blue, blue as the sky. Bugs buzz the memories away, fading like a rainbow in the clouds. Tearing me apart, tearing me apart. Nilapagko ang libro at bumagon na ako. Bagong araw bagong karanasan. Nasasanay na ako sa palasyo. Kahit na medyo nakakapagod. At nami-miss ko na sina mama. Tinuruan naman ako ni Nana Senyasa mga gawain bahay, kaya hindi na ako nahirapan sa gagawin ko araw-araw. Nakapagtataka lang kasi one week na, pero hindi ko pa rin nakakausap ang Prinsipe, tungkolsa kung ano ang magiging silbi ko sa kanya. Akala ko ba, he needs an assistant. But here I am doing chores and arranging tables buong araw. Kapagod pero nag-eenjoy na man ako. Dahil bago ang experiences na 'to sa akin, bigla akong na proud sa sarili ko. Next stop, ang bar naman mamaya. Tinapos ko mun
"Elle!" Nahahapong sigaw ng ina Elle. "Ooh,bakit,Ma?may nangyari ba?" takang tanongni Elle, sabay bukas ng pinto. "Alam mo ba na umuwi na si PrinsipeLuke?Natapos na ang misyon niya sa Corinth. Naipanalo niya ang lupa natin dito.Lahat ng mamamayan ay magdiriwang sa pagdating niya. Maghanda kaanak," tuwang anonsyo niya. "Huh?!"gulat na tanong ni Elle, parang hindi ito makahinga sa tuwa. 'Yong lang ang tanging salita ang lumabas sa labi niya.Dahil sa galak at saya sa balitang sinabi ng ina niya.Napatulala ito; hindi niya maiwasan ang lumuha. “Opo, Ma. Nabanggit nga ni Liah, na uuwi siya.” Parang wala sa sarili niyang tugon niya. Hindi na niya mapigilan ang sariling umiyak. Dali-dali itong pumasok ng banyo. Tumigin siya sa salamin at ngumiti, habang tumutulo ang kanyang luha. "Elleee!Ano bang ginagawa mo, bakit ka umiiyak?" s