CHAPTER 21

Hindi halos makasabay sa kuwentuhan si Astrid dahil naninibago siya na hindi kasama ang mga bata. Pangiti-ngiti lang siya ngunit hindi niya naiintindihan ang pinag-uusapan. Mahirap sa kalooban ang iwan sila sa pangangalaga ni Yaya Magda na medyo matanda na rin.

“Konting tiis pa mga anak. Hindi pa ako sigurado sa kanya.” Iyon ang nausal niya sa sarili matapos iwan sa kuwarto ang mga batang natutulog.

Hanggang sa mag-decide na siya na huwag nang masyadong magtagal sa America. Gusto lang din niyang makitang maayos ang kalagayan ng mga anak. Para sa kanya, hindi pa tapos ang misyon niya sa Pilipinas kaya siya muling babalik.

“Bukas na kayo umuwi. Malinis na ang mansion. Naipalinis ko siya last week kasama ang mga kasambahay namin. But as you said, hindi ko na muna pinakialaman ang pintura nito kung gusto mong papalitan.”

“Thanks, Attorney.”

“Tito Dave na nga eh okay na sa akin ‘yun.”

“Yes, Tito Dave. Salamat po.”

“Tulog na, Ma’am. Nag-iisip ka na naman.” Parang kapatid na ang turing ni As